21/22 juni, Rotterdam: Gezi Festival

In het weekeinde van 21 en 22 juni vindt in het Bergse Bos in Rotterdam het Gezi Festival plaats. Eind mei vorig jaar begon de Turkse opstand in het Gezi-park en het Taksim-plein. “Nu, één jaar later”, zo schrijven de organisatoren van het festival, “hebben wij besloten om een festival te organiseren ter ere van het eerste jubileum van de opstand in juni. Een festival dat geheel past in de sfeer en geest van de Gezi-opstand, die zich kenmerkt door solidariteit. Daarom wordt het festival ook georganiseerd zonder winstoogmerk, door mensen die zich hier vrijwillig voor willen inzetten. Met dit festival willen wij, al is het maar symbolisch, de geest en de sfeer van de Gezi-opstand naar Nederland halen zodat we ook hier van die solidariteit kunnen proeven. Uiteraard zullen wij tijdens dit festival ook stilstaan bij alle mensen die het leven lieten tijdens de Gezi-opstand in Turkije. Er is een leus die voor eeuwig staat gegraveerd in ons bewustzijn, ons geweten, onze hartstocht, onze zintuigen, ons hele lichaam: ‘Overal is Taksim, overal is verzet’. Dit is de leus waaronder we wederom bij elkaar komen met al onze kleuren en al onze stemmen.” Doorbraak zal op het festival mogelijk een workshop organiseren en meedoen aan de discussies. Als jouw organisatie ook een bijdrage wil leveren, mail dan naar: gezifest@gmail.com. Maar kom sowieso een kijkje nemen!

Zaterdag 21 juni
Zondag 22 juni
Bergse Bos, Rottebandreef
Lansingerland, Rotterdam
Facebook

De organisatoren over de bijdrage die je kunt leveren: “Hoe kun je het festival steunen? Je kunt wat te eten en/of te drinken meenemen en onze gezamenlijke tafel (buffet) verrijken. Als sponsor kun je een financiële bijdrage leveren. Je kunt allerlei technische apparatuur of materialen aan ons uitlenen: neem hiervoor contact met ons op. Je kunt je aanmelden om vrijwillig mee te helpen met de organisatie van allerhande activiteiten en zo een bijdrage leveren aan de commune. Alles op het festival is gratis. Tijdens het festival zal er niets verkocht worden. Alle steun en hulp is waardevol en welkom. Wij hopen dan ook op jouw aanwezigheid en inzet om er iets moois van te maken.”

“Wat is er gebeurd in het Gezi Park?”, zo staat er in de oproep. “Alles begon met een paar bomen. Er werd geprotesteerd tegen de bouw van een groot winkelcentrum op zowat het laatste beetje groen te midden van de stad, het Gezi-park. Dit vreedzame protest, geheel conform de grondwet, werd net zoals andere vreedzame protesten in het verleden doelwit van politiegeweld. Tenten die in het park waren opgezet, werden vernield en zelfs in brand gestoken, waarna het park met veel geweld werd ontruimd. Maar pogingen van de autoriteiten om een aantal bomen in dit park te ontwortelen, legden de kiem voor een uniek verzet dat steeds groter zou worden. Het ging namelijk allang niet meer om slechts een paar bomen. Het ging om veel meer. Het ging om de jarenlange autoritaire, onmenselijke politiek van de regering. Het ging om de verwoesting van de natuur en historisch waardevolle plaatsen ten gunste van het grote kapitaal. Het ging om de inbreuk op de persoonlijke levenssfeer door de overheid en de steeds groter wordende beperking van vrijheden. Het ging om de destructieve buitenlandpolitiek van de AKP. En het ging ook, meest recentelijk na de mijnramp in Soma, om het nietsontziende, moordende kapitalisme van de AKP-elite. Het verzet hiertegen begon in het Gezi-park te Istanboel en sloeg vervolgens over op heel Turkije. Miljoenen burgers zijn de straat opgegaan om hun onvrede te uiten. Tegelijkertijd vonden overal in de wereld solidariteitsacties plaats. De Gezi-opstand was ook bijzonder om andere redenen. Niet alleen zijn mensen die voorheen nooit iets met politiek hebben gehad en nog nooit eerder aan een protest hebben deelgenomen, massaal de straat opgegaan, maar ook heeft de Gezi-opstand mensen met verschillende politieke achtergronden, uit verschillende groepen en lagen van de bevolking bij elkaar gebracht. Mensen die vroeger vanwege hun politieke voorkeuren lijnrecht tegenover elkaar stonden, stonden nu naast elkaar, zij aan zij. Traangas en politiegeweld hebben de solidariteit en een nieuwe cultuur tot bloei gebracht; deze cultuur noemen wij de ‘Geest van Gezi’.”

Taksim Commune

En verder over de “Taksim Commune. Nadat de politie de demonstranten met geweld uit de tenten had gehaald, werd het Gezi-park ontruimd. Maar vervolgens gebeurde er iets waar niemand op had gerekend: vanuit alle delen van Istanboel kwamen duizenden mensen naar het park om hun steun aan en solidariteit te met de demonstranten te betuigen. Het volk omarmde het protest en verzette zich tegen de politie. Uiteindelijk slaagde men erin alle barricades te overwinnen en het Gezi Park te ‘heroveren’. De politie was genoodzaakt zich terug te trekken. Gedurende de dagen waarop de politie zich teruggetrokken had, voltrok zich in het Gezi-park een waar historisch experiment met een alternatieve levenswijze in de vorm van een commune. In het park werd de Taksim Commune opgericht, een leefgemeenschap zonder hiërarchie, waarbij mensen uit verschillende lagen en klassen van de bevolking bij elkaar kwamen voor een gemeenschappelijk doel en waarin een begrip van directe democratie heersend was. Een Gezi–demonstrant beschreef het park destijds als ‘het meest gelukkige stukje aarde op de wereld waar iedereen te eten en te drinken heeft en zelfs degenen zonder geld toegang hebben tot kunst, boeken en menselijkheid’. Vanuit de volkskeuken werd er op ieder uur van de dag gezorgd voor gratis eten, voor iedereen. Gewonden werden door dokters en verpleegkundigen vrijwillig geholpen en verzorgd. Taken zoals beveiliging, schoonmaak en dergelijke werden onderling verdeeld in het park waar men een soort zelfbestuur in het leven had geroepen. Er werd een compleet nieuwe, alternatieve leefomgeving in het leven geroepen: een eigen café, onderwijsruimte en moestuintje. Daarnaast werden gedurende de hele dag kunst- en cultuuractiviteiten georganiseerd en workshops gegeven. Een schaakclub, een Gezi-bibliotheek, open podium concerten- en voorstellingen, tentoonstellingen; alles was gratis. Het park werd omringd door een diverse en kleurrijke atmosfeer, waar sommigen ‘s ochtends yoga deden, terwijl anderen weer afval aan het opruimen waren. Zij die aan het bidden waren en zij die alcohol nuttigden, schudden elkaar de hand, hadden respect voor elkaar en de natuur. De Taksim Commune was een voorbeeld voor een leefgemeenschap waarin mensen ondanks hun verschillen naast elkaar leerden te staan. Ook in politiek opzicht was het een keerpunt. Men leerde te luisteren naar anderen die er andere opvattingen op nahielden, empathie te tonen en samen te strijden ondanks verschillende politieke voorkeuren.”

Meer informatie over de Gezi-opstand lees je in dit artikel (zie onderaan ook een lijst met andere stukken).

Eric Krebbers