22 maart t/m 19 april, diverse plaatsen: 6 presentaties van boek “Een ster in de spiegel”

Binnenkort verschijnt bij uitgeverij Amrit “Een ster in de spiegel”, het indrukwekkende levensverhaal van Doorbraak-columniste Lili Irani. Op 22 maart vindt de eerste presentatie van het boek plaats, waarbij Doorbraak-activist Harry Westerink een gesprek met Irani voert over de inhoud en de achtergronden van het boek. Ter plekke kan het ook worden aangeschaft.

Zes boekpresentaties:

Vrijdag 22 maart, vanaf 20.30 uur
Vrijplaats, Middelstegracht 36, Leiden

Zondag 24 maart, vanaf 15:00 uur
RASA, Pauwstraat 13-a, Utrecht

Dinsdag 2 april, vanaf 20:00 uur
Autonoom Centrum, Willem van Outhoornstraat 17, Den Haag

Vrijdag 5 april, vanaf 19:30 uur
Wereldvenster, Zieken 115, Den Haag

Donderdag 11 april, vanaf 20:00 uur
De Rooie Rat, Oudegracht 65, Utrecht

Vrijdag 19 april, vanaf 20:00 uur
Mulawan, Van Broeckhuysenstraat 46, Nijmegen

In haar boek vertelt Irani hoe ze opgroeide in Iran, een land dat gebukt gaat onder religieus fundamentalisme, en hoe ze na huwelijksmigratie zonder verblijfsrecht moest zien te overleven in Nederland. Ze spreekt zich openlijk en moedig uit tegen de onderdrukking van vrouwen, werklozen en andere armen, en tegen de maatschappelijke uitsluiting van mensen zonder verblijfsrecht. Met “Een ster in de spiegel” laat ze de stem horen van een strijdbare en levenslustige vrouw die in haar leven te hoop is gelopen tegen de macht van mannen, van haar vader en haar echtgenoot tot en met religieuze leiders en overheidsbureaucraten.

Een passage uit het boek, wanneer Irani gaat scheiden van haar man en werk probeert te vinden: “Vroeger reisde ik tijdens mijn zoektocht naar een baan kriskras door Teheran. Voor een nieuwe speurtocht stelde ik met de hulp van een vrouw die ook in het schuitje van de werkloosheid ronddobberde, een curriculum vitae op dat bij bedrijven en instellingen mogelijk interesse in mijn persoontje zou kunnen opwekken. De aanwezigheid in mijn cv van een verdachte – want allochtone – achternaam was nog opvallender dan het gebrek aan voor Nederland relevante opleidingen en werkervaring. Nee, ik heette niet De Vries of Jansen. Ik was een niet-westerse importbruid uit zo’n vreselijk islamitisch land, sprak gebrekkig Nederlands en at nooit inheemse gerechten als zuurkool. Ik zag er olijfkleurig uit en had zwart haar. Zo eentje was ik er, dat vertelde mijn achternaam aan de bedrijven en instellingen waar ik solliciteerde.”

Harry Westerink