28 april, Leiden: manifestatie tegen dwangarbeid en sancties voor baanlozen
In het kader van de internationale actieweek tegen dwangarbeid en sancties voor uitkeringsgerechtigden organiseert Doorbraak op 28 april een protestmanifestatie bij Sociale Zaken van de gemeente Leiden, met sprekers, muziek, strijdbaarheid en meer. Wij eisen bestaanszekerheid en een leefbaar inkomen, en voor elk werk minimaal het minimumloon, een contract, arbeidsrechten en goede arbeidsomstandigheden. Zeer redelijke eisen, die echter voor de meeste politici tegenwoordig veel te ver gaan. Daarom moeten we hen onder druk zetten en die eisen samen afdwingen. Kom ook en doe mee!
Manifestatie
Dinsdag 28 april
Van 11:00 tot 12:00 uur
Stadsbouwhuis
Langegracht 72, Leiden
Facebook
Zo hoort het te zijn: óf je hebt een baan en dan krijg je een fatsoenlijk loon. Óf je hebt geen baan en dan heb je recht op een uitkering. Maar gemeenten dwingen ons nu om te werken zonder loon. Onder het mom van “reïntegratie”. En onder het regime van Sociale Zaken met z’n strafkortingen en onaangekondigde huisbezoeken. Natuurlijk kun je die arbeid weigeren, maar dan kort of stopt de gemeente je uitkering en heb je geen geld voor eten en voor een dak boven je hoofd. Een echte keuze om te weigeren heb je dus niet en daarom noemen we het dwangarbeid.
Verdringing
Elk uur arbeid die gedaan wordt door een uitkeringsgerechtigde, kan niet meer gedaan worden via een betaalde baan. Zo laten gemeenten banen verdwijnen en creëren ze baanloosheid! Men bezuinigt door mensen te ontslaan en hun arbeid te laten doen door goedkope uitkeringsgerechtigden. Ook bedrijven krijgen uitkeringsgerechtigden toegeschoven, die ze na een paar maanden weer inruilen voor nieuwe. Bedrijven die al miljoenenwinsten maken, zoals supermarkten, uitzendbureaus en schoonmaakbedrijven, profiteren gretig.
“Tegenprestatie”
Gemeenten dwingen uitkeringsgerechtigden nu ook nog tot ‘vrijwilligerswerk’. Vrijwilligerswerk is heel waardevol, maar alleen als het echt vrijwillig is. Nu wordt het een tweede vorm van dwangarbeid, naast die voor “reïntegratie”. De goede naam van vrijwilligerswerk wordt zo te grabbel gegooid. Vrijwilligersorganisaties die eraan meedoen, profiteren van dwang en werken gewild of ongewild mee aan het sanctieregime en daarmee aan het ondermijnen van de bestaanszekerheid van uitkeringsgerechtigden.
Angst
Veel uitkeringsgerechtigden leven in angst voor sancties. Boetes worden hoger, en de kans erop groter. Bijvoorbeeld door de inlichtingenplicht waarbij onduidelijk blijft wat je precies allemaal moet melden. Het regime en de dwangarbeid zijn ook bedoeld om mensen bang te maken die nog wel een betaalde baan hebben. Wees braaf en word niet ontslagen, want anders beland je in de dwangarbeid. Dat is de boodschap. Aanvragers van een uitkering worden ontmoedigd door hen eerst aan de dwangarbeid te zetten. Degenen die alle drempels genomen hebben en een uitkering krijgen, worden in de media afgeschilderd als luilakken die niet willen werken. Alsof de banen voor het opscheppen liggen, alsof het geen crisis is. En alsof er niet meer in het leven is dan betaalde arbeid.
Onze tegenprestatie is verzet
Ondanks angst voor kortingen en andere problemen komen steeds meer dwangarbeiders, andere uitkeringsgerechtigden en hun sympathisanten in verzet. Ze vertellen hun ervaringen, organiseren zich en gaan de straat op. Individueel tegenstribbelen groeit zo tot collectief verzet. In meerdere steden zijn al actiecomités opgericht en kleine successen behaald. Ook de SP en de FNV worden, mede door onze druk van onderop, steeds kritischer op dwangarbeid.
Wat wij willen
Als we een uitkering hebben
1. Stop dwangarbeid
2. Weg met de drempels bij het aanvragen van een uitkering
3. Stop de sancties
4. Stop de onmogelijke inlichtingenplicht
5. Hogere uitkeringen
6. Stop de stigmatisering van uitkeringsgerechtigden
Als we arbeid verrichten
7. Vrije arbeidskeuze
8. Een cao-loon of het minimumloon
9. Reguliere arbeidsrechten
10. Goede arbeidsomstandigheden
In het algemeen
11. Bestaanszekerheid voor iedereen
12. Een einde aan de propaganda voor het arbeidsethos
Harry Westerink
Het is tijd, allang tijd, dat iedereen een basisinkomen krijgt. Door onteigening van energiebedrijven en zorgverzekeringen is dit mogelijk en kan iedereen worden betaald. Uiteraard moet er ook in Den Haag het nodige nagekeken worden op uitgaven.
Vind je het niet twijfelachtig dat juist fundamentalistisch neo-liberale partijen als D66 keihard voor het basisinkomen gaan? Persoonlijk zit ik niet op het basisinkomen te wachten, en het is niet voor niets dat wij het er niet over hebben bij onze 12 eisen hierboven.
Ik heb er ook erg grote twijfels bij als rechtse partijen voor een basis inkomen gaan. Laat ze eerst maar eens de dwangarbeid afschaffen en er voor zorgen dat het werk wat verricht word, ook normaal betaald word en de rechten gerespecteerd worden.
Precies: in Groningen zie je bijvoorbeeld dat men bij de gemeenteraad niet wil tornen aan de sancties e.d., maar wel pleit voor een soort van conditioneel ‘basisinkomen’…
Als ze dat gedurende drie jaar gaan invoeren en vervolgens vallen mensen terug in de bijstand, kan men gaan vragen: “Waarom zet je je handeltje, dat je onder het basisinkomen had, nu niet gewoon voort?” Een klassiek geval van een passieprekende vos, als je het mij vraagt.