Inspectiedienst criminaliseert uitkeringsgerechtigden
De Inspectie SZW is een samenvoeging van de Arbeidsinspectie, de Sociale Inlichtingen- en Opsporingsdienst en de Inspectie Werk en Inkomen. “De Inspectie SZW werkt samen aan eerlijk, gezond en veilig werk en bestaanszekerheid voor iedereen”, aldus de eigen website. In werkelijkheid is de inspectie er op uit om de bestaanszekerheid van illegalen en uitkeringsgerechtigden zoveel mogelijk te ondermijnen. De dienst heeft in 2011 bij “inspecties”, ofwel: razzia’s op de werkvloer, 2.030 illegale arbeiders “aangetroffen”. Die werden afgevoerd, opgesloten in een uitzetgevangenis en uiteindelijk veelal gedeporteerd. In 2010 ving de Arbeidsinspectie nog bijna 2.400 arbeiders in zijn netten. Ondanks deze daling legde de dienst in 2011 meer bazen van illegale arbeiders een boete op, vooral in de schoonmaaksector, de uitzendbranche en de bouw.
Zoals ook al in het jaarplan van de inspectie SZW viel te lezen, hebben de inspecteurs hun jachtterrein uitgebreid naar werklozen. Daarmee draagt de dienst bij aan het stigmatiseren en criminaliseren van bijstandsgerechtigden. Nadat mensen zonder verblijfsrecht tot zondebok zijn verklaard, maakt de dienst nu ook werklozen steeds meer verdacht. De repressie door de dienst heeft deels een indirect karakter, zo laat het jaarverslag zien. Want niet alleen de werklozen zelf, maar ook gemeenten worden door de inspecteurs op de korrel genomen. Volgens de dienst zouden gemeenten bijstandsgerechtigden niet vaak genoeg straffen als ze een baan zouden hebben geweigerd. Ook zouden ze te weinig optreden als werklozen hun bijverdiensten niet zouden opgeven. Verder zouden ze werklozen onvoldoende “stimuleren” om te solliciteren. Door het aanklagen van “lakse” gemeenten hoopt de dienst de druk op uitkeringsgerechtigden te vergroten.
“Met het oog op de houdbaarheid van het stelsel van werk en inkomen is het van groot belang dat burgers met een WW-, WWB- of een gedeeltelijke arbeidsongeschiktheidsuitkering zich in het licht van de sollicitatieplicht houden aan de gemaakte afspraken en regels bij het zoeken naar werk. Daarbij moeten ze wel dwang en drang voelen. De helft van de WWB-cliënten die de inspectie heeft ondervraagd en 20 procent van de WW-ers geeft evenwel aan geen verplichting tot sollicitatie te ervaren. Veel gemeenten en UWV zijn terughoudend met het opleggen van sancties, vooral als het gaat om het weigeren van flexibele arbeid”, aldus de inspecteurs, die als spionnen in dienst van de overheid informatie aftappen bij uitkeringsgerechtigden en die kennis daarna tegen hen inzetten. Dat soort spionage is vergelijkbaar met onderzoek door of in opdracht van de overheid naar de leefwereld van mensen zonder verblijfsrecht. Uitkeringsgerechtigden, wees op je hoede voor dit soort onderzoekers.
Harry Westerink
“Uitkeringsgerechtigden, wees op je hoede voor dit soort onderzoekers.” Vraag: Hoe doe je dat?
Als uitkeringsgerechtigde kun je op je hoede zijn door niet mee te werken aan onderzoek van de Inspectie SZW naar werklozen. Als ambtenaren, wetenschappers, enqueteurs, inspecteurs of anderen uitkeringsgerechtigden vragen om een interview of iets dergelijks te mogen afnemen, als ze willen dat je antwoorden geeft en informatie verstrekt, dan is het handig en belangrijk om eerst na te gaan waarom men die informatie wil, wat het belang ervan is en voor wie, en zeker ook of het verplicht is om eraan mee te werken. Als het niet verplicht is en geen consequenties heeft voor je uitkering, dan zou je – vind ik – dat soort onderzoekers minimaal het nadeel van de twijfel moeten geven. Wie aan de onderkant van de samenleving leeft, doet er goed aan om in geval van een officieel-achtig, overheidsachtig onderzoek meteen een soort tegenonderzoek te starten naar de onderzoekers. En mocht dan zo’n onderzoek bedreigend uitpakken voor een bepaalde groep mensen (of in elk geval die indruk wekken), dan is het slim om daar ook publiekelijk melding van te maken. Hopelijk worden dan meer mensen gewaarschuwd en zien ze ervan af om informatie door te geven aan de bovenlaag van de samenleving, aan bureaucraten, bestuurders en politici die later die informatie gericht kunnen inzetten tegen mensen aan de maatschappelijke onderkant die die informatie hebben aangeleverd (soms blindelings, soms in goed vertrouwen, met de goedgelovigheid dat de overheid het wel goed zal bedoelen, dat de overheid zogenaamd neutraal is, of iets dergelijks).
Natuurlijk kan het in principe ook gaan om onderzoek dat in het belang is van de uitkeringsgerechtigden zelf, maar dat zal in heel veel gevallen niet opgaan, denk ik. Al was het alleen maar omdat het geld voor deze onderzoeken veelal afkomstig is uit kringen (overheid en aanverwanten) die nou niet bepaald het belang van de uitkeringsgerechtigden behartigen, integendeel.
Bedankt voor uw duidelijke uitleg mijnheer Westerink. Ik waardeer uw bijdragen op deze website. Doorgaans onderschrijf ik uw mening omdat die strookt met mijn ervaring.
Mja, je kunt wel jagen en mensen onder druk zetten, maar als er voor die mensen geen banen zijn dan is het meer een vorm van geestelijke foltering dan iets anders.
Het zou zoveel fijner kunnen zijn als die inspecteurs een doos met banen onder hun arm namen en bij die mensen op bezoek ging, en naar oplossingen ging zoeken te samen met werkgevers. Werkt veel effectiever dan dit gestapo gedrag. Mja, fascisten adoreren nu eenmaal de Gestapo en haar methodes.
WWB-razzia’s
Lees meer op onderstaande link:
http://www.slideshare.net/IFUDofHR/documents