Turkstalige krant Ufuk is een spreekbuis voor de extreem-rechtse Grijze Wolven

In Nederland worden meerdere Turkstalige kranten uitgebracht. Een daarvan is Ufuk. Die krant speelt een cruciale rol bij het verspreiden van racistische propaganda van de extreem-rechtse Grijze Wolven.

Zo op het eerste gezicht lijkt Ufuk een krant die de taak op zich heeft genomen om de Turkse gemeenschap in Nederland te informeren over politieke ontwikkelingen en nieuwe wet- en regelgeving. Ook doet Ufuk af en toe verslag van sociaal-culturele evenementen. Maar naast het zijn van een doorgeefluik voor dat soort nuttige informatie, fungeert Ufuk vooral als pr-machine voor de Grijze Wolven Federatie, de Turkse Federatie Nederland (TFN). Ook de meest recente editie van Ufuk staat weer vol Grijze Wolven-propaganda.

In het hoofdartikel wordt de recente anti-islam film uit de VS, die voor zoveel beroering zorgde in diverse islamitische landen, geanalyseerd aan de hand van een aantal gebeurtenissen in Europa. De auteur gaat twee pagina’s lang door over de groei van extreem-rechts in Europa, zoals de enorme winst die Wilders boekte bij de voorlaatste verkiezingen, waardoor het mogelijk is geworden om een aantal absurde maatregelen in te voeren, zoals het boerkaverbod in Frankrijk en België, het minarettenverbod in Zwitserland en verbod op besnijdenis in Duitsland.

De Turkse variant van extreem-rechts, de TFN, wordt daarentegen aangeprezen als een sociale, humane en correcte organisatie. De krant staat vol berichten over de TFN-activiteiten, zoals een lokaal congres in Enschede en de hulp aan armen door de TFN in Turkije, tot aan herdenkingen van Grijze Wolven-martelaren die slachtoffer zijn geworden van de militaire coup in 1980. Een typisch voorbeeld van hoe afkeuring van het witte racisme ingezet wordt om het Turkse nationalisme te promoten.

Daarnaast wordt extra aandacht besteed aan het “Multifestijn” dat dit jaar voor de zesde keer werd georganiseerd, en wel van 19 tot 21 oktober. In het bestuur van de festivalorganisatie zit Kasim Samutoglu, de baas van Media Maestro. Dat is de uitgever van meerdere Turkstalige kranten, waaronder ook Ufuk. Het is dus niet verwonderlijk dat Ufuk de reclame voor het festival groots aanpakte. Waar Ufuk ook trots verslag van doet, jawel, is het bezoek van het voltallige bestuur van de TFN aan het hoofdkantoor van Media Maestro. Daar zou met Samutoglu gesproken zijn over de politieke ontwikkelingen naar aanleiding van de recente verkiezingen, en tevens over “Multifestijn” dat daarna zou gaan plaatsvinden. Verder dan deze summiere berichtgeving gaat Ufuk er niet op in. Op een van de foto’s was overigens ook CDA-Tweede Kamer-kandidaat Ebubekir Ozture te zien, die net als Samutoglu bestuurslid is van “Multifestijn”. Op de laatste pagina van de krant staat een overzicht van het programma van het Multifestijn, waaruit meteen duidelijk wordt uit welke deeg de koek gebakken wordt.

Geflopt

Uit de lijst van muzikanten die optraden op het “Multifestijn” blijkt dat de Grijze Wolven een flinke vinger in de pap hadden. Naast in Nederland woonachtige Grijze Wolven-muzikanten, zoals Ozan Celebi en de blinde troubadour Omer Kadan uit Almelo, staan er ook populaire Grijze Wolven-muzikanten uit Turkije op de lijst, zoals Ugur Isilak en Ahmet Baydaroglu. Verder was ook de marsmuziekgroep “Mehter Takimi” van de partij. Onder de genodigden was de acteur “Memati”, die in de tv-serie “Kurtlar Vadisi” (“Wolven Vallei”) speelde die verboden werd wegens te openlijk racisme. Zelfs in Turkije zijn er grenzen als je te ver gaat met racistische propaganda. De serie werd overigens onder een andere naam gewoon voortgezet. Het Multifestijn brengt ieder jaar een bonte verzameling van Grijze Wolven-prominenten, -politici, -media en -zakenlui bijeen. Dit keer stond naast CDA-er Ozture ook het kersverse PvdA-Kamerlid Tunahan Kuzu op het podium. Op het festival waren ook standjes. De opstelling daarvan leek wel een miniatuur-“Turan” (Turan staat voor het ideaal van een groot Turks rijk). Op elke hoek was een workshop van een Turkstalige “broedernatie”. Er liep voortdurend iemand rond met vlaggen van alle Turkstalige landen, en de militaristische “Mehter Takimi” maakte met “Ottomaanse oorlogsmuziek” de nationalistische feestelijkheden compleet. Wat dit allemaal te maken heeft met een multicultureel festival in Nederland? Tsja, blijkbaar kent nationalisme geen grenzen.

Na afloop van het “Multifestijn” is er ruzie uitgebroken omdat het niet de gehoopte bezoekersaantallen had getrokken. Er kwamen tussen de 15 en 20 duizend mensen in plaats van de verwachtte 200 duizend. De zender Demet TV besteedt veel aandacht aan de ruzie. Ondernemers die voor een flink bedrag een stand hadden gehuurd, bleken belazerd: er waren voor dezelfde soort stands heel verschillende bedragen gevraagd. Nu eist men het geld terug van de organisatie. In de Turkstalige media wordt de oorzaak voor het mislukken gezocht in het zich terugtrekken uit de organisatie van de moslimfundamentalistische Stichting Islamitische Centrum Nederland (SICN), in de volksmond ook wel “Cemaat” genaamd. SICN is beter bekend als “Suleymancilar” (“aanhangers van Suleyman”). Met “Cemaat” heeft waarschijnlijk ook de aanhang zich teruggetrokken, waardoor alles in de racistische soep is gelopen.

Dubbele tong

Tientallen Turks “culturele verenigingen” functioneren feitelijk als organisaties van de Grijze Wolven, maar de meeste Nederlanders hebben daar geen weet van. Dat komt mede doordat deze organisaties naar buiten toe graag de schijn wekken neutraal te zijn en alleen activiteiten te organiseren op sociaal-cultureel gebied. De Grijze Wolven zijn zich er terdege van bewust dat hun nationalistische en extreem-rechtse boodschap weerzin zou opwekken bij het gros van de Nederlandse bevolking. Om te voorkomen dat hun bewegingsruimte ingeperkt wordt, spreken ze daarom met een dubbele tong. Naar de eigen achterban toe slaan ze nationalistische taal uit, terwijl ze naar de Nederlanders doen alsof ze eerste klas multiculticulturalisten zijn. Hun feesten en festivals moeten dan ook in dat licht gezien worden. De Grijze Wolven hebben in Nederland niet of nauwelijks eigen media: geen krant, tijdschrift of website. En dat is bijzonder opvallend omdat ze in tegenstelling tot Nederlands extreem-rechts erg goed georganiseerd zijn, voldoende financiële middelen hebben en beschikken over een veel bredere achterban. Wat ze doen is andere Turkstalige media inzetten om de eigen extreem-rechtse en racistische ideologie aan de mens te brengen. En via het regelmatig organiseren van sociaal-culturele activiteiten haalt men de banden aan met de achterban en trekt men nieuwe leden aan. Net als bij de witte varianten van extreem-rechts dienen ook Turks extreem-rechts en de media die hen faciliteren, de politici met wie ze nauw samenwerken en de zakenwereld die hen financieel ondersteunt, blootgelegd en aan de schandpaal te worden genageld en te worden uitgesloten van alle maatschappelijke activiteiten.

Bülent Yilmaz