Dwangarbeid in Vlissingen: vierenhalf jaar ritme opdoen
Na Amsterdam, Leiden, Eindhoven en Helmond deze keer aandacht voor de dwangarbeid in Vlissingen. Daar moest Belle van Zon maar liefst vierenhalf jaar bij Orionis BV werken voor haar uitkering, in eerste instantie via een “werkstage” met nog maandelijks een extraatje van honderd euro. Later via een “participatiebaan”. Orionis zegt uitkeringsgerechtigden aan het werk te zetten om hen “werkritme” op te laten doen en te helpen “reïntegreren”. De inmiddels 59-jarige Van Zon in haar eigen woorden over haar vierenhalf jaar dwangarbeid: “Wegblijven komt je toch op een korting van dertig procent te staan. Je kunt geen kant uit.”
Eerste hoofdstuk
Mijn verhaal begint met een nieuwe klantmanager bij de Sociale Dienst. Het is begin 2008. Tijdens het eerste gesprek laat hij merken dat hij slechts voor de vorm luistert naar wat ik te zeggen heb. Dat ik een aantal jaren geen sollicitatieplicht heb gehad en mijn leven heb ingericht met mantelzorg en vrijwilligerswerk, doet kennelijk niet ter zake. Hij lijkt het niet eens te geloven. Daarom neem ik op de volgende afspraak met hem de beschikking mee waarin wordt vermeld dat ik niet hoef te solliciteren. Ik had al heel veel tevergeefse sollicitatiebrieven verstuurd voordat die beschikking tot stand kwam. De klantmanager kijkt ernaar en legt hem terzijde.
Ik begrijp de veranderde houding van de Sociale Dienst wel. Die is inherent aan de politiek. De regering schijnt te flirten met Amerika, ze zijn gaan denken en doen in neo-liberale termen. Goed voor de economie. Want Nederland staat er slecht voor en in Amerika is alles mogelijk. Daar doet men het beter. Uit Amerika is het fenomeen Work First over komen waaien. Enkele gemeenten in Nederland zijn er voorzichtig mee begonnen. Ze halen werklozen uit de bijstandsbak en laten hen deelnemen aan Work First. Zodat het lijkt alsof de bijstandsbakken steeds leger raken. Dat is prima reclame. Want: jongeren en volwassenen die de hele dag op de bank voor de televisie liggen, al dan niet verslaafd aan alcohol of drugs, raken in een isolement, steeds verder af van de maatschappij en komen op den duur in de criminaliteit terecht. Om dat te voorkomen, hen eruit te halen en aan een baan te helpen, is natuurlijk een loffelijk streven! Maar… werkt het ook voor al die mensen?
 Dwangarbeid bij Orionis WalcherenTot welke werkzaamheden kunnen de honderden uitkeringsgerechtigden bij Orionis allemaal verplicht worden? – In het stadsvernieuwingsgebied: sloopbeheer, leeg maken, dichtspijkeren, surveillancetaken, ophalen en afvoeren afval en zwerfvuil. Onder de opdrachtgevers bevinden zich naast de Walcherse gemeenten ook woningcorporaties, aannemers en kantoren. Eind oktober klaagden enkele PvdA-raadsleden dat uitkeringsgerechtigden vijf dagen lang buiten op het parkeerterrein bij Orionis pikstenen voor duiven moesten breken. Dat gaat om blokken die voornamelijk uit as bestaan en die uit hun verpakking moeten worden gehaald en gebroken. Daar komt veel stof bij vrij. De verantwoordelijke CDA-wethouder Marin de Zwarte achtte dat geen probleem. Er zouden onvoldoende andere werksoorten zijn “die we die mensen kunnen aanbieden”. De Zwarte is tevens voorzitter van het dagelijks bestuur van Orionis. Eric Krebbers |
Ik krijg een uitnodiging op briefpapier van de sociale werkplaats. Er zal mij een arbeidscontract worden aangeboden met een bedrijf genaamd Orionis BV. Ik moet me melden op woensdag 9 april om 9:00 uur bij de receptie en vragen naar mevrouw Jacqueline. Tijdens dat gesprek wordt zij geassisteerd door een dame die later een klantmanager blijkt te zijn, speciaal voor Orionis. Ze komen beiden nogal intimiderend op mij over. Eén lichtpuntje: om te wennen aan de situatie, mag ik veertien dagen lang 20 uur per week komen werken. Daarna wordt dat aantal uren opgeschroefd naar 32 uur per week. En daar valt niet over te praten. Waar ik me nog veel bozer over maak, is dat men het doet voorkomen of ik het opschroeven van de uren zelf heb aangevraagd…. Is er een goed woord voor zo’n bejegening?
Tweede hoofdstuk
Thuis moet ik alles reorganiseren. Boodschappen doen met mijn moeder kan niet meer. Ze is 78 jaar. Eind november 2003 is mijn vader overleden aan longkanker, dat is nog niet zo heel lang geleden. Ze heeft geen autorijbewijs, zodat ze voor de wekelijkse boodschappen en andere beslommeringen waarvoor een auto nodig is, op mij is aangewezen. Ze heeft osteoporose, in lichte mate. Maar ook een lichte mate kan pijnlijk zijn. Ik ben enigst kind en help haar met dingen als administratie, klussen in huis, en het gezellig maken. Ze woont op zichzelf in een rijtjeshuis. De zondagen zijn het moeilijkst voor mijn moeder. Daarom vraag ik haar of ze de weekends bij mij wil komen logeren. Ze zegt er geen nee op.
Ik heb drie poezen, een lapje en twee cyperse. De cyperse katjes zwierven rond voordat ze bij mij kwamen wonen. Ze hadden allebei een nogal bewerkelijk probleem, namelijk overgeven vlak nadat ze hadden gegeten. De dierenarts had er wel iets tegen. Bij één poesje hielp het. De andere had er geen baat bij. Met als gevolg dat ik op de meest rare tijden aan het dweilen ben.
Ik ga mijn moeder niet aan haar lot overlaten, haar naar het WMO-loket sturen of een PGB aanvragen, als dat laatste al mogelijk zou zijn. En ik ga niet mijn poezen naar het asiel brengen. Die waren er eerder dan Work First!
Ik moet nog wat wennen aan mijn nieuwe huis. Dat is een kleine hoekwoning met een tuin aan de voor- en achterkant en een grote zolder. Ik woon er bijna een jaar. Mijn vorige huis was een appartement op driehoog. Alles bijeengenomen is het wel veel werk.
Test & Training Centrum
Er volgt een gesprek met de werkleider van het Test & Training Centrum (TTC). We zitten met een klein aantal mensen bij elkaar in een kleine ruimte tegenover een lokaal in de sociale werkplaats. Ko, de werkleider, vraagt ons of we iets weten van de doelstelling van een sociale werkplaats. Hij legt vervolgens uit wat wel “done” en “not done” is, en deelt papieren uit. Die handelen over wat te doen bij ziekte en over de Arbo-wet. Een jonge knul hangt in zijn stoel en toont geen interesse. We krijgen na afloop een rondleiding door het bedrijf.
Het lokaal dat ik zag aan de overkant van de gang, blijkt het TTC te zijn. We krijgen lijmpistolen, lijmstaven en doosjes waar zakjes Klop-Klop in moeten. Eerst de doosjes plakken. Dan de zakjes poeder erin doen. Dan de doosjes dichtplakken. Niet iedereen doet dat netjes. Later krijgen we stekkers om in elkaar te zetten. De stekkers zijn voor caravans. Ik ben er wel handig in. Er komt een werkleider langs. Hij is van een montage-afdeling voor elektronica. Hij ziet wel wat in mij en wil me meteen meenemen naar zijn afdeling. Jerrel, de assistent-werkleider van het TTC, is enthousiast over het voornemen. Maar het gaat niet door. Reden: de plaats die ik zou gaan bezetten, is voorbehouden aan iemand met een WSW-indicatie. En ik zou daar onterecht zitten, omdat ik van Orionis ben.
We krijgen displays van groen geverfd karton. Die moeten we in elkaar zetten op pallets en vullen met zakjes snoep. Het moet allemaal volgens strenge regels gebeuren. De groene verf geeft af op onze kleren. Gelukkig gaat het eruit in de was. Jerrel heeft gewerkt in het leger van Suriname. Hij is sergeant geweest en als hij chagrijnig is, commandeert hij ons. Een paar mensen kunnen daar niet tegen en worden boos. Tranen. Schelden. Er verandert niets.
Een jonge vrouw heeft fibromyalgie. Ze blijft weg van het TTC. Ze krijgt geen geld meer. We krijgen ook een test om te zien hoe intelligent we zijn. Ik maak een grapje met een paar taalvaardigheidsvragen. Wat de score is, krijgen we niet te horen.
Naar de inpakafdeling
We mogen na een maand TTC door naar een afdeling. Ik kom samen met Lien terecht op de verpakkingsafdeling van Dany en John. We zitten er aan de lopende band, Cup-a-soup-zakjes te sorteren en in doosjes te doen. De lijmpistolen komen er ook weer bij kijken. We doen zakjes snoep op volgorde in dozen. We pakken kleine doosjes hondensnacks in grotere dozen. Alles gaat op pallets, laag om laag, zodat de stapel netjes en stabiel blijft. Het moet wel snel gebeuren. Netjes en snel lukt niet altijd. Dan moet de hele pallet opnieuw. Als we met pallets bezig zijn moeten we veiligheidsschoenen dragen. Met stalen neuzen. Er is een groep vrouwen die het moeilijkere inpakwerk doet. Bonbons bijvoorbeeld, en caramels. Ze kunnen het goed vinden met John. Mogen de hele dag muziek-cd’s draaien. Loeihard. Ze mogen ijs gaan halen onder werktijd. De anderen hebben die privileges niet.
Na een paar maanden wil ik weg van het inpakwerk. Ik heb gehoord dat er een plaats is als meewerkend voorvrouw op een andere inpakafdeling. Ze verpakken er minidoosjes hagelslag. Jeanine en Peter zijn daar de werkleiders. We hebben een gesprek. Ik ga er naartoe. Het is een afdeling waar mensen met een verstandelijke handicap werken. Er zijn ook een paar rolstoelers bij. Na een tijdje lukt het me gelukkig om geaccepteerd te worden. Het werk behelst leiding geven, organiseren, een stuk logistiek, HACCP en personeelsadministratie. Er is een seal-apparaat aan het eind van de lopende band dat zich niet door mij wil laten bedienen. Het is een oud apparaat. Er komt een nieuw exemplaar. Zo mogelijk nog ingewikkelder. Nu kunnen we het alledrie niet instellen.
Er is wrijving met de werkleider van de buurafdeling. De werkzaamheden daar zijn identiek aan de onze. Soms is er geen werk. Als dan de buurafdeling juist veel werk heeft, wordt daar een deel van overgenomen. Of mensen verhuizen tijdelijk. Volgens Jeanine loopt de werkleider van de buurafdeling de kantjes er vanaf. Dat komt de sfeer bepaald niet ten goede.
Er is een Persoonlijk Ontwikkelingsplan (POP) voor mij opgesteld. Daarin staat wat het doel is: regulier werk. Wat ik uiteindelijk voor regulier werk wil, en waaraan ik moet werken, wat ik moet ondernemen. Tot 1 september 2008 wordt mijn werkplek als meewerkend voorvrouw gehandhaafd. Daarna volgt evaluatie. Ik moet een cv opstellen, en kranten bezien voor huidige vacatures. Leiding geven is niet mijn favoriete bezigheid. Logistiek blijkt dat ook niet te zijn. Ik heb het steeds minder naar m’n zin op de afdeling van Jeanine en Peter. Van de plannen in het POP – de evaluatie in september en een cv opstellen – komt hoegenaamd niets terecht. Want de evaluatie wordt uitgesteld. En ik heb geen idee hoe ik een aantrekkelijk cv kan schrijven. Ik word er stil en verdrietig van. Gelukkig komt er hulp opdagen. Ronald, een werkleider van Orionis, zorgt ervoor dat ik bij hem op de techniek-afdeling kan komen.
Op de afdeling techniek
Wat wordt er gedaan op de afdeling techniek? Nou, dit: pistolen aan slangen monteren, die vervolgens oprollen en in dozen doen. De slangen zijn onderdelen van brandstofpompen op benzinestations. Spijkers afwegen en in doosjes doen. Werkhandschoenen aan elkaar tacken met een tack-apparaat. Een uitzondering: printplaten voorbewerken met tape. Een heel precies karweitje, maar ik vind het wel leuk. Het is een hele opluchting om weg te zijn van de vorige afdeling.
Ronald staat samen met Nico op de afdeling techniek. Nico wordt mijn jobcoach. Een tijdje later komt Jerrel erbij. Ze hebben een klein glazen hokje in een hoek van de afdeling tot hun beschikking. Daar gebeurt van alles: van evaluatiegesprekken tot administratie. Als er niemand aanwezig is, gaat de deur op slot vanwege de pc die er staat, en de telefoon die niet zonder toestemming gebruikt mag worden. Tijdens gesprekken met Orionismensen gaat de deur eveneens op slot.
Ik moet de werkbriefjes in gaan vullen van de Orionismensen die op verschillende afdelingen te werk gesteld zijn. De werkleiders weten hoeveel tijd iemand op een bepaald ordernummer gewerkt heeft. Om die gegevens in te vullen moet ik hen ernaar vragen. De meesten maken graag een praatje. Sommigen zien me als een lastpost. Administratie is ondergeschikt aan de werkvloer, vinden ze. Ik heb een plaats gekregen bij de werkleiders in het glazen hok. Het is wel krap. Maar meestal zijn we er niet tegelijkertijd. Nico heeft er een handje van de deur voor mijn neus sluiten als ik terugkom met mijn gegevens voor de werkbriefjes. Zodat ik niets kan doen zolang hij bezig is.
Ik heb een afspraak gemaakt met Nico. Hij is er niet op de vastgestelde tijd. En het is dringend. En als ik hem vraag me te helpen een cv op te stellen, verwijst hij me naar het internet. Verder word ik aan mijn lot overgelaten. Hoezo, reïntegratie?
Naar het Secretarieel Administratie Centrum
Voordat ik werkloos werd, was ik administratief medewerkster. Het meest logisch is om dan werk te zoeken in administratieve richting. De afdeling Secretarieel Administratief Centrum (SAC) van de sociale werkplaats is een centrum in de ware zin van het woord. Er staan dossierkasten met de dossiers van alle medewerkers, onderverdeeld in WSW-ers, ambtenaren, Wal-Flexers en Orionismensen. Wal-Flex is direct gerelateerd aan Orionis. Voor deze organisatie werken de werkleiders en het management van Orionis BV. Er werken drie dames op het SAC. Lenie doet de boekhouding, Vivian is degene die de salarissen-en-nog-veel-meer doet, en Iris verzorgt de personeelsadministratie van Orionis. Vivian staat bovenaan de kantoorhiërarchie. Ik kom op het SAC te werken samen met Samantha, een jonge vrouw die bij de politie heeft gewerkt. Ze is tijdens haar opleiding tot politie-agent tegen een voor haar onoverkomelijk probleem aangelopen en in de crisisopvang terechtgekomen. Samantha is een gevatte meid die het al snel voor elkaar heeft bij Vivian c.s. Ze krijgt het leukere werk, een cursus Excel op kosten van Orionis, en als Iris haar ontslag neemt, mag ze haar werk overnemen. Ik mag het geld uit de koffieautomaat tellen, enveloppen dichtplakken, een enkele keer de binnengekomen post inschrijven, en de stationerykast beheren. Ik vraag me af waarom ze mij bij Samantha achterstellen, en maak dat ook kenbaar. Ben ik soms te oud? Te dom, misschien? Zowel Vivian als Jacqueline van PZ blijven me het antwoord schuldig. Samantha doet af en toe een schepje op het vuur door me te laten weten dat zij een streepje voor heeft. Ik geef geen sjoege. Ze heeft psychische problemen die de reden kunnen zijn voor zulk gedrag. Maar zodra er plaats is op een andere afdeling, ga ik hier wel weg. Hoezo, integratie?
De bedrijfsverpleegkundige
Hans, die de bedrijfsverpleegkundige en tevens verzuimcoördinator is van de sociale werkplaats, runt als het ware zijn eigen toko. Hij heeft een kaartensysteem als basis voor de ziekteregistratie. Ik heb indertijd aan Jeanine te kennen gegeven dat ik wel bij Hans zou willen werken. Zij had op Verzuimcoördinatie gewerkt voordat ze werkleidster werd op de verpakkingsafdeling en kent Hans dus goed. Zo komt het dat ik Hans ga helpen met de modernisering van zijn kaartensysteem, zodat het in de computer kan worden gezet. Het is een heel karwei. De kaarten zijn zo nu en dan slecht leesbaar en een tikje chaotisch met de hand beschreven. Na de vakantie heb ik de ziek- en herstelmeldingenadministratie van Hans overgenomen, totdat Christien op Verzuimcoördinatie werd gedetacheerd vanuit het ADZ. Ik mag Christien helpen als ze het eens niet weet in het begin, en haar vervangen als ze vrijdags haar vrije dag heeft of op vakantie gaat. Maar ik vraag me wel af of iemand van Orionis wel kans maakt om een vaste baan te krijgen bij de sociale werkplaats. Nee, niet als WSW-er, maar als ambtenaar. Of als Wal-Flexer desnoods. Voorzover ik weet is dat nog niemand gelukt. Zelfs Samantha heeft bot gevangen op haar sollicitatie.
Naar de groenafdeling
Er is een plaats vrij op de groenafdeling. In juni ga ik daarheen. Mijn werk wordt de urenregistratie van alle groenmedewerkers. Dat zijn er ongeveer 150. Ik moet ervoor zorgen dat ik van iedereen elke week het werkbriefje krijg. Is iemand dat vergeten, dan spreek ik er zijn ploegleider op aan. Daar zijn er vijf van. Het duurt een tijdje eer ik weet wie wie is. We zitten op het bedrijfsbureau met acht mensen. Het is een bedrijf binnen een bedrijf. En een mannengemeenschap. Het is een wereld van verschil met het SAC. Geen radio die de hele dag aanstaat, geen gekwebbel, minder in- en uitgeloop van allerlei mensen. De werkbriefjes moeten gecontroleerd worden, er missen dikwijls gegevens. Dan is de betreffende ploegleider degene die ze aan moet leveren. Aan het eind van de maand wordt door Vivian een overzicht naar me gemaild dat het totaal aantal uren weergeeft. Dat totaal moet overeenkomen met het totaal aantal uren dat ik in de computer heb geregistreerd per medewerker. Als er een verschil in zit, kan het ingewikkeld worden om de oorzaak terug te vinden. ‘s Middags blijf ik de ziekmeldingen doen bij Hans. We zijn met twee vrouwen op deze mannenafdeling. Janneke is ploegleider van de schoonmaakgroep. Ze werkt halve dagen, verder is ze vaak buiten bij haar mensen.
Het ADZ komt bij de sociale werkplaats. Een afdeling is gepland in de ruimte waar wij zitten, dus we moeten verhuizen. Er wordt druk gereorganiseerd in de kantoren. Zo hier en daar zeer tegen de zin van medewerkers, die uit elkaar worden gezet. Achter op het terrein staat een noodgebouw. Daarin was een school gevestigd. Het gebouw staat leeg en wordt opgeknapt zodat wij erin kunnen. We krijgen een schoollokaal tot onze beschikking. Ronald, Nico en de andere Wal-Flexers komen ook, in een ander lokaal. De verhuizing is zo gepiept. Het is een beetje een shabby onderkomen. Maar we zullen er maar tijdelijk bivakkeren. De sociale werkplaats heeft, samen met de Sociale Dienst en de Kredietbank, het ROC-schoolgebouw in Vlissingen gekocht. De groenafdeling is de eerste die erheen verhuist, als het in gereedheid is gebracht. Voorlopig blijven we ook de enige afdeling.
Wat ik wel heel erg oneerlijk vond, was dit: een aantal mensen die als WWB-ers met behoud van uitkering overstapten naar de WSW (ze hadden daar een indicatie voor), waren hun verlofuren en opgespaarde bonusuren kwijt na de overstap. Ze konden helemaal overnieuw beginnen. Sommigen raakten daardoor in de problemen, en moesten op hun vrije dagen de uren die ze tekort kwamen weer in zien te halen. Dit gebeurde toen ik tijdschreef voor de groenafdeling. Natuurlijk hebben we erover aan de bel getrokken – maar er veranderde niets.
Eind november kom ik thuis door een toeval tot de ontdekking dat ik een bloeddruk heb van 220/135. Omdat ik dat niet kan geloven, vraag ik Hans het te controleren. Hij komt tot dezelfde bevinding. Hans stuurt me meteen naar huis. De huisarts schrijft een bloeddrukverlager voor op aanraden van de internist die hij om advies heeft gevraagd. Begin februari ga ik weer werken, eerst een paar uur per dag, daarna geleidelijk steeds meer. Maar ik krijg klachten waardoor ik bij de cardioloog beland. Alle tests gaan goed, op een na. De fietstest. Ik vermoed dat het komt doordat ik geen goede conditie heb. De cardioloog denkt er kennelijk anders over. De huisarts heeft aanwijzingen dat mijn schildklier te langzaam werkt. Hij faxt een receptje door naar de apotheek. Mijn bloeddruk blijft, ondanks de medicijnen, aan de hoge kant hangen. Er wordt nog een andere bloeddrukverlager bijgezet. Daarna blijkt mijn kaliumwaarde te laag. Dus komt er een kaliumsparend tabletje bij. Voor mijn gevoel ben ik plotseling een patiënt geworden. En al zal het niet altijd uit het voorgaande relaas blijken, stress is steeds mijn metgezel geweest sinds ik te werk ben gesteld bij het reïntegratiebedrijf Orionis BV.
Omdat van rechtswege een arbeidsovereenkomst met Orionis niet langer dan twee jaar mag duren, had ik de hoop opgevat om na afloop van mijn contract weer terug te kunnen keren naar het vrijwilligerswerk en de mantelzorg van voorheen. Maar de doelstelling van de SDW is gewijzigd. Het vinden van een baan op de reguliere arbeidsmarkt staat niet meer voorop, maar werken met behoud van uitkering in een leer-werktraject voor 55 plussers. Ondanks alles verandert er niets. Omdat mijn arbeidsovereenkomst met Orionis BV half april eindigt, moet ik een WW-uitkering aanvragen bij de UWV. Deze uitkering bedraagt 75 procent van het laatstverdiende salaris. In mijn geval komt dat neer op 786,42 euro per maand netto. Het recht dat ik heb op WW duurt drie maanden. In die periode moet ik gewoon door blijven werken op de groenafdeling. Daarna weer terug naar de Sociale Dienst, om een bijstandsuitkering aan te vragen. Voor mij wordt het een uitzichtloze, zinloze aangelegenheid waar ik niet om heb gevraagd. Work First. Een onverdiende straf.
Hoezo, reïntegratie?
Twee jaar later, september 2012. Nog steeds bij de groenafdeling, nu zelfs zonder enig contract. De afgelopen jaren is de fusie tussen de Kredietbank, de sociale werkplaats en de Sociale Diensten van Middelburg, Vlissingen en Veere in gang gezet. De groenafdeling is uitgebreid van 150 naar ongeveer 180 mensen, de Plantsoenendienst meegerekend. Die bestaat uit (wisselend, want deze groep bestaat uit WWB-ers die werken met behoud van uitkering) ongeveer twintig mensen. Er zijn nu elf uitvoerders werkzaam. In mijn situatie is hoegenaamd geen verandering gekomen, behalve dan dat mijn werk – de uren-, verlof- en compensatie-urenregistratie – evenredig met de groenafdeling is meegegroeid. Mijns inziens is het werk dat ik doe geen bijstandsuitkering, maar een salaris waard, omdat er van reïntegratie geen sprake is.
Eind november 2012 werd ik voor vijf jaar vrijgesteld van dwangarbeid. Nu moet ik van de Sociale Dienst op zoek naar “vrijwilligerswerk”. Dat heeft toch een vreemde bijsmaak, vrijwilligerswerk moeten doen…. Maar gelukkig mag ik zelf uitkiezen welk werk me ligt (!)
Belle van Zon
Wil je ook je dwangarbeid-ervaringen kwijt? Neem dan contact met ons op via dwangarbeid@doorbraak.eu.
Beste Belle van Zon,
Er zijn meer van dit soort dwangarbeidskampen in Nederland. In de Kamp Bennekom bijvoorbeeld, genaamd Permar, wordt ook dagelijks vergelijkbare ellende meegemaakt door armen. Daar werkt, ironisch genoeg, ook een Jacqueline of Jeanette, ik weet het niet meer precies, als SS’er, pardon PZ’er.
Maar Nederland wordt gelukkig langzaam wakker van diepe slaap en ziet de praktijken van neoliberale nazisme door.
En verzet coming soon.
Timur Atabay
Wageningen
In een neoliberale economie heb je geen keuzen in werk. De rechtse types brullen dat het kapitalisme vrijheid en keuzen geeft. Een grotere leugen bestaat niet. Mensen MOETEN werken, want anders verliest Nederland haar ”concurrentie” positie. Men wil dat wij net zo hard gaan werken als de Chinezen, die verdienen 1,75 euro per 30 spijkerbroeken!
Mensen met een handicap hebben ook niet makkelijk. Onze neoliberale overheid van VVD en PvdA willen dat deze mensen ook in loondienst komen. Het kapitaal zegt echter; ”vergeet het maar”. Mensen met een handicap zijn a: te langzaam, b: ze hebben soms zwakke sociale vaardigheden ( autisme of adhd ) en c: hun begeleiden kost tijd en tijd is geld!
Want wie niet 40 uur in de week kan werken heeft pech gehad, wie geen sterke sociale vaardigheden bezit heeft ook pech gehad!
Timur,
het is een neoliberale tendens, deze werkkampen in Nederland…. ik heb mijn verhaal verteld als één van de velen die de dwangarbeid ondergaan. Hopelijk volgen er nog meer mensen, want het doel is om samen een vuist te kunnen maken tegen deze uitbuiting. Het moet stoppen!
Belle van Zon
Vlissingen
Jorein,
ja, (arbeids)gehandicapten zouden als ze bij een reguliere werkgever in dienst komen, moeten “werken naar vermogen”. De werkgever bepaalt dan waar en hoeveel ze tekortschieten, niet productief genoeg zijn voor het bedrijf. Hij hoeft voor dat deel dan geen salaris te betalen. Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat die beoordelingen allesbehalve eerlijk zullen zijn. Nu bestaan er plannen van de overheid voor werkgevers om per bedrijf een verplicht aantal gehandicapten aan te nemen. En net als bij senioren, hebben de werkgevers een levensgroot vooroordeel over gehandicapten. Wat zal er uiteindelijk uitrollen? Om cynisch van te worden…
Belle van Zon
Vlissingen
De hele re-integratiebranche is corrupt tot op het bot.
Het zogenaamd helpen met het vinden van werk is een bijzaak, als het lukt, mooi meegenomen. De overheid weet ook wel dat er simpelweg niet genoeg werk is voor iedereen. Maar zo wordt het verhaal wel aan het volk verkocht. Wij kunnen iedereen aan het werk helpen.
Het nobele werkleerbedrijf helpt mensen aan werk! Hun goedheid en barmhartigheid kent geen grenzen. Investeren in mensen. Voor iedereen een plekje onder de zon.
Ziekmakende, verhullende en misleidende slogans en brochures.
En het volk, die trapt daar met dat verhullende, misleidende gezwets met open ogen in.
Werkelijk gaat het namelijk om het onder dwang ronselen van goedkope arbeidskrachten.
Lijfeigenen of horigen zijn juiste termen, ik heb ook geen bezwaar tegen het woord moderne slavernij. Er is een stuk middeleeuwen terug in Nederland.
De meeste dwangarbeiders worden te werk gesteld in de groenvoorziening. Vroeger werkten daar ambtenaren daarna mensen van de sociale werkplaats daarna dwangarbeiders. De eerste groep met een goed ambtenarensalaris en goede secundaire arbeidsvoorwaarden, de tweede groep met minimum loon, en de derde groep, de dwangarbeiders met behoud van uitkering. Staffel gewijs gaan alle lonen en kosten dus omlaag. Ordinaire bezuinigingen dus.
Bij de re-integratiebedrijven zitten veel aandeelhouders en eigenaren onder hoge ambtenaren, vroegere werknemers van het UWV,DWI, etc en mensen met hoge posities in het bedrijfsleven. Oud minister Wonen, Wijken en Integratie Ella Vogelaar spande de kroon, zij heeft heel veel geld over de ruggen van de werklozen verdiend. Zij had hoge bestuursfuncties in verschillende re-integratiebedrijven en was een spin in het re-integratieweb en had hoogstwaarschijnlijk aandelen daar in maar zij staat niet alleen. Belangenverstrengeling en vriendjespolitiek zijn daar schering en inslag. Vele oud medewerkers van het UWV, DWI of hoe het zootje ook heet, zijn eigenaren van re-integratiebedrijven. De aanlevering van de eindeloze stromen dwangarbeiders komen van hun bevriende oud bazen, het UWV, DWI etc. Zo is het circeltje rond. En de gemeenschap betaald die eigengereide zakkenvullers.
Er is nog steeds geen controle op het doen en laten van die bedrijven. Ze hoeven niet of nauwelijks verantwoording af te leggen. Terwijl daar miljarden in omgaan. De SP wilde ooit een parlementair onderzoek naar stellen. Zie link Het zwarte gat van de re-integratie van de SP:
https://www.sp.nl/service/rapport/rapport-reintegratie-def.pdf
Een zeer interessant stuk, de klachten en wantoestanden daarin vermeld passen naadloos op mijn publicaties dwangarbeid Eindhoven, alsmede de publicatie van dwangarbeid Vlissingen en Leiden. Het stuk past overal naadloos aan waar dwangarbeid verricht moet worden onder toezicht van de re-integratiebedrijven of werkleerbedrijven.
Uiteraard is dat parlementair onderzoek er nooit gekomen. Er werd moord en brand tegen geschreeuwd. Logisch er zal dan een beerput opengetrokken worden, waarin het RSV schandaal, de bouwfraude etc kinderspel zal zijn geweest. Plus daar ben ik van overtuigd dat er vele kopstukken in Nederland zwaar de bietenbrug op gaan. Er zal een schokgolf door Nederland zijn gegaan die haar weerga niet kent.
Condor
Beste Belle,
Als jouyrnalist kom ik veel van dit soort verhalen tegen over Orionis. Ik heb daarover ook al geschreven en contact gezocht met de Vlissingse en Middelburgse afdelingen van de SP (Socialistische Partij). Schrijf mij eens op mijn emailadres en dan kn ik met jou wat ervaringen uitwisselen over dit soort dwangarbeid en vooral de misstanden die ik inmiddels heb verzameld met je uitwisselen.
Groet,
Gerard.
gvdhoeven@zeelandnet.nl
Belle,
Dit vond ik over de werking van de schildklier (hangt samen met keelchakra) (http://www.stamcel.org/html/chakra5.htm):
Psychische functie : communicatie, zelfexpressie en helderhorendheid
Werkwoord : Ik spreek
Goede werking : Met een volledig geopende keelchakra druk je openlijk en zonder vrees je gevoelens, gedachten en innerlijke inzichten uit. Je kunt je volledig creatief uiten, je kunt spreken maar ook zwijgen en je bezit de gave om naar anderen te luisteren. Je kunt nee zeggen als dat je mening is. Je laat je niet snel door anderen beïnvloeden. Je bent onbevooroordeeld en innerlijk vrij.
Er staat nog meer, erg treffend.
======================
Ik heb ook een probleem gehad met ‘verplicht vrijwilligerswerk’. Wat uiteindelijk heeft geholpen is dat ik mijn meningen duidelijk onder woorden kan brengen. Men zat niet te wachten op politieke discussies tijdens de lunch en op iemand die zich niets liet aannaaien en op feiten hamert. Een confrontatie was uiteindelijk het onvermijdelijke gevolg.
Ik weet niet of dat bij iedereen zo werkt maar ik hoef nooit meer terug te komen.
Succes. (je kunt me mailen)
Beste Belle en andere gerelateerden,
Ik ben momenteel bezig met een petitie tegen deze slavernij-praktijken van de overheid. Zie link [ meer info vindt je op de Facebookpagina ] : http://geenslavernij.petities.nl/
Inderdaad, ze zetten uitkerings gerechtigen en bijstands gerechtigen verplicht ‘aan het werk’ onder het mom dat het goed is voor hen, en dat ze niet ‘achter de geraniums moeten blijven zitten’; lees ook hoe wethouder Florijn zich hier voorstelt. En hij komt er ook rond voor uit dat hij er is voor de werkgevers, niet voor de uitkeringsgerechtigen.
http://www.vno-ncw.nl/publicaties/Forum/Pages/Negen_vragen_aan_Marco_Florijn_Van_thuiszitten_word_je_niet_gelukkig_17181.aspx#.UQAEqB3M281
En, is het jullie ook opgevallen hoe vaak er het woord ‘moeten’ wordt gebruikt? In deze zin zou ik zeggen, gebruik die ook eens bij de banken, de (zorg-)managers en directeuren, kamerleden als het gaat om het inleveren van dat teveel aan geld en bonussen die zie nog steeds ontvangen! Het gaat maar door, terwijl de mensen die al aan de grond zitten, nu ook nog eens ingezet worden om op gaten in de werkvloer te dichten, waar eerst personeel ontslagen is? Het ìs uitbuiting, het is slavernij! Zie de Nederlandse Grondwet!
http://www.denederlandsegrondwet.nl/9353000/1/j9vvihlf299q0sr/vgm7mnouc5z5
Bezuinigen ja, maar dan wel aan de TOP, en niet aan de onderkant, waar niets te halen valt!
We mogen dit niet pikken! Hier kan een rechtszaak worden begonnen tegen de staat. Wie is er met mij dit te organiseren?
Morgenochtend op Radio 1 ben ik samen met Josine Strormann, en mogelijk komt wethouder Florijn zelf ook, uitgenodigd om te reageren met betrekking tot dit thema. Het programma Lijn 1, van 10.30 -11.00 uur.
Hier nog mijn notitie: https://www.facebook.com/groups/verkapteslavernij/doc/315043808615202/
Succes, en graag tot horens, Belle, en ieder hier.
Warme groet, Assie
Assie,
ik vind het hartverwarmend om zulke reacties als de jouwe te lezen! Bedankt voor de links, ga er zometeen naartoe. Morgenochtend zal ik zeker weten luisteren naar Lijn 1!
NN,
krijg je dan nog wel een uitkering, na die confrontatie?
Bedankt voor de link, het is interessant om het naar chakra’s te vertalen!
Gerard,
als het werkelijk je bedoeling is om mensen op de hoogte te brengen van de realiteit omtrent de praktijken die reÍntegratiebedrijven zoals Orionis Walcheren BV bezigen, zou ik je willen vragen om mij te mailen via dwangarbeid@doorbraak.eu
Hoi Belle van Zon,
Ik vind het heel moedig dat je je verhaal hebt verteld.
Ik ben de publicist van dwangarbeid Eindhoven week 1,2,3.
En ik heb heel veel problemen met de gemeente Eindhoven gekregen. En heb ze nog steeds.
Ze blijven ongegeneerd op me inhakken.
Helaas is het in Nederland niet meer mogelijk om vrijuit de waarheid en mening te verkondigen.
Kijk maar naar Joke Kaviaar, die heeft een torenhoge gevangenisstraf van 4 maanden onvoorwaardelijk gekregen, voor enkel haar meningsuiting in woorden.
Zij heeft geen bommen gelegd, brand gesticht of andere zaken.
Zij heeft slechts luidkeels het criminele beleid tegen vluchtelingen openbaar gemaakt.
Nederland is verworden tot een land zoals China of Rusland, waar je gewoon de cel ingaat, voor het verkondigen van je mening en misstanden aan de kaak durft te stellen.
Dus celstraf voor het simpele feit dat je zeer krachtig een voor de overheid negatieve mening verteld, tegen het monsterlijke vluchtelingen beleid van de Nederlandse staat.
Heb gisteren met Gandalf, mijn mede dwangarbeiders maatje de volgende blog geopend:
dwangarbeidersverzet.wordpress.com
Hier kunnen de dwangarbeiders in Nederland hun verhalen en grieven op kwijt.
Ben samen met de SP en de FNV een reusachtig dwangarbeidszwartboek aan het opstellen.
Dus Belle van Zon verzamel zoveel mogelijk verhalen van dwangarbeiders in Vlissingen.
Ik ben nu met Eindhoven bezig. Zal mooi zijn als meer dwangarbeiders in Nederland zullen gaan opstaan.
Condor
Condor,
mijn reaktie op je laatste post is wat laat, ben een paar dagen niet in de gelegenheid geweest de laptop aan te zetten. Dus hoop ik dat je dit nog leest. Je 1ste post vond ik zo voor zichzelf spreken dat ik er niets aan toe had (en heb) te voegen. En het is zeker ook mijn bedoeling dat zo veel mogelijk dwangarbeiders bij elkaar komen, op wat voor manier dan ook, om krachten te bundelen en te protesteren tegen de onderdrukking, dwang en intimidatie. Maar ik werk sinds 23 november j.l. niet meer bij Orionis Walcheren bv. Het was voordien al moeilijk om mensen zo ver te krijgen dat ze hun verhaal zouden vertellen bij het meldpunt van FNV, de SP en Doorbraak, Krapuul, Mugweb… Vanwege de angst! Nu ik nagenoeg geen contacten meer heb onder de dwangarbeiders van Orionis Walcheren bv. is het helemaal niet meer te doen. Ik weet niet wat ik nog meer zou kunnen ondernemen…Je verhaal vertellen op internet heeft (soms) een sneeuwbaleffekt. Maar sneeuwballen hebben de eigenschap weg te smelten, na verloop van kortere of langere tijd…. ik ben echt heel benieuwd naar het zwartboek van het meldpunt FNV, daarover heb ik vorig jaar contact gehad met Paul v.d. Boom. Zal snel naar je blog gaan. Succes!
Hoi Belle van Zon,
U heeft met het vertellen van uw indrukwekkende verhaal al meer gedaan, dan dat iemand van een dwangarbeider kan vragen!!
Kan me geen voorstelling maken, hoe het is om 4,5 jaar dwangarbeid in een strafkamp te moeten doen waarin al je rechten worden geschonden. Iedere dag bang te zijn voor sancties, en alle beledigingen en pure sadistische machtsmisbruik te moeten tolereren. Puur om te kunnen overleven. Want dat is het.
Helaas is de pure angst van de mensen zeer terecht.
Er beginnen mij verhalen uit het werkkamp Eindhoven met directe gesprekken van dwangarbeiders ten gehore te komen, waar ik geen woorden voor kan vinden. Terwijl me dat toch in het algemeen gemakkelijk afgaat.
Het blijkt eens te meer dat ik een te optimistisch persoon ben. Iedere keer denk ik dat de Orwelliaans Kafkaiaanse wanpraktijken de bodem hebben bereikt, en iedere keer kom ik er ontgoocheld en bedrogen uit.
Ik deed in mijn publicaties een sombere voorspelling dat Nederland binnen korte tijd echte arbeitslagers gaat krijgen, met licht bewapende bewakers, met knuppels, tasers, traangas en handboeien. Dat werklozen in de grote steden in bussen en treinen maandag ochtend vroeg opgehaald gaan worden, om bijvoorbeeld aan grote projecten zoals de dijkverhogingen gaan werken en daar in kampen moeten gaan overnachten en vrijdag avond laat pas weer naar huis toe mogen gaan.
Een horror en doemscenario dat ik met de dag dichter bij zie gaan komen. Ik sta bij de mensen die ik goed ken bekend om mijn zeer accurate voorspellingen.
Dat is de reden dat ik mezelf kapot aan het vechten ben tegen dwangarbeid.
Ik hoop dat ik er dit keer volledig naast zal gaan zitten, wat zelden gebeurd.
Als mijn voorspelling niet zal uitkomen, dan ben ik de eerste die een fles champagne open zal gaan trekken:)
Condor
Hee Condor!
Hopelijk is de toekomst niet zo zwart als je voorspelt….. maar je kunt die fles champagne toch wel opentrekken, onder het motto Moed Indrinken :)) ik wil je geen alcoholverslaving aanpraten hoor! Ja, 4,5 jaar dwangarbeid is geen sinecure. Ik heb geleefd van dag tot dag. Dat voorkomt “nutteloos denken” (= piekeren). Het heeft er voor een groot deel voor gezorgd dat ik de hele periode redelijk goed heb overleefd, en soms zelfs kon lachen met collega’s – of gewoon om mezelf. Desondanks ben ik onderweg chronisch ziek geworden. Je kunt niet met zekerheid zeggen dat de oorzaak bij de dwangarbeid ligt, maar steeds weer die stress is echt niet gezond…. ik heb dus wel een donkerbruin vermoeden. Als je gelijk gaat krijgen en Bruin II e.v. erin slagen de dwangarbeid als een normaal gegeven, een soort represaille tegen het arm en werkloos zijn te verankeren, zullen er wel heel veel mensen ziek worden! Uiteindelijk gaat dat resulteren in nog hogere kosten voor de maatschappij. Het tegenovergestelde van het neoliberale doel!
Jezelf kapot vechten raad ik je dringend af. Want wat hebben de dwangarbeiders en jij dan nog aan jou?
Hoi Belle van Zon,
Het is op kleine schaal al begonnen. Zie link:
http://www.gelderlander.nl/regio/nijmegen/nijmegen-eist-baan-voor-werklozen-bij-grote-klus-1.3482909
Nu zijn het er 120. Maar dit zullen er binnenkort honderden tot duizenden gaan worden. Daar ben ik van overtuigd.
Condor
Hoi Condor,
daar word ik nou cynisch van: gelukkig dat het Kanaal door Walcheren in de jaren ’30 al is aangelegd via de “werkverschaffing”….(dan hoeft dat nu niet meer). Dat was een hel!
Dan zijn we weer helemaal terug op dat weerzinwekkend lage peil van toen. Misschien is schrijven een wapen, ongeveer zoals jij aan het doen bent, op fora en sociale media. Het zou kunnen. Ik ben er al voorzichtig mee begonnen onder een andere naam. Niet geschoten is altijd mis, al realiseer ik me dat ik geen kanon heb om mee te schieten….eerder een pijl en boog. Maar ik zou me er slecht bij voelen om alleen maar toe te kijken…
Hoi Belle van Zon,
We gaan terug naar fascisme. Zoals ik nu de negatieve veranderingen in een rap tempo zie plaatsvinden, maak ik me daar geen enkele illusie over. Fascisme kent zeker net zovele gezichten en soorten als het beroemde boek 50 tinten grijs.
Zelf zeg ik cynisch dat het collectieve geheugen van de mensheid maar zo`n 2 a 3 generaties duurt. Zo ongeveer 60 jaar. Daarna worden alle tot de meeste wijze lessen uit het verleden vergeten.
Het fascisme van bijvoorbeeld de periode van en rond de tweede wereldoorlog was een fascistische dictatuur.
Hitler van Nazi Duitsland, Mussolini van Italië, en keizer Hirohito van Japan,
al had de laatste meer een ceremoniële functie. En niet te vergeten generaal Franco van Spanje.
Wat ik hier in Nederland zie ontstaan is een vorm van fascistische staatsdictatuur. Dus niet alle macht in handen van 1 persoon. Maar in handen van vooral de regerende partijen, en de landelijke elite.
Wat we nu hebben, dwangarbeid, vervolging, marteling, verwaarlozing en deportatie van vluchtelingen, nu ook nog eens het gaan verwaarlozen van ouderen die niet meer voor zich zelf kunnen gaan zorgen. Tevens dreigt nu activiste Joke Kaviaar voor 4 maanden in de cel te gaan belanden, alleen maar vanwege het feit dat ze in woord en geschrift zeer krachtig protesteert tegen het misdadige vluchtelingen beleid. Vind dat met die uitspraak van de rechter, het nekschot van de vrijheid van meningsuiting is gegeven.
De armen worden bedreigd en onderdrukt. Het hele volk wordt nu bijna permanent door de overheid in de gaten gehouden. Helaas worden daar de technische middelen voor misbruikt. Zie steeds meer onbegrijpelijke uitspraken van de rechterlijke macht ontstaan, waarin zelfs letterlijk de wet zowel nationaal als internationaal met voeten getreden wordt. Ook worden er steeds meer wetten gemaakt, die er puur op gericht zijn om het volk of groepen uit het volk, in haar vrijheden te beknotten.
We zitten nu in de fase van fascisme “light”. Ben er nog niet uit of ik het fascisme “medium” mag gaan noemen.
Zie ook de gevaarlijke onwetendheid en onverschilligheid van het volk, die de vroegere fascistische periode zo kenmerkt. Kan weinig echte solidariteit meer vinden.
Het doodtrappen van een supporter begin 2012, en een tijd later een grensrechter is geen toeval. Stille marsen voor weer een door zinloos geweld overleden persoon zal alleen nog maar gaan toenemen. Dus een verloedering van moreel,waarden en normen.
Belle ik zal je liever positiever nieuws willen gaan brengen, maar dan zal ik mezelf gaan verloochenen.
Condor
“gevaarlijke onwetendheid en onverschilligheid”
@ Condor. Wat je schrijfr is fatalistisch.
Wat je een ander verwijt, doe je juist zelf.
Nergens stel je de vraag hoe het politiek anders kan.
Nergens kom je met een politiek alternatief.
Dat is er wel degelijk.
In tegenstelling tot jou ben ik juist wel positief gestemd
over de toekomstige mogelijkheden voor de arbeidersklasse.
Het zwartgallig denken laat ik graag aan jou over.
@Politiek: Wat je Condor verwijt, namelijk dat hij zelf doet wat hij verwijt, dat doe jij zelf. Immers je verwijt. Ik lees dan ook geen enkel positief gestemd alternatief in je reactie.
@ Rebel. Je spreekt niet de waarheid. Condor geeft aan dat het alleen maar slechter kan worden.
Dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Het spijt me te moeten zeggen maar ik houd in dit soort discussies er altijd rekening mee te maken te hebben met een onderkruiper.
Daarom wilde ik eerst de reactie afwachten. Op basis van jouw reactie ga ik niet verder in op het politiek alternatief want dat wil ik alleen geven aan hen die ik 100 procent kan vertrouwen.
Nederlanders zijn soms zo doortrapt.
“gevaarlijke onwetendheid en onverschilligheid”
Een infiltrant zou zoiets ook kunnen bedenken met als doelstelling de arbeidersklasse te ontmoedigen.
Gisteren las ik een artikel dat de EU dat zelfs van plan is om tegengas te geven tegen EU sceptici.
Beste Politiek
Condor heeft wel een punt met dat het fascisme van nu vele gezichten heeft. Het is volledig in de maatschappij geïntegreerd. Van gemeenteraden plus college, het parlement plus de departementen en regering, de rechterlijke macht, de media, het onderwijs vanaf groep 1 tot in de hogeschool en universiteit, de gremia, de zich politiek oriënterende religies, en zo nog veel meer. Zij onderscheiden zich van het fascisme van de ouwe stempel vooral in hun succesvolle achterbaksheid die het voor het overgrote deel van de mensen te moeilijk maakt nog een goed zicht te houden op wat er werkelijk aan het huidige discours mankeert.
Waar het toen vooral racistisch van aard was is nu een andere weg ingeslagen met op den duur dezelfde uitkomsten. Met het weglaten van een racistische roep om eigen volk eerst zijn hun slachtoffers nu van alle rassen en denominaties. Zij die zich in hun ogen niet voldoende aanpast aan wat dan ook, van de hollandse cultuur tot en met aan de eisen die een werk’gever’ stelt, kleding, religieuze uitingen, houding ten opzichte van [vooral hun] autoriteit, [door hun] gemotiveerde inzet voor de samenleving [ook al zo’n raar woord voor de volledig geïndividualiseerde mens die met elkander door ondermeer de arbeidsmarkt in afgedwongen concurrentie leven].
Bij gebrek aan beter is het in dit verzet van ondermeer Condor ertegen uiteraard van het grootste belang dit verzet te beginnen met het publiceren van rapportages uit de eerste hand. Waar dit vanzelfsprekend eigenlijk een discussie binnen de politieke partijen, binnen de vakbonden enzovoort moest zijn, ik kan eigenlijk eerder genoemde rijtje wel gewoon herhalen waarbinnen er eigenlijk een stevige discussie zou moeten zijn, van gemeenteraden plus college, het parlement plus de departementen en regering, de rechterlijke macht, de media, het onderwijs vanaf groep 1 tot in de hogeschool en universiteit, de gremia, de politiek georiënteerde religies, en zo nog veel meer.
Maar aangezien in de vorige economische crisis vanaf eind 70-tiger begin jaren 80 al is begonnen met het aantasten van de democratie in ons land en de macht van vakbonden, in het algemeen genomen de aantasting van de stem van het volk tegen de stem van het kapitaal, welk proces in hevigheid alleen maar toenam, hoe ook het tegendeel door hoe kan het ook anders de fascisten wordt beweerd, moet nu het schip de wal keren net zoals dit in het interbellum zo was. Althans tot voorzover wijsheid bij ‘onze’ elite nog steeds een kans van slagen heeft.
Maar ook zij zien zo te zien meer in een wereldoorlog die het schip de wal laat keren. Het is allemaal de schuld van het despotisch kapitaal dat ondanks al zijn gebreken door de saamhorigheid van alle mensen met elkander en hun mededogen met de naaste onmogelijk te maken, uitgeroepen is tot het enige dat alles in ons land en de wereld op steeds gewelddadiger wijze bestuurt middels de neoliberale strafstaat die tot in de haarvaatjes van elke samenleving zijn tentakels wurgend om de nekken van haar geïndividualiseerde burgers slaat.
Ik verzet me er juist tegen. Probeer mensen met keiharde feiten duidelijk te maken wat er zich echt af aan het spelen is. Niet alleen via Doorbraak.eu maar, nu ook al staat het in de kinderschoenen, de media en internet.
https://dwangarbeidersverzet.wordpress.com/
Ben met de gemeente Eindhoven in vol gevecht dat ze zo snel mogelijk die criminele onmenselijk werkkampen, met hun dictatoriaal sanctionerende regimes, zo snel mogelijk mee moeten gaan stoppen. En helaas spelen deze criminele wantoestanden over het hele land.
Er zijn zoveel vanzelfsprekende verworvenheden van de mensen afgepakt, en dan heb ik het niet alleen over de werklozen, maar ook de gewone werkende man. De vakbonden hebben het gewoon laten gebeuren, sterker nog ze hebben er gewoon mee ingestemd. En ze hebben ongelooflijk zitten slapen en slapen nog steeds. Officieel is gewoon voor honderd duizenden mensen het minimum loon afgepakt!! En dat is in verordeningen en wetten gewoon vastgelegd.
En over mijn fatalistische insteek, ik noem slechts enkel feiten op die zich werkelijk aan het afspelen zijn.
En als er niet massaal tegen de wan maatregelen van de regering geprotesteerd en opgetreden wordt, dan wordt het alleen nog maar erger.
En @Politiek, in ben benieuwd waar u uw positieve gestemdheid vandaan haalt??
Met slechts een grote roze bril opzetten, komen er geen veranderingen.
Condor
@ Sjuul en @ Condor. Jullie hebben me helemaal overtuigd van jullie goede bedoelingen. Groot respect heb ik voor jullie ingetogenheid. Ik heb het fascisme ook ervaren. Ik ben in het verleden in een hinderlaag gelokt door het SBS6 programma Undercover in Nederland. Dit heb ik ervaren als schokkend. Dit heb ik ervaren als extreem-rechts en neo-fascistisch. Dan schrik je wel even dat je in een hinderlaag wordt gelokt en dwangmatig op de landelijke tv komt tegen je eigen wil in. Godzijdank was ik onherkenbaar.
Ik heb niets misdaan. Het enige wat ik deed was mijn eerlijke mening geven.
Het is ook schokkend om te zien dat PvdA en SP dit steunen.
De SP lijkt af en toe de hielenlikker van de VVD te zijn.
De volgende conclusie is dat er geen sprake meer is van een serieuze politieke oppositie in Nederland.
Zelfs VVD-er Jozias van Aartsen zei, volgens mij in een nieuwjaarsbijeenkomst enige jaren geleden, dat er niets te kiezen valt in Nederland. Hij zei: In andere landen kun je zelfs voor een compleet ander maatschappelijk systeem kiezen maar in Nederland valt er niets te kiezen.
De parlementaire democratie is klinisch dood in Nederland.
ik ben op onderzoek uitgegaan naar de juiste politieke richting. Ik voelde dat buitenparlementair links in Nederland als politieke stromingen absoluut onvoldoende is.
Na 2 jaar was ik eruit. De juiste politieke stroming is The Socialist Equality Party.
Website: http://www.WSWS.org.
Zij leggen ook het falen bloot van CWI, IMT en SWP.
Deze stromingen zijn halfslachtig en hebben valse illusies in de socaai-democratie zoals SP en FNV.
De arbeidersklasse moet zich onafhankelijk organiseren.
The Socialist Equality Party dient ook opgericht te worden in Nederland.
Dan is er eindelijk een doeltreffend instrument om de bevolklng de echte waarheid te vertellen.
Geloof het of niet. De website http://www.WSWS.org is de best bezochte website in de wereld
voor progressief links en produceerde alleen al in januari 2013 meer dan 250 artikelen..
Dagelijks heeft de website ca. 40.000 bezoekers uit de hele wereld.
De artikelen verschijnen in steeds meer talen.
2012 hat die WSWS regelmäßig über Griechenland,
Ägypten und alle weiteren Brennpunkte der Welt berichtet und Arbeiter auf der ganzen Welt über diese wichtigen politischen Entwicklungen informiert und aufgeklärt.
Zudem war es uns möglich, die Übersetzungsarbeit zu entwickeln und die WSWS in vielen neuen Sprache, insbesondere Griechisch und Arabisch herauszubringen.
Dabei hat sich die WSWS niemals der herrschenden Meinung angepasst,
sondern immer den unabhängigen Standpunkt der Arbeiter entwickelt.
Sie hat das doppelte Spiel der griechischen Koalition der Alternativen Linken (SYRIZA) ebenso aufgedeckt,
wie die Unterstützung der Kriegstreiberei gegen Libyen und Syrien durch kleinbürgerliche Tendenzen.
Das Jahr 2013 wird von einer Verschärfung der sozialen Angriffe in ganz Europa und weiteren Kriegen zur kolonialen Unterwerfung des nahen Ostens geprägt sein. Zahlreiche pseudolinke Gruppen, wie die NPA in Frankreich, die Linkspartei in Deutschland oder SYRIZA in Griechenland, stehen bereit, um diese Angriffe auf die Arbeiter zu organisieren und abzudecken.
Die WSWS gewinnt unter diesen Bedingungen als authentische Stimme des Marxismus die entscheidende Bedeutung für eine unabhängige Bewegung der Arbeiter.
Damit sie dieser Bedeutung gerecht werden kann, brauchen wir Eure Unterstützung.
Beste mensen, de discussie dreigt een beetje te ver off topic te gaan. Vanaf nu graag alleen nog concrete reacties op het verhaal van Belle van Zon, of eigen ervaringen op dat gebied.