Precaire huurders in actie tegen huisjesmelker

Mede door kordaat optreden van enkele leden van de Bond Precaire Woonvormen (BPW), een belangenorganisatie van tijdelijke huurders, is onlangs ternauwernood voorkomen dat een vrouw en haar dochtertje in de vrieskou op straat zouden worden gezet door anti-kraakbureau Camelot. Een groeiende groep woningzoekenden ziet zich gedwongen om akkoord te gaan met precaire anti-kraakcontracten. Maar door zich te verenigen en elkaar onderling te steunen kunnen bewoners een vuist maken richting huisjesmelkers.

In mei 2010 betrok de vrouw een leegstaande woning van corporatie Parteon in Zaandam. Parteon had de woning eerder al uitbesteed aan “leegstandsbeheerder” Camelot. Nadat de vrouw in het huis was gaan wonen, beviel ze van een dochter. Volgens Camelot pleegde ze daarmee “contractbreuk”, omdat ze er niet zou mogen wonen met een kind. Op 20 december 2012 ontving ze een contractopzegging zonder opgave van redenen. De woning moest op 18 januari om tien uur ’s ochtends schoon opgeleverd zijn. Door tussenkomst van vrienden, een advocaat en BPW-activisten wist ze te bereiken dat de Camelot-medewerkers, die de woning wilden gaan ontruimen, alsnog moesten afdruipen. Een kleine maar succesvolle actie van een groepje huurders tegen de toenemende flexibilisering op de woningmarkt. Door samen sterk te staan kunnen ze de wanpraktijken van anti-kraakbureaus een halt toeroepen.

Steeds vaker blijkt anti-kraakhuisvesting voor veel mensen de enige optie te zijn, omdat ze buiten de boot vallen op de reguliere huur- en koopmarkt. Ze hebben onvoldoende wachttijd opgebouwd voor een sociale huurwoning en kunnen een huurwoning in de vrije sector of een koopwoning onmogelijk betalen. Dat overkomt niet alleen jongeren, maar mensen van alle leeftijden. Ze zitten in een kwetsbare positie op de woningmarkt en zouden moeten behoren tot de doelgroep van woningbouwcorporaties. Maar door het afbraakbeleid van de overheid worden sociale huurwoningen juist asociaal duur. En in het hele land doen woningcorporaties hun leegstaande woningen steeds meer in “beheer” bij een van de inmiddels tientallen anti-kraakbureaus. Daarmee lopen de corporaties niet alleen huurinkomsten mis, maar dwingen ze arme woningzoekenden om genoegen te nemen met een asociale huisbaas die zijn huurders rechteloos maakt en respectloos behandelt.

Anti-kraakbureaus schenden de privacy van bewoners door panden onaangekondigd binnen te vallen. De BPW komt daartegen in het geweer met de campagne “Weiger de controleur, zet een ander slot op je deur!”. De bureaus plegen geen onderhoud aan de woningen, laten de boel verkrotten en stellen schandalige voorwaarden aan bewoners op straffe van forse boetes. Zo mogen anti-kraakhuurders geen huisdieren en kinderen hebben en geen feestjes geven. De BPW heeft vijf getuigenissen verzameld tegen Camelot, die een schokkend beeld geven van de schofterige handelswijze van de huisjesmelker tegen zijn huurders. Nu de precarisering van wonen en werken zich uitbreidt en de bestaanszekerheid meer en meer op het spel komt te staan, wordt het hoog tijd om gezamenlijk van onderop te strijden voor de belangen van huurders en arbeiders.

Harry Westerink