Boze precaire huurders roepen woningbouwcorporatie op het matje

Gisteren hebben leden van de Bond Precaire Woonvormen (BPW) en anderen actie gevoerd tegen woningbouwcorporatie Parteon, omdat er nog steeds geen oplossing is gekomen voor de dreigende huisuitzetting van een vrouw en haar dochtertje in Zaandam. Hoewel de huurders door toedoen van Parteon precair moeten wonen, weigert de corporatie zijn verantwoordelijkheid te nemen. Maar wie dakloosheid zaait, zal een storm van woede oogsten.

Ons niet laten wegpesten, maar verhaal gaan halen bij degenen die ons het leven zuur maken. Met die strijdbare houding stonden gisteren tien activisten op de stoep bij het hoofdkantoor van de corporatie in Wormerveer, onder het motto “Gezin op straat door Parteon? Geen sprake van!”. Inzet van de actie was om de dreigende huisuitzetting van de vrouw en haar kind definitief van de baan te krijgen. Namens de corporatie lieten medewerkster Linda Brouwer en directeur Rob Meijerink daarop weten dat Parteon de betrokken huurwoning “om strategische redenen” in beheer heeft gegeven bij anti-kraakbureau Camelot, in plaats van de woning zelf te verhuren. Ze stonden op het standpunt dat Parteon niets met de bewoners te maken zou hebben, omdat ze een contract hebben afgesloten met Camelot. Bij aanvang van het contract zouden de bewoners “een vrije keuze” hebben gehad om dat contract te ondertekenen. Ze wisten dus waar ze aan begonnen, aldus de corporatievertegenwoordigers, en dan zouden ze er ook niet over moeten zeuren als het contract zou worden beëindigd. Een treffend voorbeeld van de overal oprukkende politiek van afschuiven, “eigen schuld, dikke bult” en “zie maar dat je je redt”. Als doekje voor het bloeden gaven de Parteon-medewerkers nog wel aan dat ze een opzegtermijn van drie maanden wilden aanhouden, in plaats van de oprottermijn van vier weken die door Camelot was opgelegd. In feite toont die zogenaamde toezegging alleen maar aan dat Parteon niet wenst in te gaan op de kern van de zaak.

Verhuurder Parteon probeert de eigen verantwoordelijkheid te ontlopen door juist huurders verantwoordelijk te maken voor het tijdelijke, precaire en rechteloze wonen waaraan de corporatie zelf heeft bijgedragen. Door een sociale huurwoning over te dragen aan Camelot helpt Parteon er namelijk aan mee dat het huurrecht wordt afgebroken en huurders zich gedwongen zien om genoegen te nemen met anti-kraakcontracten. Er bestaat vanzelfsprekend geen “vrije keuze” tussen op straat staan en in een huis wonen. En uiteraard moeten we erover gaan “zeuren” als huurders die braaf elke maand hun huur betalen, “om strategische redenen” op straat worden gedonderd. Sterker nog, bij “zeuren” moet het niet blijven. We moeten van onderop en via zelforganisatie ook eisen stellen, aanklagen, lastig doen, de verantwoordelijken geen rust gunnen, niet alleen op het gebied van de woningmarkt, maar ook op andere maatschappelijke terreinen. Dat is ook de insteek van de BPW: “Een ding staat in ieder geval als een paal boven water: als je als zogenaamde sociale woningbouwcorporatie met anti-kraakbureaus/leegstandsbeheerders in zee gaat en zo misstanden op de woningmarkt creëert, dan krijg je boze bewoners op de stoep. Reken maar van yes!”

Harry Westerink