Actievoerders proeven onverholen woede bij Amsterdams dwangarbeidcentrum

Actievoerder bij de poort, in FNV-hesje met logo van het comité erop.
Actievoerder bij de poort, in FNV-hesje met logo van het comité erop.
Gisterenmiddag demonstreerden bij een praktijkcentrum van de Amsterdamse DWI in Zuid-Oost bijstandsgerechtigden, AbvaKabo FNV, ASB, Bijstandsbond, Comité Vrouwen en de bijstand/EVA, Doorbraak, FNV Bondgenoten en de SP tegen dwangarbeid. Die organisaties hebben zich onlangs verenigd in het comité Dwangarbeid Nee.

Belangrijker nog dan het demonstratieve gedeelte was het contact leggen met de dwangarbeiders zelf. Sommigen kwamen zo’n beetje briesend naar buiten, en noemden het regelrechte uitbuiting waar ze van 7:30 tot 15:30 uur aan deel moesten nemen, 32 uur per week, op straffe van korting op hun uitkering. Er kwam echt een flinke portie woede uit bij diverse dwangarbeiders met wie we spraken, en ze waren heel blij dat er eindelijk eens iemand naar hun situatie informeerde en er zelfs wat tegen wilde doen. We spraken in totaal met enkele tientallen mensen.

Er was dus veel bijval voor het comité, dat op maandag 22 april weer een bijeenkomst houdt. Door de vele contacten die er zijn gelegd, kan er een grote groep dwangarbeiders op de bijeenkomst komen, waarmee het een succes zou kunnen worden.

Ellende

Het Praktijkcentrum aan de Laarderhoogtweg herbergt, maar creëert vooral ook, veel ellende. Iedereen wil een gewone baan, maar bijna niemand vindt die vanuit dit dwangarbeidcentrum.

We spraken een man, elektrotechnicus, die er al acht maanden zit, en die voor drie maanden bij een bedrijf te werk was gesteld vanuit het centrum. Een onbetaalde proefperiode. En hoewel het bedrijf hem goed vond, nam het toch liever weer een ander voor drie maanden, gratis. Hoe lang dat zo nog doorgaat weet hij niet, sommigen zitten al twee jaar in het praktijkcentrum.

Doorbraak verzet zich tegen dwangarbeid voor uitkeringsgerechtigden, en probeert de ervaringen en het verzet van de dwangarbeiders op te tekenen.

Eerder kwamen al verhalen naar buiten uit:
Amsterdam
Den Haag
Deventer
Eindhoven
Helmond
Hoogeveen
Leiden
Vlagtwedde
Vlissingen

Wil je ook je verhaal kwijt? Mail dan naar dwangarbeid@doorbraak.eu. We kennen uit eigen ervaring de repressieve sfeer die er kan heersen op en rond de dwangarbeidplaatsen. Daarom brengen we vanzelfsprekend alleen verhalen naar buiten waar jij expliciet toestemming voor geeft.

Het kost zelfs geld om gratis te werken, want de reiskosten naar de Laarderhoogtweg moeten de dwangarbeiders zelf betalen. Er is een vergoeding van maximaal twintig euro per maand, maar als je tien kilometer van het centrum woont is dat niet genoeg. In de zomer is fietsen leuk, maar niet het hele jaar door. De twintig euro vergoeding kreeg een van de ‘werklozen’ trouwens al een paar maanden niet meer. Onbekend waarom. “Maar wat moet je”, zei hij. “Je wilt toch ook niet als zwerver leven, met kinderen kan dat sowieso niet.” Het trof ons hoe serieus de man die optie besprak.

Een ander was al drie maanden bij Albert Heijn aan het vakken vullen geweest voor zijn uitkering, had nog drie maanden gratis gewerkt in de horeca en zat nu alweer vijf maanden in het dwangarbeidcentrum 32 uur per week schoon te maken. Er was gisterochtend ook iemand ontslagen, zo hoorden we. Die zal dus wel zonder uitkering op straat komen te staan.

Opgesloten

Binnen is het riskant om kritiek te uiten, vertelde menigeen. Je hebt zo een korting te pakken. Ook voor niet Nederlands spreken. Het voelt als een kamp, hoorden we ook. De dwangarbeiders mogen niet naar buiten tijdens de pauze. Alleen om te roken, maar dan op de binnenplaats. Sommigen zitten 32 uur per week in het dwangarbeidcentrum voor een uitkering van 200 of 220 per maand, zoals een tienermoeder die we spraken. Dit lijken een soort langdurige stageconstructies met het ROC te zijn.

De actievoerders bij de hoofdingang.
De actievoerders bij de hoofdingang.
Er worden ook mensen met busjes gebracht naar de Herstelling, om gratis werkzaamheden te verrichten aan het UNESCO-werelderfgoed De Stelling van Amsterdam. Anderen rijden in busjes naar een plek waar ze een Amsterdams archief moeten digitaliseren. Ook worden mensen in de schoonmaak ingezet en in de inpandige horeca. Anderen werken als bewakers op het stadhuis, drie maanden op proef met daarna een betaalde uitzendbaan, zo wordt hen althans voorgehouden.

Het bezoek aan dit dwangarbeidcentrum was een overdonderende ervaring. Vanwege de ellende die we hoorden, maar ook vanwege de onverholen woede over de dwangarbeid.

Jeroen Breekveldt

De actievoerders mogen van dreigende bewakers niet bij de ingang van het gemeentelijke werkbedrijf staan en filmen.


Hieronder nog het pamflet dat uitgedeeld werd:

Vandaag voert het comité Dwangarbeid Nee actie bij het Praktijkcentrum Amsterdam aan de Laardenhoogteweg. Hier werken veel mensen met behoud van uitkering. Vaak onder slechte voorwaarden en zonder perspectief op betaald werk. Ook worden hier uitkeringsgerechtigden geselecteerd om met behoud van uitkering te gaan werken.

Dit is dwangarbeid, vindt het actiecomité. Je moet er gedwongen aan mee doen. Als je dat niet doet, wordt je uitkering gekort, of zelfs stopgezet. Door met behoud van uitkering te werken, verdwijnen er banen waar wel loon tegenover staat. Dan wordt het voor bijstandsgerechtigden nog moeilijker om een betaalde baan te vinden. Dit moet stoppen! Bijstandsgerechtigden verdienen geen armoede, maar fatsoenlijke behandeling en gewoon goed werk met loon voor wie dat wil en kan.

Wij staan vandaag hier omdat het praktijkcentrum in Amsterdam het centrale meet- en regelcentrum is om deze dwangarbeid te organiseren. Samen staan we sterk!

Wij roepen Amsterdamse uitkeringsgerechtigden/werkzoekenden op om zich bij het actiecomité aan te sluiten. Om samen tegen bovenstaande praktijken te protesteren.

Kom naar de eerstvolgende bijeenkomst op maandag 22 april 2013 om 19.00 uur, Stadhuis/Stopera, zaal 0233 (Joop den Uylzaal), Amstel 1, Amsterdam. Kom gewoon of geef je op via e-mail: info@dwangarbeidnee.nl

Hulp nodig? Loop je tegen problemen aan? Heb je vragen of wil je vertellen wat je meemaakt? Kom langs, bel of mail. We zullen wat je vertelt nooit zonder je toestemming aan anderen vertellen of hier over schrijven.