De racistische en uitsluitende kern van het beleid van Bruin I
Uitsluiting is niet nieuw. Al jarenlang is de overheid systematisch bezig met het uitsluiten van migranten met en zonder papieren.
Een duidelijk voorbeeld daarvan is de Koppelingswet. Mensen zonder verblijfsvergunning konden voor 1998 een nog enigszins normaal leven leiden. Ze waren weliswaar illegaal, maar ze konden gewoon wit werken. Maar deze wet koppelde het hebben van een verblijfsvergunning aan het krijgen van voorzieningen. Dus mensen die hun leven hier hadden opgebouwd, werden in rap tempo uitgesloten van allerlei facetten daarvan. Ze werden ontslagen van hun witte werk, uit de ziektekostenverzekering gegooid, mochten geen sociale huurwoning meer hebben en nog veel meer. Dat gebeurde met opzet, want de Koppelingswet heeft als doel om illegalen te ontmoedigen in Nederland te blijven.
De Vreemdelingenwet uit het jaar 2000 is een ander voorbeeld van uitsluitingsbeleid. Het is door deze wet veel moeilijker geworden om een verblijfsvergunning te krijgen in Nederland. Vluchtelingen hebben bijvoorbeeld een steeds zwaardere bewijslast gekregen. Ze moeten bewijzen dat ze persoonlijk worden vervolgd in hun land van herkomst.
In de jaren 90 bleek uit een onderzoeksrapport dat de integratie niet was mislukt, maar juist grotendeels gelukt. Maar deze conclusie verdween in een bureaulade en de inburgeringsplicht werd ingevoerd. Eerst werd aangedrongen op vrijwillige inburgering, later werd het verplicht gesteld.
We hebben minister Rita Verdonk gehad, die bekend stond om haar ijzeren bewind. Staatssecretaris Nebahat Albayrak had weliswaar een beter imago, maar voerde net zulk keihard beleid als haar voorgangster.
En nu? “Geert” Leers. Meer van hetzelfde? Of nog erger?
Veel plannen van het huidige kabinet Bruin I zijn niet nieuw. Dat kan ook niet zomaar, want een kabinet begint altijd met de erfenis van de vorige regering. Maar het verslechteren van het toch al beroerde beleid zou nu allemaal wel eens een stuk sneller kunnen gaan.
De toon van Bruin I is meedogeloos. Men gebruikt steeds dezelfde one-liners: “Migranten zijn een probleem”, en: “Meer repressie is nodig om onze welvaart en vrijheid te beschermen”. Er is een enorme criminalisering in de media gaande. Niet alleen door de PVV, maar ook door andere partijen. Je kunt het woord “illegalen” niet horen zonder “overlastgevend” en “crimineel”, en het woord “moslim” niet zonder “fundamentalisme”. En als men het heeft over vluchtelingen, dan praat men niet meer over mensen die bescherming nodig hebben, maar over fraude en leugens.
Er wordt ook gegoocheld met cijfers. Premier Mark Rutte noemt bijvoorbeeld het totale aantal migranten dat jaarlijks naar Nederland komt. Het getal klopt wel, maar hij suggereert dat dit allemaal niet-westerse migranten zijn, terwijl het grootste deel van hen uit de EU en de VS komt. Samen met de criminalisering van die niet-westerse migranten legt dit de basis voor een repressief migratiebeleid.
Opvallend is ook de focus op mensenrechtenverdragen. Maar het gaat niet meer over de waardigheid van een mensenleven. Nee, het kabinet botst voortdurend tegen die verdragen op, want hun plannen zijn er strijdig mee. Mensenrechtenverdragen zijn geen bewijs meer voor onze zogenaamde “beschaving”, maar ze worden ervaren als last en sta-in-de-weg. Men praat voortdurend over verandering ervan of eruit kunnen stappen.
Een aantal thema’s komt telkens terug. Zo is er het thema “eigen verantwoordelijkheid”. Dat gaat niet om de verantwoordelijkheid van mensen om hun eigen leven te kunnen bepalen. Nee, er worden eisen gesteld, en iedereen moet zelf maar zorgen dat men mee kan komen in de samenleving. Mensen worden in het diepe gegooid en alle ondersteuning wordt hen afgepakt. Zo wil Bruin I de subsidies stopzetten van het diversiteitsbeleid en alle integratie-initiatieven. Migranten die moeten inburgeren, krijgen geen vergoeding meer. Ze moeten de inburgering altijd zelf ophoesten. Hebben ze geen geld, dan mogen ze het lenen bij de overheid en moeten ze het terugbetalen. En het niet halen van het inburgeringsexamen zou kunnen gaan leiden tot het kwijtraken van verblijfsrecht, wat bij de invoering van de wet nog uitdrukkelijk niet mocht gebeuren. Vluchtelingen moeten niet alleen aantonen dat ze persoonlijk vervolgd worden, maar ook dat ze geen andere keuze hadden dan naar Nederland te komen. Een onmogelijke taak.
Een ander terugkerend thema in de plannen is het “beperken van de migratie”. Zo zouden mensen maar één partner per 10 jaar naar Nederland mogen halen, zullen er opleidingseisen worden gesteld bij gezinsmigratie, en komt er een toets waarbij mensen moeten aantonen dat de band met Nederland groter is dan die met andere landen. Als je niet kunt aantonen hoe groot je Nederlandse “band” is, dan ga je maar lekker in een ander land wonen, is de gedachte. De inburgeringseisen in het buitenland gaan per 1 april 2011 al flink omhoog. En men wil ook alle mogelijkheden afschaffen om in Nederland nog een aanvraagprocedure te kunnen beginnen voor een verblijfsvergunning anders dan asiel. Dus als je te ziek bent om te reizen of als je minderjarig bent, dan moet je altijd eerst terug naar je geboorteland en daar bij de Nederlandse ambassade een speciaal visum aanvragen.
Natuurlijk staat het thema “repressie” ook op de agenda van Bruin I. Strafbaarstelling van illegaal verblijf, uitzetting van rechtmatig verblijvenden bij het plegen van een strafbaar feit en ontneming van de Nederlandse nationaliteit in bepaalde gevallen. Dat is een greep uit de voorgestelde maatregelen. Het strafrecht richt men duidelijk op “allochtone” jongeren door woorden als “straatterreur” te gebruiken. En men wil meer internationale samenwerking om migratie te bestrijden.
Heb je altijd hard gewerkt in Nederland, maar krijg je nu AOW in een niet-EU land? Bruin I vindt dat niet kunnen. De AOW moet verlaagd worden al naar gelang het prijsniveau in het niet-EU land waar je woont. Hetzelfde geldt voor de gedeeltelijk arbeidsongeschiktheidsuitkering. Blijkbaar ben je goed genoeg om hard te hebben gewerkt, maar verdien je minder te krijgen dan mensen die in Nederland blijven wonen.
Dit racistische rijkeluiskabinet opent de aanval op de onderkant van de samenleving. Met specifieke maatregelen tegen migranten, maar ook veel van de algemenere ingrepen raken migranten hard. Want de onderkant van de samenleving is “gekleurd”. Er zijn daar naar verhouding meer zogenaamde “allochtonen” dan elders in de samenleving. De aanval op de onderkant raakt migranten dus extra. En omhoog klimmen langs de maatschappelijke ladder wordt alleen maar moeilijker. De plichten van migranten nemen toe, de eigen verantwoordelijkheden worden zwaarder en in de kabinetsplannen staat weinig tot helemaal niets om mensen te helpen of te ondersteunen.
Mariët van Bommel