Gemeente Amsterdam zet dwangarbeiders in bij stadsarchieven
In plaats van een extern bedrijf voor dit enorm tijdrovende digitaliseringswerk in te huren leek het de gemeente handiger en goedkoper om soldaten uit het arbeidsreserveleger te ronselen en te drillen voor dwangarbeid. De gemeente schat dat er de komende jaren archiefwerk ligt voor ongeveer duizend werklozen, die dat allemaal met behoud van uitkering moeten gaan doen. Daarmee ontduikt de gemeente op grote schaal het wettelijk minimumloon. De werklozen worden vooral ingezet voor het voorbereidende werk. Ze moeten de archieven opschonen, ordenen en scanklaar maken. Er schijnt kilometers archief op hen te wachten.
Een woordvoerder van de gemeente Amsterdam rept van “een win-winsituatie”. “Bouwarchieven en bestemmingsplannen worden gemakkelijk toegankelijk voor de burger, langdurig werklozen worden aan een baan geholpen waardoor de overheid minder geld kwijt is aan uitkeringen en er komen dure vierkante meters in het centrum vrij doordat de bergen documenten verdwijnen. Niemand kan hier niet achter staan.” Maar afwijzing van dit soort plannen is niet alleen mogelijk. Het is ook noodzakelijk. SP-raadslid Maureen van der Pligt heeft fikse kritiek geleverd op het dwangarbeidproject, dat allerlei door de arbeidersbeweging bevochten verworvenheden op de schroothoop gooit. “Aanvankelijk werd in de pers nog het beeld geschetst alsof hiermee werklozen aan een baan geholpen werden. Maar het blijkt slechts te gaan om mensen met behoud van uitkering ‘dichter bij een baan’ te brengen. Wederom moderne slavernij dus en ondermijning van bestaande cao’s.” De werklozen krijgen helemaal geen baan onder cao-voorwaarden, maar moeten onbetaald en verplicht werken met de vage belofte dat ze na dat werk ooit aan een baan zullen worden geholpen. Dwangarbeid moeten doen om later misschien een baan te krijgen, dat fenomeen rukt maatschappelijk steeds meer op.
Inmiddels hebben de gemeenten Rotterdam en Almere interesse getoond voor het project, net als enkele bedrijven. Ahmed Baadoud, initiatiefnemer en stadsdeelvoorzitter van Nieuw-West, noemt het project een goed voorbeeld van “hoe er in crisistijd met bestaande middelen toch van alles mogelijk is”. Inderdaad is vandaag de dag van alles mogelijk, zoals het verkwanselen van arbeidsrechten, het rechteloos maken van uitkeringsgerechtigden en het met onbetaalde dwangarbeid uitbuiten en disciplineren van mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt.
Harry Westerink
Ik zou meteen als ze mij zouden dwingen via een rechter eisen dat ze me bewijsen dat er o9p de arbeidsmarkt een grote vraag is naar werknemers die ervaring hebben met het uitruimen van een archief. Not
Wat saai werk is en wat niet is vrij arbitrair. Door een digitaliseringsproject als saai te bestempelen doe je allerlei mensen die overal – betaald of onbetaald – in archieven aan dit soort projecten werken te kort.
Inderdaad is vrij arbitrair wat saai werk is en wat niet. Dat hangt zeker ook af van of je het leuk vindt om te doen en of je tevreden bent over de omstandigheden waaronder je het werk verricht. Dus als je er voor kiest om dit archiefwerk te digitaliseren EN je voelt je gewaardeerd ervoor EN je hebt eigen inbreng EN je hebt een goeie werksfeer, EN je leert ervan dan kan het leuk werk zijn. Maar in Amsterdam worden mensen aan het werk GEZET, moeten werken zonder arbeidscontract en cao en als je het niet doet raak je je uitkering kwijt. Dat is geen gewone baan met leuke werksfeer waar je je gewaardeerd voelt! En daarom krijg je waarschijnlijk ook verzet of gaan mensen het werk slecht doen. Dat is zeer slecht voor het documenteren van archieven, van de geschiedenis. Dus ook uit geschiedkundig oogpunt moet je het digitaliseren laten doen door gemotiveerde mensen die er normaal voor betaald krijgen.
Dus gewoon belasting heffen op de giga vermogens die er in Nederland zijn (300 miljard euro) in plaats van dwangarbeid te organiseren!
wat een wereldvreemd idee toch weer – ik werk met langdurig werklozen en het merendeel kent het alfabet niet eens. Ondertussen ook nog eens mensen die een opleiding voor dit soort werk gedaan hebben schofferen. Landelijk roepen ze dat werkzoekenden zelf verantwoordelijkheid moeten nemen en zich digitaal aan een baan moeten helpen. Het merendeel weet net hoe een computer aangaat.. strafbaar stellen dit soort waanideeën!
Tikje aangezet wellicht? Dit soort uitspraken, bedoel ik: “merendeel kent het alfabet niet eens” en “het merendeel weet net hoe een computer aangaat”. Niet fijn als er zo paternalistisch over je gesproken wordt door iemand die ‘met je werkt’ (wat dat ook moge inhouden).
Gerard
(Langdurig werkloze)
Mensen toch, heb a.u.b. een beetje begrip voor de armlastige gemeente Amsterdam en die zielige grachtengordeljuf van GrauwSlinks. De gemeente betaalt zich ten slotte bont en blauw aan die aardige bouwfraudeurs die bereid zijn de Noord/Zuidlijn aan te leggen. Dan komt een leger gratis en gemakkelijk te terroriseren arbeidskrachten heel goed van pas.
Er lijkt zich een 4plus-deling op de “arbeidsmarkt” af te tekenen:
4. Onderaan dwangarbeiders die met behoud van een kleine en voordurend met verlaging en strafkortingen bedreigde uitkering aan het werk worden gezet. Afgezien van het bereiken van de AOW-gerechtigde leeftijd of 100% afkeuring is de kans dat om hier uit te komen gering en voor mensen boven de 40 of 45 jaar bijna 0. Overheidsinstanties, maatschappelijke instellingen en bedrijven hebben deze bron van goedkope arbeid inmiddels ontdekt.
3. Daar net boven uitzendkrachten en anderen met een tijdelijk dienstverband, permanent levend in onzekerheid en angst. De kans om in 4 terecht te komen is veel groter dan de kans op “promotie” naar 2. Met het stijgen van de leeftijd neemt de kans om in 4 terecht te komen toe.
2. Werknemers met een dienstverband voor onbetaalde tijd die uit angst om in 3 of 4 terecht te komen bereid zijn om genoegen te nemen met een steeds verdere aantasting van de arbeidsvoorwaarden. Met het stijgen van de leeftijd neemt de kans om in 3 of 4 terecht te komen toe. De begrijpelijke angsten bij deze groep blijven niet zonder invloed op bijvoorbeeld het stemgedrag en de kijk op bepaalde maatschappelijke ontwikkelingen.
1. Een relatief kleine groep doorgaans hoger opgeleiden met relatief goed betaalde banen en vaak goede connecties of veel gevraagde deskundigheid waardoor een terugval onwaarschijnlijk is. Een terugval is echter niet onmogelijk, vooral voor ouderen die slachtoffer worden van bijvoorbeeld bezuinigingen of bedrijfssluitingen.
0. De buitencategorie, de bovenkant van de relatief rijken en de machthebbers in openbaar bestuur en bedrijfsleven. Hun posities zijn doorgaans onaantastbaar en mocht een functionaris toch zijn of haar zeer goed betaalde betrekking verliezen dan wordt iets voor hem/haar geregeld, bijvoorbeeld een andere functie of een royale vertrekpremie. In deze groep is men doorgaans een groot voorstander van een verdere “flexibilisering van de arbeidsmarkt”. Hoe het 3 en 4 vergaat weten ze niet en het heeft ook niet hun belangstelling; men leeft in gescheiden werelden (de egalitaire Nederlandse samenleving is een mythe). Dit laatste geldt ook voor mensen die zichzelf als links of progessief beschouwen, waarmee we weer bij de juffen van GrauwSlinks zijn.
Groep 3 (en wellicht groep 4 ook) wordt steeds groter en steeds meer banen zullen tijdelijk zijn doordat meer werkzaamheden worden uitbesteed en/of worden uitgevoerd door onderaannemers, zoals al decennia in bijvoorbeeld de schoonmaak gebeurt. Deze trend is ook duidelijk waarneembaar in de bouw, met alle gevolgen van dien. Ook in het buitenland is deze ontwikkeling gaande, vaak al veel langer. Die hier al eens ter sprake gekomen ondernemende VVD’er Van der Most weet daar alles van.
Interessant in dit verband is een reportage van de Duitse publieke zender ZDF over Franse “Nuklear-Nomaden”, onderbetaalde wegwerpwerknemers die de gevaarlijkste klussen doen in de talrijke Franse kernreactoren, zoals het verwisselen van de splijtstofstaven. In 2009 maakte Arte TV hierover de documentaire “RAS nucléaire – rien à signaler”. (De afwenteling van kosten en risico’s op mens en maatschappij verklaart ook waarom atoomstroom relatief goedkoop wordt genoemd, maar dat is een ander onderwerp.)
Zie:
http://tinyurl.com/zdf-13april2011
en
http://www.artevod.com/rasnucleairerienasignaler
Goed gezegd, Jolet! Vooral die ‘nieuwe’ alleronderste klasse verdient wat meer aandacht, van ons activisten bedoel ik natuurlijk, want de top heeft hen al in de gaten, ja, zelf als klasse in het leven geroepen. En met aandacht bedoel in natuurlijk solidariteit. Voor zover we er zelf niet al toebehoren!