Bijstandsbond keert zich tegen dwangarbeid
In de kille maand december was het weer flink raak met aanvallen op werklozen. “Ze moeten maar sneeuw gaan ruimen. Dan doen ze ook nog eens wat terug”, zo klonk het uit de Tweede Kamer en in de media. “Er zijn veel sentimenten tegen werklozen en er is weinig weerwoord”, zegt Van der Lende. “Een onderklasse van mensen met een uitzichtloos laag inkomen werkt als bliksemafleider van de werkelijke oorzaken van armoede. Overal roept men: ‘Het ligt aan de mensen zelf, die doen niet hun best’. De aanwezigheid van die onderklasse heeft ook een afschrikeffect naar anderen toe. Liever worden mensen zelfstandige zonder personeel, een zzp-er, of nemen ze genoegen met laagbetaalde baantjes dan dat ze in de bijstand terecht komen. Er is geen sociale beweging meer als in de zestiger, zeventiger en tachtiger jaren, die maatschappij-analyses maakt en van daaruit antwoorden biedt. Alles is geïndividualiseerd. Ook in het Amsterdamse Bos was er geen echt collectief verzet, maar wel mensen die zeiden: ‘Tot hier en niet verder’. Eén persoon heeft zijn ervaringen ook opgeschreven. Daaruit bleek dat iedereen die kritiek uitte, excuses moest aanbieden aan de leiding, in een individueel gesprek. Dan zou hen niets overkomen. Maar twee mensen weigerden om excuses aan te bieden. Die werden uiteindelijk geschorst.” Het beeld doemt op van bijstandsgerechtigden die op hun knieën om vergiffenis moeten smeken voor hun kritiek op het kneden en drillen van het arbeidsreserveleger.
Vechtmaatschappij
Van der Lende: “Het dominante neo-liberalisme met zijn controlesamenleving en allen tegen allen-ideologie heeft de sociale bewegingen verslagen en houdt de middenklasse angstig en gehoorzaam met hypotheken op het gestimuleerde bezit van een eigen huis. De bestaande onvrede wordt geïndividualiseerd, gemedicaliseerd en gejuridiseerd, in plaats van politiek besproken en omgezet tot strijd van onderop. Mensen zoeken hun heil steeds meer bij advocaten en andere hulpverleners, in plaats van te proberen om sociale veranderingen af te dwingen. Professionals kunnen nog wel aan het politieke en bestuurlijke besluitvormingsproces deelnemen. Maar als je geen onderdeel wilt zijn van dat systeem en je blijft opstellen als activist, dan word je genegeerd in de neo-liberale vechtmaatschappij. Mensen zijn bang om kwaad te worden en te hard te schoppen, om vervolgens in hun eentje achter te blijven zonder voldoende inkomen. Het gevoel voor rechtvaardigheid bestaat nog steeds, maar mensen zijn wel banger geworden om te verliezen.”
Ook onder werklozen heeft het ongebreidelde individualisme en de gedepolitiseerde houding van het “cliënt”-zijn flink toegeslagen. “Zo zijn mensen jarenlang opgevoed. In geval van onrecht door de Dienst Werk en Inkomen (DWI) van de gemeente Amsterdam verwachten veel bijstandsgerechtigden dat de Bijstandsbond hun eigen individuele probleem wel eventjes gaat oplossen. Aan collectieve actie wordt vaak niet gedacht. Zo ontstaat er een situatie van hulpvrager en hulpverlener. Daarbij worden onze mogelijkheden overschat. Want als wij overleggen met gemeentelijke diensten, dan wordt onze invloed ingeperkt. Die diensten spreken een ambtelijke taal, en daarin is geen ruimte voor de belevingswereld van de uitkeringsgerechtigden. Als we duidelijk zeggen waar het op staat en wat er in werkelijkheid gebeurt, dan zijn we niet meer welkom. Dan schuiven er tussen ons en die diensten professionals aan, die een tussenpositie innemen en ons buiten het gesprek plaatsen.”
Van der Lende nam onlangs deel aan een bijeenkomst van het Euromarsen-initiatief en sprak daar met werklozen uit de Duitse steden Hamburg, Bochum en Köln. “Die kampen met dezelfde problemen. Er is daar wél een radicalisering gaande, tegen het Hartz IV-regime voor werklozen”, een streng disciplineringsregime waarbij uitkeringsgerechtigden worden verplicht om met behoud van uitkering voor 1 euro per uur te gaan werken. “De uitkeringsgerechtigden zijn daar beter georganiseerd dan in Nederland. Met tamelijk harde acties bereiken ze dat mensen zonder inkomen een uitkering krijgen. Ze gaan dan ter ondersteuning van één persoon met een hele groep mensen naar de sociale dienst en eisen dan voor die persoon een inkomen. Meestal komt er dan wel geld los. Als iemand wordt gedwongen tot een 1 euro-job in het kader van het Hartz IV-traject, dan gaan meer mensen mee naar het gesprek daarover met een of andere ambtenaar. Zo’n groep oefent collectief druk uit en kan door de macht van het getal een verbetering afdwingen. Vaak gaat het plan dan niet meer door. Ik zie nog geen grote sociale beweging die de samenleving door strijd van onderop structureel kan veranderen, maar het is in elk geval een begin. Zo was er in Oldenburg een demonstratie van drieduizend mensen, terwijl de organisatie ervan maar op zo’n duizend mensen had gerekend. Ondanks dat succes is dat initiatief toch ingestort. Intern werd veel gediscussieerd over hoe er meer bereikt zou kunnen worden. ‘Zelfs als we met 10 duizend mensen gaan demonstreren, lachen ze ons uit’, zeiden sommigen. Nu gaat het debat over de vraag wat er zou kunnen gebeuren als drieduizend mensen tegelijkertijd proletarisch zouden gaan winkelen, in plaats van te demonstreren.”
Basisinkomen
“In Nederland laten mensen zich massaal intimideren. Dat heeft ook met beeldvorming te maken. Massamedia maken ons nu moedeloos, gefrustreerd en machteloos. Maar dat hoeven we niet zo te voelen. Uitkeringsgerechtigden zouden in de media veel meer kritiek kunnen geven op de arbeidsdwang die de onderklasse krijgt opgelegd en op de bestaansonzekerheid van minimumlijders. Sommige serieuze journalisten willen wel wat tegengeluid horen, maar kunnen daarvoor in feite alleen terecht bij de Bijstandsbond. Gezien het heersende klimaat tegen werklozen valt het niet te verwachten dat willekeurige individuele bijstandsgerechtigden in de media de beleids- en opiniemakers van repliek kan dienen. Dat is toch meer voorbehouden aan kritische wetenschappers, belangenbehartigers van cliëntenraden, linkse activisten, en mensen met een gesubsidieerde arbeidsplek die door die positie wat sterker in hun schoenen staan. Dat soort mensen moet opkomen voor de bijstandsgerechtigden, niet alleen in overlegstructuren, maar ook in de publiciteit. Er zitten honderden belangenbehartigers in cliëntenraden, maar wat doen die in godsnaam? Ik heb me er bijvoorbeeld hogelijk over verbaasd dat de Vereniging voor een basisinkomen zich buiten de discussie over het verplichte sneeuwruimen hield, terwijl dat een uitgelezen moment was om het idee van een basisinkomen te bepleiten en misschien wat knoppen om te krijgen in de beeldvorming. Wij spraken over dwangarbeid. Dat maakte veel reacties los, onder meer van mensen met een baan die cynisch opmerkten dat ze morgen weer naar hun dwangarbeid gingen. Ze waren het duidelijk niet met ons eens, maar ze gebruikten die term wel – en waarschijnlijk voor het eerst – voor hun eigen werksituatie.”
Arbeid kan de zelfontplooiing bevorderen, maar ook de belangen van anderen dienen. Als de overheid mensen onder druk gaat zetten om te werken, uitsluitend omdat de staat het nuttig acht en zonder acht te slaan op de persoonlijke ontplooiingsmogelijkheden, dan kan dat werk “dwangarbeid” worden genoemd. De rechter noemt het “verplichte arbeid”. De VVD heeft onlangs voorgesteld om een “wederkerigheidsbeginsel” in te voeren. Bijstandsgerechtigden zouden verplicht moeten worden om wat terug te doen voor hun uitkering, zoals sneeuwruimen. Dat is een vorm van dwangarbeid, omdat het voorbij gaat aan de individuele mogelijkheden en wensen van mensen met een uitkering.
Onderklasse
Van der Lende: “De regering Rutte maakt duidelijk een onderklasse van bijstandsgerechtigden te willen die de staat zo min mogelijk kost en die onder controle van de overheid werkt, op uitkeringsniveau. Dat betekent dus werken onder het wettelijk minimumloon en helemaal onderaan de ladder van sociale status. Men wil mensen in de bijstand “rendabeler” maken, met een loondrukkende functie, zonder perspectief op maatschappelijke stijging. Dat streven valt binnen de strategie om de loonarbeid over de hele linie zo goedkoop mogelijk te houden. Veel banen zijn inmiddels wegbezuinigd en komen terug als arbeid ‘met behoud van uitkering’. Veel bijstandsgerechtigden, waaronder de bezoekers van ons spreekuur, ervaren dat zo. Maar als we die ontwikkeling voorleggen aan DWI-beleidsmedewerkers, dan worden we buitengesloten. Ik moet daar in technische DWI-taal over reïntegratietrajecten spreken.”
“De ervaringen van bijstandsgerechtigden moeten meer in de media komen. Daar zitten mogelijkheden, daar zouden we veel meer in kunnen bereiken. Natuurlijk zijn veel mensen in de bijstand bang van de DWI, omdat ze er voor hun inkomen zo afhankelijk van zijn. Maar sommigen zijn het op een bepaald moment zo zat dat ze hun hele hart uitstorten, zoals de persoon die het Amsterdamse Bos-traject heeft aangeklaagd. Vaak wordt gesteld dat reïntegratiemaatregelen niet werken, maar dat is niet waar: ze werken wel degelijk. Namelijk voor bedrijven die op zoek zijn naar spotgoedkope arbeiders. De gemeente Amsterdam heeft ‘een vacaturecaroussel’ ingesteld van 8 weken om te voorkomen dat mensen aan de bijstand gaan wennen. Sommige hogeropgeleiden hebben daar over geklaagd. Die carroussel is een selectiemechanisme waarbij de Vacature Service Amsterdam slechts een paar soorten vacatures aanbiedt, in opdracht van bepaalde bedrijven. Zo kwam een werkloze ict-er bij een callcenter terecht, wat laaggeschoold werk is. Lekker goedkoop voor de werkgever.”
Protest
Van der Lende: “In de Alliantie voor een Rechtvaardig Amsterdam (ARA), die in 2007 is opgericht, zit wel perspectief voor protest, maar we zijn er de laatste tijd een beetje te laks mee geweest. Het probleem is dat zo’n organisatie te weinig kader heeft. De Bijstandsbond en een aantal migrantenorganisaties draaien op zichzelf wel, maar de ARA moet gedragen worden door een kleine hoeveelheid mensen. De kerken hadden voorheen betaald kader bij het arbeidspastoraat voor de begeleiding. Maar ze hebben hun subsidies voor belangenbehartiging ingetrokken, ook voor ARA. Bisschop Punt is heel conservatief. De kerkleiding wil meer charitatief gaan werken, ook voor illegalen. Met Amsterdam Zuid-Oost houden we moeilijk contact. Dat is in feite een aparte stad. Zeker onder Amsterdamse Marokkanen en Turken neemt de armoede toe. Ze moeten bijvoorbeeld hoge legeskosten betalen, krijgen geen volledige AOW of hebben problemen met hun pensioen. Maar meer dan de helft van de mensen in de bijstand is ‘autochtoon’. De bijstandsregels worden steeds strenger en steeds meer overlevingsgedrag wordt crimineel gemaakt. Natuurlijk zijn er wel eens echt grote fraudegevallen. Dat zijn vaak criminelen die een legale inkomstenbron nodig hebben. Maar de overheid bestrijdt juist het kruimelwerk dat bedoeld is om te overleven. Dat probeert men zoveel mogelijk uit te bannen.”
Willem Slaapmaat
Er was een tijd waarin je op de SP kon vertrouwen als het aankwam op acties tegen dergelijke wanpraktijken. Maar wat blijkt, als die club in een college van B&W gaat zitten, wat ze daar tegenwoordig graag doen (zelfs met VVD, CDA en nog erger), gaan die lui gewoon mee in de terreur tegen bijstandsgerechtigden en wordt het beginselprogramma van de partij snel vergeten, als gemeentelijke SP-politici het al gelezen hebben.
Werken met behoud van uitkering is gewoon uitbuiting en slavernij. Iedereen die werkt moet conform de geldende Cao worden betaald. De Politiek staat veel te ver af van de werkelijkheid.
Zelfs de Linkse partijen als de Pvda, Groen Links en iets mindere mate Sp gedogen het werken met behoud van uitkering. Gevolg veel mensen uit deze doelgroep komen buiten de maatschappij te staan en zien stemmen als zinloos.
Ik heb in juni 2011 een sanctie gekregen wegens (weigeren) zogenaamd van geestdodend werk bij de Roteb .
De sanctie bedraagt weliswaar 100% 1 maand lang geen geld dus .
Dat wil zeggen dat ik het maar moet uizoeken , misschien wordt ik wel crimineel !!
Gelukkig doet me brein het nog en vindt ik wel wat om voor mezelf en me dochtertje te zorgen (alleenstaande vader),
en natuurlijk solliciteer ik me de mallemoer in de tussen tijd (ook ervoor) altijd gedaan ,tevens ook een tijd vrijwillegers werk (uit eigen beweging)
Maar goed ik ben in beroep gegaan uiteraard, mocht dit er niet toe leiden dat de sanctie wordt terug gedraaid , dan zal ik strijden tot me laatste druppel bloed en tevens ook natuurlijk even aangifte doen van machtsmisbruik.
hoop dat de andere bijstandsgerechtigden zsm antwoord krijgen van het Europees hof
Ik wil graag bijdragen aan een verandering om de hele maatschappij te wijzigen. Men denkt ons allen te kunnen dwingen hun eigen zakken ten kosten van ons te blijven vullen. Ze vergeten daarbij alle integriteitsregels/wetgeving.
De oficiele Site van de Herstelling gelezen! Ik heb begrepen dat dit voor school verladers is
zonder diploma s! Daar zitten als ik de Site bekijk toch ook goede kanten aan?
Aan je lot over laten bied toch ook geen perspectief?
Persoonlijk houd ik ook niet van hele autoritaire verhoudingen ! Machtsvertoon eenzijdig gericht!
Helemaal geen werk is toch ook erg perpectiefloos! Werkt vervelling in de hand !
Dus om die redenen moeten uitkeringsgerechtigden, verplicht op dreiging van een straf, zonder rechten, ver onder minimum (CAO) loon, maar gaan werken?
Sorry, maar er zijn grenzen. Ik weiger om ver onder het minimum (CAO) loon, verplicht, onder dreiging van een straf, en rechteloos, te werken.
Ruim 100 jaar is er door burgers en vakbonden gestreden voor een minimum (CAO) loon en arbeids rechten en is er ook een bestaansminimum ingevoerd.
Maar omdat jij denkt dat geen werk geen perspectief meer bied of verveling in de hand werkt, moeten mensen dan maar gedwongen arbeid accepteren waarbij mensen hoogstens het bestaansminimum kunnen verdienen?
Misschien leef je nog onder een steen of in een andere wereld, maar die gedwongen arbeid bied ook geen perspectief op normaal betaalt, regulier werk. De enigste die aan het gedwongen arbeid profijt hebben zijn de overheid en hun bevriende bedrijven en vullen daar flink hun zakken mee op kosten van de belasting betalers want wie denk je dat al die uitkeringen (die dan omgezet worden in “loon”) en de re-integratie kosten betaald?
Vind jij het terecht dat de belasting betalers de lonen staat te betalen van uitkeringsgerechtigden, terwijl de overheid en hun bevriende bedrijven hun zakken vullen? En dat die goedkope arbeiders, ook jou baan bedreigen omdat ze goedkoper zijn?
Ik ga niet gratis werken zodat zij hun zakken kunnen vullen, ik kom er eerlijk voor uit, ik wil ook mijn zakken vullen, maar wel met normaal betaald werk. Met gratis werken of werken voor een bestaansminimum kan ik mijn rekeningen niet betalen, bouw ik niks op en kan ik ook niet leven.
Regulier werk, dan ook een regulier loon.
En ter aanvulling op ‘aan je lot overlaten’: waarom zou men mensen aan hun lot overlaten, wanneer men als (lokale) overheid mensen niet in dwangtrajecten stopt? Zijn inkomen wordt niet hoger, dus uit de armoede kom je niet; blijft over, dat de persoon zelf een dagbesteding moet zoeken. Sinds de komst van internet hoef je je geen minuut meer te vervelen en ook aan vrijwilligerswerk is er genoeg te doen. Kortom, dit is de drogreden de stoplap alias je betoog opbouwen op basis van een ridicule veronderstelling en voorstelling van zaken.
Voor werk hoort loon; voor geen werk een uitkering. Mensen, die zeggen dat ze blij zijn eindelijk iets te doen te hebben, kun je vangen onder de noemer ‘Stockholmsyndroom’.
Speciaal voor A.A. Terpstra. Dat ze die schoolverlaters dan alsnog een diploma laten behalen. Op die manier wordt er niemand aan zijn lot overgelaten. Nederland heeft behoefte aan slimme mensen, niet aan mensen die zich nederig als slaaf laten behandelen zonder weerwoord te hebben!
En dat mag wel en niet in de bijstand. Ben je onder de 27 Heb je geen diploma op mbo2 of / en je zou nog terug naar school kunnen, dan word je daartoe verplicht.
Als je boven de 27 bent, mag je geen opleiding volgen die hoger is dan mbo 2 niveau.
Er zijn genoeg mensen die een studie willen doen, net zo als ik, maar dat niet mogen.
Ik zelf heb de regels genegeerd en op eigen kosten, als nog mijn diploma’s en certificeringen gehaald. Gevolg: ondanks de crisis, toch veel meer gesprekken met werkgevers dan voor de crisis.
Ik ben het helemaal met Vilseledo eens. Er is niets mis met leven van een uitkering, je kunt er wat van maken. Er is meer dan genoeg vrijwilligerswerk e.d. als men dat wil en er de gezondheid voor heeft (veel mensen in de bijstand zijn in werkelijkheid gewoon ziek). Je kunt ook eens tijd opbrengen voor b.v. vrienden die hun hart ergens over willen luchten.
En ja studeren, ja dat wilde ik ook altijd maar dat is verboden. AL heb je een iq van 200, maakt niet uit, men wil je alleen maar aan de lopende band hebben. Of in de verzorging. Uiteraard onbetaald. Terwijl mensen met een hoog IQ daar nou vaak juist niet geschikt voor zijn en volledig stuk lopen op eentonig uiterst simpel werk. Juist die mensen kunnen daar (zeer) ernstige blijvende psychische problemen door krijgen.
Ja ik weet het. Ik was ook zo’n vroegtijdige schoolverlater. Ik kon zeer goed leren en zat al in het derde studiejaar van de HBO opleiding maatschappelijk werk toen ik in mijn stage vanwege mijn homoseksualiteit weggepest werd door sommige collega’s. Ik ben daardoor in de bijstand beland. En heb zowat gesmeekt of ik mijn HBO maatschappelijk werk opleiding alsnog af mocht maken. Maar dat mocht niet van de sociale dienst omdat het een HBO opleiding betrof. Heb daar zelfs nog een procedure voor gevoerd samen met een advocaat. Maar ook dat mocht niet baten.
Zelfs niet toen ik aanbood die stage in de vorm van vrijwilligerswerk te willen doen. Uiteindelijk, na jaren, alsnog een zeer kortdurende administratieve opleiding bij Scheidegger mogen volgen die weinig voorstelde. Dus ja, ik ken de werkwijze van de sociale dienst als geen ander!
Wat ik recht wil zetten dat ik helemaal niet van dwang projecten houdt ! Daar ben ik een grote
tegenstander van !
Wel zou ik het goed vinden al zou iemand een vakopleiding kunnen krijgen ! Scholing waar mee
Je op de arbeidsmarkt te terecht kan op vrijwillige basis!
Er zijn op de arbeidsmarkt ook heel veel banen die helemaal niet leuk zijn ! De arbeidsmarkt is
ook vaak keihard ! Weet ik uit ervaring !
Je hebt wel een veel beter inkomen als je regulier werkt! Met scholing bedoel ik ook een breed
Aanbod van opleidingen net alleen heel laag geschoold werk!
Het probleem is dat dit in de bijstand, niet meer toegestaan word op het moment dat het niveau MBO 2 overstijgt. Ook willen gemeentes hier geen geld aan uitgeven. Ik kreeg te horen dat ik met een studie, ook al was deze in de avond uren of in het weekend, niet meer 24/7 beschikbaar ben voor werk.
Mijn verweer dat studie of een opleiding bij draagt aan een versnelde intrede op de arbeidsmarkt en dat werkgevers nu ook goed opgeleide mensen vragen met minimaal MBO 4 of HBO, werd ter zijde geschoven. Het boeide hun helemaal niet.
Dat het de gemeentes niet boeit blijkt ook wel hier uit: http://www.internetwerkt.nl/forum/topic/13177-gemeenten-dwingen-aannemer-tot-werklozencarrousel/
Goed opgeleide mensen met ervaring worden verplicht verdrongen door uitkeringsgerechtigden. Weigeren de aannemers om dit te doen krijgen ze geen werk van de gemeentes.
Wat de gemeentes effectief doen is werkende de WW in schoppen zodat de gemeentes op hun beurt, uitkeringsgerechtigde naar deze bedrijven kunnen sturen zodat deze dan uit de bijstand zijn. En de gemeente kan dan zeggen, kijk, wij helpen de bijstandsgerechtigden aan het werk, maar verzwijgen dat voor die te werk gestelde bijstandsgerechtigden, werkenden, hun baan verliezen en in de WW terecht komen.
Wat ik een goed plan zou vinden! Dat je in de Bijstand een renteloze lening zou kunnen afsluiten
van dat geld een hogere beroepsopleiding volgen ! Als je een baan krijgt aflossen! Technische
beroepen schijnt ook heel veel vraag naar te zijn ! Ik denk dat de Gemeentes het ook niet kunnen betalen hebben niet veel geld!
Beste A.A. Terpstra. Ja dat zou inderdaad een heel goed plan zijn ja. Als mijn gemeente dat zou aanbieden dan ging ik meteen de opleiding van mijn keuze volgen. Zonder twijfel. Want beter investeren in mijn toekomst door middel van een hogere opleiding te volgen dan helemaal niets doen! Ik zou dan zelfs voor een zelfstandig beroep gaan kiezen zodat ik niet meer afhankelijk hoef te zijn van of een werkgever mij wel of niet wil. Echter ik krijg steeds meer de indruk dat gemeentes helemaal niet van goede wil zijn. Je kunt wel zeggen: ook gemeentes hebben niet zoveel geld. Maar er is meer aan de hand. Gemeentes willen echt van mensen in de bijstand profiteren, ze uitbuiten, stigmatiseren en misbruiken. Ze tot een marginale groep maken.
Een beter voorbeeld dan de dwangarbeid kun je daarvoor niet hebben. Work first projecten, leerwerk ervaringsplaatsen, werken met behoudt van uitkering. Stuk voor stuk synoniemen voor het uitbuiten en misbruiken van werklozen. Dus nee, kom nou niet aanzetten met de smoes van gemeentes hebben ook niet veel geld. Er is gewoon echt heel veel meer loos dan dat.
In de gemeente waar ik woonachtig ben heeft de sociale dienst voor mij al een paar keer ruim 5000 euro uitgegeven aan reïntegratiebureaus. Puur om te bemiddelen naar een baan die ze nooit hebben kunnen vinden voor mij. Daarnaast hebben ze voor mij ook nog eens een kapitaal uitgegeven aan psychologische testen en beroepskeuze testen waar een hoop onzin uit is gekomen. Ik moest hier allemaal verplicht aan meewerken terwijl ik zelf daar het nut niet van inzag. Tel al die bedragen eens bij elkaar op. Daarvan had ik een universitaire opleiding kunnen volgen. Dus nee, kom bij mij niet aanzetten met de smoes dat de gemeente te weinig geld zou hebben. Ze spelen de subsidie die ze krijgen gewoon door aan hun vriendjes. Om die ook aan het werk te houden. Zo zie ik het. Het begint er aardig op te lijken dat de gemeente gebaat is met een reserve leger aan werklozen. Mensen die ze kunnen intimideren en kunnen misbruiken wanneer het hun uitkomt.
Carina,
De gemeente voert daarmee gewoon de adviezen uit, die centrale banken aan regeringen geven, namelijk dat een reserveleger werklozen goed is voor de economie. Voor de bühne komen ze met wat schijnoplossingen zoals reïntegratie, maar elke ambtenaar en ‘particuliere’ reïntegratiewerker weet, dat deze oplossingen niet werken. Eigenlijk zou de regering dankbaar moeten zijn, dat Nederlandse uitkeringsgerechtigden deze lage schadeloosstelling pikken.
De neo liberale gedachtengoed vind ik heel slecht uitgangspunt ! Dat buitensporige zucht naar
nog meer geld! De Hema schijnt wat ik gelezen hebt erook mee bezig! Leveranciers zoveel mogelijk uitbuiten! Wat ik ook krankzinnig vind! De paranoia dat iedereen afgeluisterd moet worden ! mondiaal gezien?
Hoe kan dit een halt toegeroepen worden ?
Die buitengewone geldzucht vind ik gestoord!
Ja Vilseledd dat ben ik helemaal met jou eens! Maar ik reageerde op de commentaren van A.A. Terpstra want die heeft het spelletje dat ze spelen nog niet zo goed door vermoed ik. Die gelooft nog in de eerlijkheid heb ik het idee.
Feit is dat ik heel graag wil werken maar helaas liggen de banen niet meer voor het oprapen en zeker niet als je al in de 50 bent ik heb een uitkering heb al 6 reïntegratie trajecten doorlopen zit nu in de zevende per 30 maart en ben te werk gesteld bij een kringloop winkel die geen mensen in dienst neem daar komt nog bij dat mij al van tevoren is medegedeeld dat ik op die plek geen reguliere baan zal krijgen ik vindt dat de overheid moet stoppen met het toekennen van subsidies aan dit soort nutteloze trajecten waarom zou een werkgever een uitkeringsgerechtigde in dienst ben ze kunnen ze massaal gratis krijgen en nog in de mom van dat het een stageplaats is wat moet ik in een kringlooppapier leren op de afdeling tweedehandse kleding her is dat ik van mijn uitkering afhankelijk ben en er heen ga maar absoluut niet motiverend al sinds 2008 heb ik nog de mensen waar ik samen mee ging reïntegreren een reguliere baan sterker nog de een na laatste reïntegratie trajecten heb ik zelfs een contract getekend en kreeg een inkomsten van 30 uur maar nooit hebben ze mij weer opgeroepen toen ik belde Hoe zit het nou ik heb een contract getekend met de bedoeling dat Ik een leerwerk zou krijgen plus begeleiding maar ik zit al drie maanden thuis het antwoordt van de gemeente ambtenaar tja het is niet zo goed gegaan als we hadden gehoopt de overheid is gewoon geld aan het verspillen want die reïntegratie trajecten werken voor 99 procent niet dus en de loonsubsidies die merendeels noodlijdende bedrijven krijgen is onterecht en een beroving van de staatskas