Dwangarbeid verpakt als “maatschappelijk verantwoord ondernemen”
In Leiden voert Doorbraak actie tegen het Participatiecentrum in De Zijl Bedrijven (DZB), de sociale werkvoorziening waar werklozen verplicht werken met behoud van uitkering. Ook in Den Haag moeten uitkeringsgerechtigden dwangarbeid verrichten, onder meer bij de Haeghe Groep. Ze werken daar naast mensen met een arbeidshandicap, maar dan zonder loon en zonder arbeidsrechten.
“Zo’n tweeduizend opdrachtgevers maken gebruik van de diensten van de Haeghe Groep”, aldus de website van het bedrijf. Naast het detacheren van mensen met een arbeidshandicap bij werkgevers voert de Haeghe Groep ook allerlei diensten uit, zoals onder andere confectie- en stofferingswerk, onderhoud van de groenvoorziening en “het verpakken van droge voedingsmiddelen als snoep, chocola, thee, noten, gedroogde zuidvruchten en lijnzaad”. Bij dit inpakwerk worden nu ook werklozen ingezet. Een van hen is Parvaneh.
“Ik moet de hele dag snoep inpakken. Ik plak een sticker op de verpakking en dan moet het in de doos”, vertelt ze. “Het zijn heel veel verschillende soorten snoep. Op de sticker kan ik zien voor welk bedrijf het bedoeld is. Bijvoorbeeld voor De Tuinen, Aldi, Albert Heijn, Lidl en Etos. Soms loop ik door een van deze winkels en dan zie ik een product dat ik zelf de hele dag heb staan inpakken. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt het te kopen. Het komt echt mijn neus uit.”
Praten
Parvaneh heeft een bijstandsuitkering en zit op Nederlandse les. Een jaar geleden migreerde ze vanuit Iran naar Nederland. “Ik kan mijn Nederlands niet echt oefenen op de werkplek van de Haeghe Groep. De Nederlanders zitten altijd alleen met elkaar te praten. De mensen uit andere landen kan ik niet zo goed verstaan, omdat ze met een heel ander accent Nederlands praten. In mijn eigen taal mag ik niet praten. Als ik dat wel doe, dan wordt er soms over geklikt door de Nederlanders. Dan komt de baas vragen of ik in het Nederlands wil praten. Maar dat is voor mij nog heel moeilijk en dus praat ik soms de hele dag niet.”
De gemeente Den Haag verplicht anderstaligen tot taallessen, maar ze mogen niet zelf kiezen waar ze die volgen. “Ik wilde het liefst naar Capabel, omdat ik dan vier hele dagen naar school zou kunnen”, vertelt ze. “Dat mocht niet. We hebben alleen een contract met Sagen, werd er gezegd. Maar bij Sagen oefen je niet met elkaar, maar met een computer. Je werkt zelfstandig een boek door en de docent is er alleen voor vragen.”
Haagse uitkeringsgerechtigden worden door de gemeente verplicht om vier dagen per week gratis arbeid verrichten, van 8:00 tot 16:30 uur. Parvaneh werkt minder, omdat ze Nederlandse les volgt. “Als ik naar school ga, hoef ik dat dagdeel niet te werken. Maar oefenen buiten school komt er nauwelijks van. Als ik van het werk kom, ben ik moe en heb ik last van mijn rug. Daarnaast wachten thuis dan ook nog huishoudelijke taken, zoals boodschappen doen en het huis schoonmaken. Toen ik naar Nederland kwam, wilde ik snel de taal leren, en dan studeren en werk vinden, bijvoorbeeld als lerares. Maar nu kijk ik alleen maar de hele dag op de klok. De tijd gaat zo langzaam.”
Korting
Niet alleen krijgen de dwangarbeiders geen normaal loon, ze werken ook nog eens onder het bijstandsregime en hebben dus geen normale arbeidsrechten. “Als ik naar school ga, wordt daar naar gebeld of ik er ook echt ben. Eén keer had de school per ongeluk de verkeerde naam doorgegeven. Gelukkig kon ik dat nog herstellen, anders had ik gelijk een korting op mijn uitkering gehad.” Volgens de website van de gemeente kan het niet of te laat verschijnen op een cursus een strafkorting op de uitkering van 30 procent voor één maand tot gevolg hebben. “Een vrouw wilde het werk niet doen. Ze kreeg gelijk 50 procent korting op haar uitkering. En de maand erna kreeg ze helemaal geen uitkering meer. Daarna is ze toch gekomen. Ze is het er niet mee eens, maar anders heeft ze helemaal geen geld. Als ik me ziek meld, dan vragen ze altijd: wat heb je dan? Soms komen ze thuis controleren. Bij een collega kwam er zelfs een dokter bij haar thuis controleren of haar kind wel echt ziek was.”
“Zakendoen met de Haeghe Groep is maatschappelijk verantwoordelijk ondernemen en daarmee in alle opzichten een goede keus”, vermeldt de website. “De ruim drieduizend arbeidsgehandicapte medewerkers van de Haeghe Groep krijgen de kans zinvol werk te verrichten en een inkomen te verdienen.” Over onbetaalde arbeid door werklozen is er geen informatie te vinden. De Haeghe Groep is “een dienst van de gemeente Den Haag, maar opereert als een commercieel bedrijf. Dat staat voor kwaliteit voor een aantrekkelijke prijs.” Prijzen die nu ook mogelijk gemaakt worden over de ruggen van mensen met een bijstandsuitkering. Volgens de gemeente is “werk de basis voor zelfstandigheid. Daarom komen er meer verplichtingen. Werk gaat op deze manier meer lonen.” Bij de Haeghe Groep gaat werk inderdaad meer lonen, niet voor de bijstandsgerechtigden, maar voor de bedrijven en de overheid.
Parvaneh is een schuilnaam.
Mariët van Bommel
QUOTE:
Daarna is ze toch maar gekomen. Ze is het er niet mee eens, maar anders heeft ze helemaal geen geld.
Zo werkt dat. En terecht: als ik niet naar mijn werk ga, krijg ik ook geen geld.
Maar het is geen “werk”. Als het “werk” was de baas verplicht om haar het minimumloon te betalen en goede arbeidsomstandigheden te garanderen.
Het is dwangarbeid: de keuze is tussen verhongeren en gratis werken.
Kortom: er is werk, want dat moet ze doen, maar men wenst er haar niet normaal voor te betalen. Logisch toch dat ze er moeite mee heeft?
Annette snapt er inderdaad niks van. Hoogstwaarschijnlijk komt ze uit een VVD nest.
Wat zal Annette ervan vinden als ze ontslagen wordt, en daarna hetzelfde werk met behoud van uitkering zal moeten gaan doen. Dit gebeurd namelijk al op industriële schaal.
Het is gewoon een ordinaire poging van het kabinet om massaal het minimumloon af te schaffen, en voor de gemeenten zijn het ordinaire bezuinigingen, mensen met een vaste baan met navenant salaris eruit, dwangarbeiders met behoud van uitkering gaan hetzelfde werk onder extreme dwang en terreur verplicht doen.
Het is een heel simpel triest verhaal Annette, daar hoef je geen raketgeleerde voor te zijn om dat te begrijpen!!
Condor
Maar ook, Eric, een baas vraagt ook niet om de zoveel tijd om sollicitaties (vaak verzwijg je die zelfs voor een baas), bankafschriften, doet aan onverwachte huisbezoeken en kastensnuffelarij en bemoeit zich evenmin met je partnerkeuze, laat staan, dat hij daarop een daling in je loon laat volgen. Dus iedere poging om de uitkering maar als loon voor door de gemeente opgelegde arbeid te zien, gaat mank. Sterker nog: ik denk, dat zowel links als rechts niet willen, dat er een parallelle arbeidsmarkt ontstaat, waar mensen niet meer uit de uitkering gehaald worden en begeleid naar echt werk (enig juiste middel: scholing), maar waarbij de uitkering, die eigenlijk als inkomensprothese dienstdoet, als een verkapt salaris wordt behandeld.
De politiek weet dat en zet zichzelf ook niet in om dat te verkopen, maar burgers als Annette net boven je, die niet snapt, dat een uitkering een wezenlijk ander inkomen is dan een loon. Mocht je die opvatting tegenkomen, dan bestrijd ze met alle andere verplichtingen, die een uitkering met zich meebrengt, die een loontrekkende niet heeft.
Helemaal mee eens, Vilseledd
Hieraan kan nog toegevoegd worden, dat ik nooit heb meegemaakt, dat een collega een korting op zijn salaris heeft gekregen, zelfs niet na redelijk ernstige misdragingen. In sommige gemeenten is het bij bijstandsgerechtigden schering en inslag. Formeel moet daar een beschikking aan voorafgaan, maar omdat veel mensen dat niet weten en het Nederlands bestuur de gewoonte heeft de wet toe te passen in de mate dat de burger de wet kent, worden die sancties mondeling opgelegd. Sterker nog: voor werknemers – Angelique van Delft zal het kunnen beamen – gaat de salarisbetaling zelfs nog enige tijd door, nadat je op non-actief gesteld bent of word je gewoon ziekgemeld, terwijl je zo gezond als een vis bent.
“De gemeente Den Haag verplicht anderstaligen tot taallessen, maar ze mogen niet zelf kiezen waar ze die volgen.”
We verbazen ons er in Heerlen al jaren over, waarom die allochtonen niet naar ‘de nonnen in Vught’ worden gestuurd, zoals Regina Coeli in de volksmond heet. Binnen een week beheersen ze de Nederlandse taal. Of Berlitz, dat staat ook goed aangeschreven. Wat is de zin ervan om bijstandsconsulenten, die sociale academie hebben gehad, en noch inzicht in de Nederlandse taal noch geschoold zijn in de didactiek van een taal, wat met die mensen te laten aanmodderen, terwijl de taalbeheersing niet significant verbetert. Sommige consulenten maken zelfs typisch Limburgse fouten als ‘jouwn’ in plaats van ‘jouw’. Dat is bezuinigen op de verkeerde manier.
“Maar bij Sagen oefen je niet met elkaar, maar met een computer. Je werkt zelfstandig een boek door en de docent is er alleen voor vragen.”
Een taal leren is ondergedompeld worden. Laat de mensen in de taal over hun dagelijkse bezigheden vertellen. Een docent is er niet alleen voor de vragen, maar is intensief met dergelijke studenten bezig. Daarnaast moet kennis van de taal als nodige voorwaarde voor de arbeidsmarkt niet onderschat worden. Martin Simek heeft uiteindelijk ook werk gevonden. En al die Polen in tuindersbedrijven zullen ook niet perfect Nederlands spreken. Sterker nog: daar waar verschillende talen in een werksituatie met elkaar in contact kwamen, ontstond ee nieuwe pidgintaal met een vereenvoudigde grammatica en woordenschat uit de diverse talen. Het Engels en het Afrikaans zijn zo ontstaan. We kunnen toch ook niet de bewering hooghouden, dat een Engelsman slecht Frans of Duits en een Zuid-Afrikaan slecht Nederlands spreekt. Dus al dat gedwongen taalonderwijs is ook nog eens totaal gespeend van elk historisch besef en heeft alleen maar zin, daar waar mensen op hoog niveau met taal om moeten gaan, maar niet voor ongeschoolde arbeid.
En dit hoeft een werknemer ook niet te verwachten:
http://www.nujij.nl/algemeen/gemeenten-controleren-waterverbruik.24257367.lynkx