Actiecomité DwangArbeid Nee Groningen: “collectief verzet is broodnodig!”
Al ruim anderhalf jaar vecht het actiecomité DwangArbeid Nee Groningen (DANG), waarin ook leden van Doorbraak meedoen, tegen dwangarbeid voor bijstandsgerechtigden. Maandag gaan activisten van het comité naar de bijeenkomst “Worstelen met de Sociale Dienst” in Stadskanaal. Daar zullen ze hun nieuwe flyer uitdelen. Hier alvast de integrale tekst.
Stop dwangarbeid
Als bijstandsgerechtigden worden we keihard en non-stop gepusht om te “integreren” in de maatschappij waarin we al leven. Zo moeten we taallessen en sollicitatiecursussen volgen en psychologische testen invullen. Of zes maanden dwangarbeiden om “werkervaring” op te doen en een “werkritme” aan te leren. Al deze “reïntegratie-instrumenten” zorgen voor een dik belegde boterham voor ambtenaren, consulenten, psychologen, wetenschappers, reïntegratiebedrijven en ‘werkgevers’. Wij vormen voor deze uitsluiters, insluiters en uitbuiters een onuitputtelijke bron van gratis werk. Daarom zullen zij de laatsten zijn die de baanlozenindustrie om zeep willen helpen.
Het wordt ons steeds moeilijker gemaakt om een uitkering te krijgen. Voordat die wordt toegekend, moet je je privacy volledig opgeven. Je wordt van top tot teen doorgelicht. Velen moeten zelfs eerst een periode dwangarbeiden om ervoor in aanmerking te komen. We worden sowieso gedwongen om aan alles mee te werken. Doen we dat niet, dan wordt onze toch al schandalig lage uitkering gekort of volledig stopgezet. En vaak komen daar dan nog zware boetes bovenop. En voortdurend moeten we bewijzen dat we nog recht hebben op bijstand.
Leven van een bijstandsuitkering betekent leven in armoede onder een zwaar repressief regime. Maar niet iedereen krijgt dezelfde behandeling. We worden geselecteerd op kleur, gender en arbeids- en loonvermogen. Dat bepaalt de mate van dwang en de richting waarin men je probeert te duwen. Je zelfbeschikking wordt je doelbewust ontnomen. Het enige dat telt, is je economische nuttigheid.
Vrijwilligerswerk doen we vrijwillig!
Werken doen we allemaal. Voor onszelf en anderen, om te kunnen leven en om ons leven te verrijken. We bestieren huishoudens, voeden onze kinderen op, verzorgen onze ouders, staan vrienden en familie bij. Allemaal taken die overigens nog steeds overwegend door vrouwen gedaan worden. Daarnaast is werk ook: scheidsrechter zijn bij sportwedstrijden, (gezamenlijk) tuinieren, taallessen geven aan vluchtelingen, politiek en maatschappelijk actief zijn, acties organiseren, schrijven. Ons verzet is ook werk.
Betaald werken betekent daarentegen dat je iets doet of maakt voor iemand anders, en in ruil daarvoor een salaris of loon ontvangt. Dat geldt voor ‘werknemers’, maar feitelijk ook voor ZZP-ers. Bij dwangarbeid moet je echter voor iemand anders iets doen of maken zónder dat je er loon voor krijgt. Want een uitkering is natuurlijk geen loon. Al was het alleen maar omdat je geen ‘werknemers’-rechten hebt. Dwangarbeid verdringt daarbij betaald werk.
Tegenwoordig moeten we als bijstandsgerechtigden ook steeds vaker verplicht ‘vrijwilligerswerk’ doen. Vrijwilligerswerk doe je normaal omdat je dat noodzakelijk, fijn of belangrijk vindt. En je bepaalt helemaal zelf waar en hoe lang je dat doet. Het verplichten tot ‘vrijwilligerswerk’ maakt vrijwilligersorganisaties medeplichtig aan repressie en ondermijnt het hele principe van samen zelfbepaald leven en werken dat eraan ten grondslag ligt.
In verzet: weg met de Participatiewet!
Sinds een jaar of drie durven steeds meer baanlozen hun nare ervaringen openlijk te delen. Overal in het land beginnen mensen zoals wij zich te verzetten tegen dwangarbeid, strafmaatregelen en armoede. Individueel door tegen te stribbelen of ronduit te weigeren. Maar ook georganiseerd. In meerdere steden zijn we al in verzet gekomen. In Leiden en Amsterdam hebben we zo al successen behaald. En ook in Groningen bouwen we verzet op. We bepalen samen hoe we die strijd willen voeren en waarvoor we willen strijden. En zo wordt ook meteen duidelijk wie onze bondgenoten kunnen zijn en wie niet.
Over ons
Wij zijn van DwangArbeid Nee Groningen (DANG), een actiegroep voor en door bijstandsgerechtigden en sympathisanten. We verzetten ons tegen dwangarbeid en tegen elke vorm van disciplinering, stigmatisering en criminalisering van baanlozen. We willen hogere uitkeringen, afschaffing van de informatie- en sollicitatieplicht, en een einde aan de privacyschendingen. We organiseren bijeenkomsten en acties, soms samen met anderen. We houden wekelijks een inloopochtend in De Rosa. Daar kun je onder andere terecht met jouw verhaal en vragen. En ook voor juridische ondersteuning.
Doe ook mee!
Wil jij ook in verzet komen tegen de Participatiewet? Wil jij met ons meedoen? Of een bondgenoot zijn? Graag! Want goed georganiseerd collectief verzet is broodnodig! Neem dus gerust contact met ons op. Of loop eens binnen in De Rosa in Groningen: Folkingedwarsstraat 16a, door de gang, linksaf, naar boven. Elke woensdag van 10:00 tot 12:00 uur. Of mail dwangarbeidneegroningen@gmail.com of bel 06.57.33.52.39. Meer info? Zie: dwangarbeidneegroningen.wordpress.com
Tot snel, tot DAN(G)!
Citaat: “Het verplichten tot ‘vrijwilligerswerk’ maakt vrijwilligersorganisaties medeplichtig aan repressie en ondermijnt het hele principe van samen zelfbepaald leven en werken dat eraan ten grondslag ligt.”
Zoals in Leeuwarden de kringloopwinkel Estafette, waar ook arbeidsongevallen zijn gebeurd waarvan dwangarbeiders het slachtoffer waren (ARBOwet daar onbekend kennelijk) Vrijwilligersorganisaties moeten duidelijk maken dat door de soos gestuurde “vrijwilligers” er bij hen niet inkomen en dat alleen echte vrijwilligers welkom zijn. Het kan nog simpeler: als vrijwilligersorganisatie duidelijk maken dat je tegen deze dwangarbeid bent. Dan stuurt de soos die organisatie echt geen mensen meer op het dak…
Diep respect voor de actievoerders in Leiden, Amsterdam en Groningen. Hier in het Brabantse zuiden komt het collectieve verzet maar niet op gang. Waarom niet? Geen flauw idee. Want als er 1 ding zeker is dan is het wel dat collectief verzet inderdaad broodnodig is. Goed geschreven stuk waarvan een paar citaten er bijzonder treffend uitspringen, namelijk: dat ambtenaren, consulenten, psychologen, wetenschappers, werkgevers en reïntegratiebedrijven een dikbelegde boterham over onze rug verdienen. Wij verzorgen hun van een goedbetaalde baan. Wat zeer triest is. Tweede citaat vind ik ook treffend, namelijk dat niet iedereen dezelfde behandeling krijgt. Men selecteert inderdaad op kleur, gender en arbeids-en loonvermogen. Dat bepaalt de mate van dwang en de richting waarin men je probeert te duwen. Je zelfbeschikking probeert men inderdaad doelbewust te ontnemen.
Het kabinet Rutte 2 is qua beleid een exacte kopij van het kabinet Colijn uit de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw.
http://www.antiqbook.nl/boox/paul/266086.shtml
Allen hier wordt het beleid wat in het boek beschreven wordt ook op volwassenen toegepast. Niet alleen de jeugd.
Met dit rampenkabinet zo mogen we het onderhand wel noemen met alle schandalen en mistanden zou je onderhand bijna terugverlangen naar Colijn. Een totaal schaamteloze bedoening tegenwoordig in de politiek.
Een geweldige poppenkast hebben we gezien over de lastenverlichting van 5 miljard de afgelopen dagen, zogenaamd tegensputterende partijen zoals D66 tekenen weer bij het kruisje.
Vroeger hadden ze een poppenkastshow Jan Klaassen en Katrijn, dat was amusanter en geestelijk meer verruimend dan de schertsvertoning over de zogenaamd 5 miljard dat te verdelen viel.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Klaassen_%28pop%29
Zet politiek24 aan en je hebt via de Tweede Kamer een poppenkast van de moderne Jan Klaassen en Katrijn vol in beeld.
Satire is serieuze werklijkheid geworden. Ongelooflijk hoe ze daar zonder in schaterlachen met tranen in de ogen het volk aan het misleiden zijn. al wel achter de schermen plaatsvinden.
De zogenaamde 5 miljard aan lastenverlichting mogen dadelijk de gemeenten weer in veelvoud gaan innen. Ze zijn met een lastenverzwaring bezig dat gemeenten zelf mogen gaan bepalen hoeveel ze hun inwoners belasting gaan heffen.
Condor