Armoede: voer voor psychologen

Geplaatst op door

Ruim een jaar geleden hoorde ik vele verhalen van bijstandsgerechtigden die 32 uur per week bezig werden gehouden met zinloze activiteiten en van mensen die van de Sociale Dienst onbetaald werk moesten doen dat normaliter betaald werd. Over hun ervaringen leest u elders in dit nummer, maar als psycholoog schrok ik behoorlijk van wat ter tafel kwam tijdens deze bijeenkomst die georganiseerd was door het Comité Dwangarbeid Nee. De betrokkenen voelen zich vernederd en geïntimideerd. Velen zijn bang. Bang om te vertellen wat ze hebben meegemaakt, bang om op te vallen, bang om vragen te stellen, laat staan kritiek te uiten, omdat hun uitkering voor straf tot drie maanden kan worden stopgezet. Ze hebben vaak geen idee hoelang hun traject nog duurt en wat er daarna met ze gebeurt. Dat geeft een gevoel van machteloosheid. Intussen worden hun financiële problemen alleen maar groter: hun reiskostenvergoeding is lager dan wat ze feitelijk kwijt zijn en wie kinderen heeft is een fors bedrag kwijt voor kinderopvang. Dat leidt tot stress en slapeloze nachten. Terwijl er wordt gehamerd op hun plichten, zijn hun rechten schaars en moeilijk te achterhalen.

Michi Almer in Armoede: voer voor psychologen (Deviant)