Bazen krijgen loonkostensubsidie, wij aantasting van het minimumloon
Bij de herziening van het wettelijk minimumloon (wml) was het aanvankelijk de bedoeling om ook een minimumuurloon in te voeren op basis van een 38-urige werkweek. Dat zou in sommige gevallen een verlaging van het minimumloon betekenen, bijvoorbeeld wanneer in de cao een 36-urige werkweek was afgesproken. Maar de regering Rutte-Asscher legde dat plan in de ijskast. Blijkbaar konden de liberalen en de sociaal-democraten het niet eens worden over de berekening van het minimumuurloon.
Aannemelijk is dat de voorstanders van een verlaging van het minimumloon daar na de verkiezingen op terug zullen komen. Een tijdje terug werden er pogingen gedaan om de Wet Werken Naar Vermogen in te voeren. Door middel van loonwaardebepalingen zou die wet vaststellen in hoeverre een gedeeltelijk arbeidsongeschikte of langdurig baanloze het minimumloon zou kunnen terugverdienen. Als iemand bijvoorbeeld zestig procent van het wml zou verdienen, dan zou de baas slechts dat percentage uitbetalen. Een bijstandsuitkering zou dan het inkomen van de arbeider aanvullen tot het sociale minimum, het bijstandsniveau dus. In feite dus een afschaffing van het wml. Maar dit wetsvoorstel is een stille dood gestorven. Het laat wel zien dat in neo-liberale kringen de opvatting bestaat dat het wml te hoog is en in bepaalde gevallen niet moet worden toegepast.
Compensatie
De huidige regering koos voor een andere systematiek. Met de Participatiewet introduceerde men een systeem waarbij de baas een subsidie krijgt voor het deel van het wml dat een arbeider niet kan terugverdienen. De arbeider heeft dan een loon en hoeft geen beroep meer te doen op de bijstand, tenminste bij een voldoende aantal uren werk. Dat lijkt een aardig compromis, maar het stopt in werkelijkheid niet de race naar de bodem in de verslechteringen van de arbeidsvoorwaarden en de voorwaarden waaronder baanlozen moeten werken. Net als bij de Wet Werken Naar Vermogen gaat het om de tewerkstelling van baanlozen onder zeer slechte voorwaarden.
Op het eerste gezicht voegden minister Asscher en staatssecretaris Klijnsma, beiden PvdA, aan dit compromis sociale maatregelen toe. Zo is bijvoorbeeld het minimumjeugdloon voor 22-jarigen afgeschaft, waardoor die voortaan een hoger loon verdienen. Maar dat kost veel bazen geen cent, omdat bijvoorbeeld in de supermarktsector nauwelijks 22-jarigen werken. De meeste arbeiders daar zijn jonger. Toch besloot de regering tot een compensatie van de extra loonkosten die de bazen zouden hebben als gevolg van de verlaging van het minimumjeugdloon naar 21 jaar.
De belangrijkste van de serie maatregelen van de regering was de Wet Tegemoetkomingen Loondomein. Daarin staat dat bazen per 1 januari 2017 recht krijgen op het zogenoemde “lage inkomensvoordeel”. Met als voorwaarden dat arbeiders tussen de honderd en honderdtwintig procent van het wml ontvangen en minimaal 1.248 “verloonde” uren in een jaar gewerkt hebben. De baas ontvangt dan een loonkostensubsidie van 1,01 euro per uur met een maximum van tweeduizend euro per jaar. Verdient de arbeider tussen honderdtien en en honderdvijfentwintig procent van het wml, dan vangt de baas maximaal 0,51 euro per uur met een maximum van duizend euro per jaar. Kortom, zonder dat het de bazen iets extra’s kost, worden ze voor de hogere jeugdlonen gecompenseerd. Het kabinet trok daarvoor zeshonderd miljoen euro uit, vijfhonderd voor onder andere de afschaffing van het minimumjeugdloon voor 22-jarigen en honderd miljoen voor de verhoging ervan.
Gammele wetgeving
Toen bazen zochten naar de uitwerking van de Wet Tegemoetkomingen Loondomein, bleek het begrip “honderd tot honderdtwintig procent van het wettelijk minimumloon” in de regelgeving geheel afwezig. Dat leidde bij de bazen tot twijfel of ze in aanmerking zouden kunnen komen voor de loonkostensubsidie. Als de arbeider namelijk meer uren gaat werken of regelmatig overwerkt tegen een hoger tarief, dan kan het zomaar gebeuren dat er veel minder of helemaal geen subsidie wordt verstrekt. De baas bepaalt het gemiddeld uurloon door het totaal verdiende loon in het jaar te delen door het aantal verloonde uren. Dat totaal is inclusief overwerk, vakantiegeld, eindejaarsuitkering, enzovoorts. De wet verwijst naar het loon op de jaaropgave van de arbeider, dus niet naar het minimumloon als zodanig! De verloonde uren zijn niet altijd gelijk aan de gewerkte uren. Immers, vakantie krijg je doorbetaald, maar je werkt niet.
Waaraan wordt het uurloon getoetst dat de baas uitbetaalt? Aan het gemiddeld uurloon op basis van honderd tot honderdvijfentwintig procent van het wml. Volgens de website van de Belastingdienst is dat op basis van een 40-urige werkweek gemiddeld 9,54 euro per uur bij honderd procent van het wml en 11,92 euro per uur bij honderdvijfentwintig procent. Definitief wordt dat uurloon pas in juli 2017 vastgesteld. Pikant is dat aanvankelijk werd uitgegaan van een 38-urige werkweek, vooruitlopend op de invoering van een wml. Maar dat komt er dus voorlopig niet, want de norm is in de Wet Tegemoetkoming Loondomein verhoogd naar 40 uur. Momenteel gelden in cao’s verschillende minimumuurlonen, onder meer afhankelijk van de lengte van de standaard werkweek. Er zijn cao’s waarin een 38-urige werkweek is afgesproken, maar ook 36 uur is mogelijk. Impliciet houdt dus de berekening van de Belastingdienst voor de toekenning van het lage inkomensvoordeel een verlaging in van het wml als norm.
Boven- en ondergrens
Aanvankelijk gold dat inkomensvoordeel bij niet meer dan honderdtwintig procent van het minimumloon, maar dan zouden veel bazen buiten de boot vallen. Daarom werd het verhoogd naar honderdvijfentwintig procent. Ook dan dreigen bazen buiten de subsidieregeling te vallen, omdat ze boven dat percentage zitten. Ze krijgen dan het advies om met arbeiders die wellicht net boven de honderdvijfentwintig procent van het wml uitkomen, een andere beloningsvorm af te spreken. Bijvoorbeeld een deel van de jaarlijkse bonus omzetten in een werkkostenvergoeding.
Naast de genoemde bovengrens van de subsidieregeling is er ook een ondergrens. Dat betekent dat in sommige gevallen het uurloon omhoog moet. Stel dat de baas op de loonstrook pensioenpremie inhoudt. Dan kan de arbeider onder de benodigde grondslag uitkomen en loopt de baas het loonvoordeel mis. Daarvoor krijgt hij het advies om, in goed overleg met de arbeider, tijdelijk geen pensioenpremie in te houden of te compenseren. Of om aan eind van het jaar een eventuele compensatie te geven, als blijkt dat hij het loonvoordeel net misloopt.
Druk op vakbonden
Ook al staat de invoering van een herzien wml voorlopig in de ijskast, de Wet Tegemoetkoming Loondomein bedient de bazen niet zomaar van een loonkostensubsidie. Om verslechteringen van arbeidsvoorwaarden te kunnen afdwingen proberen de bazen de druk op de vakbonden op te voeren. Hieronder aandacht voor enkele nieuwe cao’s.
In december 2015 volgde na jaren onderhandelen een akkoord over een cao voor de supermarkten. Die cao werd wel door het CNV ondertekend, maar niet door de FNV. Volgens Peter van der Put van FNV Handel pleegden de bazen symboolpolitiek met de afschaffing van het jeugdloon voor 22-jarigen. Hun aantal, zo bleek uit een enquête van FNV Young & United, was nihil. Slechts twee procent van de zestienhonderd respondenten bleek 22 jaar. Een grote meerderheid wees de cao af. De toeslagen voor werk in de avond of in het weekend was afgeschaft. Velen hebben een oproepcontract van minder dan twaalf uur per week. Snippercontracten zijn de norm. Slechts een kwart van het personeel heeft nog een vaste aanstelling. Een kwart is jonger dan 22 jaar. Het einde van de jeugdlonen voor 22-jarigen kost Albert Heijn niets. Maar het management wil wel voor die loonkostensubsidie in aanmerking komen. Zo snijdt het mes voor de supermarkten aan twee kanten: geen onregelmatigheidstoeslagen meer en wel een loonkostensubsidie waar geen extra kosten tegenover staan.
IKEA sloot in juni 2016 een cao met de door het bedrijf opgerichte ‘vakbond’. Ook hier versobering en deels afschaffing van toeslagen voor onregelmatige werktijden, koopavonden en zaterdagen, en een einde aan het jeugdloon voor 22-jarigen. Ook hier buiten de FNV om. IKEA en andere bedrijven lieten op verschillende momenten blijken van de onregelmatigheidstoeslagen af te willen. Ze noemen die regeling “hopeloos ouderwets”, want niet passend bij de 24-uurs economie. Iedereen doet ’s avonds en in het weekend boodschappen, de oude werkuren zijn uit de tijd. Aldus de redenering waarmee de bazen de loonkosten nog meer willen drukken.
Lage loonschalen
Maar er is meer. De wetgeving zit zo in elkaar dat bazen er alles aan zullen doen om voor de groepen die voor loonkostensubsidie in aanmerking komen, afspraken te maken onder de minimum cao-lonen. Oftewel: een functieschaal tot honderdtien procent wml. Zo is voor de bazen een maximale loonkostensubsidie mogelijk. Zo’n regeling is vastgelegd in de Grafimedia-cao.
Het “sociaal akkoord” van staatssecretaris Klijnsma zou zijn bedoeld om hulp te bieden aan mensen met de allergrootste afstand tot de arbeidsmarkt, dus diegenen die niet zelfstandig het minimumloon kunnen verdienen. Maar veel gehandicapten, zowel middelbaar- als hogeropgeleiden, zijn prima in staat om het minimumloon te verdienen. Om die reden tellen zij niet mee voor de honderdvijfentwintigduizend banen die er volgens het akkoord voor 2026 moeten zijn. De bazen nemen honderdduizend banen voor hun rekening, de overheid vijfentwintigduizend. Tot de doelgroep behoren mensen die onder de Participatiewet vallen en niet zelfstandig het minimumloon kunnen verdienen: Wajongers en mensen die voorheen werk kregen van de gemeente. In ruil daarvoor kunnen bazen loonkostensubsidie krijgen, een no risk-polis bij ziekte van de arbeider en job coaching.
De Grafimedia-cao bevat de bepaling dat Wajongers met een vermogen tot arbeid en anderen van de Participatiewet mogen worden betaald conform het wml. De berekening van het wml gaat uit van een 36-urige werkweek. Dus voor de doelgroep van de Participatiewet wordt een uitzondering gemaakt. Maar over de cao zou wel eens opnieuw onderhandeld moeten worden, want op basis van een 36-urige werkweek komen sommige bazen niet in aanmerking voor het inkomensvoordeel.
Wanhopigen
Het banenplan biedt echter geen enkel soelaas. De afspraken gelden voor hooguit een kwart van de groep mensen met een arbeidsbeperking: degenen die het minimumloon niet halen. De bedrijven zullen buiten de doelgroep van het “sociaal akkoord” geen mensen met een arbeidsbeperking aannemen of alleen onder zeer slechte voorwaarden. En dat terwijl de toestroom naar de Participatiewet van arbeidsongeschikte jongeren nog op gang moet komen. Als dat gaat gebeuren, dan zal de Wajong-regeling grotendeels zijn afgeschaft en de Wet Sociale Werkvoorziening hervormd en ingeperkt. Met als resultaat: een groot contingent wanhopigen op de arbeidsmarkt die alle voorwaarden van de bazen moeten aanvaarden. Klijnsma heeft toegegeven dat de maatregelen uit het “sociaal akkoord” en de door haar ingevoerde wettelijke maatregelen een gigantische verdringing op de arbeidsmarkt zullen betekenen, met daarbij steeds slechtere arbeidsvoorwaarden.
Wat valt te verwachten, toont het succes van het bedrijf Flextensie dat op basis van inhuur werkt. Een baas kan bijstandsgerechtigden inhuren voor veelal tijdelijk werk. Zonder enige verplichting, behalve de betaling van een overeengekomen uurtarief aan Flextensie. Dat uurtarief, gebaseerd op het minimumuurloon plus werkgeverslasten, varieert van 11,75 tot 12 euro per uur, maar kan ook lager uitvallen, al naargelang de productiviteit van de werkende. De bijstandsgerechtigden “verdienen” 1,5 tot 2 euro per uur, uitbetaald door Flextensie. Het bedrijf steekt ongeveer een derde van het inhuurtarief in eigen zak en wat resteert, gaat naar de gemeentekas als besparing op de uitkeringslasten. Met andere woorden: de arbeiders worden geacht te werken zonder loon, zonder arbeidsrechten, zonder cao en zonder baangarantie, om zo een deel van de uitkering te bekostigen. Veel baanlozen nemen dit aanbod voor lief. Al vijftig gemeenten werken samen met Flextensie.
Race naar de bodem
Op 1 december 2016 deed de FNV een oproep om de race naar de bodem van de arbeidsmarkt te stoppen. PvdA-Kamerlid John Kerstens: “Ik ben het daar hartgrondig mee eens. Daarom was ik vorige week vrijdag bijvoorbeeld op Schiphol, waar de FNV z’n campagne hierover aftrapte. Daarom strijden we schouder aan schouder met de vakbeweging voor een fatsoenlijke arbeidsmarkt. Een arbeidsmarkt waarop collega’s niet elkaars concurrenten worden en niet tegen elkaar worden uitgespeeld, maar samenwerken. Een arbeidsmarkt waarop mensen niet als kostenpost worden gezien waarop je zoveel mogelijk bezuinigt, maar als het grootste kapitaal van een bedrijf waarin je juist investeert.”
Je moet maar durven. Deze sociaal-democratische huichelarij zullen we in aanloop naar de verkiezingen nog vaak horen. Het valt te verwachten dat de rechtse partijen na de verkiezingen zullen proberen om een minimumuurloon te gaan invoeren op basis van een 40-urige werkweek. In veel bedrijfstakken zou dat een verlaging van het wml betekenen.
Piet van der Lende
(Dit is een iets geredigeerde versie van een artikel dat eerder op de Solidariteit-site verscheen)
als ze eens en bepaalde marge op het minimum loon zouden zetten bijvoorbeeld. Dat werk gevers meer speling zouden hebben een loon vast te stellen misschien?
Het is al jaren bekend dat de rechtse partijen en met name de VVD, van het minimum loon af wil en je hoefde maar over de grens te kijken, in Duitsland waar men 15 jaar geleden het minimum loon afgeschaft heeft wat er dan gebeurd.
Mensen moesten gaan werken voor een paar euro per uur wat weer leide tot grote armoede en daarmee een flinke krimp in de binnenlandse economie. Het is niet voor niks dat Duitsland 2 jaar geleden weer een minimum loon ingevoerd heeft.
Ik denk dat je zo wie zo van alle loonkosten subsidies af moet of in ieder geval dus danig moet beperken dat loonkosten subsidie alleen nog maar voor mensen is, die door echte problemen zoals een handicap, niet aan het werk kunnen komen. Maar het beste is om een gelijk speelveld te creeren. Je kunt de belastingbetaler niet uitleggen waarom wij voor de lonen van de werkgevers moeten gaan betalen.
De politiek zal zich eens moeten realiseren dat er gewoon niet genoeg werk is om iedereen van werk te voorzien. Er word wel gehakt op de lonen, maar de echte kosten, zoals huur, energie, verzekeringen, ect. ect. waar een bedrijf mee te maken krijgt die blijven maar stijgen. Al werken de mensen er voor niks, die kosten worden gewoon te hoog in Nederland. Nog maar te zwijgen over de wet en regelgevingen die ondernemen hier erg duur maken.
En dan zitten we nog met het NEO liberaal beleid, er moet zoveel mogelijk winst gehaald worden ten kosten van alles en iedereen. 3 miljoen mensen, en dat is 1/3 van de beroeps bevolking, in Nederland, werkt 12 uur of minder of zit werkloos thuis en kan niet meer rond komen. En de lijn is stijgende Dit kun je niet volhouden.
Stel je voor dat werknemers en burgers het zelfde NEO liberaal principe zouden hanteren?? Dat zullen de werkgevers niet zo leuk vinden. Toch is het zo dat ik, net als iedere burger, iedere maand weer gecontronteerd worden met kosten en we dus wel een goed inkomen moeten gaan afdwingen om die te betalen. En wie veroorzaakt die kosten? juist, de overheid en bedrijven die steeds maar meer winst willen. Ook wij kunnen dadelijk niet anders meer dan onze uur prijzen te verhogen want ook wij willen graag rondkomen en wat winst maken.
Eens, behalve met deze passage, die de rest van je verhaal enigszins tegenspreekt:
– Waarom het uitgangspunt om iedereen van werk te voorzien, in plaats van iedereen van een menswaardig inkomen te voorzien?
– Kosten en regelgeving zouden het volgens jou voor bazen moeilijk maken om te ‘ondernemen’. Je doelt op het opzetten of in stand houden van een organisatie (een ‘onderneming’) waarmee je mensen voor je kunt laten werken om een flink deel van het geld dat ze verdienen in je eigen zak te steken. De werkelijkheid is omgekeerd: energie is nog steeds te goedkoop (kan de aarde niet dragen nu), de lonen zijn te laag (inkomen en bezit moet simpelweg eerlijk naar behoefte verdeeld worden) en de regelgeving is volkomen in het voordeel van de ‘ondernemers’, dat is al het geval zo lang het kapitalisme bestaat en was ook zo in “reëel bestaande” communistische systemen. Dat het in China en nog armere landen nog goedkoper is om te ‘ondernemen’ wil niet zeggen dat het hier “erg duur” is. Sowieso heb je zo’n discussie al bij voorbaat verloren als je gaat meedenken uit het perspectief van de bazen, want de een zijn “duur” is in de kapitalistische oorlog van allen tegen allen de ander zijn “goedkoop”. Als een baas zegt dat iets “te duur” is betekent dat dat ie minder geld wil geven aan anderen, en die anderen dat zijn over het algemeen mensen zoals wij. Je zou kunnen zeggen: zolang er ook nog maar 1 ‘onderneming’ is, is het kennelijk winstgevend, anders was ie er niet.
Waar ik naar toe wilde, en dat werd niet duidelijk schijnbaar, is dat ondernemen in Nederland nu eenmaal duur is. Duurder dan bv in China of het oostblok.
De politiek zit op de hand van de werkgevers en op dit moment is het zo dat belasting geld, via subsidies of andere wegen word gebruikt om lonen te betalen zodat de werkgevers goedkoper kunnen werken en dus meer winst kunnen maken. Laten we eerlijk zijn, ik ben er als belastingbetaler niet voor om bedrijven hun personeel te betalen. Dat horen ze zelf te doen.
Tegenwoordig zet de politiek en de werkgevers maximaal in om de lonen naar beneden te krijgen, dus extra winst maken over de rug van de werknemers. Echter, en dit word iedere keer vergeten, dat de lonen slechts 1/3 van de werkelijke kosten voor een bedrijf zijn en die overige kosten stijgen alleen maar. Ik zal een simpel voorbeeld nemen, de aluminium verwerker adel. Die ging failliet omdat de stroom in Nederland te duur was geworden. Het ging zelfs zover dat Adel een stroomkabel wou trekken naar de Duitse grens voor goedkopere stroom. De politiek stak daar een stokje voor en het bedrijf moest de Nederlandse energie prijzen betalen.
Een ander voorbeeld, Shell, toch een olie en gas producent, klaagde dat de stroom die ze hier in Nederland nodig hadden veels te duur was geworden door accijnzen en belastingen. Ook de strenge regelgeving koste hun veel geld. De politiek wou niet mee werken en het resultaat is dat Shell een groot deel van hun productie activiteiten naar Amerika heeft gebracht. De lonen daar waren dan wel hoger, de energie en ook de belastingen waren daar 70% goedkoper en ze hadden minder last van de regelgevingen plus als bonus, goedkopere huisvesting.
Nu kun je wel zeggen: Sowieso heb je zo’n discussie al bij voorbaat verloren als je gaat meedenken uit het perspectief van de bazen, toch denk ik dat je ook hun situatie in ogenschouw moet nemen. Een bedrijf word nu eenmaal gestart om geld te verdienen. Dat is niet veel anders dan dat ik of jij ga werken om geld te verdienen. Of niet soms?
Ja, het bedrijfsleven gaat voor de maximale winst, dat klopt. Iets minder winst word gelijk gezien als verlies. Ik vind dit een verkeerde instelling maar dit is nu eenmaal het gevolg van de NEO liberale denkwijze die bedrijven, zeker de grotere bedrijven, er op na houden. Dit moet gaan veranderen.
Dat is niet wat ik zeg maar dat is de denkwijze van de politiek. Iedereen moet werken. De participatiewet is daar een schrijnend voorbeeld van waar duidelijk in staat dat iedereen moet werken. Echter het werk is er niet om iedereen van werk te voorzien en ik denk ook niet dat het in de toekomst beter zal worden.
Ik denk er inderdaad anders over: jij en ik moeten noodgedwongen loonarbeid verrichten om te overleven. Wij gaan werken om geld te verdienen. Maar een bedrijf wordt door mensen opgestart om anderen vóór zich te laten werken, en een flink deel van de opbrengst van die andere mensen (de meerwaarde) in eigen zak te steken. Dat ‘ondernemers’ rijk worden komt niet zozeer doordat ze werken, maar doordat ze anderen voor zich laten werken.
Het is niet alleen niet hetzelfde, maar juist het omgekeerde. Wij zijn gedwongen een deel van onze arbeid gratis te ‘geven’ en zij hebben de vrijheid om die gratis arbeid te ‘nemen’.
Overigens geloof ik graag dat je voorbeelden van Shell enzo kloppen, maar ik snap niet wat je beoogt met die voorbeelden. Vanuit hen gezien zal een en ander hier wel “duur” zijn, maar wat kan mij dat nou schelen? Het zijn uitbuiters, milieu-vernietigers, etc. Laten we hen het leven zo zuur mogelijk maken!
We zijn niet hetzelfde, maar juist elkaar tegenstanders.
Dat is niet zozeer het gevolg van het neo-liberalisme, maar inherent aan het kapitalisme zelf. Deze logica was er ook al in de negentiende en twintigste eeuw voordat er sprake was van neo-liberalisme. De winstvoet moet steeds verder groeien. Wie niet groeit wordt op allerlei manieren uit de markt geprezen. Kortom, een goed of dragelijk kapitalisme bestaat niet.
In Groot-Brittannië worden duizenden werkcoaches ontslagen. Benieuwd hoe deze aan ander werk gaan komen zonder al die supernoodzakelijke training muahaha
https://www.theguardian.com/politics/2017/jan/13/thousands-of-jobs-to-go-in-government-shakeout-of-welfare-to-work-sector
@ Eric,
We zullen het waarschijnlijk nooit eens worden over dit onderwerp.
En dat zeg je tegen een ex ondernemer? En ja ik had ook mensen in dienst en dit puur omdat ik meer werk had dan dat ik aankon. Om het werk te behouden had ik geen keus dan personeel aan te nemen. Dat het personeel geld voor me verdiende mag dan wel zo zijn, echter die mensen kosten heel wat meer dan alleen een loon. Dus veel winst had ik daar niet op. Op het moment dat er 1 ziek word zit je met doorlopende kosten en je moet dan ook nog een vervanger hebben, die ook geld kost. Hoe veel winst maak je dan nog? Voor een groot bedrijf met veel personeel is dat nog te overzien, maar niet voor een kleine ondernemer. Nu snap je misschien ook waarom ik er een iets andere kijk op heb dan jou en waarom ik het van 2 kanten bekijk.
Ik wil je niet bekritiseren maar er echter meer kanten aan een verhaal. Sinds en zolang er mensen op deze aardbol zijn was en zal er ook altijd kapitalisme zijn. Eentje heeft de resources en de andere wil die resources en wil daar een prijs voor betalen. Kapitalisme draait inderdaad om winst maken. Als jij een fiets koopt voor 100 euro ga je die ook niet verkopen voor 50 euro, of wel soms??? Maar als jij er 150 euro voor kunt krijgen zal je de fiets verkopen en daar een winst op maken. Jij of ik gaan werken om geld te verdienen, eigenlijk is dat ook een vorm van kapitalisme, Immers je verricht een bepaalde dienst en krijgt daar een afgesproken geld bedrag (of natura) voor. Het liefst wil je er iets meer voor krijgen dan dat die dienst waard is. Ook dat is kapitalisme, zij het in een kleine vorm. Toen ik de zaak nog had was winst een winst en een verlies, een echt verlies. Om dat verlies te compenseren gebruikte je de winst van het jaar er voor en op die manier hield je de zaak open en iedereen aan het werk.
Wat de grote bedrijven doen is kapitalisme op een veel grotere schaal en worden er ook grotere winsten behaald. Maar tegenwoordig is iets minder winst in hun ogen gelijk aan verlies. En volgens de NEO liberale gedachtegoed moet er alles aan gedaan worden om een zo groot mogelijke winst te behalen. Personeel, die je zoals je aangeeft, het werk voor je doet, is nu niets meer dan een nummer, een wegwerp artikel en zo word je ook behandelt. Daar ben ik net zo als jou op tegen.
@ Flapkje,
Hoewel een deel van die mensen wel wat contacten heeft opgebouwd om ergens anders aan het werk te gaan, komt nu en deel van die werk coaches aan de andere kant van de tafel terecht.
De link was zeer interessant, want in Engeland word nu op politiek niveau steeds harder afgevraagd of al die re-integratie en al dat bestraffen nu wel echt nut heeft??? Dat ze het re-integratie deel gaan verkleinen waardoor veel werk coaches op straat komen te staan is daar al een voorbeeld van dat ze er toch van af willen.
Nu ben ik eens benieuwt of het komende kabinet het voorbeeld van de Engelse politiek gaat volgen en ook hier een eind komt aan al dat ge re-integeren en bestraffen van uitkeringsgerechtigden.
We zullen het er inderdaad niet snel over eens worden.
Kapitalisme bestaat niet al zolang de mensheid bestaat. Het is een relatief nieuwe ‘uitvinding’, dat zou je toch makkelijk moeten kunnen googlen. Sowieso bestond privé-eigendom het overgrootste deel van de geschiedenis van de mensheid (200.000 jaar) niet. Het mensbeeld of beter het maatschappijbeeld dat je schetst is een projectie van het huidige kapitalistische mens- en maatschappijbeeld op het verleden. Nee, niet iedereen was altijd en overal uit op winst. De community en de sociale verhoudingen stonden altijd voorop (ook al waren die natuurlijk lang niet altijd – of beter: zelden – gelijkwaardig). Punt is: het idee dat het erom gaat dat iedereen zich ten koste van alle anderen moet en wil verrijken is echt absurd. Ik wed dat jij zo ook niet omgaat met de leden van je gezin, je familie, met vrienden, enz. Nou, zo was het eigenlijk altijd in het grootste deel van de samenleving. Maar het kapitalisme is al een paar eeuwen bezig om die omgangsvormen weg te dringen en te vervangen door de oorlog van iedereen tegen iedereen, waarbij een steeds kleinere groep mensen meer en meer van alle bezit opeist.
Hoe je jezelf omschrijft, dat je zou proberen om mij zoveel mogelijk te laten betalen voor een fiets van jou, dan lijk je me geen sympathiek persoon. En dat is precies wat het kapitalisme met mensen doet: anderen gaan zien als objecten waar je aan kunt verdienen, sociale banden vervangen door kapitalistische.
Ik denk eigenlijk dat je met die ideologie niet veel te zoeken hebt op deze site. Wij bestrijden kapitalisme (en racisme en patriarchaat) en streven naar afschaffing ervan en vervanging door een socialer systeem. Jij verdedigt het voortdurend met hand en tand, en wil er zoveel mogelijk van profiteren (en dus ook van mensen zoals ik). We zijn zodoende elkaars directe tegenstanders wat dat betreft, en een discussie over middelen en doelen heeft dus verder ook geen zin, dat doe je met medestanders en niet met tegenstanders.
Wat vindt wetenschappelijk Nederland van deze zaken ?
Een bedrijf zoals Flextensie is in mijn ogen een koppelbaas van de nederlandse overheid.
Zo lang men van de ruif kan blijven eten zal dit systeem blijven bestaan
Ik weet niet hoe jij in de wereld staat en dat gaat me eigenlijk ook niet aan. Het feit is nu eenmaal dat ik in een kapitalistische wereld leef en het feit is ook dat alles geld kost en ik op het einde van de maand toch weer rekeningen moet betalen en dat geld om die rekeningen te betalen en laat ik eten, drinken ect, die ik ook moet betalen en helaas dat geld moet ergens vandaan komen. Nu zal ik van familie en vrienden of minder bedelenden ook een ander tarief rekenen dan voor iemand die wel genoeg verdient of heeft. Leven en laten leven, je kent het spreekwoord wel denk ik.
Hoe graag ik ook de wereld anders zie waar armoede en ziektes niet meer bestaat en waarin ieder persoon gelijke kansen heeft, een dak boven zijn of haar hoofd en genoeg te eten heeft en gelukkig leeft, ik moet het doen met de omstandigheden waarin ik nu leef en zal moeten overleven. Dat jij me geen geen sympathiek persoon vind is je goed recht. Je hoeft ook geen zaken te doen met mij en ik dwing je nergens toe. Ik laat je geheel vrij in die keuze. Hey ik geef je een vrije keuze. Er zijn genoeg mensen, instanties en de overheid die jou zo’n vrije keuze niet geven. Daar heb je alleen nog de keuze tussen slechte dingen of je mag keuzes maken die voor jou alleen maar nadelig zijn.
In de strijd tegen racisme kan ik je niet helpen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben tegen racisme maar de methodes die jullie gebruiken zijn helaas niet de mijne. In de strijd tegen dwang arbeid en gedwongen armoede en ook tegen patriarchaat heb je altijd mijn steun gehad en ik help de mensen met dit soort problemen waar ik kan. Het verbaast me dan ook dat je zo reageert en je mede strijders zo in het harnas jaagt. Je kunt een strijd alleen winnen als je samenwerkt ook al zijn jou ideeen anders dan de mijne. Je hebt zelf de mondvol van solidariteit, nou handel daar nou eens naar.
@Kees,
Het systeem blijft bestaan zolang mensen zich bang laten maken en niet voor zich zelf opkomen .Je kunt beginnen met het eisen van een loon en een contract voor de werkzaamheden die je moeten doen en ook vast blijft houden aan de loon en contract eis. Hoe meer mensen dit gaan doen hoe sneller je dit systeem om zeep het.
Paul, we kunnen dan wel beide tegen dwangarbeid strijden, en dat is mooi meegenomen, maar de richting waarin we willen is 100% tegengesteld. Jij wilt meer kapitalisme, ik minder. Dus we zijn in die zin geen “medestrijders”, hoezeer me dat ook spijt.
Kapitalisme betekent geld verdienen aan andere mensen, als baas loon roven van ‘je’ arbeiders. Als jij zegt voor het kapitalisme te zijn, hoe kan je dan tegelijk vóór solidariteit zijn? Kapitalisme is simpelweg het omgekeerde van solidariteit, want dat laatste gaat uit van onderling delen, elkaar steunen, zorg voor elkaar hebben, etc… Dus hoe kan jij nou solidariteit in de mond nemen?
Solidariteit is het bewustzijn dat alhoewel individuen verschillende taken, interesses en waarden hebben, de orde en samenhang van de maatschappij afhangt van het elkaar kunnen vertrouwen voor het uitvoeren van die specifieke taken.
Dit houdt in dat individuen inzien dat het verdedigen of het verder helpen van andermans belangen uiteindelijk in het belang van het individu zelf is. Solidariteit houdt ook in dat men inziet dat de ander gelijkwaardig is. Het herkent de strijd, het belang of de wensen van de ander als gelijk aan die van zichzelf en door solidair te zijn met elkaar kan men ook een grotere vuist maken en vergroot daarmee de kracht en macht van een groep.
Je zegt:
Ik denk hier maar even hardop. Zoveel mensen, zoveel meningen en ideeen. We zijn nu eenmaal niet het zelfde en doen dingen om een bepaald doel te bereiken op een hele andere manier.
Een utopische samenleving waar voor iedereen alles perfect geregelt is en waarin iedereen gelijk is en dezelfde kansen heeft, is een mooie droom die ik graag deel maar ik weet niet hoe je dit moet realiseren. Ik vraag me uberhaubt af of we daar ook wel de middelen en recourse voor hebben en of alle mensen daar ook voor ook willen werken? Immers wil je dit bereiken moet iedereen mee werken aan een gezamenlijk doel. Maar wat als er 1 iemand is die alleen maar wil krijgen en niets terug doet? Die personen zijn er nu eenmaal. Ga je die persoon dan dwingen of bestraffen? Zou je niks doen krijg je het verhaal dat andere mensen voor die persoon staan te werken en die zullen daar niet blij mee zijn. Ga je die persoon wel dwingen of bestraffen sluit je die persoon uit van de utopische samenleving. Geen gemakkelijke materie en schijnbaar ook geen perfecte oplossing. Zoals ik zei: ik weet niet hoe je dit moet realiseren.
Dat we uit het huidige systeem moeten en meer onafhankelijk moeten worden van huidige elite is wel duidelijk en dat kan alleen als we samenwerken en onze verschillen eens aan de kant zetten. Jij kunt het niet alleen en ik ook niet. Het is nu net dit soort verdeeldheid wat solidariteit in de weg staat.