Daar krijg je racistische kindjes van

Racisme in het basisonderwijs is lastig te bespreken. Kinderen hebben het vaak niet eens door en soms wordt het per toeval opgemerkt. Je zal het nu niet meer zo veel terug vinden als in de jaren 60. We zingen nu geen “Tien kleine negertjes” meer en Sjors en blackface-Sjimmie is nu gelukkig ook aangepast. Maar het gebeurt wel degelijk in het onderwijs. Mensen kijken raar op als ze horen dat je half Surinaams bent. “Huh? Surinaams? Daar komen toch alleen meer n*gers vandaan??” Maar uiteindelijk zouden ze het wel kunnen zien door de neus. Kan je je voorstellen dat een kleuter dagenlang voor de spiegel staat om te kijken wat er mis mee is? Opmerkingen die door een kleuterjuf gemaakt wordt, dat je een platte neus hebt doordat je een deur in je gezicht hebt gekregen. Of dat je het spelletje speelt “ik verklaar de oorlog aan…. Japan!” en dat kinderen dan spleetogen naar je gebaren. Op een gegeven moment kom je erachter dat je “andere” huidskleur je ook daadwerkelijk anders maakt. Dat kinderen geen kleur zien is echt een onzin en onwetend argument.

Christa Noëlla in Daar krijg je racistische kindjes van (christanoellas.wordpress.com)