‘De werkloze’ en ‘de illegaal’
De afstand tussen de legale en werkende Nederlander en de vluchteling of bijstandsontvanger is zo groot, de kloof is zo diep, dat er geen of nauwelijks identificatie met hen is. Het lijkt voor de meesten een totaal andere, vreemde wereld. Wat het nog absurder maakt is dat die twee werelden tegenover elkaar in de spreekkamer van DWI of Vreemdelingendienst staan. In hun veilige omgeving, vaak klimaatbeheerste maar te warm gestookte kantoren, zullen de meeste medewerkers overtuigd zijn dat ze hun werk goed vervullen. Eventuele opkomende agressie of alleen al enige vorm van opstandigheid van cliënten, wordt in de kiem gesmoord: het wemelt er van de bewakers. Het lijkt wel een penitentiaire inrichting. Na vijf uur gaan alle medewerkers naar huis om dan te genieten van vrije tijd. De cliënten, zoals ze genoemd worden, gaan ook naar huis en hebben meegekregen dat elk moment van de dag zonder aankondiging sociale rechercheurs aan de deur kunnen komen te staan. Vragen of je een relatie hebt, bij je zieke ouders slaapt, sleutels hebt van andere huizen dan die van jezelf. U maakt wel vaak gebruik van het openbaar vervoer? Waarom heeft u twee boormachines, klust u soms bij? Acht borden in de kast? Voorzieningen worden afgebroken en de trend is dat je maar beroep moet doen op familie en vrienden. Doet een bijstandsontvanger dat, dan wordt die persoon gekort omdat hij/zij woonkosten zou delen (bijvoorbeeld je eet vaak bij je behoeftige ouders, kookt voor je behoeftige bejaarde buurman) dan wel zorgt verleent dus werk verricht.
Ed in ‘De werkloze’ en ‘de illegaal’ (Bijstandsbond)
100 procent waarheid wat in dit stuk geschreven wordt
De schrijver vergeet nog een groep mensen, de ouderen die het dadelijk ook zelf helemaal mogen, sorry, moeten uitzoeken.
Er word een verschil en daarmee ook een kloof gemaakt tussen productieve mensen en niet productieve mensen. De status van uitkeringsgerechtigde, gepensioneerd of vluchteling is maar een beschrijving maar geeft niet de echte betekenis weer. Ben je productief voor de samenleving (voor de overheid qua belastingen afdragen en verder niks) dan ben je van harte welkom.
Maar ben je een uitkeringsgerechtigde, oudere of vluchteling en daarmee niet productief ( je draagt nauwelijks belastingen af en kost de overheid geld) dan mag je het zelf uitzoeken en ben je overgeleverd aan de goden. Er word nu door de overheid er alles aan gedaan om de inkomsten en misschien ook de opgebouwde vermogens, zo snel mogelijk te korten of af te pakken.
Wat gemakshalve vergeten word is dat, toen wij wel productief waren, ook mee betaalde aan Nederland bv. Zonder die ouderen was Nederland nooit zo welvarend geweest. Zonder die mensen, die nu thuis zitten, Had Nederland nooit zoveel productie kunnen leveren.
Het probleem is dat er nauwelijks banen zijn en er door allerlei redenen ook steeds meer banen verloren gaan die niet meer opgevuld worden. Dit is iets wat je de non productieve mensen niet kunt verwijten, maar wel gebeurd.
Je werkt ver onder het minimum loon, je bent nog steeds arm. Hoezo hoor ik er dan weer bij? Zou ik een gewaardeerd lid kunnen worden van de VVD als ik arm ben. Nee. Je word pas gewaardeerd als je rijk bent en het liefst rijk geworden met fraude en bedrog. Ik sla wel een beurt over als het zo moet. Al sleep je voor de werkgevers miljoenen binnen, dan nog word er op je neer gekeken want jij bent nog altijd arm. Daarnaast, ik moet mijn rekeningen ook betalen ne die worden ieder jaar duurder. Waarom zou ik dan voor een uitkering of voor een “loon” ter hoogte van de bijstandsuitkering moeten gaan werken? Zoiets heeft geen nut.
Ik werd ontslagen omdat het internationaal bedrijf waarvoor ik werkte, in de crisis tijd 1% minder winst had gemaakt dan in de topjaren. Begrijp me niet verkeerd, ze hadden nog altijd een netto winst van 495 miljoen euro. Ik vraag me altijd af, wanneer heeft een bedrijf of een werkgever nu zijn/haar nek eens vol en is het genoeg? Ik bedoel, een winst van zoveel miljoen is nou niet bepaalt een verlies te noemen, zeker niet in een crisis tijd. En de 2500 lege banen die in Nederland verloren zijn gegaan , iemand moet het werk doen, die zijn naar goedkope lonen landen gegaan, niet omdat de lonen in Nederland zo hoog zijn, maar van wege de belasting, regeldruk en te hoge bedrijfskosten.
Werkloosheid is een beleidskeuze van de overheid, niet die van de burgers.
Paul, de eerste alinea’s zijn een mooie beschrijving van de gedachtegangen rond bevolkingspolitiek. Maar verderop scheiden zich onze wegen. Sommige mensen hebben nooit eerder gewerkt, zullen nooit werken, kunnen nooit werken. Bijvoorbeeld gehandicapten. En dat vinden wij geen enkel probleem. Waar jij zegt: mensen worden ten onrechte afgerekend op hun tijdelijke status van ‘onproductief’ van nu, zeggen wij: rot op met je productiviteitsdenken. Jij probeert binnen dat denken een betere positie te verwerven, wij willen er vanaf.
Wij zijn er met de auteur tegen dat we als mensen enkel handelswaar geworden zijn op de arbeidsmarkt (we willen een heel ander systeem), maar jij wilt dat er meer vraag naar ons komt als het handelswaar dat we zouden zijn. Het probleem is uiteindelijk niet dat er te weinig banen zijn, maar dat er überhaupt banen bestaan. Dat anderen bepalen wat jij moet doen wil je kunnen overleven, dat je werk verricht zodat de ander (de kapitalist) een deel van de opbrengst in eigen zak kan steken, daar moeten we vanaf.
En tenslotte, ik heb het al eerder gezegd: het rechtse mantra van teveel regeldruk en belastingen voor bedrijven komt zo uit het verkiezingsprogramma van de VVD. Ik ben tegen het hele kapitalisme, maar zolang het nog bestaat ben ik voor zoveel mogelijk regels om bedrijven in toom te houden, zodat ze mens en milieu enigszins moeten ontzien, en ben ik ook voor meer belasting voor bedrijven zodat de zorg en de sociale zekerheid betaald kunnen worden. Overigens zijn de belastingen voor het bedrijfsleven de afgelopen decennia zo ontzettend vaak verlaagd dat het eigenlijk behoorlijk gênant is dat men blijft vragen om minder, minder. En de belasting die men nog moet betalen weten veel bedrijven te ‘ontwijken’ zoals dat zo mooi heet.
ik denk dat paul expliciter moet aangeven wanneer die plaatsvervangend of uit sarcasme spreekt.
Het productief en non productief zijn, het productiviteitsdenken zoals jij het noemt is niet mijn idee of opvatting, maar van de overheid en werkgevers.
Mensen die niet werken zoals uitkeringsgerechtigden of vluchtelingen, niet meer hoeven te werken zoals ouderen of niet kunnen werken zoals zieken en gehandicapten worden door werkgevers en overheid gezien als non productief en als een kostenpost die onderdrukt, uitgebuit en geëlimineerd moet worden.
Vandaar de hetze en stigmatisering en inhumane regelgeving van de overheid en werkgevers tegen deze groep van mensen.
Als je dan even wat verder gelezen had, dan had je ook gezien dat ik met sarcasme reageer over de stelling dat je met werken alleen gewaardeerd word. Je bent een werknemer en daarmee ruilbaar voor een goedkopere werknemer of je word ontslagen als er geen werk is. Is dat waarderen of waardeerbaar?
Je moet rijk zijn voordat je gewaardeerd word. In de VVD kringen, het liefst met list, fraude en bedrog.
Begrijp je nu waarom ik schrijf: Daarnaast, ik moet mijn rekeningen ook betalen en die worden ieder jaar duurder. Waarom zou ik dan voor een uitkering of voor een “loon” ter hoogte van de bijstandsuitkering moeten gaan werken? Zoiets heeft geen nut.
Een werkgever mag van mij rustig verdienen, dat is tenslotte ook waar hij/zij een bedrijf voor opricht. Maar ik ga werken om een loon te verdienen, dat is tenslotte ook het doel van werken voor derden zoals een werkgever. Gratis werken of met behoud van een uitkering ver onder het minimum loon en dan ook nog eens opdraaien voor de kosten zoals de overheid en de werkgevers dit graag willen zien, is alleen bedoelt om de wet en regelgeving en de CAO’s te omzeilen en zich te verrijken over de rug van non productieve mensen en de reguliere lonen op de arbeidsmarkt kapot te maken. De nieuwe wetgevingen en ook de handelswijze van de overheid zijn ook net bedoelt om dit te bereiken.
Ik laat me niet misbruiken door de overheid of werkgevers. Je wilt (je verplicht me) dat ik werk, prima, maar dan ook een normaal loon betalen. Daar heb ik gewoon recht op.
Lees je dan nog even verder, dan zie je dat ik me zelf en de rede van ontslag, als voorbeeld geef. Ik ga me echt niet schuldig voelen omdat ik ontslagen ben omdat de werkgever in crisis tijd 1% minder winst gemaakt heeft dan in de topjaren en dit als rede gebruikt om mij en mijn collega’s te ontslaan. De overheid kan lullen als brugman en mij en jou allerlei verwijten maken, maar het was niet mijn of jou schuld. Het was een keuze van de werkgever die de winst cijfers belangrijker vind dan het personeel die het geld voor hem binnen haalt. Ik geef ook aan wat er met die verloren banen gebeurd is en waarom de werkgever de banen naar het buitenland heeft verplaatst.
Dat is een beleidskeuze van de overheid en werkgevers en dat kun je ons ook niet kwalijk nemen.
Misschien ben ik nu wat duidelijker.
werkgevers verdienen per definitie aan het werk van anderen, dat deugt niet, en het is zeker geen kleine proportionele vergoeding voor het faciliteren wat ze naar zich toe rekenen(understatement). dus nee, van mij mogen ze niet rustig eraan verdienen, en een dergelijke basis voor het opzetten van een bedrijf is verwerpelijk en zou verboden moeten worden, want het leidt tot uitbuiting.