Dwangarbeid Nee stelt kritische vragen bij Amsterdamse raadsbespreking Participatiewet
Geplaatst op door
Dries Bergmans spreekt in.Gisteren sprak een aantal leden van het actiecomité Dwangarbeid Nee in bij de vergadering van de Amsterdamse gemeenteraad over de nieuwe “Reïntegratieverordening Participatiewet”. Anders dan eerder in Leiden was er gekozen voor het stellen van prikkelende vragen. Doorbraak-activist Bob Wester stelde een vraag over de passage: “Inzet van de gemeente is dat werkzoekenden in dienst komen bij een marktpartij: een bedrijf of publieke organisatie of een uitzendbureau.” Wester: “Bent u van mening dat het realistisch is dat er binnen afzienbare tijd genoeg betaalde banen zijn voor het totaal aantal werkzoekenden in Amsterdam? In hoeverre wordt er bij het opstellen en uitvoeren van deze verordening rekening gehouden met de verhouding tussen het aantal beschikbare banen en het aantal werkzoekenden? Gaat het college DWI opdracht geven om in de uitvoering en communicatie richting onder meer bijstandsgerechtigden rekening te houden met deze verhouding? Zo ja, op welke wijze?” Doorbraker Dries Bergmans sprak namens de Bijstandsbond. Hij kaartte onder meer aan dat de “tekst niet helder en duidelijk genoeg is”, waardoor “veel mensen uit de doelgroep gedupeerd zullen worden. Dat is ook onze ervaring met de reïntegratieverordening zoals die nu geldt; cliënten zijn overgeleverd aan de willekeur van klantmanagers en ander DWI-personeel.” Ook zette hij vraagtekens bij de manier waarop de gemeente verdringing van betaalde arbeid zegt te willen tegengaan. In de verordening staat: “Het college kan dit doen door expliciet na te gaan dat het werk dat verricht gaat worden niet of slechts in beperkte mate productief is, of dat er geen recent ontslag heeft plaatsgevonden.” Bergmans reactie: “Wat is ‘productief werk’ en wie bepaalt dat?”
Eric Krebbers
7 reacties op “Dwangarbeid Nee stelt kritische vragen bij Amsterdamse raadsbespreking Participatiewet”
En waar is hun belofte, dat ze met dwangarbeid zouden stoppen?
Ook zette hij vraagtekens bij de manier waarop de gemeente verdringing van betaalde arbeid zegt te willen tegengaan. In de verordening staat: “Het college kan dit doen door expliciet na te gaan dat het werk dat verricht gaat worden niet of slechts in beperkte mate productief is, of dat er geen recent ontslag heeft plaatsgevonden.”
Het nagaan of het werk beperkte mate productief is natuurlijk de grootste onzin die je uit je nek kunt lullen. Geen enkele werkgever zal mensen op de werkvloer willen hebben die niks bijdragen voor het bedrijf want dan kost het geld en dus winst en geen enkele werkgever heeft een bedrijf om verlies te draaien. Zelfs bij de zwaar gesubsidieerde werkbedrijven zie je mensen productie maken want dat is extra winst. Uitkeringsgerechtigden die geen productie leveren worden daar voor bestraft.
Ik kwam in de wettekst over verdringing de regel tegen dat er bij het te werk stellen van een uitkeringsgerechtigde, tot 12 maanden dit werk niet gedaan mocht zijn door een betaalde kracht. Deze regel komt is erg gemakkelijk te omzeilen. Er staat namelijk niks dat een werkgever dit moet aantonen. Zij/haar woord is dus al genoeg om aan te nemen dat het waar is dat er voorgaande de tewerkstelling van de uitkeringsgerechtigden, er een jaar lang niemand gewerkt heeft met een normale betaling. Het lijkt mij ook erg onwaarschijnlijk dat een werkgever een functie een jaar lang open laat staan om te wachten op een uitkeringsgerechtigden. Het een jaar lang open laten van die functie, waar dan dus geen werk word verricht, kost de werkgever veel geld. Ja het kan dat de normaal betaalde werknemer, een jaar geleden ontslagen is, maar het zal dan veel waarschijnlijker zijn dat het werk dan overgenomen is door een andere collega want het werk moet toch gedaan worden.
Het feit is wel, hoe je het ook went of keert, ongeacht hoelang de betaalde kracht al ontslagen is, dat de uitkeringsgerechtigden, voorheen, normaal betaald werk staan te doen maar nu, onder dwang, zonder of met nauwelijks rechten, met behoud van een uitkering of een gesubsidieerd “loon” (verkapte uitkering) waar tegen een normaal betaalde werknemer niet tegen kan concurreren en deze verdrongen word door de goedkope en zwaar gesubsidieerde en gedwongen uitkeringsgerechtigden.
Het feit is ook dat er een hoop bedrijven zijn die meer uitkeringsgerechtigden hebben werken dan normaal personeel. Er zijn zelfs bedrijven die er mee pronken dat ze nu winstgevend en kunnen concurreren met China omdat het voltallige personeel vervangen is door de gratis of zwaar gesubsidieerde uitkeringsgerechtigden.
Dat zou met de bovengenoemde regels niet moeten kunnen immers, je kunt een normaal betaalde werknemer ontslaan en dan kun je eigenlijk maar 1 uitkeringsgerechtigde, na 1 jaar wachten, er voor terug plaatsen. Het is dus erg ongeloofwaardig regelgeving. Er zijn ondertussen genoeg voorbeelden te vinden, ook in Amsterdam, waar normaal betaald personeel ontslagen worden en een week later moeten de uitkeringsgerechtigden het werk overnemen.
Men probeert zich er gewoon onderuit te lullen. alles goed te praten en zich te verstoppen achter de regelgeving, maar de hele regelgeving klopt van geen kant.
Waar de overheid zo’n fors deel uitmaakt van de economie kun je eenvoudigweg niet meer weten, hoe de echte arbeidsmarkt werkt. Dus een pennenlikker, die werkgevers gaat bellen of stropdassenoverdeschouderlegger of boodschappeninpakker een baan is, die de werkgever zou aanbieden, zal echt niet helpen om de arbeidsmarkt in beld te brengen. Veel banen zijn al lang verdwenen, doordat de lastendruk veel te hoog is.
Stel je laat iemand koffiejuffrouw worden. Dan zal een werkgever zeggen: “Die zouden we zelf niet meer aannemen.” Wie zegt, dat dat komt door de koffieautomaten, vergeet, dat die er in de jaren zeventig ook al waren, maar dat er toen nog koffiejuffrouwen rond liepen. De keuze hiervoor ligt hem niet slechts in de prijs, maar ook in het feit, dat mensen hun omgeving aangenaam willen maken. Met dezelfde lezing immers zouden restaurants met bediening ook inefficiënt zijn. Zo’n baan als koffiejuffrouw is dus ongeveer 20 jaar geleden verdwenen; de behoefte bestaat er nog wel, dus dan kun je ook bij deze baan van verdringing spreken, wanneer opeens uitkeringsgerechtigden dat gaan doen.
Vilseledd, die “echte arbeidsmarkt” waar jij naar verwijst bestaat niet, dat is een libertarische fictie. Markten bestaan sowieso niet zonder staatsinmenging, lees David Graeber er even op na.
En als je schrijft dat “de lastendruk veel te hoog is”, dan is het wel zo duidelijk als je even expliciet maakt dat je schrijft vanuit het perspectief van de bazen. Maar hun “lastendruk” is helemaal niet te hoog, er worden voortdurend megawinsten gemaakt overal. Wat mij betreft wordt die “lastendruk” dan ook flink opgevoerd.
Nogmaals: er zijn voldoende andere plekken waar je je liefde voor de bazen en het kapitalisme kunt betuigen.
“Vilseledd, die “echte arbeidsmarkt” waar jij naar verwijst bestaat niet, dat is een libertarische fictie.”
Goed, maak er een liberale visie van, dan zal de overheid iets meer zijn dan een nachtwakersstaat, maar dan zal de arbeidsmarkt minder bedorven zijn dan nu en de natuurlijke situatie meer weerspiegelen. In de DDR heeft een functionerende arbeidsmarkt in ieder geval niet bestaan, dus dat de overheid kleiner moet, lijkt me evident.
“En als je schrijft dat “de lastendruk veel te hoog is”, dan is het wel zo duidelijk als je even expliciet maakt dat je schrijft vanuit het perspectief van de bazen.”
Misschien heb je van een ‘baas’ nog het beeld van de XIXe-eeuwse spotprent van een dikke heer op een paard met een hoge hoed, maar er zijn ook allerlei kleine zelfstandigen met enkele werknemers, die huiverig zijn, wanneer een werknemer ziek wordt. In het huidige systeem krijgt de baas de schuld (of de ziekte nou beroepsgerelateerd is of niet) en moet die twee jaar loon doorbetalen, als die pech heeft. En daarnaast het loon van de vervanger (die ook weer ziek kan worden). Het is niet expliciet vanuit het perspectief van de bazen, maar ook werknemers en de slachtoffers ervan, de werklozen, erkennen dit. Behalve de overheid zelf heeft niemand belang bij een vette overheid.
“Nogmaals: er zijn voldoende andere plekken waar je je liefde voor de bazen en het kapitalisme kunt betuigen.”
Ja, maar daar zijn ze het met me eens; dat levert geen discussie op. Maar het is me niet uitsluitend om de discussie te doen, maar uiteraard om de oplossing. Die ligt niet in een model met nog meer overheid. Het hele dwangarbeidverhaal is ook een poging de greep van de overheid te vergroten. Mensen, die tot voor kort in het vrije bedrijf hun boterham verdienden, worden gedegradeerd tot onderbetaalde ambtenaren, en dan geen bureau-ambtenaren, maar straatvegers e.d.
Toch heeft Vilseledd wel een punt hoor wat betreft de overheidsinmenging. Neem nou als voorbeeld de postbodes. Dat was vroeger een echt vak. Waar zijn tegenwoordig de echte postbodes nog? Die worden van overheidswege vervangen, hetzij door mensen met een WSW indicatie hetzij door dwangarbeiders of door gepensioneerden die een centje willen bijverdienen bovenop hun AOW en pensioen. Hoe dan ook het vak van postbode is nagenoeg verdwenen. En zo zijn er vast nog wel meer voorbeelden te noemen. Ja, neem bijvoorbeeld bankmedewerkers. Die worden straks massaal ontslagen omdat de overheid het digitale bankieren constant loopt te promoten. En die hele participatie wetgeving die eraan zit te komen is toch ook een overheidsbemoeienis die nergens op slaat. Zoiets kan alleen maar een PVDA bedenken. Ik zal nooit VVD stemmen, maar ook nooit PVDA.
Vilseledd, wij willen graag zelf kiezen welke discussies we voeren. We hebben geen behoefte aan een discussie met pro-kapitalisten over hoe we nog meer kapitalisme kunnen krijgen. Wat wij willen is een discussie over hoe we het kapitalisme kunnen tegengaan. Ik denk dat jij daar geen plek in hebt als anarcho-kapitalist. Je hoeft hier niet op te reageren, want we willen die discussie simpelweg niet. Die zal je toch echt met andere libertariërs moeten voeren, onze tegenstanders dus.
En waar is hun belofte, dat ze met dwangarbeid zouden stoppen?
Het nagaan of het werk beperkte mate productief is natuurlijk de grootste onzin die je uit je nek kunt lullen. Geen enkele werkgever zal mensen op de werkvloer willen hebben die niks bijdragen voor het bedrijf want dan kost het geld en dus winst en geen enkele werkgever heeft een bedrijf om verlies te draaien. Zelfs bij de zwaar gesubsidieerde werkbedrijven zie je mensen productie maken want dat is extra winst. Uitkeringsgerechtigden die geen productie leveren worden daar voor bestraft.
Ik kwam in de wettekst over verdringing de regel tegen dat er bij het te werk stellen van een uitkeringsgerechtigde, tot 12 maanden dit werk niet gedaan mocht zijn door een betaalde kracht. Deze regel komt is erg gemakkelijk te omzeilen. Er staat namelijk niks dat een werkgever dit moet aantonen. Zij/haar woord is dus al genoeg om aan te nemen dat het waar is dat er voorgaande de tewerkstelling van de uitkeringsgerechtigden, er een jaar lang niemand gewerkt heeft met een normale betaling. Het lijkt mij ook erg onwaarschijnlijk dat een werkgever een functie een jaar lang open laat staan om te wachten op een uitkeringsgerechtigden. Het een jaar lang open laten van die functie, waar dan dus geen werk word verricht, kost de werkgever veel geld. Ja het kan dat de normaal betaalde werknemer, een jaar geleden ontslagen is, maar het zal dan veel waarschijnlijker zijn dat het werk dan overgenomen is door een andere collega want het werk moet toch gedaan worden.
Het feit is wel, hoe je het ook went of keert, ongeacht hoelang de betaalde kracht al ontslagen is, dat de uitkeringsgerechtigden, voorheen, normaal betaald werk staan te doen maar nu, onder dwang, zonder of met nauwelijks rechten, met behoud van een uitkering of een gesubsidieerd “loon” (verkapte uitkering) waar tegen een normaal betaalde werknemer niet tegen kan concurreren en deze verdrongen word door de goedkope en zwaar gesubsidieerde en gedwongen uitkeringsgerechtigden.
Het feit is ook dat er een hoop bedrijven zijn die meer uitkeringsgerechtigden hebben werken dan normaal personeel. Er zijn zelfs bedrijven die er mee pronken dat ze nu winstgevend en kunnen concurreren met China omdat het voltallige personeel vervangen is door de gratis of zwaar gesubsidieerde uitkeringsgerechtigden.
Dat zou met de bovengenoemde regels niet moeten kunnen immers, je kunt een normaal betaalde werknemer ontslaan en dan kun je eigenlijk maar 1 uitkeringsgerechtigde, na 1 jaar wachten, er voor terug plaatsen. Het is dus erg ongeloofwaardig regelgeving. Er zijn ondertussen genoeg voorbeelden te vinden, ook in Amsterdam, waar normaal betaald personeel ontslagen worden en een week later moeten de uitkeringsgerechtigden het werk overnemen.
Men probeert zich er gewoon onderuit te lullen. alles goed te praten en zich te verstoppen achter de regelgeving, maar de hele regelgeving klopt van geen kant.
Waar de overheid zo’n fors deel uitmaakt van de economie kun je eenvoudigweg niet meer weten, hoe de echte arbeidsmarkt werkt. Dus een pennenlikker, die werkgevers gaat bellen of stropdassenoverdeschouderlegger of boodschappeninpakker een baan is, die de werkgever zou aanbieden, zal echt niet helpen om de arbeidsmarkt in beld te brengen. Veel banen zijn al lang verdwenen, doordat de lastendruk veel te hoog is.
Stel je laat iemand koffiejuffrouw worden. Dan zal een werkgever zeggen: “Die zouden we zelf niet meer aannemen.” Wie zegt, dat dat komt door de koffieautomaten, vergeet, dat die er in de jaren zeventig ook al waren, maar dat er toen nog koffiejuffrouwen rond liepen. De keuze hiervoor ligt hem niet slechts in de prijs, maar ook in het feit, dat mensen hun omgeving aangenaam willen maken. Met dezelfde lezing immers zouden restaurants met bediening ook inefficiënt zijn. Zo’n baan als koffiejuffrouw is dus ongeveer 20 jaar geleden verdwenen; de behoefte bestaat er nog wel, dus dan kun je ook bij deze baan van verdringing spreken, wanneer opeens uitkeringsgerechtigden dat gaan doen.
Vilseledd, die “echte arbeidsmarkt” waar jij naar verwijst bestaat niet, dat is een libertarische fictie. Markten bestaan sowieso niet zonder staatsinmenging, lees David Graeber er even op na.
En als je schrijft dat “de lastendruk veel te hoog is”, dan is het wel zo duidelijk als je even expliciet maakt dat je schrijft vanuit het perspectief van de bazen. Maar hun “lastendruk” is helemaal niet te hoog, er worden voortdurend megawinsten gemaakt overal. Wat mij betreft wordt die “lastendruk” dan ook flink opgevoerd.
Nogmaals: er zijn voldoende andere plekken waar je je liefde voor de bazen en het kapitalisme kunt betuigen.
“Vilseledd, die “echte arbeidsmarkt” waar jij naar verwijst bestaat niet, dat is een libertarische fictie.”
Goed, maak er een liberale visie van, dan zal de overheid iets meer zijn dan een nachtwakersstaat, maar dan zal de arbeidsmarkt minder bedorven zijn dan nu en de natuurlijke situatie meer weerspiegelen. In de DDR heeft een functionerende arbeidsmarkt in ieder geval niet bestaan, dus dat de overheid kleiner moet, lijkt me evident.
“En als je schrijft dat “de lastendruk veel te hoog is”, dan is het wel zo duidelijk als je even expliciet maakt dat je schrijft vanuit het perspectief van de bazen.”
Misschien heb je van een ‘baas’ nog het beeld van de XIXe-eeuwse spotprent van een dikke heer op een paard met een hoge hoed, maar er zijn ook allerlei kleine zelfstandigen met enkele werknemers, die huiverig zijn, wanneer een werknemer ziek wordt. In het huidige systeem krijgt de baas de schuld (of de ziekte nou beroepsgerelateerd is of niet) en moet die twee jaar loon doorbetalen, als die pech heeft. En daarnaast het loon van de vervanger (die ook weer ziek kan worden). Het is niet expliciet vanuit het perspectief van de bazen, maar ook werknemers en de slachtoffers ervan, de werklozen, erkennen dit. Behalve de overheid zelf heeft niemand belang bij een vette overheid.
“Nogmaals: er zijn voldoende andere plekken waar je je liefde voor de bazen en het kapitalisme kunt betuigen.”
Ja, maar daar zijn ze het met me eens; dat levert geen discussie op. Maar het is me niet uitsluitend om de discussie te doen, maar uiteraard om de oplossing. Die ligt niet in een model met nog meer overheid. Het hele dwangarbeidverhaal is ook een poging de greep van de overheid te vergroten. Mensen, die tot voor kort in het vrije bedrijf hun boterham verdienden, worden gedegradeerd tot onderbetaalde ambtenaren, en dan geen bureau-ambtenaren, maar straatvegers e.d.
Toch heeft Vilseledd wel een punt hoor wat betreft de overheidsinmenging. Neem nou als voorbeeld de postbodes. Dat was vroeger een echt vak. Waar zijn tegenwoordig de echte postbodes nog? Die worden van overheidswege vervangen, hetzij door mensen met een WSW indicatie hetzij door dwangarbeiders of door gepensioneerden die een centje willen bijverdienen bovenop hun AOW en pensioen. Hoe dan ook het vak van postbode is nagenoeg verdwenen. En zo zijn er vast nog wel meer voorbeelden te noemen. Ja, neem bijvoorbeeld bankmedewerkers. Die worden straks massaal ontslagen omdat de overheid het digitale bankieren constant loopt te promoten. En die hele participatie wetgeving die eraan zit te komen is toch ook een overheidsbemoeienis die nergens op slaat. Zoiets kan alleen maar een PVDA bedenken. Ik zal nooit VVD stemmen, maar ook nooit PVDA.
Vilseledd, wij willen graag zelf kiezen welke discussies we voeren. We hebben geen behoefte aan een discussie met pro-kapitalisten over hoe we nog meer kapitalisme kunnen krijgen. Wat wij willen is een discussie over hoe we het kapitalisme kunnen tegengaan. Ik denk dat jij daar geen plek in hebt als anarcho-kapitalist. Je hoeft hier niet op te reageren, want we willen die discussie simpelweg niet. Die zal je toch echt met andere libertariërs moeten voeren, onze tegenstanders dus.