Flexwerkers steeds vaker ook flexnomaden
Volgens de Bond Precaire Woonvormen (BPW) is het kabinet Rutte II bezig om een klasse van “rechteloze flexnomaden” te creëren die in armoede en onzekerheid leeft. Door de ingrijpende plannen van minister voor Wonen Stef Blok dreigen starters op de woningmarkt te worden opgezadeld met tijdelijke huur, zonder dat ze daarna zicht hebben op een andere woning. Zo worden de huurrechten aangetast en komt de betaalbaarheid en beschikbaarheid van sociale huurwoningen nog meer in het geding. Hoog tijd dus voor woonstrijd, waarover Doorbraak en Leidse woonactivisten op 13 juni in samenwerking met de BPW een bijeenkomst organiseren.
De BPW is een landelijke vrijwilligersorganisatie die tot doel heeft om de woonrechten van diverse typen “flexbewoners” op te eisen en te waarborgen. De bond ondersteunt bewoners die zijn gedwongen om in anti-kraaksituaties of andere tijdelijke woonomstandigheden te leven en doet doorlopend onderzoek naar de ontwikkelingen op dit gebied. “Wij komen zeer verontrustende omstandigheden tegen van misbruik van de woningnood en zien de schaal van tijdelijk wonen en misbruik van mensen die een huis nodig hebben, snel toenemen”, aldus de BPW. “Bewoners zijn bang en kennen hun rechten niet. Maar bovenal valt op dat het ‘flexwonen’ en ‘flexwerken’ steeds meer hand in hand gaan, vooral aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Uitzendkrachten zijn steeds vaker ook ‘uitzendbewoners’. De rechtspositie van mensen wordt zowel op woon- als op werkgebied in een rap tempo aangetast.”
Flexibilisering
Het kabinet suggereert dat woningzoekenden behoefte zouden hebben aan meer mogelijkheden om tijdelijk te huren. Al langere tijd wordt flexibilisering op allerlei maatschappelijke terreinen door beleidsmakers verkocht als een ontwikkeling waar veel mensen zelf om zouden vragen. Maar de precaire huurders die voor ondersteuning contact opnemen met de BPW, verblijven niet in tijdelijke huisvesting omdat ze daarvoor kiezen of omdat ze dat zo leuk vinden. Het is voor hen een bittere noodzaak, als ze tenminste nog een dak boven hun hoofd willen hebben. De “vrije keuze” waar Blok over spreekt, bestaat slechts voor een hele kleine welvarende groep huurders. De achterban van de BPW kan een huurwoning in de vrije sector niet betalen en al helemaal niet een hypotheek krijgen. Qua inkomen zouden deze mensen een sociale huurwoning moeten krijgen, maar vandaag de dag komen er steeds minder sociale huurwoningen vrij, omdat ze vaak door woningcorporaties verkocht en geliberaliseerd worden. En als er al sociale huurwoningen beschikbaar komen, dan zijn ze vaak voor veel mensen te duur: al gauw meer dan vijfhonderd euro per maand. Ook de Woonbond, de grote landelijke belangenorganisatie van mensen met een sociale huurwoning en andere huurders, levert forse kritiek op de plannen van Blok.
De praatjes van de minister en andere beleidsmakers over de behoefte die woningzoekenden zouden hebben om tijdelijk te kunnen huren, wordt begeleid met een frame, met een bepaald beeld van hoe starters op de woningmarkt zouden zijn. Ze worden neergezet als jonge, pas afgestudeerde en hoogopgeleide personen die misschien net hun eerste baan hebben gekregen en daardoor nog niet over het hoge inkomen kunnen beschikken dat voor hen in het verschiet zou liggen. Na een tijdje zouden ze beter betaald werk kunnen gaan krijgen en kunnen doorstromen naar de vrije sector. Aldus de beeldvorming. In werkelijkheid echter komen mensen van jong tot oud en van hoogopgeleid tot laagopgeleid in tijdelijke woonvormen terecht, omdat ze elders buiten de boot vallen. Het gaat vaak om huurders die geen stabiel inkomen hebben en daar ook niet het vooruitzicht op hebben. Steeds meer mensen doen laagbetaald flexwerk en kunnen zo weer worden ontslagen. Door de woningnood en hun krappe beurs moeten ze dan ook nog eens flexwonen met tijdelijke huurcontracten.
Huisuitzettingen
Bij het ondersteuningswerk voor dit soort huurders merkt de BPW hoe de armoede groeit en het aantal huisuitzettingen fors toeneemt. Een tijd geleden liet corporatiekoepel Aedes weten dat er in 2013 zo’n zevenduizend huisuitzettingen zouden zijn geweest, acht procent meer dan in 2012. Uit de resultaten van een door Aedes gehouden enquête blijkt dat in maar liefst 88 procent van de gevallen huurschuld de reden vormde voor de huisuitzetting. Maar volgens de BPW is het aantal huisuitzettingen bij tijdelijke huur nog veel groter. Die uitzettingen worden echter niet geregistreerd, onder meer omdat die “normaal” zouden zijn. Mensen hebben nu eenmaal gekozen voor een tijdelijk huurcontract en kunnen dus weten dat het een keer ophoudt, zo wordt het dakloos maken verkocht door anti-kraakbureaus en andere verhuurders. Maar er valt voor veel flexhuurders nauwelijks iets te kiezen. Na een periode van tijdelijke huur is de toegang tot een betaalbare huurwoning immers nog steeds nihil. Ze komen dan weer in tijdelijke woonruimte terecht en moeten na een tijd opnieuw verhuizen. Zo ontstaat een groeiende groep “rechteloze flexnomaden”.
Dat kunnen ook hele families zijn, zoals bleek in de recente zaak van een gezin met vijf kinderen uit Soesterberg dat momenteel op straat dreigt te worden gezet. Hun tijdelijke huurcontract is door anti-kraakbureau Camelot opgezegd. Samen met de BPW is het gezin nu geld aan het inzamelen om langs juridische weg huisuitzetting te voorkomen. Eerder kwamen BPW-activisten al eens met succes in actie tegen de dreigende ontruiming van de woning van een vrouw en haar dochtertje, andere slachtoffers van de wanpraktijken van Camelot. Ook klaagt de BPW woningcorporaties aan die meewerken aan het rechteloos maken van huurders, zoals Parteon die aan Camelot woningen in beheer geeft om die tegen schandalige voorwaarden tijdelijk te verhuren.
Harry Westerink
“Het kabinet suggereert dat woningzoekenden behoefte zouden hebben aan meer mogelijkheden om tijdelijk te huren. Al langere tijd wordt flexibilisering op allerlei maatschappelijke terreinen door beleidsmakers verkocht als een ontwikkeling waar veel mensen zelf om zouden vragen.”
Dan redeneren ze drog, want de huurder of werknemer wordt niet sterker gebonden door zijn contract voor onbepaalde tijd dan dat voor bepaalde tijd. Ook in de dagen van de vaste contracten waren mensen, met inachtname van een opzegtermijn, vrij om te gaan en te staan waar ze wilden. Ik denk zelfs, dat ze ronduit staan te liegen, want ik kan me niet voorstellen, dat ze ook maar met een huurder contact hierover hebben gehad en dat een huurder hierom verzocht zou hebben.
Korte huurcontracten zij er alleen maar om voor de nieuwe huurder de huur eerst flink op te schroeven. Dit levert namelijk behoorlijk wat op en dat vindt de VVD wel wat.
Wij krijgen straks Amerikaanse toestanden in dit land omdat men straks met een Camper door Nederland gaat rijden op zoek naar (kort) werk. De VVD het het liefst dat wewrkzoekenden buiten Europa naar werk gaan zoeken want dat levert nog meer op. Je wordt gewoon opgejaagd in dit land door de huidige politiek.
In Salland zijn 500 huurders van plan de huurverhoging niet te betalen:
http://www.sallandcentraal.nl/article.php?action=showarticle&id=50092
Nu we toch bij Doorbraak in de Engelse stemming zijn moet ik opeens denken aan een uitspraak van Thatcher. Die luidde: Je kunt zo flexibel zijn dat je geen ruggengraat meer over houdt.
Flexibilisering is voor sommige mensen erg positief vanwege de vrijheid die het onder andere kan bieden. Helaas is het ook voor veel mensen een probleem. Zonder vast contract is het erg moeilijk een hypotheek of een huurwoning in de vrije sector te krijgen. Op korte termijn zijn hier nog weinig oplossingen voor.
Flexibilisering is voor sommige mensen erg positief vanwege de vrijheid die het onder andere kan bieden. Kan wel zo wezen, maar ik geef sterk de voorkeur aan zekerheid over flexibiliteit.
Adriana, de oplossing noem je al: een vast contract. En die ‘vrijheid’ is misschien leuk voor een student (overigens biedt het ‘vast contract’ dezelfde vrijheid), maar niet als je een gezin wil stichten.
ja de vrijheid om geen baan te hebben als er es een poosje te weinig zijn, of je verdrongen word door iemand die wel onder het minimum wil werken. maargoed, leuk voor wat bureautjes en ‘sommige mensen’ die er blij mee zijn, maar het geeft een slecht signaal, een dergelijke teruggang in hardbevochten zekerheden moet niet verplicht worden opgelegd. iedere politieke partij die daarvoor gaat moet in de ban.
“Zonder vast contract is het erg moeilijk een hypotheek of een huurwoning in de vrije sector te krijgen. Op korte termijn zijn hier nog weinig oplossingen voor.”
Deze middag op rtlz: Er dreigt een tekort van 100.000 betaalbare huurwoningen. Om aan de toenemende vraag te voldoen, moet er maar liefst voor 40 miljard geïnvesteerd worden.
Laat de overheid nu net geld weghalen bij de woningverenigingen om hun eigen kas te kunnen spekken. Nederlandse investeerders willen ook niet meer investeren, dus moeten nu buitenlandse investeerders de kar gaan trekken en ik denk dat zij niet graag een deel van hun winst aan de overheid willen geven. Daarnaast wil de overheid dat je koopt, niet huren.
http://www.rtlnieuws.nl/economie/home/buitenlandse-beleggers-huurwoningen-trekken
Daarnaast zijn veel woning verenigingen, sociale woningen aan het verkopen of worden in ijltempo om plaats te maken voor duurdere senioren woningen. In Limburg zijn er al 2000 sociale woningen gesloopt en er gaan nog eens 5000 sociale woningen tegen de vlakte.
Limburg staat hier niet alleen in, dit komt in alle provincies voor, laat ik eens uitgaan van het slopen of verkopen van 5000 sociale woningen x 12 provincies = 60.000 woningen.
Dit laat gewoon zien hoe verziekt de sociale huur markt in Nederland is.
We komen dus dadelijk 100.000 sociale woningen tekort. Op de prive huur markt krijg je als uitkeringsgerechtigde of als flexnomade, ook nauwelijks een huis omdat de eigenaar liever iemand heeft met een goed en vast inkomen.
Waar moet je met de flexnomaden heen? KanHetBeter zegt: Wij krijgen straks Amerikaanse toestanden in dit land omdat men straks met een Camper door Nederland gaat rijden op zoek naar (kort) werk.
Dat’s mooi, was het niet dat uitkeringsgerechtigde niet veel geld hebben en een beetje kamper kost toch al snel een 15.000 euro, een bijstands gerechtigde mag die kamper al niet hebben want die zit met de vermogens toets van 5500 euro aan geld of goederen.
Krijg ik nu een straf omdat ik de kamper A niet kan betalen en B: als ik een kamper heb, deze over de vermogentoets grens heen gaat?
Laat ik nu de straf en vermogens toets eens vergeten en ik heb geld om een kamper te kopen om naar mijn flexbaan te gaan in Groningen. Wie zegt dat ik daar langs de weg of op de parkeer plaats mag kamperen? Dat mag niet en daar krijg je ook een boete voor. Je moet dus naar een camping. De camping houder en zijn of haar gasten zullen erg gelukkig zijn als er s ‘morgens vroeg een leger flexarbeiders over de camping heen crost met hun kampers en caravans om naar het werk te gaan en s ‘avonds er weer een leger flexarbeiders over het terrein heen crost met hun kampers en caravans om bij de kampeer plek te komen. In dit filmpje is een voorbeeld te zien wat de campinghouders te wachten staat http://www.youtube.com/watch?v=ohkAxbeMxVo
Ik heb het vreemde gevoel dat de camping eigenaar en zijn of haar gasten, de volledig omgeploegde grasveld, het lawaai en de geur van verbrande rubber en diesel lucht op de camping niet zal waarderen. Ik heb ook het gevoel dat de werkgevers niet zo blij zullen zijn dat ze een grotere parkeerplaats nodig hebben om alle kampers en caravans voor hun bedrijf kwijt te kunnen, nog maar te zwijgen van het mooie uitzicht van al die kampers en caravans bij het bedrijf.
Ik heb ook het vreemde gevoel dat de werkgevers niet staan te springen om voor jou dan ook nog eens de camping en reis kosten betalen.
Nu hebben we dus een probleem. Sociale huurhuizen zijn er niet en de camping eigenaren willen ons ook niet meer. Ben ik weer terug naar de vraag die ik al eerder in een ander topic stelde: Waar gaan we met de flexnomaden naar toe?
Waha die Paul. Ik moet heel erg lachen om jouw reactie. Maar zoals je wellicht wel weet is de beste humor galgenhumor oftewel jodenhumor. Hoe je het ook noemen wil. De beste humor is de waarheid met een tragisch randje. Zo triest dat je er eigenlijk om moet lachen. Hier in het Brabantse Oosterhout is het precies hetzelfde liedje met de huurwoningen. Ze worden massaal gesloopt om vervolgens plaats te maken voor het duurdere koopsegment. Er ontstaat dus een schrijnend tekort aan huurwoningen. En de wijken waar nog wel wat huurwoningen staan verpauperen aan de lopende band. Laatst zei ik nog voor de grap tegen mijn moeder die ook in de bijstand zit: We kunnen beter een stacaravan gaan kopen. Om 5 minuten later inderdaad tot de conclusie te komen dat je zo’n stacaravan helemaal niet mag bezitten van de sociale dienst.
Waar ik naar toe wou is om te laten zien hoe onzinnig de plannen van de overheid zijn.
Je kunt niet van een bijstandsgerechtigde verwachten dat hij of zij, hun huur woningen verlaten, terwijl zij op de plek van het werk al geen woning meer kunnen krijgen. Bij terugkomst krijg je , je oude woning ook niet meer terug. Op dat moment ben je gewoon dakloos. De overheid kan niet van mij verlangen dat ik een basis behoefte, wat een woning nog altijd is, opgeef als daar niks tegen overstaat, zoals een andere woning. De overheid kan ook niet eisen dat ik moet gaan betalen om te moeten / mogen werken.
Daarnaast, een kamper of caravan is geen haalbare kaart want daar heeft een uitkeringsgerechtigde geen geld voor en B, er is een vermogenstoets en een kamper of caravan kost meer dan wat je mag hebben in de bijstand. De werkelijkheid is dat je gewoon vast zit en nergens meer naar toe kan. Het is wel heel makkelijk zeggen dat je maar werk moet zoeken in heel Nederland, de werkelijkheid is dat de reiskosten hoog zijn en werkgevers mensen zoeken die vaak kort in de buurt wonen. Kijk de vacatures er maar op na, de eis dat je binnen een bepaalde afstand van de werkplek woont staat er vaak in.
Een simpel voorbeeld. Ik reageer op een vacature van een werkgever die 75 km bij mij vandaan zit. De werkgever wil graag eens praten, dus ik stap in de auto en rij er naar toe. Dat gesprek was succesvol en ik mag voor een 2e gesprek komen. Een 3e gesprek is er niet meer gekomen. Afgelopen vrijdag middag werd ik gebeld om de afwijzing bekent te maken. Rede, ze willen liever iemand die in de buurt woont want het werd hun te duur aan reiskosten. Ondertussen heb wel 300 km gereden voor 2 gesprekken en heb ik 57 euro aan benzine en 7.90 aan parkeer kosten uitgegeven. Dat is 64.90 die ik ook had kunnen uitgeven om 3 weken eten van te kunnen betalen.
Als hun de reiskosten al te duur is, zal ik maar zwijgen over de verhuiskosten want daar zal de werkgever helemaal geen oren naar hebben. De uitkeringsgerechtigde kan het niet betalen en de werkgever wil niet betalen.
Dat is dus de werkelijkheid.
bij mij willen ze ook goeie sociale woningen gaan slopen om duurdere ouderenwoningen neer te zetten. veel mensen willen niet weg. wat kan je daartegen ondernemen? de woningstichting heeft zelfs een bewonerscommissie in het leven geroepen, maar met alleen maar voorstanders van de sloop erin.
In Helmond is er een woningbouwcorporatie (Volksbelang) die op het moment in een nieuwe wijk huurwoningen bouwt die nog wel binnen de huursubsidie vallen (puntensysteem) maar waar minima niettemin niet op in mogen schrijven.
Dat is discriminatie en deze vorm van discriminatie zie je steeds vaker bij gemeentes. Ik begin zelfs het idee te krijgen dat woning verenigingen dit ook opgelegd krijgen van de gemeentes zelf met als doel de minima uit de gemeente te krijgen om op die manier te besparen op uitkeringen of voorzieningen.
Hoewel ik het niet hard kan maken krijg ik ook regelmatig te horen dat als er een sociale woning in mijn gemeente vrijkomt, deze altijd naar iemand gaat met werk. In mijn gemeente worden sociale woningen verkocht of gesloopt en vervangen door duurdere senioren woningen en ook zijn er geen plannen om sociale woningen te bouwen met als rede dat er teveel huur woningen leeg staan. Erg Vreemd. ik heb diverse vrienden en kennissen die huizen en appartementen verhuren en als daar wat vrijkomt, komen daar heel wat mensen op af zonder dat er reclame gemaakt word en is dat huis of appartement binnen een week, weer verhuurd.
Het nieuws bericht van de vorige week dat er over een paar jaar een tekort is van 100.000 sociale woningen maakt het beleid van de overheid en gemeentes ook al niet geloofwaardig.
@ Arvy:
Zijn dat soms huurwoningen met een huur boven de aftoppingsgrenzen van de huurtoeslag? Want die zijn dan ook te duur voor de minima.
@Paul:
In dat geval zouden de woningcorporaties onder één hoedje spelen met de gemeentelijke sociale dienst. Anders kan ik dat niet verklaren. Zou de reden zijn om zogenaamd verpaupering en overlast te voorkomen? Terwijl de werkelijke reden dan is om uitkeringsgerechtigden het recht op onderdak te ontzeggen! Is jouw gemeente een VVD-gemeente, Paul?
@DRM: De huurpijzen liggen weliswaar boven de aftoppingsgrens van huurtoeslag maar nog steeds onder de maximale grens van huurtoeslag. Het zijn dus gewoon sociale huurwoningen die oorspronkelijk bedoeld zijn voor huisvesting van de minima. En dezen kunnen dan zelf wel bepalen wat ze kunnen betalen en wat niet. Ik ken minima die via een andere woningbouwvereniging al jaren wonen met een huur van net onder de huurtoeslag grens. Zij bezuinigen dan op andere dingen. Immers met een woning van onder de aftoppingsgrens ben je wel bijna verzekerd van het wonen in een krotje.
Ik denk dat het meer van boven komt, uit de raad zelf. Deze bestaat voornamelijk uit lokale partijen en het CDA en meestal worden deze partijen dan weer geleidt door bepaalde families en bepaalde personen. Zij bepalen dan de politiek, ook op de “achtergrond”. Dit is sinds jaar en dag zo.
Als je, je inschrijft bij de woning vereniging, moet je opgeven wat je verdient, op die manier weet de woning vereniging al of je een uitkering hebt of een normaal loon.
Er is in onze gemeente op dit moment echt een beleid om de minima uit de gemeente te krijgen. Laat ik het anders zeggen, onze gemeente is 17.000 mensen groot, maar volgens de jaarcijfers, hebben maar 450 mensen in onze gemeente, een bijstandsuitkering. Laat ik er uitgaan dat 12.000 mensen uit onze gemeente volwassenen zijn, dan zou dat betekenen dat er maar 3.7% van de bevolking een bijstandsuitkering heeft en dat is ver onder het landelijke gemiddelde. Men doet er op moment alles aan om aanvragen voor bijstand, koste wat het kost, af te wijzen. Op die manier heeft men wel de aanvraag (vorig jaar iets van 1250 aanvragen) waar men weer geld voor krijgt van de overheid, maar betaald het dan niet uit zodat dit bespaarde geld weer in het potje algemene middelen terecht komt. Op die manier heeft men afgelopen jaar 900.000 euro verdient. Het staat allemaal netjes in de jaar cijfers van de gemeente.