De Peueraar 7, maart 1991

Auteur: Eric Krebbers

Tussen verleiden en verkrachten

De slaapkamer is een plek waar je heel goed kan zien of mannen en vrouwen evenveel te zeggen hebben. Hoewel het als je om je heen kijkt zo lijkt dat vrouwen als gelijkwaardig worden gezien en behandeld, blijkt dat bij nader inzien niet het geval te zijn. In tegendeel, zoals blijkt uit het twintigtal interviews met mannen in dit boek. Joop Beelen vroeg flink door over hun bedgedrag. De antwoorden van deze twintig "doorsnee" mannen zijn zo bloedstollend dat zelfs een cynicus op dit gebied, zoals ik, er versteld van staat. Negentien van de twintig mannen oefenen meer of minder druk uit op hun partner om te vrijen. Het gaat om mannen tussen 25 en 38 jaar en van allerlei opleidingsniveau's. Een aardige doorsnede van mannelijk Nederland, dus.

Het boek beschrijft een onderzoek naar hoe mannen omgaan met hun probleem vaker te willen vrijen dan hun partner. Joop Beelen is hier heel duidelijk in: het is een probleem van mannen. In onze maatschappij is het gebruikelijk het als probleem van vrouwen te zien, die dan niet "vaak genoeg" zouden willen. Beelen voegt daar aan toe dat vrouwen wellicht best vaker zouden willen, maar dan niet op de koude mannenmanier: "...er bovenop klaarkomen, klaar!" (aldus een geïnterviewde man die dwingt). Mannen lossen hun probleem vaker te willen op door druk uit te oefenen op hun partner.

Dit druk uit oefenen is in feite geweld plegen. De mannen geven toe dat hun partner wel eens tegen haar zin met hen moet vrijen. Maar "veel mannen beweren dat hun vrouw of vriendin het prettig of niet zo heel erg vindt als ze zonder zin seksueel contact met hem heeft." Deze mannen hebben het dus best door dat hun partner het niet geweldig (eufemisme) vindt, maar kunnen (lees: willen) zich geen voorstelling maken van de beleving van hun partner. Voor henzelf gelden blijkbaar andere regels want: "Vrijen terwijl je daar geen zin in hebt lijkt voor veel mannen een vreemd, zo niet absurd idee. Mochten zij geen zin hebben dan is er geen sprake van dat zij toch zouden vrijen". Het is deze übermensch-mentaliteit van de man die genadeloos wordt blootgelegd in dit boek.

Uit de interviews bleek dat 12 mannen hun partner wel eens dwongen of verkrachten, dat 7 mannen "slechts" overhaalden en druk uit oefenden. Een man bleek nooit geweld te plegen. Het is overigens aannemelijk, aldus Beelen, dat de cijfers hoger liggen. De mannen hebben er belang bij zichzelf niet zo negatief te zien. Dit zie je ook aan het feit dat de meeste mannen zichzelf nooit een verkrachter zullen noemen. Verkrachting is iets wat de engerd in de bosjes doet. Wat de meeste mannen (12 van de 20) bleken te doen in het huiselijke bed valt echter ruimschoots onder wat zij zelf als verkrachting zien. Alleen: ze noemen het als het thuis gebeurt niet zo. De geïnterviewde mannen bleken in de slaapkamer te zeuren en te drammen, op te vrijen, fysieke kracht te gebruiken, "even af te maken", in te spelen op de schuld- en verplichtingsgevoelens van de vrouw, boos te worden, hun status te gebruiken, en de boel gewoon te belazeren.

Als deze pogingen slagen dan resulteert dat in "opblaaspopseks", volgens Beelen. Het is niet wat de mannen zich er van voorgesteld hadden, maar ze vinden zonder uitzondering dat ze er recht op hebben. Ze hebben recht op het lichaam van hun partner: "Je bent samen, het hoort erbij, en eens in de zoveel tijd mag je toch wel zeggen dat het nu echt moet gebeuren", aldus een man die druk uit oefent.

Beelen heeft dit boek geschreven om mannen aan het denken te zetten. En inderdaad dat is hard nodig, want deze übermensch-mentaliteit is gênant. Aan te bevelen aan alle mannen met de wijze raad: ga eens bij jezelf te rade en vraag je af of jij wel gelijkwaardigheid in bed naleeft. En doe er dan wat aan.

Tussen verleiden en verkrachten, Joop Beelen. Uitgeverij: An Dekker, ƒ 27,50.

Terug