De Fabel van de illegaal 97/98, winter 2009

Auteur: Mariët van Bommel

(Uit de bajes)

Liever dood dan terug naar Turkije

PKK-strijders
Mehmet Yazici heeft al veel gevangenissen van binnen gezien. Niet als crimineel, maar als illegaal. De 35-jarige Turkse Koerd zit sinds augustus 2008 in de Alphense bajes. Fabel-medewerkers bezochten hem daar regelmatig. In Turkije, Iran, Irak en Syrië wonen samen 40 miljoen Koerden. Al decennia lang streven Koerdische bewegingen naar een eigen staat. Maar hun strijd wordt met harde hand onderdrukt, en veel Koerden zijn gevlucht, ook naar Nederland. “Al lange tijd schreeuwen de Koerden om hun mensenrechten te verdedigen, hun cultuur, hun bestaan en hun waardigheid”, aldus Yazici. “De enige Koerdische groep die ik vroeger kende was de PKK met zijn guerrillaleger dat vocht tegen het Turkse leger voor de rechten van de Koerden. Ik wilde geen PKK-soldaat worden omdat ik niemand wilde vermoorden. Maar ik begon hen wel te helpen door hen eten te geven. Ik werd gearresteerd door de Turkse overheid. Na een maand lieten ze me weer vrij en waarschuwden ze mij dat als ze me opnieuw betrapten, ik hele grote problemen zou krijgen, zoals marteling, lange gevangenisstraffen of de dood. In 1998 ontdekten de autoriteiten dat ik toch weer voedsel gaf aan de PKK. Ze begonnen me te zoeken. Maar ik werd gewaarschuwd, zorgde voor een valse identiteit en vluchtte naar Nederland.”

Yazici is blij dat hij bezoek krijgt. Hij is eenzaam, want Koerdisch bezoek krijgt hij niet. Het eerste dat opvalt is zijn sympathieke gezicht, dat ook getekend is door een zwaar leven. Hij kwam in 1999 in Nederland, maar was bang voor de overheid. “Ik dacht dat ze mij terug zouden sturen naar de Turkse autoriteiten als ik asiel zou aanvragen.” Daarom dook hij onder en werkte hij zwart. In 2005 werd hij bij een arbeidscontrole opgepakt. Hij vroeg alsnog asiel aan, maar werd door de IND niet geloofd. Hij werd opgesloten op een van de Rotterdamse bajesboten. De omstandigheden waren daar erg slecht en Yazici kreeg slaapproblemen. Ook begon hij rare geluiden te horen.

Na 8 maanden vast te hebben gezeten kwam Yazici vrij. Omdat zijn asielprocedure nog liep, belandde hij in een Alkmaars asielzoekerscentrum. Omdat hij daar de enige Koerd was, kon hij met niemand praten. Een behulpzame dokter liet hem overplaatsten naar Arnhem waar wel een paar landgenoten zaten. Elke week moest hij zich melden bij de vreemdelingenpolitie. Dat deed hij netjes, maar toch werd hij op 1 maart 2008 opeens weer gearresteerd en naar de Dordtse bajesboot gestuurd. Uit protest begon hij een hongerstaking. “Ik ga liever dood dan dat ik teruggestuurd word”, verklaarde hij. Na 39 dagen hongerstaking raakte hij bewusteloos en werd hij overgebracht naar het Penitentiair Ziekenhuis. De IND wilde zijn hongerstaking stoppen en beloofde overplaatsing naar een andere gevangenis.(1) Maar in plaats daarvan probeerden ze hem diezelfde nacht uit te zetten. Zijn advocaat wist dat te voorkomen. Yazici werd naar Zestienhoven overgebracht en begon daar weer te eten. Daarna werd hij overgeplaatst naar uitzetcentrum Schiphol-Oost, waar ze hem opnieuw probeerden uit te zetten. Yazici verzette zich echter zodanig dat dat niet lukte. Uiteindelijk kwam hij in Alphen terecht. “Daar zit ik nu en ik wacht…”, zegt hij.

“Ik ben nooit uitgeprocedeerd geweest”, zegt Yazici. Momenteel loopt voor hem een procedure op medische gronden. Zijn gezondheidsklachten begonnen op de Rotterdamse bajesboot, en zijn in Dordrecht nog verergerd door de angst uitgezet te worden. Zo maakt de Nederlandse overheid vluchtelingen kapot. “Als ik mijn medicijnen niet neem, krijg ik het heel erg benauwd”, zegt Yazici. Hij grijpt daarbij zijn keel vast om het te illustreren. “De medische zorg in Alphen is slecht”, zegt hij. “Als de dokter langskomt, vraagt hij mij diep adem te halen. Vraagt dan: goed? En dan is hij alweer weg. Misschien is hij wel helemaal geen dokter.” Gelukkig komt er sinds enige tijd een vertrouwensarts bij hem op bezoek. Met zijn advocaat probeert hij zijn rechtbankzitting van half december voor te bereiden. Misschien komt hij dan, na bijna 9 maanden, weer vrij.

De Fabel van de Illegaal is een briefactie gestart voor gevangenen in de Alphense illegalengevangenis. Meld je nu aan en schrijf ook om deze mensen een hart onder de riem te steken. Stuur een e-mail naar <info@defabel.nl> met als onderwerp [briefnieuws].
Als Yazici in 1999 asiel had durven aanvragen, was hij nu misschien in aanmerking gekomen voor de pardonregeling. Zijn wantrouwen tegenover de overheid hielp hem Turkije op tijd te ontvluchten, maar heeft hem in Nederland juist geen veiligheid opgeleverd. Hij zit gevangen, met uitzicht op vervolging in Turkije.

Noot

Terug