Doorbraak 1, april 2009
Auteur: Willem Slaapmaat
Bedenkelijke methoden om inburgeringsplichtigen op te sporen
De inburgeringsmachine loopt niet bepaald op rolletjes. De klassen blijven vrij leeg en de grote steden ruzieden met de minister van Wonen, Wijken en Integratie over wie voor de schulden moet opdraaien. Gemeenten komen intussen met steeds opmerkelijker acties om toch te gaan voldoen aan de Wet Inburgering (WI) van oud-minister Rita Verdonk. Zo biedt Alphen aan den Rijn 50 euro tipgeld voor wie een inburgeraar aanbrengt. Wageningen zet de welzijnsorganisatie Welvada in om mogelijke inburgerplichtigen thuis te bezoeken. Den Haag linkt “het nieuwe inburgeren” aan consumeren via grote postercampagnes. En een Moergestelse docente weigert principieel om na 36 jaar in Nederland nog aan de inburgeringsplicht te voldoen.
Inburgeringsplichtigen moeten "de Nederlandse cultuur" leren waarderen. (Foto: Veronica Heemskerk)
|
In Haagse tramhokjes zijn posters te zien met daarop een witte man, een zwarte vrouw en een kind met de tekst “Winkelen vinden wij gezellig”. Met daaronder: “Het nieuwe inburgeren is van ons allemaal”. De bekrompenheid en de idiotie waarmee het “Nederlanderschap” wordt gepresenteerd, met de klassieke mythe van het onvertaalbare woord “gezellig” voorop. Op een andere poster staat: “Even uitwaaien op het strand”. Het zal toch niet zo zijn dat je straks alleen nog naar het strand mag als je bent “ingeburgerd”? Waarom men het heeft over “het nieuwe inburgeren”, is volledig onduidelijk.
Inburgeren moet van de overheid, zoveel is duidelijk. Dat het echt moet, dat de inburgerplichtigen het examen moeten halen binnen een bepaalde tijd en dat ze verplicht zijn om te komen op gesprekken met de gemeente is voor velen van hen de reden waarom ze op een inburgeringscursus zitten. Inburgeraars moeten onder meer leren hoe een bank- of girorekening te openen of oefenen hoe ze een kind bij de burgerlijke stand moeten aangeven. Van het baliepersoneel moeten ze dan een handtekening vragen dat ze het goed gedaan hebben. “Dat voelt vernederend”, zegt een inburgeraar. Het nut van de inburgeringscursus valt nogal eens te betwijfelen. “Mijn startniveau is getest (250 euro betaalt de gemeente daarvoor aan De Gelder Groep) en mijn examenniveau moet hetzelfde zijn. Toch moet ik 3 maanden naar cursus (1.630 euro betaalt de gemeente daarvoor aan bureau Nieuwland of Agens) voor ik examen kan doen.” “Bij mij in de klas zit zeker de helft er overbodig. Net als ik spreken ze Nederlands, weten ze al wat een strippenkaart is, hebben ze girorekeningen en vaak ook werk.” “Maar je kunt het niet weigeren”, zegt een Wageningse inburgeraar uit het Midden-Oosten. Wie niet op de oproep verschijnt voor een gesprek, riskeert 250 euro boete. Wie het examen niet binnen de gestelde tijd haalt, riskeert maar liefst 1.000 euro boete.
In Alphen aan den Rijn trekt wethouder Hub van Wersch alles uit de kast om Alphenaren die nog geen inburgeringscursus hebben gevolgd, maar de lessen wel kunnen gebruiken, over de streep te trekken. Wie de gemeente tipt en een kandidaat “aanbrengt”, krijgt 50 euro beloning, meldt het Leidsch Dagblad. Volgens de wethouder zijn de inburgeraars pas echt ingeburgerd als ze hun diploma hebben gehaald. Waar het aanbieden van een I-Pod om meisjes te lokken voor een prik tegen baarmoederhalskanker het wantrouwen tegen deze vaccinatie sterk vergrootte, lijkt nauwelijks iemand zich druk te maken om het belonen van burgers die veronderstelde niet-ingeburgerden aangeven. In Wageningen pakken ze het heel anders aan. Hoewel? Daar worden instanties met vertrouwen bij de “allochtone” inwoners ingezet om inburgeraars op te sporen. Welzijnsorganisatie Welvada gaat met een lijst van de gemeente “op de koffie” bij mogelijke inburgeringsplichtigen die niet reageerden op de oproepbrief van de gemeente. Wie echter geen koffie schenkt en de welzijnsmeneer of -mevrouw niet belooft alsnog aan de oproep van de gemeente te voldoen, zou wel eens in aanmerking kunnen komen voor de eerste boete van 250 euro.
Openlijke principiële weigeraars zijn er dan ook weinig, voorzover althans bekend bij Doorbraak. Een Amerikaanse vrouw uit Moergestel weigert echter wel om principiële reden aan de inburgeringsplicht te voldoen, meldt het Brabants Dagblad. De al 36 jaar met verblijfsvergunning in Nederland wonende docent tandverzorging aan de Hogeschool Utrecht moet van de gemeente examen doen, of desnoods een verkorte toets. Ze kan, zegt het college van B&W na overleg met de Informatie Beheer Groep, niet de juiste diploma’s of certificaten tonen waaruit blijkt dat ze over voldoende kennis van de Nederlandse taal beschikt. “Ik ben er principieel op tegen dat ik een toets moet doen”, zegt de Amerikaanse. Een oom van haar vader werd uit Nederland weggevoerd en in de gaskamers van de nazi’s gedood. “Mede door de punctuele regelgeving van de Nederlandse ambtenaren.”