Geen gezin op straat: korte bezetting van de hal van woningcorporatie De Key (beeldverslag)

Vandaag voerden ruim 40 mensen actie bij woningcorporatie De Key in Amsterdam, tegen de aanstaande huisuitzetting van Busra en haar gezin. Ze troffen een dichte deur aan, maar er bleek wel een medewerkster bereid om buiten een petitie en handtekeningen in ontvangst te nemen. Ze kon nauwelijks het geduld opbrengen om naar de tekst ervan te luisteren, en voor Busra toonde ze geen enkel begrip. Toen ze terug naar binnen ging, wisten de actievoerders de deur open te houden en tijdelijk de hal te bezetten. Twee bewakers trachtten de aanwezigen naar buiten te duwen, maar toen de toespraken begonnen, gaven ze dat op. In de hal werd tegelijk een flex-crèche geopend voor de deelnemende peuters, en kleurden actievoerders kleurplaten tegen De Key in. Na een half uur werd de actie afgesloten en werd buiten nog een groepsfoto gemaakt. Hieronder nog de toespraak van Doorbraak-activist Harry Westerink (helemaal onderaan de video van zijn toespraak).

Eric Krebbers

We staan hier uit solidariteit met een gezin dat uit hun woning dreigt te worden gezet. Die dreigende dakloosheid is een rechtstreeks gevolg van de flexhuurpolitiek van woningcorporatie De Key. Die verhuurder is al jaren bezig om woningen te verkopen, te liberaliseren en te flexibiliseren. Daarmee brengt De Key de woonzekerheid van al zijn huurders in gevaar. Daarmee roept De Key een systeem in het leven waarbij al die huurders aan de lopende band op straat komen te staan, vroeger of later. Zo is De Key een soort uitzendbureau geworden op het gebied van huren. Een tijdje huren, dan huisuitzetting, dan weer een tijdje huren, dan weer huisuitzetting. Die ellendige flexhuurmachinerie moet stoppen! Wij zeggen: fuck flex!

Doorbraak strijdt tegen de politiek van flexibilisering, op het gebied van wonen en op het gebied van werken. Flexibilisering betekent: vergroting van de woononzekerheid en de bestaansonzekerheid. Het betekent: verkwanseling en ontduiking van rechten en verworvenheden waarvoor de generaties voor ons lang hebben gevochten. Wij laten ons dat niet zomaar afpakken. Wij hebben schijt aan de leugenachtige praatjes waarmee de flexpolitiek wordt verkocht. Flexibilisering is niet leuk, is niet hip, is niet dynamisch, is niet in het belang van huurders en werkers. Het is onrecht. Het is kapitalistische onderdrukking en uitbuiting. Het is winst maken over de ruggen van mensen in kwetsbare posities. Het is een grof schandaal.

Mensen met een bijstandsuitkering moeten vandaag de dag verplicht onbetaald werken. Wij noemen dat dwangarbeid. Ze hebben geen loon, geen arbeidsrechten, geen arbeidsrechten, geen bescherming en veiligheid. Flexwerkers, mensen die nog wel betaald werk hebben, krijgen steeds slechtere arbeidscontracten, voor korte tijd, tegen een schamel loon, met veel werkdruk en toenemende bestaansonzekerheid. Flexhuurders krijgen steeds slechtere huurcontracten, zonder huurbescherming, zonder privacy, zonder verhuisvergoeding, met steeds minder rechten en steeds meer plichten, en met steeds meer controle. Wij zeggen: fuck flex!

Busra, haar man en hun kind moeten in hun huidige woning kunnen blijven! Zij mogen niet op straat worden gegooid. De Key moet ter verantwoording worden geroepen. En niet alleen De Key, maar alle woningcorporaties die meewerken aan de afbraak van de sociale huur en van de huurbescherming. In plaats van te collaboreren met de afbraakpolitiek van de regering en de verschrikkelijke gevolgen daarvan door de strot van de huurders te duwen, moeten woningcorporaties de beleidsmakers duidelijk maken dat die afbraakpolitiek moet stoppen. Zij moeten daar stelling tegen nemen. Want genoeg is genoeg!

Busra en haar gezin worden van het kastje naar de muur gestuurd. Geen enkele instelling, ook de gemeente Amsterdam niet, biedt het gezin een oplossing. In plaats daarvan krijgt het gezin alleen maar neo-liberale kletspraatjes te horen, zoals: “Het is je eigen verantwoordelijkheid”. Wij zeggen: “Het is de eigen verantwoordelijkheid van woningcorporatie De Key om dit gezin goede en betaalbare woonruimte te bieden”. Die verantwoordelijkheid moet De Key eindelijk eens oppakken, in plaats van weg te kijken en er actief aan mee te werken dat een baby van zeven maanden dakloos wordt.

Vandaag staan we hier om Busra en haar gezin te ondersteunen. En dat zullen we blijven doen. Morgen, volgende week en volgende maand. En ook andere flexhuurders die worden bedreigd met huisuitzetting kunnen op onze steun rekenen. Morgen, volgende week en volgende maand. Samen staan we sterk. Samen kunnen we een vuist maken en de flexhuurpolitiek een halt toeroepen. Hoe meer mensen aan die strijd meedoen, hoe meer kans we hebben om de strijd tegen de flexpolitiek te winnen. Fuck flex!

Harry Westerink