Gemeente Amsterdam stopt helemaal nog niet met dwangarbeid
Vorige week is de onjuiste slagzin “De gemeente Amsterdam stopt met het werken voor je uitkering” in de publiciteit geweest. Aanleiding voor die kreet was een gemeentelijk persbericht dat op veel instemming kon rekenen. In Amsterdam worden de “participatiebanen” van zo’n drieduizend bijstandsgerechtigden afgeschaft. De instroom tot die “banen” met behoud van uitkering stopt deze maand en de afbouwperiode van de bestaande “banen” loopt tot 1 mei 2015. Maar in tegenstelling tot wat de gemeente stelt, stopt men nog helemaal niet met alle dwangarbeid voor bijstandsgerechtigden.
Dat werken met behoud van uitkering nog lang niet van tafel is, werd me vorige week duidelijk uit een gesprek met SP-wethouder Arjan Vliegenthart, waar ik en een paar andere leden van het comité Dwangarbeid Nee bij aanwezig waren, onder wie ook dwangarbeiders. Het ziet er namelijk naar uit dat het Amsterdamse dwangarbeidcentrum aan de Laarderhoogtweg voorlopig nog open blijft, ondanks de belofte in het college-akkoord dat de gemeente gaat stoppen met het verplichte onbetaalde werken. De trajecten in dat centrum vallen in feite buiten alle categorieën die in de reïntegratieverordening worden genoemd. Er staan daarover geen beleidsregels op papier, laat staan dat die regels in de gemeenteraad zijn besproken.
Dwangarbeid gaat door
De comitéleden lieten de wethouder weten dat de gemeentelijke Dienst Werk en Inkomen en ook stichting Herstelling, die het dwangarbeidcentrum draaiende houdt, steeds beweren dat het op de Laarderhoogtweg om een reïntegratietraject zou gaan, ook bij de afhandeling van klachten. Maar uit veel interne stukken blijkt dat de gemeente alleen maar een disciplineringstraject voor ogen heeft. Als bijstandsgerechtigden in een ander reïntegratietraject volgens de gemeente-ambtenaren niet goed slagen of als dat traject wordt afgebroken, dan krijgen ze behalve een strafkorting op hun uitkering als extra straf dat ze naar het disciplineringstraject van Herstelling worden gestuurd. Sommige bijstandsgerechtigden werken in dat traject een jaar of langer met behoud van uitkering. Vliegenthart praatte er een beetje omheen wat er met het dwangarbeidcentrum zou gaan gebeuren. “Nou, die paar participatieplaatsen die er zijn, die gaan wel verdwijnen”, zei hij. “Nee, nee, daar gaat het niet om”, reageerden we. “Al die andere reïntegratietrajecten die geen officiële status hebben en nergens onder vallen, moeten ook weg.”
De wethouder bleek er warempel niet eens van op de hoogte dat de bijstandsgerechtigden in het dwangarbeidcentrum geen contract krijgen. Ook wist hij niet dat ze daar voor onbepaalde tijd moeten werken en dat er werkelijk niets op papier staat. De dwangarbeiders die bij Herstelling werken, bevestigden tegenover de wethouder dat geen enkele dwangarbeider een contract heeft en ook niet weet waar hij of zij aan toe is. Daarop kwam de wethouder met de slappe smoes dat wij geen misstanden aan hem zouden hebben gemeld, waar hij tijdens het vorige gesprek wel om had gevraagd. Maar dankzij het actie- en onderzoekswerk van het comité is eerder al een stortvloed aan klachten en misstanden naar buiten gekomen, die onder meer hebben geleid tot de publicatie van een uiterst kritisch rapport en van een serie artikelen in De Volkskrant. En in juni kwam nog een ander schandaal aan het licht, toen bleek dat dwangarbeiders werden blootgesteld aan mosterdgas, asbest en andere schadelijke stoffen. In feite is de dwangarbeid die via Herstelling aan bijstandsgerechtigden wordt opgelegd, één grote misstand die inmiddels al jarenlang wordt aangeklaagd. De wethouder vraagt dan ook naar de bekende weg.
“Maar eh, ik kan niet zomaar het centrum sluiten. Daarover beslist de gemeenteraad”, wierp de wethouder nog tegen. “Onzin”, zeiden de comitéleden, “In overeenstemming met de wet bepaalt het college van B en W welke voorziening wordt aangeboden aan bijstandsgerechtigden. Dus jij hebt de bevoegdheid om maatregelen te nemen.” Vliegenthart lijkt niet de wil te hebben om de dwangarbeid aan de Laarderhoogtweg te beëindigen, hoewel het college-akkoord wel degelijk heeft bepaald dat verplicht onbetaald werken ook daar stopgezet moet gaan worden. In feite voert hij daarmee het akkoord niet uit en blijken de mooie woorden op papier gebakken lucht te zijn.
Nieuwe vormen van dwangarbeid?
Tijdens het gesprek kwam ook nog naar voren wat de nieuwe trajecten voor bijstandsgerechtigden inhouden. De gemeente gaat uit van deze indeling:
- “Proefplaatsingen” bij werkgevers, waarbij het gaat om Wajongers die drie maanden gratis werken om hun “loonwaarde” te laten vaststellen. Werken met behoud van uitkering dus, buiten alle regels om die gelden voor een normale proeftijd.
- Een combinatie van zogenaamde “perspectiefbanen” en een “leerstage”. Het is daarbij de bedoeling dat de bijstandsgerechtigde eerst een half jaar “stage loopt” om opgeleid te worden voor de baan die hij later bij het bedrijf zou kunnen gaan krijgen. Die “stage” kan met een half jaar worden verlengd, waarna “de stage” dan zelfs een jaar zou duren. Dit alles met behoud van uitkering. In Het Parool noemt de wethouder als voorbeeld een banketbakkerij waar de bijstandsgerechtigde de beginselen van het vak leert. Na uiterlijk een jaar zou de bijstandsgerechtigde een “perspectiefbaan” aangeboden krijgen, waarbij het loon dat hij dan ontvangt deels door de werkgever en deels door de gemeente wordt betaald. De werkgever is niet verplicht om de bijstandsgerechtigde daarna regulier in dienst te nemen, wat de deur wijd open zet voor misbruik en uitbuiting. De bijstandsgerechtigde kan daar bovenop ook nog een “perspectiefbaan” bij een andere werkgever krijgen, voor een half jaar. Zo kan het gebeuren dat een bijstandsgerechtigde een jaar “stage loopt”, een half jaar een “perspectiefbaan” heeft, vervolgens een half jaar een andere “pespectiefbaan” heeft, dus twee jaar onderweg is naar een reguliere baan, en aan het eind van het liedje toch in de bijstand blijft zitten. De wethouder heeft aangegeven dat hij op zoek wil gaan naar “perspectiefbanen” op scholen, bijvoorbeeld als ondersteunend personeel. In 2015 gaat er een proef draaien met 425 tijdelijke “perspectiefbanen”, waarvan er 115 zijn bedoeld voor jongeren. Dat kan uitgroeien tot 1000 “perspectiefbanen”, maar dan moet daar wel genoeg geld voor zijn.
- “Leerwerktrajecten” op grond van artikel 10f van de Participatiewet. Het gaat om “het bieden van ondersteuning” aan personen van 16 tot 27 jaar die nog geen “startkwalificatie” hebben behaald.
- “Beschut werk”. De gemeente kan aan iemand met een arbeidsbeperking een baan aanbieden “in een beschutte omgeving en onder aangepaste omstandigheden”.
- Instroom in een “arrangement” op basis van de Participatiewet. Het gaat om “garantiebanen met een onbepaalde duur en via loonkostensubsidie naar “loonwaarde”.
Tijdens het gesprek brachten we naar voren dat de bijstandsgerechtigde in het geval van “perspectiefbanen” en “leerstagetrajecten” steeds het risico loopt dat de werkgever alleen interesse in hem heeft zolang en voor zover hij een gratis of goedkope arbeidskracht is. Na afloop van de “stage” en de “perspectiefbaan” kan de baas hem laten vallen als een baksteen, omdat er geen verplichting is om hem als reguliere werknemer aan te nemen. Dat klemt des te meer omdat het begrip “leren” dat bij “stagetrajecten” wordt gebruikt, vaag is en allerlei vormen kan aannemen. De wethouder liet weten dat hij misbruik van de regeling niet volledig kon voorkomen. Maar als het op grote schaal zou voorkomen, dan zou de gemeente met de betrokken werkgever “geen zaken meer doen”. Dat zou ook gelden voor verdringing van bestaand betaald werk. “Als een werkgever net op grote schaal mensen heeft ontslagen, dan doen we daar ook geen zaken mee”, zo zei hij. Vage beloften die geen enkele garantie bieden voor de bijstandsgerechtigden die het slachtoffer zijn geworden van dit soort bazen.
Schriftelijk contract?
Ook tijdens de rest van het gesprek bleef de wethouder vaag. De regels in de nieuwe reïntegratieverordening bleken boterzacht, zo werd duidelijk. In de verordening staat ferm dat doel, inhoud en duur van het reïntegratietraject van te voren moet worden vastgesteld. Daarover moet met de bijstandsgerechtigde worden gecommuniceerd, wat bij trajecten van stichting Herstelling tot nu toe echter nooit gebeurt. De wethouder liet tijdens het gesprek in het midden of de verdere invulling van het concrete traject moet worden vastgelegd in een schriftelijk contract, op papier dus, of dat een mondelinge “afspraak” voldoende zou zijn. Dat gold ook voor de motivatie waarmee gemeente-ambtenaren kunnen afwijken van de voorstellen die bijstandsgerechtigden zelf inbrengen. Ook daarbij zou een mondelinge mededeling al kunnen volstaan, wat ambtenaren uiteraard vrij spel geeft om te doen en te laten wat ze willen. De wethouder wist al helemaal niet of “de afspraken” moesten worden vastgelegd in een afzonderlijk schriftelijk contract of in een officiële beschikking. In de verordening wordt daar niets over gezegd.
Wat gaat er nu eigenlijk veranderen ten opzichte van de bestaande praktijk, waarbij vaak geen rekening wordt gehouden met de wensen en voorstellen van de bijstandsgerechtigden? Talloos zijn de misverstanden, communicatiestoornissen en welles nietes-discussies achteraf, zo is de ervaring van Dwangarbeid Nee, juist omdat er nauwelijks iets op papier staat. De comitéleden hebben slechte ervaringen met de mondelinge “afspraken” tussen klantmanagers en hun “klanten”. Tijdens het gesprek overhandigden ze de wethouder een beschikking die een van de aanwezige dwangarbeiders had ontvangen die meer dan een jaar in het “traject kantooromgeving” van het dwangarbeidcentrum heeft gezeten, zonder enig contract en zonder duidelijke “afspraken”. Hij is medeondertekenaar van een petitie van een groep dwangarbeiders die onlangs in opstand kwamen. Nu wordt hij naar het Amsterdamse Bos gestuurd. Gaat er nog een jaar dwangarbeid voor hem volgen?
Geen onafhankelijke klachtencommissie
Vanwege de rechteloosheid en het misbruik waarmee dwangarbeiders worden geconfronteerd, is het van groot belang dat er een onafhankelijke klachtencommissie bestaat die bij slechte bejegening en meningsverschillen tussen klantmanagers en “klanten” objectief kan oordelen. De wethouder onderzoekt momenteel het klachtenreglement, maar wenst er geen belangrijke wijzigingen in door te voeren. Een onafhankelijke klachtencommissie wijst hij doodleuk af. Als argument daarvoor geeft hij aan dat de DWI als organisatie moet leren van de klachten. Maar dat kan ook en zelfs nog beter als de klachtencommissie onafhankelijk kan opereren, zou je zeggen. De wethouder kijkt daar anders tegenaan. Veel klachten worden gegrond verklaard, liet hij weten, dus de bestaande interne klachtenprocedure loopt goed. Bovendien zou de Ombudsman al een onafhankelijke procedure bieden. Als een klacht niet naar behoren is afgehandeld, zou de bijstandsgerechtigde zich tot de Ombudsman kunnen wenden.
Ook komt er niet meer ruimte voor collectieve klachten. De comitéleden hebben geprobeerd om de wethouder ervan te overtuigen dat die ruimte er wel moet komen. Veel bijstandsgerechtigden vrezen immers dat ze tijdens de interne klachtenprocedure opnieuw zullen worden geconfronteerd met dezelfde klantmanager door wie ze slecht zijn behandeld. Bovendien heeft de afdeling klachten alleen een begeleidende functie. Het antwoord op de klacht wordt opgesteld door de teammanager van de klantmanager, die zijn eigen versie geeft over de welles-nietes discussies tussen klantmanager en bijstandsgerechtigde. Die versie gaat vervolgens een eigen leven leiden. Hoog tijd dus om de bijstandsgerechtigden te voorzien van meer en stevigere procedurele mogelijkheden. Maar dat weigert de SP-er Vliegenthart dus.
Nieuwe actiepunten
Dwangarbeid en de kritiek erop komt al een hele tijd in de publiciteit, vooral ook dankzij dwangarbeiders en andere bijstandsgerechtigden die ertegen strijden. Die acties hebben resultaat. De “tegenprestatie” van de Participatiewet is door de VVD als verplichting op de agenda gezet. Volgens een enquête in het blad Binnenlands Bestuur zou tachtig procent van de gemeenten de “tegenprestatie” vrijwillig willen opleggen. Als dat inderdaad zo is, dan komt dat met name door het protest van onderop. En die twintig procent dan? Is de “tegenprestatie” werkelijk van tafel? Zeker niet, de strijd tegen dwangarbeid blijft broodnodig. Het comité Dwangarbeid Nee gaat voor het standpunt van de FNV: op 1 mei 2015 moet dwangarbeid het land uit zijn. Overigens spreekt de FNV niet van “dwangarbeid”, maar van “werken zonder loon”.
Niettemin is er al het nodige bereikt in de strijd tegen de Amsterdamse dwangarbeid. Dankzij de activiteiten van Dwangarbeid Nee kwam in het college-akkoord na de gemeenteraadsverkiezingen te staan: “We stoppen met het werken met behoud van uitkering”. Een half jaar later is de dwangarbeid over de hele linie nog niet afgeschaft, maar wel de “participatiebanen”. De uitwerking van het college-akkoord door wethouder Vliegenthart laat echter veel vragen open. Ondanks de afschaffing van de “participatiebanen” blijkt dwangarbeid voor bijstandsgerechtigden te blijven bestaan. De grootste grief is wel dat het dwangarbeidcentrum aan de Laarderhoogtweg, waar enkele honderden bijstandsgerechtigden werken, open blijft. Wat een schande, en daarvoor is de SP-wethouder rechtstreeks verantwoordelijk. Het is duidelijk dat de strijd van onderop tegen dwangarbeid onverminderd door moet gaan.
Piet van der Lende
Zo zijn politici nu eenmaal. Veel beloven en vervolgens woordbreuk plegen. En vooral de politici, die voor de zwakkeren zeggen op te komen zijn de grootste leugenaars en graaiers.
…..”de DWI als organisatie moet leren van de klachten.”
…..”Veel klachten worden gegrond verklaard, liet hij weten, dus de bestaande interne klachtenprocedure loopt goed”.
……”Bovendien zou de Ombudsman al een onafhankelijke procedure bieden”.
Als een klacht niet naar behoren is afgehandeld, zou de bijstandsgerechtigde zich tot de Ombudsman kunnen wenden.
Waarom doen alle opmerkingen denken aan de uitspraken van Paas (Voorzitter Divosa) die bijna verlekkerd opmerkte dat de Participatiewet langs de afgrond scheerde van fundamenteler wetten, zoals de Rechten van de Mens en wetten over Arbeid en Privacy. De praktijk zou het gaan uitwijzen; rechterlijke uitspraken naar aanleiding van conflicten en ontsporingen zouden de Wet Van (N)Jet ten slotte vaste voet aan de grond geven. Een spelletje voor echte Liefhebbers!
Dat die scherpslijperij over de ruggen gaat van mensen die tegelijkertijd alle financiële middelen uit handen wordt geslagen om te procederen, blijft buiten beschouwing van deze Titanen voor wie strijd een spel blijft met knikkers. Dat het aantal zelfmoorden onder de nieuwe tot lijfeigenen gemaakte burgers inmiddels 8% hoger ligt dan het toch al trieste landelijk gemiddelde, leidt bij bestuurders alleen tot nog halsstarriger vasthouden aan straffen, financieel klein houden, controleren en te werk stellen zonder rechten, zonder loon en zonder perspectief op iets anders. De overheid vertoont hiermee alle verschijnselen van een verslaafde met dwangmatige herhaling van ontsporende patronen. Wie verlost ons van een Dwangmatige Overheid?
DISCIPLINEREN: 1) Aan orde en tucht gewennen 2) Aan tucht en orde gewennen 3) Onder tucht brengen 4) Tuchtigen.
Delen van de bevolking die niet kunnen meekomen in de maatschappij wordt verweten dat de problemen waar ze mee te maken hebben hun eigen schuld zijn. Vanuit het neoliberale mensbeeld wordt disciplinering van deze groepen als het antwoord op hun problemen gezien. In grote lijnen is deze beschrijving ook van toepassing op de Nederlandse situatie.
Discipline
Discipline wil zeggen dat je de regels en procedures binnen je bedrijf of organisatie kent en je daarnaar voegt. Heb je problemen of zijn er zaken onduidelijk, dan wend je je tot degene die daarvoor verantwoordelijk is. Het betekent ook dat je aan jezelf regels kunt opleggen en je daar aan kunt houden.
Wat betekent dat concreet?
Kleine en grote regels: ze berusten allemaal op afspraken. Medewerkers die de afspraken kennen en zich hier aan houden, helpen hun bedrijf goed te laten draaien. Het tegenovergestelde van discipline is anarchie: je weigert je aan regels te houden.
Wanneer word er een disciplinering maatregel opgelegd? Als je iets fout gedaan hebt. Maar Wat hebben de uitkeringsgerechtigden nu fout gedaan? Als we de overheid moeten geloven is het aanvragen van een uitkering een fout, een misdrijf en daarom moet jij gedisciplineerd worden. Er word dus een straf opgelegd in de vorm van een disciplineringstraject of andere disciplineringsmaatregelen waaronder geldboetes of het onthouden van inkomsten.
Je kunt geen werk vinden omdat de arbeidsmarkt op zijn gat ligt en er op iedere vacature waar jij op solliciteert er ook makkelijk 400 verschillende mensen reageren. De kans dat jij die nieuwe werknemer word is dus erg klein. De overheid spreekt hier opeens van een afstand van de arbeidsmarkt (iets wat tot de dag van vandaag niet uitgelegd kan worden wat dit nu betekend) en jij hebt die afstand tot de arbeidsmarkt en omdat jij die afstand tot de arbeidsmarkt hebt word dus een straf opgelegd in de vorm van een disciplineringstraject of andere disciplineringsmaatregelen waaronder geldboetes of het onthouden van inkomsten.
Laten we eerlijk zijn. Naar mijn weten is het aanvragen van of het hebben van een uitkering of het hebben van een afstand tot de arbeidsmarkt geen strafbaar feit volgens onze, maar ook het Europese recht. Sterker nog, het is je recht en ondertussen eigenlijk ook verplicht. Toch word je hier voor bestraft met word dus als straf een disciplineringstraject of andere disciplineringsmaatregelen opgelegd.
We zijn dus nu tot de conclusie gekomen dat je, ondanks dat je geen strafbaar feit hebt gepleegd, toch bestraft kunt worden met een disciplineringstraject of andere disciplineringsmaatregelen.
Nu rijst bij mij de vraag of via het bestuursrecht een strafmaatregel zoals een disciplineringstraject, waar een persoon als straf, verplicht word, onder dreiging van nog zwaardere straffen, om zich lichamelijk en geestelijk ter beschikking (een soort TBS maatregelen) te stellen aan de overheid of aan derden (bedrijven)? Zeker omdat je namelijk geen strafbaar feit hebt gepleegd, maar gebruik hebt gemaakt van een recht (aanvragen uitkering) of omdat je wegens omstandigheden die buiten je macht liggen, geen werk kunt vinden.
Volgens mij mag alleen een rechter een dergelijke straf eisen, voor een misdaad of misdrijf en is het aan de rechter om te beslissen of jij daadwerkelijk een strafbaar feit hebt gepleegd en is dat niet de SD medewerker die dit bepaalt. Volgens mij word het bestuursrecht misbruikt om mensen te dwingen en te onderwerpen, voor iets waar ze in veel gevallen, niks aan kunnen doen of schuld aan hebben.
Als dat niet tegen alle wetgevingen in gaat weet ik het ook niet meer.
“De overheid spreekt hier opeens van een afstand van de arbeidsmarkt.”
Een goed functionerende markt kenmerkt zich door keuzevrijheid en naar een andere aanbieder stappen, wanneer de eerste je niet bevalt. Een markt, waarbij je 400 keer je behoefte moet uiten en 399 keer teleurgesteld wordt, is geen fatsoenlijke markt, zeker niet wanneer de overheid je dwingt dat ene aanbod te accepteren. Tevens heeft een aanbieder er belang bij, dat de markt intransparant wordt, dus ze zullen onduidelijk zijn over wat ze van een sollicitant verlangen. Denkt de overheid: “Al mijn uitkeringsgerechtigden moeten gaan netwerken,” dan sluiten werkgevers die mogelijkheid af. Kan ineens iedereen ‘zowel solitair als in teamverband werken’, dan stappen ze daar vanaf. Zegt het gewone volk netjes ‘Leiden’ om zich daarmee toegang te verschaffen tot hogere kringen, blijkt men in die hogere kringen ineens ‘plat te proate’ en ‘Leie’ te zeggen. Dit laatste voorbeeld staat er los van, maar het illustreert hoe deze mechanismen werken en daar bestaat bij uitkeringsinstanties totaal geen notie van. Toch past de overheid het onbewust toe, want overheidsfuncties vind je nooit op werk.nl.
@vilseledd IEDEREEN die zegt op te komen voor de ” zwakkeren ” moet in de gaten worden gehouden.
” Maar eh, ik kan niet zomaar het centrum sluiten. ” wie gaat zich bewust overbodig maken vraag ik me af.
al die ” begeleiders ” chefjes enzv. willen wel aan het werk blijven. Er word gewoon goed verdient aan al die armoezaaiers hallal maaltijden voor ” vluchtelingen ” begeleiding trajecten voor Bijstand ” parasieten ” noodopvang voor daklozen noem het maar op. Honderden miljoenen ? Veel in ieder geval. De schijn word er ook mee opgehouden zo van hallo zie ons eens als ( gevestigde ) politiek druk bezig zijn de problemen op te lossen problemen.
Op zich vind ik verzet tegen dwang ( arbeid ) nodig maar het kan niet zonder zelf coops starten. Anders worden al je machteloze goede bedoelingen genegeerd en afgedaan als geklaag door de gevestigde orde. Want wat is het alternatief dat de activisten die tegen dwang arbeid ageren aandragen ? Een basis inkomen voor iedereen ? Dat is volkomen in tegenspraak met het huidige politiek economische systeem. Een systeem van grote belangen tegenstellingen.
We staan met lege handen wij de mensen die hun hele leven in de armoede zitten in NL. Ondanks de goede bedoelingen van bijv. de Bijstandsbond.
Kijk, dit bedoelde ik dus. De SP moet als partner van VVD en D66 dwangarbeid steunen. Stelletje sociaal democraten, echte socialisten zouden nooit met liberalen in zee gaan. Behalve als ze reformistisch denken en helemaal gehersenspoeld zijn met burgerlijk parlementarisme. Hoe ironisch dat juist de maoïsten uit de jaren 70 nu zo gedegenereerd zijn. Maar ja dat doet de voormalige moederpartij ( Chinese ”Communistische” Partij ) van de ooit maoistsiche SP ook. Confronteert de SP Amsterdam met dit en laat hun leden weten dat de SP Amsterdam mede verantwoordelijk is voor dwangarbeid!
Ik vind dat de arbeidsmarkt zich moet aanpassen aan de zwakkeren in de samenleving, zodat zij zo echte kansen krijgen om betaald werk te bemachtigen. Dan zijn er geen re-integratie- en disciplineringstrajecten meer nodig en kan het strenge sanctie-regime in de Bijstand worden afgeschaft. Dus de werkdruk binnen het bedrijfsleven moet omlaag en aan werknemers moeten lang niet zulke idioot hoge eisen gesteld worden om te kunnen functioneren.
Ik ben eigenlijk wel een voorstander van het basisinkomen. Waarom zou iedereen perse moeten werken? En toch zeker niet als er maar voor 1 op de 7 mensen een baan beschikbaar is. Hebben die overige 6 mensen dan geen recht op een normaal bestaan omdat ze toevallig geen baan kunnen bemachtigen. En dan nog wat is werk? De belangrijkste baan ter wereld is het moederschap en dit wordt nauwelijks betaald (op een paar toeslagen na dan).
Perspectiefbaan?? Gatverdamme, ik word al misselijk als ik het woord “Proefplaatsing” zie. Gemeente Stichtse Vecht (o.a. Maarssen, Breukelen) is hier ook gek op, in samenwerking met gemeente Utrecht (UW Bedrijven) willen ze iedereen het liefst in onbetaald werk te Utrecht stoppen, bijvoorbeeld bij Post.NL En inderdaad: nooit een contract gezien.
Als ze al het werk gratis weggeven krijg ik toch nooit een baantje om uit de uitkering te komen? Er blijft geen (normaal betaald) werk meer over. Via schimmige reïntegratie-bedrijfjes komt Gemeente Stichtse Vecht met de gekste ‘gratis werken baantjes’ omdat dit een ‘leertraject’ zou zijn. Wat ik dan moet leren (26 jaar werkervaring) wordt niet vermeld.
Gratis werken werkt niet. Gratis werken is funest voor de economie. Je kweekt er alleen maar onwil mee.
Gelukkig ontstaan er nu acties om dit tegen te gaan.
Vooral voor de mensen die niet zo taalvaardig en/of assertief zijn vind ik het ‘zonder loon regulier werk verrichten onder dwang van korting op uitkering’ schandalig en ik ben blij dat Doorbraak het voor deze mensen opneemt.
Waar hebben we het eigenlijk over. Wettelijk Minumum Loon. Dat zegt toch genoeg???
Een half jaar zit deze wethouder er nu, eindelijk laat hij eens wat van zich horen, grootse verwachtingen, en wat is er verandert?
Het woord participatiebaan is verandert in het woord perspectiefbaan. Verder is er niets verandert.
Gemeente Amsterdam stopt met dwangarbeid, niets van dit alles.
Hoop dat deze wethouder weer snel verdwijnt. En hij is van de SP? Ik denk dat hij iets teveel naar zijn tante heeft geluisterd.
En precies hierom haten mensen politici. Eerder deze week zaten ze bij Een Vandaag te miepen, dat burgers eens wat meer vertrouwen in de politiek moeten hebben, maar in juni een belofte doen, waarvan je dan al weet, dat je ‘m gaat breken is misdadig gedrag. En van al dat geframe, zoals Samsom in een net pak en dat we de oude actievoerende Diederik niet meer zouden zien of op dwangarbeid een ander etiketje plakken en dan verwachten, dat de burgerbevolking zo dom is erin trapt, hebben we ook de neus vol.
Nou Vilseledd over televisie kijken en politiek gesproken. Ik wist gister niet wat ik zag. Echt niet. Ik zat eerst naar nieuwsuur te kijken. Een discussie te volgen tussen Emile Roemer van de SP en Alexander Pechtold van D66. Werd er toch in dat programma beweert dat alle mensen die op de SP of PVV stemden onopgeleid waren en alle mensen die wel opgeleid waren die zouden de gevestigde orde stemmen zoals VVD, PVDA en D66. Nou ben ik geen voorstander van de PVV. Maar kom op zeg! Je kan toch niet beweren dat iedereen die op de SP of PVV stemt onopgeleid is. Dat werd gewoon als waarheid verkondigd. Het was geen gescheld, men zei het alsof het de waarheid betrof. Nou toen hadden we dat gehad. Zat ik even later naar de NOS te kijken. Zag ik daar een man voorbij komen die een chip in zijn hand liet schieten (op dezelfde manier als een piercing). Daarmee kon hij dan al zijn betalingsverkeer doen evenals zijn GSM bedienen. En o ja, dat hadden al 50 mensen in Nederland vrijwillige laten doen.
Raven, dit is off topic.
Ja Eric klopt. Het is off-topic. Echter omdat de foto van de SP wethouder zo vrolijk prijkt bij het artikel en de SP de enige partij is die het woord dwangarbeid in de mond neemt kon ik het toch niet laten om even te laten weten dat SP stemmers dus als onopgeleid bestempeld worden door de serieuze nieuwszenders op de tv. Dat vind ik toch vrij schokkend. En even de moeite van het vermelden waard.
Als je even goed had geluisterd werd er niet gepraat arm en rijk maar dat de kloof tussen de burgers en politiek en dat laag opgeleide mensen minder tevreden zijn dan hoog opgeleide mensen en daarom de laag opgeleide mensen als protest stemmen op de SP of de PVV.
De laag opgeleide mensen zouden meer verwachten van de politiek dan de hoog opgeleide mensen???? Ongelofelijk. Dit heeft niks met de hoogte van de opleiding te maken, maar met de hoogte van je inkomen en vermogen. Laten we eerlijk zijn, bij de mensen met een kleine beurs word het hardst bezuinigd, dat ze steeds minder loon krijgen en meer gaan moeten betalen en dan ook nog eens flink onder druk worden gezet, zeker als je in een uitkering zit terwijl de rijkeren alleen maar rijker worden en kunnen doen en laten waar ze zin in hebben omdat de politiek dit zo geregeld heeft en de rijken ook nog een handje boven het hoofd houdt. Het is die ongelijkheid die kwaad bloed zet en waarom burgers de politiek wantrouwen.
http://tvblik.nl/nieuwsuur/9-december-2014
En dan komen we weer terug bij de SP. Emiel mag dan wel een knuffelbeer zijn, hij is geen leider of politicus die een gevecht aankan gaan zonder dat hij iedere keer onder de tafel in gelult word. Hij is geen vechter. want was hij dat wel, dan had hij de lokale SP’ers toch wel even aangepakt op het punt dwangarbeid en het toestaan er van. Je kunt niet de strijd aanbinden met armoede of tegen dwangarbeid, maar vervolgens voeren de lokale SP’ers een VVD beleid uit. Burgers zien dat ook en dat maakt je als partij erg ongeloofwaardig. Het word dus echt tijd dat er bij de SP iemand opstaat die wel van zich afbijt, die wel weet waar hij of zij over praat, die wel de lokale SP’ers wijst dat zij daar niet zitten om een VVD beleid uit te voeren.
Heb ik allemaal gehoord Paul. Ik heb wel goed geluisterd. Maar ze deden net alsof iedereen met een kleine beurs onopgeleid is. En dat vond ik zeer stigmatiserend. Kijk alleen al naar ons Paul. Wij zitten in de arme hoek maar zijn alles behalve dom en onopgeleid. En die link werd constant gelegd en daar heb ik me kapot aan gestoord. Dat maakte me echt boos. En wat betreft de SP heb je helemaal gelijk. Die partij heeft dringend een andere leider nodig. Jan Marijnissen en Agnes Kant waren van een heel ander kaliber.
Ik heb gister al een folder van de gemeente in mijn brievenbus ontvangen over de participatiewet. Deze gaat de Wet werk en bijstand vervangen stond er en het werk dat je straks moet gaan doen met behoudt van uitkering zal bestaan uit het rapen van takken na een storm en schoonmaakwerkzaamheden op schoolpleinen. Dat is hier bij ons in de gemeente in elk geval zo. Zijn er al meer mensen die een dergelijke folder ontvangen hebben? Zoals jullie weten woon ik in Brabant. In elk geval heeft het afschaffen van dwangarbeid in de huidige vorm dan weinig nut lijkt mij. Aangezien de participatiewet er nu officieel mee door is.
Het volgende citaat uit de folder wil ik jullie niet onthouden. Let op en huiver. Ik citeer: “Een tegenprestatie bestaat uit onbetaald werk dat goed is voor de samenleving, bijvoorbeeld: het opknappen van speelplekken in de wijk of na een storm de takken van wandelpaden verwijderen. Een tegenprestatie kan heel nuttig zijn. Niet alleen voor de samenleving, maar ook voor u! U ontmoet namelijk andere mensen, u ontwikkelt vaardigheden die u bij een betaalde baan goed kunt gebruiken en u doet iets nuttigs voor anderen. Als u niet meewerkt aan een tegenprestatie kan dat gevolgen hebben voor uw uitkering.”. De folder is natuurlijk nog veel langer maar dit citaat vond ik toch wel heel bijzonder en de moeite van het vermelden waard.
Voor het opruimen van vuil en opknappen van de perken en speeltuinen hadden we vroeger een gemeentelijke dienst, mensen die hier voor normaal betaald werden.
Die gemeentelijke dienst is weg bezuinigt en word nu ingevuld door uitkeringsgerechtigden, die dit werk als tegenprestatie, ver onder het minimum (CAO) loon moeten uitvoeren. Weiger je die werkzaamheden te doen (bv. omdat dit werk onder het minimum (CAO) loon betaald), onder hun voorwaardes, krijg je een maatregel (lees: straf) opgelegd. Hoe je dit ook went of keert, het is gewoon dwangarbeid en verdringing van normaal betaald werk.
Ben ik 100 procent met jou eens Paul. Echter de vraag is nu heeft dit werk weigeren (althans voor de uitkering) en naar de rechter stappen nog zin aangezien de participatiewet er vanaf 1 januari officieel mee door is in Den Haag?
“U ontmoet namelijk andere mensen, u ontwikkelt vaardigheden die u bij een betaalde baan goed kunt gebruiken en u doet iets nuttigs voor anderen.”
Hier kletsen gemeenten uit hun nek, want het doel van de tegenprestatie is niet het vinden van werk. Ik zou alle foldertjes hierover goed bewaren, want tegenwoordig kun je niet meer zeggen: “Aan uitingen gedaan in deze folder kunt u geen rechten ontlenen; in geval van tegenstrijdigheid geldt de verordening of de wet.”
“U ontmoet namelijk andere mensen, u ontwikkelt vaardigheden die u bij een betaalde baan goed kunt gebruiken en u doet iets nuttigs voor anderen.”
Vreemd; bij een rijke vrek, die geen andere mensen om zich heen duldt, maken ze zich ook niet druk. Het ‘eerlijke verhaal’, zoals Diederik Zwamzoon zou zeggen is: “Omdat u van ons een uitkering ontvangt, kunt u niet vrij uw levensstijl kiezen, maar verwachten we van u, dat u onder de mensen komt en arbeid ten algemenen nutte verricht.”
“Voor het opruimen van vuil en opknappen van de perken en speeltuinen hadden we vroeger een gemeentelijke dienst, mensen die hier voor normaal betaald werden.”
Je zou ook nog degenen, die het vuil neerkwakken kunnen verplichten om een weekje vuil op te ruimen. Ik vind het nogal wat om een bijstandsgerechtigde, die in veel gevallen toch al hun bijdrage hebben geleverd aan de maatschappij, al is het dan niet de volle 40 jaren, het vuil te laten opruimen van de jeugd. We willen ze toch opvoeden tot verantwoordelijke volwassenen en niet tot Saudische prinsjes, die schijten op het huishoudelijk personeel.
“Echter de vraag is nu heeft dit werk weigeren (althans voor de uitkering) en naar de rechter stappen nog zin aangezien de participatiewet er vanaf 1 januari officieel mee door is in Den Haag?”
Zoals Eric vaker aangeeft: niet in je uppie, want een ambtenaar is alles vergeten als die het stadskantoor uitloopt, maar de WWB’er staat ermee op en gaat ermee naar bed. Raakt de ambtenaar overspannen, dan neemt een ander het over, dus je vecht tegen een gedrocht, dat nooit moe wordt. De enige manier is op soortgelijke manier te reageren, dus je organiseren.
Klopt Vilseledd. Organiseren is belangrijk. Echter hier in het Brabantse land waar ik woon een hele klus.
Je kunt het altijd voor de rechter brengen. Ik heb al diverse keren aangeven dat als jij wel het werk accepteert, jij ook recht hebt op een normale betaling en dit ook kunt eisen en je wettelijk gezien ook in je recht staat.
http://www.belastingdienst.nl/bibliotheek/handboeken/html/boeken/HL/stappenplan-stap_1_nagaan_of_er_een_dienstbetrekking_is.html
Wat lees ik dan? Nou dit:
1.1.1 Echte dienstbetrekking
Een echte dienstbetrekking heeft de volgende kenmerken:
-De werknemer heeft zich verplicht om voor de werkgever te werken.
-De werkgever is verplicht om de werknemer voor het werk loon te betalen.
-Tussen de werknemer en de werkgever bestaat een gezagsverhouding.
Nu laat ik dat even los op de situatie zoals werk met behoud van een uitkering. Alle 3 de voorwaardes zijn dan van toepassing op de uitkeringsgerechtigde die dat werk moet doen. Er is dus sprake van een echte arbeidsbetrekking en omdat het een echte dienstbetrekking betreft, moet deze dienstbetrekking wel voldoen aan de wettelijke normen. Dus een betaling van een normaal afgesproken loon of op zijn minst, het minimum (CAO) + de betaling van alle belastingen en premies is dan wettelijk gezien, verplicht en dit is iets wat je gewoon kunt eisen.
In de belasting wet is daar geen uitzondering in te vinden, met uitzondering van vrijwilligers werk. Je vind het zelfde ook terug in de arbeidswet. Ohh wacht, vrijwilligers werk. In de bijstand komt verplicht vrijwilligers werk voor, echter, ook aan vrijwilligerswerk zijn regels gebonden en 30 uur verplicht vrijwilligerswerk doen heeft niet echt het karakter van vrijwilligerswerk, dus ook hier zou je kunnen spreken van een arbeidsrelatie en dan moet deze arbeid gaan voldoen aan de geldende regelgeving.
En wat zegt de belasting dienst over vrijwilligerswerk? Nou dit:
Wat is vrijwilligerswerk?
De Belastingdienst heeft een eigen definitie van vrijwilligerswerk. Dat de Belastingdienst hierbij van groot belang is, vraagt enige toelichting. Of een persoon en een organisatie besluiten tot vrijwilligerswerk is natuurlijk hun eigen zaak. Maar de Belastingdienst wil natuurlijk geen loon- of inkomstenbelasting mislopen over uitbetalingen aan de vrijwilliger. Anders zou elke onderneming kunnen stellen dat een persoon die werkt slechts een vrijwilliger is en zo de loonbelasting ontduiken. Daarom zijn de regels van de Belastingsdienst bepalend of een vergoeding aan een vrijwilliger belastingvrij mag worden uitbetaald.
In de definitie van de Belastingdienst gaat het om werkzaamheden die niet beroepshalve worden verricht voor een privaatrechtelijk lichaam welke niet onderworpen is aan vennootschapbelasting.
Bij sportorganisaties maakt het niet uit of er al dan niet vennootschapsbelasting wordt geheven. Ik wil eerst stilstaan bij de eis dat er sprake moet zijn van arbeid voor een privaatrechtelijk lichaam. Voor de Belastingdienst is er dus geen sprake van vrijwilligerswerk als er gewerkt wordt voor een overheid, zodat die geen belastingvrije vergoedingen aan vrijwilligers kan verstrekken. Want dat is een publiekrechtelijk lichaam of rechtspersoon.
Maar er is nog een andere afgrenzing. Ook een eenmanszaak, een maatschap en een
vennootschap onder een firma vallen af. Want die ondernemingsvormen zijn evenmin op te vatten als een privaatrechtelijk lichaam, want ze zijn geen rechtspersoon. Ook bij deze organisaties kan een vrijwilliger geen belastingvrije vergoedingen ontvangen voor verrichte werkzaamheden.
Wat overblijft zijn de privaatrechtelijk rechtspersonen, maar alleen voor zover zij niet onderhevig zijn aan vennootschapsbelasting. De BV en de NV vallen daarmee af. Ze zijn weliswaar een privaatrechtelijk rechtspersoon, maar vallen juist wel onder de vennootschapsbelasting. Hetzelfde lot treft de onderlinge waarborgmaatschappij en coöperatie. Bij geen van die organisaties kan een vrijwilliger dus onbelast vergoedingen ontvangen.
bron: http://www.bcbplein.nl/pages/sub/3/30677/Onbelaste_vergoedingen_aan_vri.html
Nu wil de sociale dienst dat jij verplicht vrijwilligers werk gaat doen. Dan weet je nu dat ook hier regels voor zijn.
Paul bedankt voor je antwoord.
Ik woon in Eindhoven en was verplicht stom werk te doen. Ver beneden mijn werkervaring en opleiding. Ik vind het idee niet slecht maar dan alleen voor jongeren. Nog een tip misschien. Kijk eens op de website http://www.banenbijbedrijven.nl
Hier heb ik mijn nieuwe baan gevonden