Gemeente, maak van je dwangarbeid gewoon cao-banen als je zo graag wilt dat bijstandsgerechtigden betaald werk vinden
Vroeger werden arbeiders in de groenvoorziening standaard nog beloond met een salaris en een contract. Waarom gebeurt dat niet meer als het om bijstandsgerechtigden gaat? Hoogstwaarschijnlijk omdat de gratis arbeid van bijstandsgerechtigden voor de gemeente Alphen aan den Rijn veel goedkoper is. Zo kan men de bezuinigingen doordrukken die de landelijke overheid de gemeenten oplegt. Uiteraard gaat dat ten koste van mensen aan de onderkant van de samenleving. Mensen die het al moeilijk genoeg hebben en vanwege de economische crisis nauwelijks een betaalde baan kunnen vinden. Als de gemeente Alphen aan den Rijn zo graag ziet dat bijstandsgerechtigden betaald werk vinden, dan kan de gemeente er zelf toe overgaan om de gratis arbeiders die nu in de groenvoorziening moeten werken, een baan aan te bieden tegen de geldende CAO-voorwaarden. Door bijstandsgerechtigden onbetaald te laten werken naast en met mensen met een WSW-indicatie, zet de overheid beide groepen tegen elkaar op. WSW-ers voelen zo de hete adem in hun nek van de gratis arbeiders die de bijstandsgerechtigden zijn. Zonder het zelf te willen, worden bijstandsgerechtigden tot concurrent gemaakt van arbeidsgehandicapten, die zelf op de zogenaamde vrije arbeidsmarkt ook moeilijk aan de slag kunnen komen. Dat is een hele nare verdeel-en heerspolitiek van de overheid, waar ook de gemeente Alphen aan den Rijn aan meedoet. In plaats van achter deze politiek aan te hollen, doen bijstandsgerechtigden en arbeidsgehandicapten er goed aan om samen sterk te staan.
Jane Abdoella in Dwangarbeid in opkomst (Alphen in het nieuws)
Het is mij gelukt om, voorlopig althans, aan de dwangarbeid te ontsnappen. Ik heb mezelf er alleen wel in allerlei bochten voor moeten wringen en er de dwangtherapie voor terug gekregen. Hoera! Dit geeft wel aan hoe moeilijk de strijd ertegen is !!!!!
hmm… ben je nou niet van de regen in de drup gekomen? nou moet je weer gaan strijden tegen die dwangtherapie.
echte banen of niks, werkloosheid is niet de schuld van de werklozen
Ja Fix, dat klopt. Ik ben inderdaad van de regen in de drup gekomen. Maar ik moest iets doen. Aangezien de gemeente al vanaf het jaar 2006 (dus nog voor de particpatiewet in aantocht was!!!) bezig is geweest om mij in de dwangarbeid te duwen. Eerst noemden ze het Workfirst, later weer een leer/werkstage. Maar het kwam altijd op hetzelfde neer natuurlijk, gewoon synoniemen voor de dwangarbeid. Dus ja, dan moet je voor je gevoel iets ondernemen. Van Doorbraak had ik toen nog nooit gehoord. Dus ja, dan strijd je wat in je eentje. Ik heb dezelfde strategie geprobeerd als Deva Daniel Luysterberg. Zijn verhaal heb je misschien ook al wel gelezen? Bij hem heeft deze strategie goed uitgepakt. Hij is daardoor ontheven van de arbeidsverplichtingen. Bij mij heeft de strategie helaas averechts gewerkt en mij is nu dwangtherapie opgelegd door de gemeente (met goedkeuring van de rechter ook nog). Dus ik ben de Sjaak. Daarom zeg ik al: Het is moeilijk te strijden tegen de dwangarbeid. En daarom is georganiseerd verzet hiertegen keihard nodig. Absoluut noodzakelijk! Kan iemand mij trouwens al vertellen hoe die rechtszaak tegen de dwangarbeid in Amstelveen afgelopen is? De hopelijk positieve uitspraak hiervan kan gebruikt worden als belangrijke jurisprudentie in toekomstige andere zaken tegen de dwangarbeid.
Artikel 9 WWB spreekt niet over werk, maar over aangeboden voorzieningen. Een leertraject, tegenprestatie, werk traject/project, dwangtherapie, het maakt niet uit hoe ze het noemen, het feit is dat je iets moet doen voor een geldbedrag en zo lang je de voorziening zelf niet weigert, maar alleen de voorwaardes, kan de gemeente er niks tegen doen. Getuige ook de gerechtelijke uitspraak.
http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:CRVB:2013:CA2251 <——- Dit geeft aan dat zolang je de voorziening zelf niet weigert en daarmee dus voldoet aan artikel 9 WWB, maar de voorwaardes niet accepteert en daarom niet tekent, men je geen maatregel mag opleggen.
Doe er je voordeel mee.
Sla de website op en maak ook een copy van de tekst. ik weet niet hoelang het er nog zal staan.
Ik vecht al jaren tegen dwangarbeid.
Met redelijk veel succes, ik heb het alweer een tijdje niet meer hoeven te doen. alleen af en toe weer eens een reintegratietraject waar ze je dan leren hoe je moet solliciteren. En dat van een trainer die daar nooit veel moeite heeft moeten doen, en met weinig diploma’s decades geleden is aangenomen door de gemeente. Zelfs al een paar keer een leermeester gehad die nog nooit gesolliciteerd heeft! En die moet het mij leren? 😉
Maar weet je wat het is, natuurlijk willen de gemeentes jou niet aannemen! Want stiekem wil de overheid gewoon die mensen in de bijstand blijven houden!
waarom? Zodat de werkgever altijd die stok blijft houden van: voor jou 10 anderen!
Wat zou er gebeuren als de werkgever die stok niet meer had? geen uitkeringsgerechtigden meer? Dan zou arbeid veel te duur worden! Zeker arbeid dat niet populair is. We hebben het in de jaren 60 gezien! En we weten het resultaat.
Maar in plaats van Turken en Marrokanen naar Nederland te halen laten wij het domme werk straks doen door een legertje dwangarbeiders. en de werkenden kunnen we klein houden door te dreigen met hetzelfde, als ze niet goed hun best doen…
Hoi Paul. Fijn dat jij alles altijd zo goed uitzoekt. Ik zal zeker deze site opslaan. Echter bij mij spreekt de gemeente nu niet meer over artikel 9 maar over artikel 55. Gelukkig heeft de baas van het kantoor mijn zaak over willen nemen (ik ben dus van dat jonkie af). Dus ik zie mijn hoger beroep bij de Centrale Raad met vertrouwen tegemoet. Neemt niet weg dat mijn omgang met de gemeente inmiddels wel een stoelendans is geworden. Ik heb mijn burn out klachten enorm moeten overdrijven om op die manier ternauwernood aan de dwangarbeid te kunnen ontsnappen. Op grond daarvan is het nu dus dwangtherapie geworden. De rechter ging daarin nog een stap verder door mij naar een psychiater te verwijzen. Wat mijn huisarts belachelijk vindt dus die zaak bij de centrale raad kan ik wel winnen verwacht ik. Maar…nu komt het: Zodra ik weer gezond wordt verklaard kunnen ze mij weer naar de dwangarbeid gaan sturen. Dus…zoals ik al zei…een stoelendans.
vergeet niet dat mensen in de bijstand altijd goedkoper zijn in onderhoud dan mensen die een volwaardig loon betaald moeten worden. werkenden leveren vaak genoeg minder op dan hun baan kost.
ps; daklozen zijn trouwens zelfs nóg goedkoper, want niet alleen word een zwerversuitkering gekort op de bijstandsvariant, maar spaart het ook nog eens een huis uit plus de bijkomende huur en energiekosten. waarom hebben we zoveel daklozen?
@raven; ik denk dat je in een soort catch22 val getrapt ben. dat is een situatie die expres zo is opgezet dat iemand alleen maar slechte keuzes heeft.
het maakt hun niks uit hoeveel moeite je erin steekt om je in allerlei bochten te wringen en hoeveel extra werk je hun geeft met al je tegenwerking, want hun worden ervoor betaald en jij niet. je bent min of meer hun baanszekerheid zogezegd, een zinloze baan, die eigenlijk uitsluitend neerkomt op eigen werkverschaffing en het waarborgen van het behoud daarvan. verders lachen ze zich rot om de ironie van de puinhoop die ze je van je leven helpen te maken door je het met je eigen toedoen te laten gebeuren. kan niet anders, want hier zitten gewoon echt zieke geesten achter.
Je hebt gelijk Fix. 100 procent gelijk. Ik denk er precies hetzelfde over als jij. Maar ja, wat moet ik anders doen he? Ik weet dat ik hun op die manier werkverschaffing geef. Ik hou me ook liever niet met hun bezig want het zijn inderdaad zieke geesten die andere mensen hun leven proberen te verzuren (en het lukt ze nog ook). Maar ja, niets doen is ook al geen optie. Want als je in de bijstand beland bent word je wel gedwongen je in allerlei bochten te wringen. Geen ontkomen aan. Daarom ben ik persoonlijk wel een voorstander van een soort van basisinkomen. Op die manier kunnen nutteloze “banen” zoals bijvoorbeeld de sociale dienst medewerkers naar huis geschopt worden. Want inderdaad ja, dankzij mij en vele andere bijstandsgerechtigden hebben hun nu een goed betaalde baan.
wat je kan doen is toch verder proberen strijden tegen die dwangtherapie (een therapie die waarschijnlijk ook weer neerkomt op gewoon dwangarbeid), laat je niet gek maken. en geef ook niet op als je in een traject terechtkomt, probeer dan van binnenuit verzet op te wekken en het beleid saboteren. watvoor lui zitten er trouwens in de clientenraad van de soos? misschien kan je daar je probleem eens voorleggen.
nb; het heil van een basisinkomen hangt of staat bij degenen die de hoogte ervan bepalen. kijk daarom vooral heel heel erg goed uit als rechts ermee op de proppen komt als zijnde een goed idee.
Ja Fix, dat ga ik ook doen hoor. Ik geef zomaar niet op (alleen al uit principe niet). Mijn advocaat heeft al een verzoek tot hoger beroep ingediend bij de Centrale Raad van Beroep. Want je hebt gelijk, ook die therapie is uiteindelijk weer gericht op dwangarbeid. Ze willen dat ik bij een psychiater in behandeling ga om op die manier te werken aan “mijn beperkingen” zodat ik daarna weer geschikt zal zijn voor vrijwilligerswerk. Want het kan jaren duren voordat ik weer geschikt ben voor de betaalde arbeidsmarkt. En dan nog zal dat waarschijnlijk alleen mogelijk zijn met een WSW indicatie. Ja zo staat het letterlijk in het rapport van de bedrijfsarts van Salude. Dus ja, ze willen mij flink in de tang gaan krijgen. De rapportage is ook echt op een stigmatiserende toon geschreven. Niet zo zeer van wat er letterlijk staat beschreven als inhoud, maar meer als je zo tussen de regels doorleest zeg maar. De toon van de rapportage bevat veel stigmatisering. Ze staat er bijvoorbeeld dat ik niet aan sport doe. Onzin, ik heb daar gezegd dat ik geen geld heb voor een sportclub. Dat betekent niet dat ik niet in beweging kom. Dat ik twee uur per dag met de hond wandel en veel fiets dat staat er bijvoorbeeld dan weer niet in. Ook wordt er wel tien keer in vermeld dat ik alleen woon. Maar dan echt op zo’n toon van: Ze woont alleen omdat ze niet capabel is om een relatie te onderhouden. Dat soort dingen allemaal. Ook staat er allerlei informatie in over mijn privé leven waarvan ik zoiets heb van: Dat had ik liever voor mezelf willen houden. Het voelt gewoon niet goed. Geen idee wat voor lui er hier in de cliëntenraad zitten? Daar heb ik nooit contact mee gehad. Wat dat basisinkomen betreft geef ik je gelijk. Ook daar zitten haken en ogen aan. Zo vind ik bijvoorbeeld dat het niet voor iedereen moet zijn. Ik vind dat er een bovengrens qua inkomen aan vast moet zitten als criteria voordat je er voor in aanmerking kunt komen. Ook zou een goede uitkering voor alle mensen zonder baan een goed alternatief zijn. Dan heb je niet meer dat onderscheid wat momenteel is tussen bijstand, WW en WAO. En het controle apparaat kan dan ook weg. Als je de uitkering op het individu afstemt dan hoeft er niet meer gekeken te worden naar of iemand nu wel of niet samenwoont of getrouwd is. Dan ben je ook gelijk van de inmenging in iemand zijn privé leven af. Er zijn wel oplossingen te bedenken. Maar ik krijg sterk het idee dat de gevestigde orde en ambtenarij helemaal geen oplossingen wil. Omdat ze anders zelf niet meer in de zetel van de macht zitten. Want zoals jij al gezegd hebt: Het zijn zelf zieke geesten. Ze zouden zelf in therapie moeten om aan hun sadisme en machtswellust te gaan werken.
Hallo, ik ben ook zo’n dwangarbeider in het groen en begin het zo langzamerhand zat te worden om maar te ‘werken met behoud van uitkering’. Na een jaar lang uitgebuit te zijn door een commerciëel bedrijf, dat veel vriendjes had in de gemeente, zit ik sinds oktober in een nieuw traject. Na een kort contract zit ik al vanaf het begin van het jaar te wachten op een nieuw contract. De begeleiding stelt geen drol voor en als ik wat wil leren (cursussen) moet ik er voortdurend achteraan bellen en tot nu toe nog niks concreets aangeboden gekregen. (Als ik me ziek meldt zijn ze er als de kippen bij en moet ik naar de huisarts). Desondanks is het werk op zich prettig. Lekker buiten bezig en ik heb leuke collega’s.
Ik vraag me af of er niet via één of andere constructie (via de rechter) loon valt af te dwingen. Zijn er hier mensen die dat hebben geprobeerd?
Hallo Raven,
“De toon van de rapportage bevat veel stigmatisering. Ze staat er bijvoorbeeld dat ik niet aan sport doe.”
Alleen al het woord ‘gedrag’, dat te pas en onpas gebezigd wordt is daar een voorbeeld van. Zou je een handeling van een SD-ambtenaar als ‘gedrag’ bestempelen, dan zijn ze meteen gepikeerd. Maar ook het woord ‘beperkingen’ wekt ergernis op, alsof werkende mensen geen beperkingen hebben. Ik kan ze uit de droom helpen: iedereen heeft beperkingen en geen arts, laat staan een psychiater, gaat die oplossen.
“Geen idee wat voor lui er hier in de cliëntenraad zitten?”
Ik denk, dat je daar mensen vindt, die de sociale dienst naar de mond praten, omdat ze dat als vrijwilligerswerk doen. Dan zitten ze in een traject en hoeven ze niet in een oranje hesje de stad schoon te maken.
“Wat dat basisinkomen betreft geef ik je gelijk. Ook daar zitten haken en ogen aan.”
Een heel belangrijke haak en oog is, dat je mensen dwingt een inkomen aan te vragen bij de overheid. Dat gaat nog goed, zolang het de eerste 10 jaar onvoorwaardelijk is, maar na de eerste krantenkoppen in 2027 “Onvoorwaardelijk basisinkomen niet langer houdbaar in huidige vorm” begint de ellende opnieuw.
“Maar ik krijg sterk het idee dat de gevestigde orde en ambtenarij helemaal geen oplossingen wil. Omdat ze anders zelf niet meer in de zetel van de macht zitten.”
Klopt, maar dan kom je op het terrein van het libertarisme en daar heeft de moderator en pesthekel aan.
Firebeatle:
Ten eerste: dergelijke trajecten leiden nooit tot een baan. Ze houden hem je voor als worst, zodat je hard gaat werken in jouw hoop, dat ze je ’talent’ ontdekken en zeggen: “Jou laten we niet zomaar gaan.” Mensen, die wel een baan vinden, vinden dat op eigen kracht en nooit door bemiddeling van een ‘werkcoach’ of welke titels die personen ook dragen.
Ten tweede: zonder meer een loonvorderingsprocedure beginnen. Uit het feitelijk gedrag van werknemer en werkgever is een arbeidscontract af te leiden.
Ten derde: niet meer hard werken, maar subtiel saboteren, zoals men dat vroeger in militaire dienst deed.
wat vilseledd zegt, dat is de weg die bewandeld dient te worden.
nb; als je lid word van fnv krijg je gratis rechtsbijstand. kan zinvol zijn
Een loonvorderingsprocedure beginnen. Bedankt voor de tip. Die kende ik nog niet.
“nb; als je lid word van fnv krijg je gratis rechtsbijstand.”
Daar zit wel een jaar wachttijd op; het eerste jaar is het alleen advies.
Een loonvorderingsprocedure heb ik al een paar keer geopperd. Je zult dan wel hard moeten maken dat de manier waarop de werkzaamheden moeten plaats vinden, er sprake moet zijn van A, een betaling van een geld bedrag (zei noemen het een uitkering), B, een gezagsstructuur en C, er een overeenkomst of contract moet zijn. Hier heb je de wettelijke definitie van een dienstverband.
In dit laatste, het contract of overeenkomst, staat bijna altijd wel iets in de vorm van dat het met behoud van een uitkering word gedaan of dat de totale werkzaamheden een “salaris” of “loon” ter hoogte van de uitkering norm word betaald. En door die overeenkomst te tekenen ben je wettelijk gezien, wel akkoord gegaan met die voorwaardes.
Er is een rede waarom gemeentes, werk en re-integratie bedrijven willen dat jij ter plekke, liefst zonder te lezen en onder dwang van een zware maatregel, dat contract of overeenkomst tekent. Nu weet je waarom.
Je zult dus heel duidelijk moeten maken dat jij onderbetaald word.
@Raven en ook de anderen, Als je post 4 eens gelezen had en met name de gerechtelijke uitspraak, dan had je nu al een wapen gehad om je te verdedigen. Sterker nog, ik heb dit al diverse malen geschreven. Als jij het werk (of de voorziening) niet weigert (en daarmee voldoe je aan artikel 9 WWB), maar wel hun voorwaardes en daar jou eigen voorwaardes stelt zoals een minimum (CAO) of markt conform loon en de betalingen van alle belastingen en premies, voor ieder uur dat je er werkt, dan kan de gemeente je daarvoor geen maatregel voor op leggen. Het is dan aan hun om wel of niet akkoord te gaan met jou voorwaarden.
Zo werkt het op de normale arbeidsmarkt ook. Zouden de gemeentes, werk en re-integratie bedrijven je wel dwingen (met een straf) om voor hun te werken en OOK HUN VOORWAARDES TE ACCEPTEREN, onder dreiging va neen straf, dan spreek je met recht over dwangarbeid. Een normaal bedrijf kan jou ook niet dwingen om hun voorwaardes te accepteren als jij het er niet mee eens bent.
kan je het niet ook gewoon allebei doen? of beide argumenten in dezelfde rechtsprocedure vervatten? het lijkt me dat de dwangarbeid zonder twijfel beschouwd en beargumenteerd mag worden als arbeid waarvoor eigenlijk cao, loon en het gangbare contract behoort te gelden, dus wat dat betreft gaat het over hetzelfde, alleen is de ingang anders, maar beiden lijken me legitiem. er is weinig verschil tussen voorwaardes niet accepteren en eisen dat je werk onder de normale voor arbeid geldende regels valt. wat idd wel een belangerijk punt is is dat je in beide gevallen er nadrukkelijk op moet letten dat je hun voorwaardes niet accepteerd, bijv wanneer je ergens voor moet tekenen ofzo, en gelukkig blijkt dat dus ook te mogen. de versie die uiteindelijk dient uit te monden in een normale betaalde baan verdient iig wel de voorkeur.
“In dit laatste, het contract of overeenkomst, staat bijna altijd wel iets in de vorm van dat het met behoud van een uitkering word gedaan of dat de totale werkzaamheden een “salaris” of “loon” ter hoogte van de uitkering norm word betaald. En door die overeenkomst te tekenen ben je wettelijk gezien, wel akkoord gegaan met die voorwaardes.”
“V.C.” (Vi coacta, door overmacht gedwongen) in je handtekening verwerken en vervolgens thuis meteen een brief erachteraan, dat je het als arbeidscontract ziet. Of dit als opmerking erop schrijven, alvorens je handtekening te zetten. Gezagsstructuur leid je uit het feitelijk gedrag van werkgever en werknemer af, maar er staat ook genoeg in de overeenkomst. Oook kun je vragen, of ze dit in de vorm van een beschikking opleggen.
“Er is een rede waarom gemeentes, werk en re-integratie bedrijven willen dat jij ter plekke, liefst zonder te lezen en onder dwang van een zware maatregel, dat contract of overeenkomst tekent. Nu weet je waarom.”
Het beste is meteen aan ze duidelijk te maken, wat je ervan denkt en wat je van plan bent bij doordrukken. Onder dwang de handtekening zetten is toch iets, waarvan we hebben afgesproken in de Westerse wereld, dat we dit nooit meer willen. Dergelijke rechten gaan terug tot de vrede van Westfalen in 1648, toen de eerste burgerrechten gestalte kregen.
Ik zou in ieder geval heel rustig zitten lezen; stel je dan niet op als een bang vogeltje, maar als een professional, die af en toe een fronzende blik trekt, dan weer eens geconcentreerd aan het lezen is en aan het einde zegt: “Hier staat me nogal wat; alvorens hiermee akkoord te gaan, zal ik juridisch advies moeten inwinnen.”
Het laatste wat Vilseledd zegt is heel herkenbaar. Het is moeilijk om je op het moment suprême niet te laten intimideren door zo’n consulent van de sociale dienst. Op dat moment heb je de regels en rechten allemaal niet zomaar bij de hand omdat je overmand wordt door angst en onzekerheid. Bang om de uitkering kwijt te raken en in de schulden te komen. Ik ben vanaf 2006 (weer opnieuw) werkloos geworden en vanaf die tijd is de sociale dienst telkens bezig geweest om mij in de dwangarbeid te krijgen. Ik kende Doorbraak toen nog niet en de term dwangarbeid ook al niet. Ik las er weinig over op het internet dus ik stond niet sterk genoeg in mijn schoenen om er op de manier op te reageren zoals hierboven door diverse mensen geadviseerd wordt. Ook noemde ze het geen arbeid maar gebruikte ze misleidende benamingen zoals bijvoorbeeld leer/werkstages. Wat ik destijds niet begreep. Want ik dacht de hele tijd maar van: Stage waarom? Ik heb mijn diploma toch al behaald. Daarom ben ik destijds een andere weg ingeslagen en heb ik mezelf overspannen gemeld met alle gevolgen van dien. Daardoor loop ik nu weer tegen andere consequenties aan zoals bijvoorbeeld artikel 55 met de bijhorende dwangtherapie. Maar ik zal de tips die ik krijg over het voorkomen van dwangarbeid zeker in mijn achterhoofd houden, ook al kan ik door momenteel even in de praktijk niet zoveel mee. Paul: Dat je achterstallig loon kunt eisen dat had ik inderdaad van jou al een aantal keren gelezen. Ik wist alleen nog niet dat de term loonvorderingsprocedure echt een officiële juridische term is die je zo kunt aankaarten bij een advocaat.
Dit is het zelfde als tekenen voor gezien of onder protest. Een rechter zal heel snel zeggen: dan had je gewoon niet moeten tekenen maar eerst moeten onderhandelen over betere voorwaardes. Er hoort pas getekend te worden door beide partijen als iedereen het eens is met de voorwaardes die gesteld zijn in het contract. Er zijn genoeg gerechtelijke uitspraken die dit bevestigen. Dat er voor jou, als uitkeringsgerechtigde, door niet te tekenen, er een negatieve kant aan zit (dat willen ze je laten geloven) , in de vorm van een maatregel, dat doet absolute niet ter zake.
Dat jij het als een arbeidscontract of overeenkomst ziet, het werk wel wil doen, maar hun voorwaardes en slechte betaling niet accepteert, en jij je eigen eisen stelt, is je goed recht en dat staat ook te lezen in de uitspraak van post 4.
Je moet sterk in je schoenen staan om dit zo te doen. Voor jou en mij is dat geen probleem, maar voor andere mensen juist wel. Vaak moet er direct getekend worden onder dreiging van een straf. Op de vraag waarom er direct getekend moet worden, zul je geconfronteerd worden met tig smoezen en de nodige bedreigingen om het contract toch maar getekend te krijgen.
Vaak weten mensen ook niet wat hun rechten zijn of krijgen zelfs niet de kans om dat uit te zoeken. Het is verstandiger om de uitkeringsgerechtigden eens te vertellen wat wel hun rechten zijn en hoe ze zich moeten verdedigen.
@Raven,
Artikel 55 is een voortvloeisel of beter gezegd een aanhangsel van artikel 9. Een extra verplichting.
Met de juiste motivatie kun je dit ook onderuit halen, denk bv aan het zelfbeschikkingsrecht. Bij een medische behandeling moet er namelijk altijd toestemming zijn van beide partijen. Ik kan ook nog verwijzen naar EVRM artikel 8 omdat men jou onder dreiging van een straf, dwingt om een medische behandeling te ondergaan. Zover ik van jou begrepen heb, moet jij arbeid gaan verrichten onder medisch toezicht (observatie) en moest je ook naar de psycholoog of psychiater . En ook hier geldt weer, de voorziening (werk) niet weigeren, maar de voorwaardes.