Groeiende barbarij

De aanval op Charlie Hebdo is niet alleen een aanval op een weekblad dat eerder de spot dreef met de islam – en andere religies. Het is een aanval op een weekblad dat ook door velen nog steeds gerekend werd tot ‘links’ – en het lijdt geen twijfel dat de slachtoffers zichzelf als antiracisten zagen. In Charlie Hebdo werd ook hard uitgehaald naar het Front National, Charlie Hebdo tekenaars leverden cartoons voor anti-racisme campagnes. Dat sluit niet uit de Charles Hebdo zich al lang had aangesloten bij de mensen die misschien niks hebben met welke religie dan ook, maar voor wie vooral de islam een probleem is. En die deze religie niet zozeer zien als een geloofsovertuiging maar eerder als een soort genetische aandoening. Anderhalve maand geleden pronkte op de voorpagina een karikatuur van vier zwangere moslima’s met als kop; ‘de seksslavinnen van Boko Haram zijn kwaad’; ‘blijf van onze kindertoeslag af!’ roepen ze. Wat heeft dit giftig mengsel van seksisme en racisme te doen met ‘religie-kritiek’? Je ne suis pas Charlie. Het zijn niet alleen de islamofobe keyboardwarriors die verlekkerd constateren hoe breed gedeeld hun reflex is. De aanval op Charlie Hebdo past in een beproefde tactiek van salafistische jihadi’s; door moorddadige aanvallen op symbolische doelen willen zij de polarisatie tussen geloofsgemeenschappen opdrijven richting een sektarische burgeroorlog. Als ze het konden lezen, zou het moordcommando in Parijs vast verguld zijn met de reacties van Nanninga en Wilders (reacties die de zo verfoeide Marine Le Pen trouwens rechts inhalen: deze verklaarde nog schijnheilig dat de moordenaars niet op een hoop gegooid moeten worden met moslims in het algemeen).

Alex de Jong in Groeiende barbarij (Grenzeloos)