Groot-Brittannië: Boycott Workfare in verzet tegen dwangarbeid
Niet alleen in Nederland hebben uitkeringsgerechtigden met dwangarbeid te maken. Ook andere West-Europese landen kennen dit fenomeen. En zoals in Nederland diverse organisaties, waaronder Doorbraak, zich daar tegen verzetten, wordt ook elders verzet opgebouwd. In Groot-Brittannië hebben uitkeringsgerechtigden zich verenigd en de actiegroep Boycott Workfare opgericht. Om te leren van elkaars ervaringen heeft Doorbraak leden van die organisatie uitgenodigd voor informatie- en discussiebijeenkomsten in Leiden en Amsterdam. De precieze data worden binnenkort bekend gemaakt.
Boycott Workfare is ontstaan in februari 2011. Zoals de naam aangeeft, richt de groep zich tegen “workfare”, de naam voor het Britse systeem van dwangarbeid, waarbij van uitkeringsgerechtigden wordt geëist dat ze dertig uur per week werken voor hun uitkering. Ze worden dan zesentwintig weken aan het werk gezet. In geval van mensen die al een flink aantal jaar werkloos zijn, kan die periode nog een half jaar langer duren. Ze worden tewerkgesteld in commerciële bedrijven, maar ook bij goede doelen als het Leger des Heils.
Het idee achter Boycott Workfare is om bedrijven en organisaties ertoe aan te zetten om geen dwangarbeiders aan te nemen. Bedrijven die dat wel doen, krijgen de actiegroep op de stoep. Via druk van onderop op de bedrijven hoopt Boycott Workfare dat het systeem van dwangarbeid onwerkbaar wordt, doordat de overheid werklozen simpelweg nergens aan de dwangarbeid kan krijgen.
Frustratie
In de eerste oproep tot een boycot is te lezen hoe uitkeringsgerechtigden inadequate opleidingen krijgen (het gaat dan voornamelijk om het ontbreken van goede gezondheids- en veiligheidstrainingen), lange diensten moeten draaien en ook nog eens te maken krijgen met pesterijen op de werkvloer. Daarnaast wordt het werk aan hen opgedrongen. Ze hebben daar zelf vaak geen enkele stem in. Verder wordt ook de verdringing van betaalde werkplekken aangestipt. Zoals ook in Nederland gebeurt, worden banen die de overheid bood (bijvoorbeeld in bibliotheken) wegbezuinigd en nu ingevuld door dwangarbeiders. Maar ook commerciële bedrijven profiteren er lustig op los. Doordat zij dwangarbeiders in dienst kunnen nemen, verdwijnen er banen waar wel een contract en loon aan verbonden zijn.
Ook de positie van werkloze alleenstaande ouders wordt aangekaart, aangezien zij hun kinderen alleen thuis moeten laten onder werktijd. In veel gevallen ontbreekt een sociale structuur van familieleden en vrienden om op de kinderen te kunnen passen. Van een betaalde kinderopvang kan al helemaal geen sprake zijn, want voor uitkeringsgerechtigden is dat onbetaalbaar. Verder blijft er ook weinig tijd over voor het zoeken naar een baan aangezien dwangarbeid behoorlijk wat tijd en energie opslokt. Tot slot komt ook aan bod dat dwangarbeid op de werkvloer tot frictie kan leiden tussen dwangarbeiders en werknemers met een contract. Het is goed voorstelbaar hoe dat gaat. Aan de ene kant staan de dwangarbeiders die rondlopen met frustratie over hun gedwongen tewerkstelling. Aan de andere kant staan de werknemers met een contract die rondlopen met de angst om door hun bazen vervangen te worden door dwangarbeiders. Die frustraties worden helaas maar al te vaak op elkaar afgereageerd en niet op de daarvoor verantwoordelijke bazen die dwangarbeiders aannemen en de overheid die hen te werk stelt.
Naast een oproep aan bedrijven en organisaties die mogelijk van dwangarbeid gebruik kunnen maken, verspreidde Boycott Workfare ook een oproep aan de vakbondsafdelingen in de regio’s waar de actiegroep actief is. De grootste vakbond in Groot-Brittannië, de TUC, heeft ook kritiek geuit op workfare. De verdringing van betaalde arbeidsplaatsen wordt door vakbonden uiteraard beschouwd als een concrete bedreiging van de positie van hun leden. Daarnaast geven ze aan dat het leveren van dwangarbeiders aan bedrijven een verkapte subsidie vormt die bedrijven zonder dwangarbeiders benadeelt. Dat vakbonden zich zo nadrukkelijk bezighouden met de belangen van bedrijven is frappant, maar ook in Nederland is dat bij de vakbonden helaas niet anders. Hoe dan ook, het is een grof schandaal dat bedrijven door de geleverde dwangarbeiders een steuntje in de rug krijgen, terwijl werklozen als spotgoedkope dwangarbeiders rechteloos worden gemaakt.
Tips en trucs
Naast het smeden van coalities met gelijkgezinden en het onder druk zetten van bedrijven en instellingen die dwangarbeiders aannemen, biedt Boycott Workfare ook informatie aan uitkeringsgerechtigden over hun positie en over hoe om te gaan met gedwongen tewerkstelling. Tips en trucs worden gegeven over hoe onder dwangarbeid uit te komen of om het proces richting dwangarbeid in elk geval een stuk te vertragen. Ook zo probeert de actiegroep het workfare-regime te ondermijnen.
In de aanloop naar de bijeenkomsten zullen we nog meer publiceren over de activiteiten van Boycott Workfare. We verheugen ons weer op het uitwisselen van ideeën en strijdervaringen met buitenlandse activisten die strijden tegen vergelijkbare problemen. Eerder organiseerde Doorbraak bijeenkomsten met Parijse werklozenactivisten en activisten van de Berlijnse organisatie FelS.
Hier vind je een aantal mooie flyers tegen workfare.
André Robben
Tips en trucs worden er gegeven om onder dwangarbeid uit te komen of deze in elk geval te vertragen…Nou die trips en trucs wil ik dan graag weten. Lijkt me zinvol.
Ik kreeg van de week van mijn nieuwe consulent te horen dat er een diagnose gesprek voor mij gepland is op 1 juli 2014. Die datum lijkt me geen toeval…dus alle tips en trucs zijn bij mij van harte welkom!
Op internetwerkt.nl zijn al heel wat tips gegeven. De gemeente zal altijd dreigen met WWB artikel 9: Ik kopieer artikel 9 even voor de duidelijkheid.
Aangeboden werk mag je niet weigeren, maar nergens in de hele bijstands wet staat dat jij hun voorwaardes moet accepteren.
Je kunt dus zelf voorwaardes gaan stellen, zoals een minimum (CAO) loon, inclusief belastingen en premies, waaronder de WW premie, (en reiskosten vergoeding) voor ieder gewerkt uur of voor ieder uur dat jij voor hun iets doet. Je kunt zelfs een marktconform loon eisen.
Zij willen jou hebben voor werkzaamheden te verrichten, sterker nog, ze leggen het je op. Nou, dan kun jij ook eisen stellen. Dit is in het normale bedrijfsleven heel normaal en laten we eerlijk zijn, de gemeente/ werkbedrijven zijn tenslotte je werkgever op het moment dat jij voor hun werkzaamheden verricht. Dit staat ook beschreven in de belasting en arbeid wetten. Jij verricht arbeid voor een geld bedrag of in natura en op dat moment is de opdrachtgever dus ook je werkgever (zeker als er een overeenkomst getekend moet worden, maar mondeling telt ook) en hoort deze te voldoen aan de in Nederland gestelde eisen qua arbeid, de omstandigheden en betaling.
Je moet er wel rekening mee houden dat de gemeente dit zeker niet pikt en jou uitkering gelijk opschort en met maatregelen komt. Even voor de duidelijkheid, maatregel of sanctie is een synoniem voor het woord straf. Er word dus een straf, die men maatregel of sanctie noemt, opgelegd omdat jij weigert om op hun voorwaardes te weken.
Op dat moment is er sprake van dwang arbeid, er word immers een straf opgelegd omdat jij weigert om op hun voorwaardes te werken, Bv omdat het aangeboden “loon” niet conform de wet is, niet alle belastingen en premies worden betaald, er geen onkosten worden vergoed of omdat jou arbeids rechten niet gegarandeerd worden.
Ik noem het woord straf (ander woord voor de woorden maatregel of sanctie heel duidelijk) en waarom doe ik dat? Door de woorden maatregel of sanctie te gebruiken kan een rechter niet aan de letter van de wet toetsen en er een eigen interpretatie aan geven. Jou verweer moet waterdicht zicht zijn en mag geen ruimte overlaten voor interpretatie. Door duidelijk aan te geven dat de woorden maatregel of sanctie een synoniem zijn voor het woord straf en jij dus een straf opgelegd krijgt omdat jij weigert voor hun te werken (om de genoemde redenen) is het nu dus dwang arbeid (artikel 4 EVRM) en op deze manier is er geen andere interpretatie meer mogelijk.
Je moet er altijd rekening mee houden dat eerst jou uitkering word stop gezet bij het geringste verzet. Dit maakt veel mensen bang. om nog meer angst aan te jagen word deze straf maatregel nog zwaarder gemaakt in de aankomende nieuwe bijstands wet, met minimaal 3 maanden, 100% korting. Het is puur een dwang middel om jou te laten werken, voor een uitkering of een loon, niet hoger dan de bijstandsnorm, zonder rechten en dit voor jaren.
Nu je weet wat er aan zit te komen als je weigert. Je kunt nu zelf de afweging maken tussen de straf en dit voor de rechter brengen of jaren werken, ver onder het minimum loon en zonder rechten. Ik kies voor het eerste. Waarom? de gemeentes kennende volgt na het eerste traject, altijd een 2e traject en zo voorts. Met de nieuwe wetgeving kan dit voor jaren en dat betekend dus ook dat jij voor jaren in het bijstandsregiem blijft en dus ook voor jaren op het bestaansminimum blijft leven.
Voor mij is het eenvoudig, je krijgt een uitkering omdat je geen inkomsten hebt. Als je werk hebt, heb je normaal gesproken ook geen uitkering meer nodig. Ik zie niet in waarom ik moet werken en dan ook nog onder het bijstandsregiem moet blijven vallen. Ik ga werken om een salaris te verdienen en iets op te bouwen. Noem het kapitalistisch, maar dat is wel de samenleving waarin we nu leven, gecreëerd door de overheden. Zij willen verdien, en ik wil ook verdienen door te werken. (bijna) Niemand gaat voor zijn of haar plezier werken en gratis werken (participeren zoals de overheid dit nu noemt) betaald mijn rekeningen ook niet.
Prachtig gezegd, Paul. De essentie van waar het allemaal om gaat!
Ik ben het 100 procent met jou eens Paul. En ik ben zelf ook niet van plan om dwangarbeid te accepteren. Neemt niet weg dat wij binnenkort (na juli 2014) als die nieuwe wetten in werking treden vogelvrij worden verklaard voor de sociale diensten. Men kan dan met ons doen wat ze willen. We worden dan gedegradeerd tot lijfeigenen zoals dat vroeger tijdens de werkverschaffing ook gebeurde. En niet iedereen kan 3 maanden zonder uitkering overbruggen.
Zelfs mensen met een modaal salaris kunnen meestal geen 3 maanden zonder salaris overbruggen. Zeker niet als ze alleenstaand zijn. En dan nog, moet je een verdomd goeie advocaat zien te vinden. Bijvoorkeur een gespecialiseerde advocaat zoals die bij de bijstandsbond werken. Want de gemiddelde advocaat is vaak niet tegen de sociale dienst opgewassen. Dus de strijd is keihard. Naar mijn mening te hard om individueel te bevechten.
Met de nieuwe bijstands wet krijg je voor het geringste dadelijk al een korting. Dan kun je er beter van uit gaan dat je die korting al krijgt en het gevecht aan gaan en laten zien dat er met jou niet te sollen valt. Gemeentes staan echt niet te wachten op rechtszaken of negatieve publiciteit.
Daarom geef ik jou, in post 3, de handvaten die je in jou verweer kunt gebruiken.
Als je een strafkorting of een opschorting van je uitkering hebt ontvangen, dan kan je om een voorlopige voorziening bij de provincie aanvragen. Dit is een bescherming van de wet zodat uitkeringsgerechtigden niet zomaar zonder geld komen te zitten.
Uiteraard moet je bij de gemeente binnen 6 weken een bezwaarschrift indienen.
Win je het van de gemeente dan moet de gemeente de onterechte achterstallige betalingen voldoen, en de uitkeringsgerechtigde moet dan het bedrag dat ze van de provincie uitbetaald hebben gekregen terugbetalen.
2e mogelijkheid is om een kort geding via een advocaat aan te spannen tegen de gemeente. Dan gaat de rechter toetsen of wat de gemeente heeft gedaan terecht of onterecht is.
Condor
Paul en Condor. Bedankt voor jullie informatie. Niet alleen belangrijk voor mij, maar voor iedereen die de strijd tegen dwangarbeid aan wil gaan en voor bijstandsgerechtigden in het bijzonder.
Nadeel van een kortgeding is dat men vaak niet echt inhoudelijk naar de zaak kijkt, maar alleen of de juiste procedures gevolgd zijn. In dit soort zaken wil je een uitspraak op alle punten die je aandraagt in je verweer.
Veel sociale diensten hebben zeggen zich de afgelopen jaren sterk gemaakt te hebben voor het wijzen van mensen op alle zaken, waar ze recht op hebben, maar aan deze voorziening van de provincie vonden ze het niet nodig een “bouwsteen” in hun fraaie standaardbriefjes te wijden.
Ik begrijp dat iedereen zich individueel met hand en tand verzet tegen dwangarbeid, dat doen we Doorbraak natuurlijk ook, maar dit artikel gaat over collectief verzet. Lijkt me leuk om juist daar over van gedachten te wisselen. Wat vinden jullie van de methoden die ze in het Verenigd Koninkrijk gebruiken? Bedrijven die dwangarbeiders inzetten gewoon samen gaan platleggen. Zouden jullie daar voor zijn? Hebben jullie zin om je daartoe te organiseren met andere werklozen? Hebben jullie het daar wel eens over met anderen?
Voor een collectief verzet zul je mensen eerst een collectief moeten laten vormen.
En daar ligt net het probleem. Schijnbaar willen of kunnen uitkeringsgerechtigden zich niet verenigingen. De FNV probeert deze groep al bij elkaar te krijgen. Het word tijd dat ook andere belangengroepen nu eens beginnen met aansluiting te zoeken en samenwerken i.p.v. aan zich zelf te denken.
ik zou niet weten hoe je nog een grote groep mensen bij elkaar moet trommelen, nederland is het actievoeren verleerd, er is een hele generatie die niet meer weet hoe dat moet, een handjevol diehards daargelaten, die voor gek worden weggezet. we zitten in de apathie die voorafgaat aan de slavernij. http://www.whale.to/a/558251_498849870143743_1095648315_n.jpg
Beste Eric. Ja ik denk zelfs dat collectief verzet zoals blijkbaar in de UK gebeurd het antwoord is. Individueel verzet is veel moeilijker. Maar ben ook wel een beetje bang dat FIX ergens wel gelijk heeft.
Ik denk dat Doorbraak in Leiden en in Amsterdam (via Dwangarbeid Nee) laat zien dat verzet mogelijk is. Dat je zelfs met een relatief kleine groep mensen al resultaten kunt behalen (zie bv over Leiden: Leids strijdexperiment tegen dwangarbeid werpt eerste vruchten af
Wat mij betreft werken overpeinzingen zoals die van fixit hierboven als self fulfilling prophecy. Door maar te herhalen dat niemand iets wil doen, dat het toch allemaal de verkeerde kant uit gaat, etc etc, demotiveer je mensen, maak je iedereen bang, en komt inderdaad niemand in verzet.
De enige zinvolle houding is wat mij betreft: optimisme en strijdbaarheid uitstralen, andere mensen motiveren en bij de strijd betrekken. En dat is precies wat we met Doorbraak proberen te doen. Want samen staan we sterk, en in ieder geval sterker dan alleen…
wat ik aandraag is op zich niet een zichzelf vervullende profetie maar een onbevooroordeelde objectieve constatering mbt een substantieel deel van het volk, wat een realiteit is, al geef ik toe dat het benoemen in niet onbelangerijke mate demoraliseert en zodoende bijdraagt aan die zelfvervulling. niettemin meld ik het met de bedoeling objectief een probleem aan te stippen zodat het meegenomen kan worden in een evaluatie waar naar oplossingen gezocht word, want met ontkenning van dit gegeven en alleen maar positief denken is het niet weg. vooral ook om te voorkomen dat men nog erger gedemotiveerd raakt door trekken aan een dooie paarden.
voor wat betreft erik’s standpunt ontken ik zeker het nut niet, het is hoopgevend zoals doorbraak bezig is. misschien dat er nog meer ideeen zijn om mensen te motiveren zich bij de strijd te betrekken?
“Ik denk dat Doorbraak in Leiden en in Amsterdam (via Dwangarbeid Nee) laat zien dat verzet mogelijk is. Dat je zelfs met een relatief kleine groep mensen al resultaten kunt behalen (zie bv over Leiden: Leids strijdexperiment tegen dwangarbeid werpt eerste vruchten af
De enige zinvolle houding is wat mij betreft: optimisme en strijdbaarheid uitstralen, andere mensen motiveren en bij de strijd betrekken. En dat is precies wat we met Doorbraak proberen te doen. Want samen staan we sterk, en in ieder geval sterker dan alleen…”>
Steeds meer mensen komen nu in de problemen. Je kunt wel wegkruipen in een hoekje, mond dicht houden en hopen dat het voorbij gaat. Maar de werkelijkheid is omdat er zo weinig weerstand is, de maatregelen steeds erger worden. Er word tenslotte toch niet geprotesteerd of actie gevoerd.
Er zijn al meerdere acties geweest dit jaar waar steeds meer mensen op af komen, ik noem bv de acties van doorbraak en het FNV. Het zullen zeker niet de laatste acties zijn.
Maar het word wel tijd dat je eens uit dat hoekje komt en je stem eens laat horen. Vertel je verhaal, je bent echt niet de enigste die nu problemen heeft met het gevoerde rechtse VVD beleid.
“Wat mij betreft werken overpeinzingen zoals die van fixit hierboven als self fulfilling prophecy. Door maar te herhalen dat niemand iets wil doen, dat het toch allemaal de verkeerde kant uit gaat, etc etc, demotiveer je mensen, maak je iedereen bang, en komt inderdaad niemand in verzet.”
Precies het overheidsbeleid, bang maken en stigmatiseren.
Dit is nazi beleid: herhaal de leugen net zo vaak dat het opeens de “waarheid” word.
Wilders, maar ook andere rechtse partijen of belangen clubs doen exact het zelfde.
hum… ik hoop niet dat paul mij ook bedoeld met ‘nazi beleid’, enfin, ik snap het principe wat je aangeeft, al denk ik niet dat dat de reden is van de algemene achterblijvende actiebereidheid in vergelijking met hoe die zo’n 30 jaar geleden was. het heeft meer iets van niet meer in de mode zijn of zoiets geks.
wat erik zegt in dat stukkie van die link vannum, bij punt 4, klopt trouwens. mensen die naar hun klantmanager toe duidelijk laten blijken verstand te hebben van wat er wel en niet klopt aan dat hele dwangarbeidgebeuren worden als het maar even kan bij voorkeur uit dat traject weggehouden teneinde besmetting te voorkomen, iig in rotterdam komt dat wel voor, dus het loont de moeite je goed in te lezen in deze materie.
“hum… ik hoop niet dat paul mij ook bedoeld met ‘nazi beleid’”
Ik bedoel hier voornamelijk de beleidsmakers en de belangenclubs mee, die in de media volop angsten verspreiden.
Het is niet op jou persoonlijk bedoelt. Maar je moet je wel realiseren dat heel vele verboden en maatregelen die nu ingevoerd zijn en nog ingevoerd, veel al gebaseerd zijn op angsten. Denk aan terrorisme, die tot een hele boel verboden, controle en beperkingen heeft geleidt. Dit kun je ook los laten op bv kiddy porn en daarom moet iedereen maar gecontroleerd en gemonitord worden.
Met belangenclubs, denk bv aan Stivoro of clean air, die met een WHO rapport, de nodige angst staan te zaaien dat een sigaret, zelfs op 50 meter afstand al dodelijk is en door die sigaret sterven er ieder jaar 100.000 mensen in Nederland en daarom moet er overal een rookverbod gelden. Nou, 100.000 doden per jaar, dan waren we in Nederland snel uitgestorven en dat terwijl we al ruim 500 jaar, misschien nog wel langer. Het WHO rapport waar hier een rook verbod op gebaseerd is, blijkt in de States, door het suprime cort, ongeldig verklaart te zijn vanwege cherry picking en vervalsing van de data. Uiteindelijk bleek het de anti rokers clubs niet om de gevaarlijke stoffen te doen te zijn of voor jou gezondheid, maar het moest verboden worden omdat zij (vaak zelf ex rokers) de geur van de tabak niet wilde ruiken. Gevolg, het zelfbeschikkingsrecht is weer flink ingeperkt.
Dit gebeurd dus ook op de arbeidsmarkt of in ons geval, bij de uitkeringsgerechtigden.
Uitkeringsgerechtigden zijn het zelf schuld dat ze geen werk meer hebben, het zijn fraudeurs en zeer lui en moeten daarom zeer hard aangepakt en bestraft worden en ook hun rechten verliezen. De laatste 5 verkiezingen is dit iets wat we steevast te horen kregen Van de rechtse partijen, met de VVD en PVV voorop. Men bleef het maar herhalen net zolang de burgers dit geloofde en zie nu het beleid tegenover de uitkeringsgerechtigden.
Wat veel werkenden zich niet realiseerde is dat door die hetze op uitkeringsgerechtigden, ook zij zelf getroffen worden of werden. Denk aan het versoepelde ontslag recht, verkorte WW duur en het verlies van andere rechten, naast dat zij ook meer belasting moeten betalen om al die werk en re-integratie trajecten overeind te houden, waarmee hun eigen baan dadelijk op de tocht staat omdat zij niet kunnen concurreren tegen de goedkope dwang arbeiders.
Het moet eerst helemaal fout gaan voordat men zich dit realiseert. Misschien denkt men dan eerst eens na voordat je stemt.
Het hele riedeltje van verhullend taalgebruik, dat mensen zich fijn voelen om onderdrukt te worden en onderbetaald te worden vind je in alle talen terug in Europa waarom slavernij en dwangarbeid fantastisch is voor iedereen.
Kwam hier nog een staaltje tegen van de leugenachtigheid van 1 van de grootste onderdrukkers in Nederland de directeur van Divosa, werklozen huilen van geluk om te mogen dwangarbeiden. ook veel brallende politicie kramen dat soort onzin uit.
De massaal huilende van geluk dwangarbeiders en slaven die moeten nog geboren worden, waren vroeger niet geboren, in het heden niet geboren, en ik verwacht dat het in de toekomst niet anders zal zijn.
Ja baas, ik vind dwangarbeid zonder loon super. Ja baas, ik vind de betaling met behoud van uitkering te hoog. Ja baas, mag ik gaan overwerken met behoud van uitkering. Ja baas, mag ik je schoenen gaan poetsen met behoud van uitkering, ik ben zo gelukkig met mijn baan met behoud van uitkering. Ik heb me geluk gevonden wil dit tot mijn 67e of tot me 70e blijven doen.
Dit soort gekerm van de machthebbers hoor ik in het Spaans, Italiaans, Nederlands, Frans, Hongaars, Engels etc etc. Dat mensen hun geluk hebben gevonden om slavernij en dwangarbeid te verrichten. One happy poor family.
De cynische grap is dat veel mensen die er niet mee te maken hebben zo verschrikkelijk stom zijn, dat ze het geloven. Die hebben nog betaald fatsoenlijk werk.
Condor
Condor. Die mensen die nog betaald fatsoenlijk werk hebben die weten niet waarover ze praten. Die spuien alleen maar vooroordelen uit. Je moest eens weten hoeveel vooroordelen ik al aan heb moeten horen over bijstandsgerechtigden. Zij moeten voor ons werken en wij zijn lui, willen niks…moet ik nog even doorgaan! Zulke lui zou ik de dwangarbeid van harte gunnen!
@Carina,
Een tijdje terug, in een ander topic, heb jij, als ik het goed heb, eens een link geplaatst over een onderzoek naar zelfmoord en de verplichte tewerksteling. Als ik me nog goed kan herinneren, was dat een Engelstalig onderzoek. Mijn vraag, heb jij de link naar dat onderzoek nog?
Alvast bedankt.
Condor,
“De cynische grap is dat veel mensen die er niet mee te maken hebben zo verschrikkelijk stom zijn, dat ze het geloven. Die hebben nog betaald fatsoenlijk werk.”
Schaamte, Stockholm-syndroom, de waarheid is te pijnlijk, je groot houden voor familie, je omgeving kunnen wijsmaken, dat je ‘werk’ gevonden hebt. Ik denk, dat de dwangarbeider diep in zijn hart perfect weet, dat het een kunstbaan betreft.
Hoi Paul. Oh dat zou ik zo gauw niet meer weten. Heb echt al veel gelezen over dit soort onderwerpen.
Hé mooi zeg wat ik net las op Twitter. Dus de acties in de UK tegen de dwangarbeid beginnen hun vruchten af te werpen. Geweldig!