Haat spuwende gayservatives kaapten de Rotterdam Pride (onder toeziend oog van de politie)

Tijdens de Rotterdamse Pride Walk zijn gisteren activisten geduwd en geslagen door de politie en de Dutch Gayservatives, een netwerk afkomstig uit kringen van alt-right en Leefbaar Rotterdam. Olave Basabose was een van die activisten en beschreef gisteren wat er allemaal gebeurde.

Rotterdam viert Pride vannacht. De gay bars zijn gayer en de hetero bars gay-for-pay. Ze vieren vrijheid, zeggen ze.

I just got home. Words echo in my head: “Remember Remember: Stonewall was a riot! Remember Remember: Stonewall was a riot”. It was a riot, led by angry poor, sick, homeless, hungry, bruised and beaten trans women of color. It was a riot for justice, dignity, equality and freedom from oppression; state-sponsored, state-run and state-sanctioned oppression.

En dus ben ik thuis, nu, want ik voel me vervolgd door de boze, bedreigende blik van de behaarde, getatoeëerde politieman op zijn fiets. Ik hoorde later dat hij met zijn fiets ging slaan op een van ons. Ik voel me vervolgd door de harde, grijpende en duwende handen van de politieman die me in de oren venijnig toebeet: “Volg mijn bevelen op of ik blijf je duwen”. Ik voel zijn handen nog, zijn dreigen galmt nog in mijn oren. Ik zie nog de woeste blik van de zwarte politieman die door zijn collega’s van ons afgetrokken moest worden en tot bedaren gebracht moest worden. Hij woont bij mij in de buurt, ik zie hem wel eens lopen in de supermarkt. Hij loopt op de pas van een onhoorbare trommel. Nee, hij loopt eigenlijk niet, hij marcheert, plechtig, stoer, opgeblazen. Een slanke, mooie, zwarte stoere echte man.

Nee, hij hoort er nu echt bij, bij de witte stoere collega’s, hij is geen mietje. Dat heeft hij nu echt wel bewezen. Zijn witte collega’s zijn er nu ook echt zeker van, zij hebben toch echt wel gelijk: dat zwarte verwijfde gespuis moet gecontroleerd worden. Blue Lives Matter, toch, zeggen ze vast tegen elkaar.

Ik ben nu thuis, want 6 gayservatives, 6 witte cis-gay mannen die haat spuwen, hebben de Rotterdam Pride 2017 Walk geleid, onder het toeziende oog van de politie en de organisatie van de Pride Rotterdam 2017. Zij hebben kop gelopen, een geluid voor haat, xenophobie, islamofobie en uitsluiting. Een transfobische politieke groepering, ongehinderd, gefaciliteerd door de politie, heeft de Rotterdam Pride geleid vandaag. En het intersectionele blok, een stem voor inclusiviteit, gelijkwaardigheid, solidariteit, anti-racisme, anti-seksisme, anti-haat en anti-uitsluiting, die werd door de politie geslagen, geduwd, bedreigd, geïntimideerd, belemmerd en in essentie gecontroleerd.

Ik herhaal: in Rotterdam, Nederlands meest multiculturele stad, kunnen 6 invloedrijke, rijke, witte cis gay mannen, haat spuwend, de Pride vrijelijk, ongestoord leiden. Maar, de politie ‘beschermt’ de stad tegen een honderdtal LHBTQIA-ers (van kleur, jong en oud, trans en cis, voornamelijk vrouw of vrouwelijk) die zich inzetten om de diversiteit aan afkomsten, religies, klassen, lichamelijke en geestelijke mogendheid, in hun gemeenschap, stad en land, op de kaart te brengen.

Ik ben nu thuis, want ik weet niet zo goed wat ik moet vieren. Deze stad is duidelijk niet van mij. Deze stad is van rijke, witte cis-mannen, die de juiste homo’s tot hun clubje toelaten, mits ze natuurlijk ook de juiste mensen haten. Mits ze de armen, kwetsbaren en gemarginaliseerde groepen in onze maatschappij net zo fel haten als zij.

Ik weet even niet hoe ik moet vieren dat Pride zo hol, zo leeg, zo te koop erbij loopt. Ik weet even niet hoe ik moet vieren dat Pride, het feest van diversiteit in liefde, gekaapt is door haatzaaiers.

Olave Basabose