Heidense godsdienst beleeft een reveil, in de racistenkerk
De twee terroristen zijn niet de eersten die Odin weer hebben gevonden. “White supremacists”, racisten die zwarten en alle andere groepen willen onderwerpen aan blanke westerlingen, flirten in de Verenigde Staten al langer met de oude heidenen. Het Asatru-geloof, heet het. En hoewel de vorm van polytheïsme weinig vaste structuren kent, is het ook weer geen los zand. Er is een kerkgenootschap, en een leider: Casper Crowell. Crowell bestiert de Holy Nation of Odin, zoals het kerkgenootschap heet, vanuit zijn cel in Californië (waar hij zit voor moord). Zijn basisregels: belijd een geloof in Odin, gebruik geen drugs, laat je politieke overtuigingen thuis en laat je niet in met niet-blanken. Lid worden kost 40 dollar (38 euro), behalve als je ook vastzit. Dan is het gratis. Hoeveel Amerikanen zich precies Odin-aanhanger noemen is niet bekend, maar voor onderzoekers staat inmiddels vast dat Asatru in gevangenissen en onder white supremacists meer is dan een marginaal verschijnsel of een hype. Asatru zou al sinds de jaren negentig langzaam aam populariteit winnen. Dat heeft ongetwijfeld ook te maken met de privileges die je als Asatru-aanhanger krijgt, zoals af en toe je cel uit mogen om een religieuze bijeenkomst bij te wonen. Odins sterkste troef is zijn afkomst, vinden white supremacists. In tegenstelling tot de christelijke god, die vanuit het Midden-Oosten naar Europa kwam, is Odin een autochtone westerling. Voor hen is Asatru vooral een manier om zich te af te zetten tegen het christendom, legt extremisme-kenner Mark Potok van mensenrechtenorganisatie Southern Poverty Law Center uit op de Amerikaanse nieuwssite ThinkProgress. Types als Doyle en Chaney zien neo-paganistische religies volgens hem als een broodnodig tegengif voor het christendom en Jodendom. “Ze vinden het maar niks dat de religies van joden en christenen gaan over het toekeren van de andere wang en zorg voor de zwakken”, vertelt Potok.
Robin de Wever in Heidense godsdienst beleeft een reveil, in de racistenkerk (Trouw)
Deze harde racisten schrikken gelukkig veel “rechtse” mensen af, ik weet zeker dat ware liberalen niets te maken willen hebben met blanke germaanse ras-godsdiensten.
Overigens had het dagblad Trouw oorspronkelijk een gereformeerde achtergrond, waarvan af en toe nog wel wat opborrelt…
Om het einde van het artikel ook maar even aan te halen:
“Ondertussen mopperen de groepjes niet-racistische Asatru-aanhangers in Europa en de VS dat de extremistische tak hun religie in een kwaad daglicht zet. Het geloof in de oud-Europese goden draait om spirituele zaken, vinden zij. Om het geloof dat er een verborgen bron van goddelijke energie bestaat en dat ieder mens die energie kan aanspreken door de goden aan te roepen. De extremisten, vinden zij, verpesten het voor de rest.”
Ik meen hier een bepaald toontje te beluisteren, waarmee die “groepjes” niet-racistische Asatru-aanhangers een beetje belachelijk worden gemaakt. Nu zijn de hoeveelheden racistische versus niet-racistische Asatru’s niet bekend, maar naar verluidt zouden de laatsten toch wel in de meerderheid zijn. Het Southern Poverty Law Centre wist het in 1998 ook niet en hield het destijds op een “naar horen zeggen” 15 procent racistische Asatru’s. Dat zijn er natuurlijk nog steeds te veel, maar met name de IJslandse organisatie Ásatrúarfélagiđ doet bijvoorbeeld zijn best om hier aan de weg te timmeren. Nadat afgelopen zomer bekend werd dat de IJslandse organisatie haatmail ontving wegens het inzegenen van homohuwelijken, heeft een heel Europees netwerk van elf groepen en organisaties een verklaring opgesteld en ondertekend waarin men afstand neemt van iedere vorm van discriminatie en zich solidair verklaarde met de IJslanders (samen met nog eens drie groepen die geen lid zijn van het netwerk maar die de verklaring wel onderschrijven). Ik heb de indruk dat zulke verklaringen in dergelijke gemeenschappen of subculturen wel degelijk betekenis hebben!
Voorts is er binnen deze stroming al jarenlang een levendig debat over de meer universalistische versus de meer “Völkische” tendens. Binnen de Amerikaanse Asatru-gemeenschappen zijn er ook Joodse en Afro-Amerikaanse aanhangers en gemengde huwelijken.
Binnen het bonte palet aan stromingen binnen de paganistische nieuwe geloven, behoort Asatru tot de reconstructionisten, dat wil zeggen de mensen die proberen om praktisch uitgestorven godsdiensten te doen herleven. Zo heb je ook neo-druides en neo-kemetisten. De laatsten aanbidden de goden van het oude Egypte en zijn bijvoorbeeld ook te vinden in de Zwarte Bewustzijnsbeweging.
Je kunt al dat nieuw-religieuze gedoe natuurlijk volslagen belachelijk vinden, maar zo ken ik nog wel een paar godsdiensten die zaken aanhangen waarbij ik me op mijn achterhoofd krab. Of mensen nu Wodan, Thoth, Zeus of Allah aanbidden: wat is er politiek gezien precies mis mee? Zolang men niet verzinkt in Blut und Boden-filosofie en racistische, seksistische en/of homovijandige rimram, kan ik er zo snel geen steekhoudende argumenten tegen vinden. Wanneer je moslims verantwoordelijk maakt voor de daden van terreurzaaiende gekken, ben je een islamofoob. Getuigt het stukje in Trouw wellicht van een lichte Asatru-fobie?
Het volgende artikel hierboven, “Uit de oude doos: hedendaagse heidenen en hun “Blut und Boden”-goden, citeert een stuk van Harry Westerink uit 1999. Voor zover ik me kan herinneren maakte dat deel uit van een behoorlijk lange reeks waarin kritische kanttekeningen werden geplaatst bij allerlei politiek dubieuze verschijnselen in en rond de New Age-beweging en heb ik destijds aardig wat van die vaak zeer onderhoudende stukken gelezen. Maar het komt ook echt wel uit de oude doos: het is inmiddels zestien jaar oud, er is inmiddels alweer behoorlijk wat literatuur over het onderwerp verschenen (die ik ook niet heb gelezen maar waar wel de aandacht op gevestigd moet worden als je dit onderwerp wat diepgaander zou willen behandelen) en dergelijke gemeenschappen staan ook niet stil… Daarbij heb ik de indruk dat er destijds her en der wat vergissingen in die stukken zijn geslopen. Zo lees ik dat René Guénon een theosofische nationalist geweest zou zijn – terwijl hij toch bekend staat om een zeer doorwrocht en in theosofische kringen niet erg welkom boek dat juist tegen de theosofen is gericht. Verder heb ik me niet voldoende in het onderwerp verdiept om uitspraken te kunnen doen over of en in hoeverre hij nationalist was of over de verschillen tussen hem en de inderdaad behoorlijk dubieuze Evola, maar het lijkt me wel belangrijk om in dit soort teksten zoveel mogelijk correcte informatie te geven.
Maar waar het me vooral om gaat is de vraag, of het vanuit een antifascistisch standpunt gezien wel handig is om eenzijdig de nadruk te leggen op het neonazistische gebruik van de oude Germaanse mythen en de racistische en extreemrechtse Asatru’s, in plaats van de antiracistische Asatru’s te steunen (en hen niet af te doen als rare “groepjes”). Wanneer je namelijk dit volledige gebied tot taboe verklaart omdat het historisch gezien door extreemrechts besmet zou zijn, geef je die neonazi’s ook meteen het alleenrecht op het gebruik van die hele oud-Germaanse mythologie. Daarmee geef je hen een niet te onderschatten cultureel wapen in handen waarmee ze hele gemeenschappen met een eigen, zich van de buitenwereld onderscheidende subcultuur kunnen opbouwen en bij elkaar kunnen houden. Zo bezien maaien de antiracistische Asatru’s het gras voor de voeten van de neo-nazi’s weg.
http://www.negenwerelden.nl/vereniging/standpunt-over-discriminatie/
https://en.wikipedia.org/wiki/Heathenry_%28new_religious_movement%29#Racial_issues