Inspraak in Groningen over de mindfuck van de participatie-ideologie (met video)
Vanmiddag gaf Tanja Willems namens Doorbraak en Dwangarbeid Nee Groningen (DANG) een strijdbare inspraakreactie op een vergadering over het armoedebeleid van de Groningse raadscommissie Werk & Inkomen. Hier haar integrale tekst en onderaan een video-opname.
Hallo, hier ben ik weer. Ik ben Tanja, heb een uitkering en een bewindvoerder, en ik ben actief bij Doorbraak en Dwangarbeid Nee Groningen. DANG is een actiegroep voor en door bijstandsgerechtigden en sympathisanten. We verzetten ons tegen dwangarbeid en tegen elke vorm van disciplinering, stigmatisering en criminalisering van baanlozen. Ik sta hier omdat wij samen de stukken over het armoedebeleid hebben gelezen. En we stonden paf!
Armoede heeft kennelijk helemaal niets meer te maken met absurd lage uitkeringen. Nee, armoede is volgens de gemeente een kwestie van beleving! Armoede is een individuele ervaring! En om deze “armoedebeleving” te kunnen meten willen zij met ons praten. Dat gebeurt ook bij de ‘Kansen in Kaart’-gesprekken, waarbij nog meer persoonlijke informatie kan worden losgepeuterd.
Want om armoede te accepteren, moeten wij anders gaan denken. En om dat te bereiken moeten wij gaan “participeren”! Want “niet-participeren” is volgens de politiek dé oorzaak van armoede. Wij hebben geen baan. Leven volgens de politiek ineens buiten de maatschappij. Als wij ons nu nuttig en gewillig opstellen, dan nemen wij zelf de oorzaak van armoede weg.
Wij worden gepusht om vrijwillig en onbetaald werk te gaan doen. Bij organisaties, instellingen, arme wijken en straten. Want, zo is de gedachte, als wij “participeren”, dan “verdienen” we een plekje in hun wereld. In die maatschappij die ons uitsluit en uitbuit op basis van kleur en gender. En als we dan mee mogen doen, negeren wij plotsklaps ons gebrek aan kwalitatief voedsel, de bizar stijgende woonlasten en onbetaalbare gezondheidszorg. Dan leggen we ons neer bij armoede en accepteren we het bijstandsregime. Zo berusten wij in ons overleven.
Om deze mindfuck te stimuleren, zet de gemeente in op “armoede verlichtende ondersteuning”. Kapitaalkrachtigen worden aangemoedigd om aan liefdadigheid te doen. Dit ontziet de gemeentelijke kas en geeft beiden goede pr! En zo krijgen armoede cultiverende personen, organisaties en bedrijven alle ruimte. Van voedselbanken en “kledingzaken” voor absolute minima tot de Stadjerspas. Van “Minima bellen minima” tot festivals als “Voor niets gaat de zon op”. Deze bullshit wordt iedereen door de strot geduwd. Want wij moeten “met zijn allen” met armoede leren leven!
De Participatiewet als “armoedebestrijding”! Het wordt als wonderolie geslikt!
Maar niet door ons!
Wij pikken dit niet!
Wij willen dit niet!
Armoede is illegaal!
Stop de repressie!
Verhoog de uitkeringen!
Dank voor jullie aandacht en tot een volgende keer.
Tanja Willems
Respect!
Leuk dit betoog! Toch moet ik eerlijk toegeven dat ik zelf te laf ben voor verzet. En probeer bevriend te blijven met de instanties. Tegen onbetaald werk heb ik nooit iets gehad, totdat bleek dat we ook min of meer worden uitgebuit. Ruzie heb ik nog niet gehad. Tot nu toe heeft dit mij misschien voor ernstigere problemen behoed…
Het is nog steeds zo dat betaald werk word gezien als de oplossing hoe wel er voor velen geen betaald werk is omdat hun kennis is verouderd dat gebeurd snel tegenwoordig al voor da tje van school bent zo ongeveer en omdat ze / we ” te oud ” zijn ik ga het niet allemaal weer herhalen. Maar in zo ’n systeem kan je niet hopen op hogere uitkeringen je kan eerder verder afbouwen verwachten. Veel mensen die langdurig in de uitkering zijn zijn ” gehospitaliseerd ” die zullen niet in verzet komen daar door en die zullen ook niet in staat zijn hun eigen betaalde werk te scheppen. Dat laatste is een oplossing denk ik zelf gaan ondernemen . Maar hoe doe je dat ? Ook als je niet gehospitaliseerd bent. Als je in de uitkering bent en wilt gaan ondernemen dan heb je al een groot nadeel als je bijv. wilt gaan lenen om te starten. Het word niet geaccepteerd door geldschieters. Extra hindernissen dus in vergelijking met andere starters. Maar staar je daar niet blind op uit de slachtoffer rol. Het ligt ook aan jou als je in de uitkering zit je kan niet alles afschuiven op rechtse politiek op anderen. Ondernemen ligt ook wat buiten het gezichtsveld van radicaal links het is in strijd met de ideologie want die gaat uit van ” samen ” en ” wij ” en de schuld word gegeven aan rechtse politiek waar bij eigen verantwoording van mensen in de uitkering nooit word genoemd . En starten met een bedrijfje gaat uit van ” ik ” die alleen het risico moet dragen.. Je kan ook samen ondernemen in een of andere rechtsvorm maar er blijft risico nemen. Hoe wel er voorbeelden zijn van types uit de radicaal politieke kraak scene die een bedrijfje zijn gestart een fietsen makerij of zo. Die waren toch al diy en zeer zelf redzaam denk ik daar moet je je niet mee vergelijken . Vragen of strijden voor hogere uitkeringen is een doodlopende weg. Ik heb het meegemaakt en die uitkeringen zijn sinds de tachtiger jaren alleen maar verslechterd. Ik zit zelf in de armoede en kan niks meer met je huil verhaal mevrouw Willems. Word je nergens aangenomen dan ligt het voor de hand te gaan starten met een eigen bedrijfje.
Beste NN, je verhaal over “ondernemen” is echt onzin op collectief niveau. Al eeuwenlang bestaan de de meeste beginnende bedrijfjes na een paar jaar niet meer. Concurrentie, eten of gegeten worden, drijft de meeste beginnende Zelfstandigen Zonder Poen / Pensioen weer terug de armoede in. Te doen alsof een bedrijfje beginnen een oplossing is , is misleiden van mensen in een moeilijke situatie. Overigens zijn meer en meer ZZP’ers gewoon stuk- of dagloners zonder sociale zekerheid die als enige sociale bescherming de mythe van het ondernemerschap hebben. We kunnen beter met zijn allen iets ondernemen tegen de verhoogde uitbuitingsgraad van het kapitalisme. Dat is pas ondernemen wat een collectieve oplossing dichterbij brengt.
@NN Poeh poeh, nou, nou.
Mevrouw Willemsen – en met haar alle “klagende” bijstandsgerechtigden die niet zondermeer meegaan in de participatie-ideologie – “zit in een slachtofferrol” en jij kunt niets met haar “huil verhaal” want strijden voor hogere uitkeringen en tegen repressie van baanloze mensen is onzinnig?
Je trekt – geheel in de sfeer van de participatie-ideologie – van leer:
“Begin een eigen bedrijfje – sluit je aan bij de armoede-delende zzpers – en dat geldt voor alle baanloze bijstandsgerechtigde mensen, zelfs radicaal-links denkende mensen! Al zullen de meeste bijstandsgerechtigden het niet gaan redden want zijn “gehospitaliseerd” (?). En ga nou eens iets aan jullie zelf doen en leg de schuld niet bij de politiek of anderen (?), maar ga “zelfredzaam” zijn en start een onderneming. Want “There Is No Alternative”, want het “systeem” gaat toch niet omvallen!”
Dank voor deze positieve solidariteit ademende response.
De werkgever moet het minimumloon betalen. De overheid doet dat niet. Je wordt als minderwaardige persoon beschouwd. Ik zou zelf een onderneming willen starten, maar ik durf het niet aan. De huur is te hoog.