Je suis Kenia

Deze aanslag telt meer dan tien keer het aantal slachtoffers dan er vielen op de redactie van Charlie Hebdo in Parijs. In tegenstelling tot toen blijft het in de media nu vooral oorverdovend stil. Misschien kan ik beter schrijven… blijft het nu – zoals verwacht – stil, omdat het “ons” niet raakt. Met “ons” bedoel ik dan eigenlijk het witte deel van de wereldbevolking. Dat is niet geheel toevallig ook nog eens het deel dat de media regeert en blijkbaar dus ook het nieuws en de waarde daarvan bepaalt. Op Twitter gebruik ik regelmatig de hashtag #blacklivesmatter en er is altijd wel iemand die dan reageert met de opmerking dat dit een idiote hashtag is of vraagt waarom het dan niet #alllivesmatter is. Ik snap die reacties wel, want je zou kunnen denken dat je door het gebruiken van deze hashtag aangeeft dat zwarte levens belangrijker zijn dan witte levens. Het gebruik van #blacklivesmatter is er juist om aan te dringen op het besef dat zwarte levens overal ter wereld nog steeds minder waard lijken te zijn dan witte. Hoe verklaar je het uitblijven van de massale reacties van al die mensen die hun afbeelding hadden aangepast in “Je suis Charlie”, als alle levens daadwerkelijk van gelijke waarde zijn? Vrijwel nergens zie ik “Je suis Kenia”. Waar blijven de massale demonstraties, de oproepen van onze wereldleiders, de foto waarop alle wereldleiders hand-in-hand staan om aan te geven dat dit verwerpelijk is en dat wij ons hier met zijn allen tegen zullen verzetten?

Sandra S. in Je suis Kenia (Sweetlittledevill)