Leidse politie perkte ons demonstratierecht in, maar liet neo-nazi’s hun gang gaan

Een persoonlijk verslag van een van de organisatoren van het actiecomité Stop Zwarte Piet Leiden, dat afgelopen zaterdag een protest organiseerde tegen blackface bij de intocht van Sinterklaas.

Ik ben nog steeds aan het bijkomen van afgelopen zaterdag. De woede die bij mij opkwam, is onbeschrijfelijk. Dat mensen met wie ik ben opgegroeid, bij wie ik wekelijks over de vloer kwam, met wie ik vaak een patatje haalde, ineens recht tegenover me stonden. Ze scholden en bedreigden ons met de dood. We werden bekogeld met snoepgoed, bakjes mayonaise en pepernoten. Ook door Zwarte Pieten, die hun snoepgoed expres hard naar ons smeten. Terwijl er ook drie kinderen bij ons stonden. Hoe bedoel je kinderfeestje verpesten?

De stoet was trouwens een half uur vertraagd doordat neo-nazi’s de optocht hadden gestremd en vervelend deden tegen die paar aangepaste Pieten die ook meeliepen. Er moest zelfs zo’n alternatieve Piet worden ontzet. Dit jaar hebben ze er trouwens nog een schepje bovenop gegooid in Leiden, en Zwarte Pieten zonder muts een bot in hun afro gedaan en hen kleren aangetrokken die verwijzen naar Afrikaanse stammen.

Lafbekken

Mijn ogen zijn in elk geval weer even geopend. Ik zal al die lafbekken die ons stonden uit te schelden en te bedreigen even aan hun oren trekken. Wij hebben ons netjes aan alle afspraken gehouden. We zijn op weg naar de manifestatieplek verder omgeleid via een andere weg, nadat we zelf al hadden besloten om bepaalde gevoelige punten te ontlopen. We hebben geen spandoeken gebruikt toen we naar onze plek liepen, ondanks dat het ons wel was toegezegd. We zijn niet uit ons “hok” gekomen dat met dubbele hekken omsloten was, terwijl er was beloofd dat we geen barrières voor ons zouden krijgen.

We waren omsingeld door neo-nazi’s die ons voor van alles uitmaakten en er werd niet ingegrepen. Zowel naar onze plek als op de terugweg werden wij opgehouden doordat nazi’s ons telkens probeerden te provoceren. Terwijl wij ons alleen beriepen op onze vrijheid van meningsuiting, strikt volgens afspraak, mochten nazi’s van allerlei ongure groepjes in de hele stad hun meningen squirten. Er werden camera’s van mensen die bij ons waren weggeslagen en pers werd geïntimideerd. Er was zelfs een Portugese verslaggeefster die huilend vroeg in wat voor land we eigenlijk zitten. Zij kwam verslag doen en dacht waarschijnlijk dat het wel mee zou vallen in ons tolerant Nederland.

Nee, we zijn niet meer tolerant. We zijn een land waar van alles wordt toegestaan, maar waar je mening uiten over een racistische karikatuur kan uitlopen op stokslagen, celstraf, boetes, bedreigingen en geweld. Waar je wordt weggezet door de AIVD als militant, terroristisch en een gevaar voor de openbare orde, terwijl bekende neo-nazi’s die online al aangaven ons dood te komen knuppelen gewoon vrijelijk rondlopen. Ik heb echt een dag moeten wachten om dit te kunnen bevatten zonder mijn ontbijt eruit te kotsen. Er waren gewoon fucking kinderen en een man in rolstoel bij, terwijl we werden bestookt en de politie deed niks!

Neo-nazi’s

Het mooiste moment voor mij was toen ik een bekende neo-nazi, die bij mij in de klas zat, op z’n rug tikte en hem even aangaf dat ik hem had gezien. Die jongen zat vroeger in een “graffiti bende” en heeft ooit op de muren gespoten dat ik “een miet” was en dat als ik sterf ze me niet zullen missen, of iets in die trant. Ik had hem eerder al een keer in elkaar getrapt na een ruzie. Ik was jong en natuurlijk pislink, en dus ging ik hem zoeken. Een keer had ik hem bijna te pakken, maar hij reed net weg. Ik heb het toen verder laten rusten.

Diezelfde gozer blijkt nu dus een van de sleutelfiguren te zijn in de neo-nazi scene hier in Leiden. Die gozer bedreigde ons al op Facebook. Ik hoopte tijdens de actie op een moment dat ik hem even kon spreken zonder de rest van z’n nazi-vriendjes erbij. Die kans kreeg ik pas toen we na afloop van de actie naar huis gingen. Hij stond met nog een nazi op de stoep, als spotter om door te geven welke route we zouden nemen. Ik dacht: dit is mijn kans. Ik sprak hem aan en zei tegen hem: “Ik weet wie je bent. Zorg dat het niet uit de hand loopt, want ik weet je te vinden. Geef dat maar door aan je nazi-vriendjes.” Als versteend vroeg hij wie ik dan wel niet was. Toen z’n vriendje zich ermee ging bemoeien, noemde ik ook zijn naam. Ik heb hen heel duidelijk gemaakt dat ik exact weet wie ze zijn. Dat was het enige moment waarop ik even een hosanna-gevoel kreeg. Ondertussen hoorde ik van mijn neefje – een eerstejaars student rechten, die nog nooit met de politie in aanraking is gekomen – dat een neo-nazi hem een Hitlergroet had gebracht op het station.

Ik heb nu twee demo’s meegemaakt tegen Zwarte Piet. Beide keren verliep het vreedzaam, werden er geen kinderen geschaad, en hebben we ons aan de afspraken gehouden. En beide keren waren wij juist het mikpunt van onrecht. Kom alsjeblieft niet meer bij mij aan met dat we een “kinderfeest verpesten”. Zolang nazi’s het nodig vinden om dit kinderfeestje te beschermen, weten we eigenlijk allemaal al precies wat er mis mee is.

Hayno Maier