Leidse SP dringt bij wethouder aan op beperking van dwangarbeid
Het Leidse SP-raadslid Louk Rademaker trekt aan de bel omdat hij van werklozen heeft gehoord dat ze langer dan zes weken in het Leidse dwangarbeidcentrum moeten werken. Maar zes weken is het maximum, zo is twee jaar geleden in de gemeenteraad afgesproken. De SP-er heeft met spoed opheldering gevraagd aan CDA-wethouder Jan-Jaap de Haan. Doorbraak bracht Rademaker onlangs in contact met dwangarbeider Achmed. Die raakte van zijn maandenlange dwangarbeid zo gestresst dat hij zich ziek moest melden.
Volgens Rademaker is de SP geen voorstander van een dwangarbeidcentrum voor alle Leidse bijstandsgerechtigden, “ongeacht achtergronden zoals opleiding en arbeidsverleden. Daardoor hechten wij er veel belang aan dat niemand daar langer dan nodig werkt. De wethouder heeft wat uit te leggen.” Hij verwacht voor de gemeenteraadsvergadering van 11 juli een antwoord van de wethouder. Doorbraak wijst er inmiddels al anderhalf jaar op dat bijstandsgerechtigden op de Startwerklocatie, het dwangarbeidcentrum in het gebouw van de DZB, vaak maandenlang dwangarbeid moeten verrichten, zonder einddatum en zonder enig perspectief op een betaalde baan.
“Om hoeveel mensen gaat het die langer dan zes weken werken op de Startwerklocatie, en wat is de reden dat zij daar langer dan zes weken werken?”, vraag Rademaker in zijn brief aan de wethouder. “Wanneer wist u van deze overschrijding? Wanneer wilde u de raad hierover informeren?” Rademaker zegt zich vooral zorgen te maken over de gevolgen voor de werklozen. Het is niet de bedoeling, zo geeft hij aan, dat werklozen regulier productiewerk verrichten zonder minimumloon, en zeker niet als dat langer duurt dan de afgesproken maximumtermijn van zes weken. Het dwangarbeidcentrum mag volgens de SP “geen eindstation” worden waar werklozen worden weggestopt om eindeloos en rechteloos gratis te werken. De SP verlangt van de wethouder dat hij belooft dat niemand, “ook niet impliciet, gedwongen of verplicht wordt om langer dan zes weken op de Startwerklocatie te werken” en dat werklozen “expliciet te horen krijgen” dat de dwangarbeid maar zes weken mag duren. Ook wil de SP dat overschrijdingen van de zes weken-limiet worden opgenomen in de kwartaalrapportages van de DZB.
Doorbraak en de dwangarbeiders weten het gratis werken voor Leidse werklozen meer en meer te problematiseren. Het doel is momenteel onder meer om het dwangarbeidcentrum steeds verder onbeheersbaar te maken. Nu staat ook de wethouder onder druk om eindelijk eens serieus grenzen te gaan stellen aan verplicht onbetaald werken zonder arbeidscontract en zonder minimumloon. Als hij de dwangarbeid daadwerkelijk zou beperken tot zes weken, dan zou dat voor veel werklozen al een flinke stap in de goede richting zijn, de richting van de algehele afschaffing van het gedwongen gratis werken. En elke stap vergroot het vertrouwen dat de volgende ook mogelijk is.
Harry Westerink
De belangrijkste vraag is wie verdienen er aan dwangarbeid?
Als die vraag beantwoord is hebben jullie de oplossing!!
Condor
De volgend ronde lijkt volledige afschaffing van al die waanzin
Mooi, maar het is uiteraard geen doseringskwestie, maar een principekwestie. Een ander persoon ook maar een minuut laten doen, wat je wil, is even fout als iemand langer dan ‘de beoogde zes weken’ dwangarbeid laten doen. Met dat argument kun je immers ook de slavernij weer invoeren. Genoeg sectoren, waar maar zes weken per jaar handjes nodig zijn en als het langer is, dan zet je het volgende cohort in.
In Deventer is ook trammelant; Nieuwsuur heeft er aandacht aan besteed. Het inzetten van ‘werklozen’, zoals ze plompverloren worden genoemd, staat daar ter discussie, evenals de inzet van vrijwilligers, buren en familie bij de professionele zorg.
Je kunt er voor kiezen om van mening te zijn dat het een principe kwestie is. Je kunt ook kijken wat haalbaar is. Ik ben het met Condor eens dat het vooral van belang is om te voorkomen dat er iemand verdient aan dwangarbeid. Vaak is dat de werkgever maar het wordt ook gebruikt als instroombeperking: mensen zien af van het aanvragen van een uitkering als ze te horen krijgen dat ze te werk gesteld worden. Als men zich houdt aan de wet zal het vaak heel moeilijk zijn om geld te verdienen aan dwangarbeid en zal men er vanzelf mee stoppen.
Ik denk dat er meer speelt dan financiële redenen. Het gaat ook om disciplinering van werklozen, en daar heeft de staat best wat geld voor over.
Verder is het natuurlijk een principekwestie, zeker voor de werklozen zelf: je werkt niet voor niets. Dat ondermijnt ieders recht op een goed loon, op minimaal het minimumloon.
Een ander persoon ook maar een minuut laten doen, wat je wil, is even fout als iemand langer dan ‘de beoogde zes weken’ dwangarbeid laten doen.
Lijkt op een welbekende uitspraak uit het christendom “wat u niet wilt dat u geschied, doe dat ook een ander niet” volgens mij een uitspraak van Christus himself, en op deze persoon is de naam van het CDA ontleent, het CDA dat in mijn ogen de verschillende leerstellingen van Christus maar naast zich neerlegt om hun eigen agenda’s te behartigen.
Net als de VVD, vrede, vrijheid en democratie, zie ik ook niet zoveel van terug……..
En de PvdA, partij van de arbeid? Is nog steeds PvdA, partij van de adel………..want het is lang geleden dat ik iets van hun socialistische roots het gezien.
Geen opheldering vragen SP, maar eisen dat dit stopt, voor iedereen.
Door mijn scheiding heb ik bijna 4 weken geleden ook bijstand aan moeten vragen.
Na 1 week moest ik gelijk cursussen volgen (prima).
In de 2de week mijn intake gesprek met mijn bijstandsconsulente gehad wat werd afgesloten met een verplichte huisbezoek waarbij ook in mijn kasten werd gekeken (ga ik maar niet over uitwijden).
In week 3 weer cursussen en een gesprek met mijn opleidingsconsulente waarbij ik kreeg te horen dat ik: in week 4 gelijk, voor 32 uur in de week, in de productie mocht (!) werken.
Dat is dus aanstaande Maandag. Hiervoor heb ik in eerste instantie voor bedankt omdat ik nog niet eens een bevestiging heb gekregen van de gemeente en dus ook nog niets op de rekening heb staan.
Wil ik er even aan toevoegen dat ik best wil werken voor mijn uitkering, maar gratis werken mij net een stapje te ver gaat. Bovendien heb ik al gemerkt dat er niet zo bar veel tijd overblijft om naar een “normale” baan te zoeken.
Dat het maar voor 6 weken mag, dat word uiteraard niet door de gemeente vermeld. Ik ken mensen die al wel een jaar een dergelijk traject volgen. Volgens de onze gemeente mag je 3 maand voor hetzelfde bedrijf “werken voor je uitkering”. Daarna “mag” het worden verlengt met nogmaals 3 maanden. Maar daarna moet je echt naar het volgende bedrijf waar je ook werkt voor je uitkering.
Er iets tegen doen gaat mij persoonlijk niet lukken. Als ik nee zeg, krijg ik geen uitkering en ik heb al voor een maand rekeningen (dus schulden) van vaste lasten liggen omdat ik ook nog geen voorschot heb.
Herkenbaar verhaal, TW. Goed dat je ons er deelgenoot van maakt. Hoe meer mensen naar buiten treden hoe beter.
Wat ik echter niet goed kan begrijpen is dat je op zich geen moeite hebt om te werken voor je uitkering. Tegenover ieder werk zou toch gewoon het minimumloon moeten staan? Ik heb er wel moeite mee te werken voor m’n uitkering.
Of er is werk en dan wordt iedereen die dat doet het minimumloon betaald (minstens), of er is geen werk en dan zijn er werklozen die dus niet werken. Het kan niet allebei: werkloos zijn en toch werken, dat is oplichterij door de overheid, een manier om arbeid uit ons te persen tegen lagere lonen dan wettelijk toegestaan.
Hallo Eric,
Je hebt helemaal gelijk dat tegenover ieder werk het minimum loon zou moeten staan. Maar ik kan me ook voorstellen, en volgens mij was die constructie daarvoor bedoeld, om langdurig werklozen een ingang te geven voor een baan.
Dan denk ik even weer terug aan toen ik via school –> stage een baan aangeboden kreeg.
Dat is dus wat ik van dit traject had verwacht. Opleiding –> stage/werken voor uitkering –> doorstroming naar betaalde baan. In die constructie kon ik mij wel vinden.
Ik zag het niet zozeer als werken voor mijn uitkering. Vind ik ook niet eerlijk aangezien ik dus wel lang heb gewerkt, een eigen bedrijfje had (om uit de bijstand te blijven) en altijd netjes belastingen etc. heb betaald.
“Wil ik er even aan toevoegen dat ik best wil werken voor mijn uitkering, maar gratis werken mij net een stapje te ver gaat. Bovendien heb ik al gemerkt dat er niet zo bar veel tijd overblijft om naar een “normale” baan te zoeken.”
Ik zie helaas, dat ‘werken voor je uitkering’ te gewoon en geaccepteerd begint te worden. Een uitkering als een alternatief voor een salaris dus. Dit is echt onzin. Een uitkering kent andere verplichtingen dan een salaris. Komt je baas thuis in je kasten kijken? Vraagt die je inkomsten buiten je baan op en kort hij deze op je salaris? Betaalt je baas je de 15e na de maand waarover? Eist je baas, dat je zo vaak per week solliciteert? Vind je baas, dat je eigenlijk een andere baas moet hebben? Past je baas je salaris aan, omdat er een partner bij je intrekt? Wil hij de inkomsten van die partner weten? Heeft hij een recherche in dienst om te loeren, wie er in en uit gaat en wat je in je vrije tijd doet?
Daarom: voor werk wordt betaald met een salaris en kan iemand niet werken door persoonlijke ziekte (ziekte) of een maatschappelijke ziekte (werkloosheid), dan krijgt hij een uitkering. Blijkt er wel werk te zijn, dan uitkering beëindigen en salaris aanvangen.
Hoi TW,
Voor stages geld eigenlijk hetzelfde, wat mij betreft. Laat de baas eerst maar eens een paar maanden oefenen in het normaal betalen en dan zal ik wel kijken of ik kom werken. Maar zonder gekheid: in de nieuwe economie werken steeds meer mensen via dwangarbeid, stages, leerwerkplekken en wat al niet meer. Maar voor dat alles zou gewoon moeten gelden: wie werkt krijgt het minimaal het minimumloon en reguliere arbeidsrechten. De supermarkt en de huisbaas zeggen ook niet: o jij loopt stage of zit in de dwangarbeid dus jij hoeft minder te dokken.
We hebben er een tijdje terug dit stuk over geschreven:
http://www.doorbraak.eu/verdringing-brengt-ieders-inkomen-en-levensplezier-in-gevaar/
Het grote probleem daarnaast is dat ons voorgehouden wordt dat een stage of dwangarbeidplek tot een betaalde baan zal leiden, maar het feit is juist dat die banen verdwenen zijn, ingeruild voor al die stages en dwangarbeid. Met andere woorden: bazen schaffen werk af en maken er dwangarbeid en stages van. Zo worden steeds meer mensen aan het lijntje gehouden.
Ik las laatst dat bij veel moderne internetbedrijven maar heel weinig mensen betaald werken en dat het meeste werk gedaan wordt door mensen die werkervaring opdoen, maar die nooit aangenomen zullen worden. Ze werken feitelijk alleen voor hun cv’s. En de internet-branche laat in veel gevallen zien waar het met de hele economie heen gaat.
“Eist je baas, dat je zo vaak per week solliciteert?”
Dat is ook verleden tijd. Sterker nog, volgens mij zijn ze niet zo blij met het feit dat ik solliciteer.
“Laat de baas eerst maar eens een paar maanden oefenen in het normaal betalen en dan zal ik wel kijken of ik kom werken.”
Een hele goede omdraaiing! Hierbij zien die zogenaamde ‘werkccoaches’ en ‘consulenten’ meteen in, wat voor een absurde eis het is, eerst drie maanden voor kat zijn edele delen te gaan werken om zogenaamd ‘werknemersvaardigheden’ op te doen. Kon je in 1996 als vakantiekracht zo bij de thuiszorg beginnen, nu mogen de bijstandsgerechtigden eerst drie maanden voor nop werken, zodat men vast kan stellen, of ze de stofdoek wel goed kunnen hanteren, of ze het verschil weten tussen allesreiniger en afwasmiddel en hoe de stofzuiger werkt. Met andere woorden: die vakantiekrachten hebben indertijd niets toegevoegd, want ze zaten nog in hun leerperiode.
Laat dus inderdaad de werkgever maar eerst eens werkgeversvaardigheden op doen en eerst eens drie maanden voor nop betalen. Na die drie maanden zeggen we dan: “Tja, 21 april en 21 mei ging goed, maar het salaris van juni was er pas 28 juni. We kunnen er nog een proefperiode aanplakken, maar we kunnen misschien beter de verhouding beëindigen.”
Stage is inderdaad ook een vorm van dwangarbeid. Die mensen draaien gewoon volop mee en geeft de baas gewoon toe deze mensen nodig te hebben. Hun leercomponent staat op het tweede plan, want veelal zitten de stagiairs er maanden en feitelijk zijn ze uitgeleerd op hetgeen ze dagelijks doen. Een andere stageplek zou beter zijn voor de diversiteit aan ervaring.