Maassluis: dwangarbeider weigert nog langer papier te prikken

Dwangarbeider Marius moet in Maassluis vier dagen per week vier uur per dag “met een stokkie en een zak rondlopen” om papier te prikken. “Ik ben vrijwilliger bij een groot bedrijf als administrator, een groot deel van dat werk moet ik opgeven”, schrijft hij. Zijn vrouw moet van Sociale Zaken gratis sokken gaan inpakken, en daardoor ook haar vrijwilligerswerk opzeggen. Maar Marius weigert nu. “Wat willen ze gaan doen? Mij ontslaan?” Hier zijn verhaal, zoals hij dat schreef op zijn weblog.

Het is anderhalf jaar geleden dat ik ben verhuisd van mijn geboortestad Rotterdam naar Maassluis. Eigenlijk voornamelijk omdat mijn vrouw daar weg wilde. Mede ook omdat we wel een nieuw begin wilden, nadat mijn winkel daar mislukt was.

Het was niet mijn eerste keer dat ik mijn eigen bedrijf had. Ik had wel vaker een bedrijf laten mislukken. Maar dit keer heb ik er wel heel veel schulden aan overgehouden. Buiten mijn bedrijven om ben ik eigenlijk het grootste deel van mijn leven werkloos geweest. Niet echt omdat ik dom ben, of lui, maar eigenlijk vooral omdat ik nooit echt geweten heb wat ik wil worden als ik groot ben. Nog steeds niet eigenlijk.

Voor andere mensen is het vaak heel erg makkelijk om te zeggen dat je maar moet gaan werken. Zij hebben een leuke baan, of een goed salaris. De enkeling met een salaris niet veel boven het minimum en die zijn baan niet leuk vindt, die zegt dat waarschijnlijk alleen maar uit jaloezie, omdat hij er hard voor moet werken, en dat kan ik best begrijpen. Maar voor mij hoeft het allemaal niet meer zo, en al zou ik meer gaan verdienen, dan gaat dat toch naar mijn schuldeisers. Ik ben nu 40 plus, mijn ambities ben ik zo langzamerhand wel verloren.

Echter, dat pikt Maassluis niet. Hier geldt gewoon: iedereen moet werken! Niemand mag aan de kant staan! En het lijkt alsof ze vooral mij moeten hebben, geen idee waarom, maar sinds dat ik hier ben, heb ik al negen oproepen gehad wanneer ze weer iets hebben verzonnen om mij aan het werk te helpen. Of het nu een opleiding was, een VCA behalen, een sollicitatietraining, of gewoon verplicht een aantal uur per week daar zitten om te gaan solliciteren. Nu hebben ze weer wat anders: papier prikken!

Gisteren was mijn eerste dag. Okee, ik geef toe, het zijn maar halve dagen dat ik dat moet doen. Vier dagen in de week, en één dag in de week dat ik daar moet gaan zitten en sollicitaties moet doen. Zwaar werk is het ook niet echt, met een stokkie en een zak rondlopen. En van de vier uur is het de helft van de tijd koffiedrinken.

Toch ben ik gewoon moe. Misschien ben ik het niet meer gewend, dat kan, maar mijn gezondheid speelt ook wel een grote rol. Ik ben net uit het ziekenhuis ontslagen, vanwege een longontsteking die ik heb gekregen door een infectie met pneumakokken. Mijn knie doet erg zeer… mijn overgewicht van veertig kilo helpt daarbij ook niet echt natuurlijk. Ik heb een schouderblessure, overgehouden van een paar jaar geleden toen ik tijdens mijn werk vier meter van een ladder naar beneden viel. Die ga je echt wel voelen na een paar uur papier prikken. Verder toen mijn tenen pijn. Veiligheidsschoenen zijn verplicht, maar ze hebben geen schoenen die mij passen. Ze zijn gewoon niet breed genoeg aan mijn voeteinde. Bij het passen voel ik dat niet, zelfs bij het werken voel ik dat niet. Ik heb al verminderd gevoel in mijn voeten door mijn zware diabetes. Maar als ik naar huis ga begin ik het wel te voelen, en zeker als ik thuis ben en mijn schoenen uitdoe. Mijn tenen zijn rood, gezwollen, blaren beginnen te ontstaan, en dat al na de eerste dag. Daardoor worden ze alleen maar dikker en gaan ze nog meer schuren.

Ik doe ze niet meer aan. Ik ga weigeren. Wat willen ze gaan doen? Mij ontslaan? Mij korten? Dat laatste, daar zie ik ze nog voor aan ook. Maar dan ga ik dat aanvechten tot aan het hoogste gerecht.

Ik heb Maassluis al gedaagd voor het gerecht, voor een andere zaak, dat loopt nog. Misschien meer daarover in een andere blog. Het lijkt erop dat Maassluis er alleen op uit is om mij te pesten, daarom zal ik echt geen gelegenheid voorbij laten gaan om ze ergens op terug te pakken. Maassluis heeft zevenhonderd werklozen, waarom pakken ze steeds dezelfden om te terroriseren?

Het heeft allemaal ook zo weinig zin. Je kan mensen niet gaan dwingen om te werken. Er is geen enkele werkgever die daar op zit te wachten. Zelfs de gemeente zelf niet. Als ze een vacature open hebben, dan huren ze iemand in van het uitzendbureau, in plaats dat ze een van hun eigen werkloze klanten aannemen. Alsof daar geen competente mensen tussen zitten? Genoeg! kan ik je zeggen. Maassluis heeft er heel veel geld voor over om te proberen om mensen allemaal aan het werk te krijgen. De uitkeringen kost ze tien miljoen per jaar, maar alle reïntegratietrajecten kosten net zoveel! Jawel, ik heb de cijfers gezien. Zouden ze echt denken dat het gaat lukken? Er komen alleen maar meer werklozen bij.

Wat is eigenlijk de reden dat ze iedereen aan het werk willen? Omdat het anders de maatschappij te veel geld kost? Iemand die economie heeft gestudeerd weet toch wel dat een werkloze echt niet zo veel geld kost voor de maatschappij? Ze sparen niets, brengen niets naar het buitenland… elk dubbeltje rolt zo weer de economie in. Sterker, het is zeer slecht voor de economie als er geen werklozen meer zouden zijn! Arbeid wordt dan echt heel erg duur, zeker de minst gewilde baantjes. Bijna geen ruimte meer voor een stoelendans… Werkgevers hebben het dan niet meer voor het zeggen, maar de werknemer die kan eisen gaan stellen… willen ze dat? Trouwens… een goede economie word bepaald door de openstaande vacatures die wel of niet vervuld worden, en niet door werklozen te schoppen naar vacatures die er niet zijn. En ik heb niet het idee dat er vacatures in Nederland erg lang open blijven staan. Ja, hooguit van hoger opgeleiden, ingenieurs en zo, daar zijn er altijd tekort van. Laat de politiek dan het onderwijs gratis maken, voor iedereen, niet alleen voor de jeugd. Ik zou het wel weten.

Nee, ik zie het nut er niet van in om met een zweep mensen onder druk te gaan zetten om dwangarbeid te gaan doen. Dwangarbeid? Jawel, ik weet dat de rechter heeft gezegd dat dit officieel geen dwangarbeid is, omdat iedereen de keuze heeft om het niet te doen. Keuze? Hoezo keuze? Doe ik het niet, dan krijg ik geen uitkering, kan ik mijn rekeningen niet betalen! Welke keuze heb ik dan? En dat dreigement staat onder elke brief die ik van ze krijg! Bij het niet navolgen van afspraken kan je uitkering gestopt of gekort worden en blablabla…

Wat de overheid ook niet lijkt te begrijpen is dat je voor elk mens die je met heel veel kosten en dwang en moeite eindelijk aan het werk hebt, dat je daarmee een vacature elimineert voor iemand die wél heel graag aan de slag wil. Waarom niet gewoon de mensen helpen die graag willen? Bemiddelen, cursusje… of welke training die ze op dat moment nodig hebben dan ook? Dán krijg je gemotiveerde mensen!

Nee, mij krijgen ze niet meer gemotiveerd. Laten ze mij een VCA-cursus doen die ik al heb… dan vraag ik of ik misschien niet VCA-vol kan doen? Nee, dat kan niet. Stel je voor zeg! Het had in dezelfde tijd gekund, met hetzelfde lesmateriaal, de kosten waren hetzelfde… maar nee, dan hadden ze weer een apart formuliertje in moeten vullen, da’s teveel moeite, voor hun salaris van 3.200 euro netto per maand, voor vier dagen werken!! Luizenbaantje, klantmanager.

Ik had een opleiding gevonden, mét baangarantie! Ik had dus allang aan het werk kunnen zijn in de administratie. Maar dat werd afgeschoten door mijn klantmanager. Ze vonden administratie niets voor mij? Nee, ze vonden me te onverzorgd. Bepalen zij dat? En misschien pas ik me wel aan op het moment ter plekke bij de werkgever?

Ik ben vrijwilliger bij een groot bedrijf als administrator, een groot deel van dat werk moet ik opgeven om te gaan papier prikken. Ik weet zeker dat mijn kansen op werk hierdoor verkleind worden! Ik bedoel, wat zou nu meer indruk maken op de werkgever… een CV waarop staat dat ik computerwerk doe voor een internationaal bedrijf? Of dat ik papier prik?

Ook mijn vrouw moet een aantal uur per week gaan werken, op twee verschillende dagen, in de sociale werkplaats. Niet dat het Maassluis iets oplevert, want ze moeten er geld op toeleggen! Wat zei de klantmanager tegen mijn vrouw? Het is beter voor je kind! Als zij ziet dat je niet werkt, dan is dat slecht voor haar educatie?

Huh? Ook mijn vrouw deed vrijwilligerswerk, dat ze nu ook voor een groot gedeelte moet opgeven om sokken in te pakken. Namelijk op de school van onze dochter! Daar kon onze dochter zien dat haar moeder werkte, en nu niet!

Nee, het gaat ze er echt niet om mij te helpen om werk te vinden… nee, slaven willen ze hebben! Al is het maar om 420 euro subsidie per maand op te strijken voor iedereen die ze laten werken in de sociale werkplaats!

Marius
(Marius Blog)