Na de aanslag in Suruc – vrijheidsstrijd in Rojava verdient onze actieve solidariteit

Hoe meer steun links-radicale krachten aan het proces weten te geven, hoe overbodiger dat leunen op Amerikaanse luchtsteun wordt, hoe makkelijker het ook wordt om daarmee te breken. Zolang de PYD vrijwel alleen staat, hebben critici als ik een beetje makkelijk praten, ook waar zulke critici een punt hebben. Hier zien we het belang van datgene wat degenen probeerden te doen die naar Kobani probeerden te gaan. Zij maakten solidariteit concreet. Precies dat werd ze noodlottig. Deze mensen zijn vermoord omdat ze probeerden te helpen. Ze reisden, krachtig tegengewerkt door de Turkse staat, naar dat grensgebied, naar Suruc. “Ze hadden een ontmoeting met de districtsgouverneur gehad en vertelden hem dat ze over wilden steken naar Kobani. De districtsgouverneur liet hen wachten door te zeggen dat slechts een paar van hen over konden steken, en niet de hele groep.” Tijdens dat wachten vond de aanslag plaats. “De bloedige aanval in Suruc vond plaats nadat jonge mensen een persverklaring maakten het Amara Cultureel Centrum in antwoord op de preventie door de districtsgouverneur.” Dat staat te lezen in artikel op de website Kurdish Question, een site die de strijd rond Rojava solidair volgt. De schrijver ervan, Amed Dicle, komt ook met nogal wat vragen, zoals bijvoorbeeld: “Hoe kreeg de Turkse inlichtingendienst, die overal surveilleert in Suruc, inclusief de Mürsitpinar grenspost, het voor elkaar om hwet ISIS-lid niet te ‘zien’?” en “Hoe is het mogelijk dat dat politie het ISIS-lid niet wist te identificeren, ondanks het feit dat het Amara Cultureel centrum naast een politiebureau is gelegen?” ISIS is een andere naam voor wat IS heet. De strekking van de vragen is duidelijk: de schrijver ziet in de aanslag minstens medeplichtigheid van de Turkse staat. En met hele goede redenen. Een ooggetuigenverslag van filmer Garip Celik wijst ook die kant op. Daar lezen we dat elke bus met solidariteitsactivisten minutieus werd gecontroleerd door de politie. Op één na. Dat is niet alles. “Celik merkte op dat de politie slechts naar de plek van de misdaad kwam om burgers aan te vallen.” Het had er weer eens veel van weg dat de Turkse staat Koerden en linkse mensen die solidariteit proberen op te bouwen, als de voornaamste vijand zag. Eigenlijk net als IS dus, wiens fanatieke oorlog tegen alles wat lijkt op gelijkwaardigheid, vrijheid en solidariteit met uitroeiingspolitiek bejegent.

Peter Storm in Na de aanslag in Suruc – vrijheidsstrijd in Rojava verdient onze actieve solidariteit (Ravotr)