Samen sterk

Ik sloot me niet aan omdat ik zelf ooit last had van Zwarte Piet, maar omdat ik me inlees in de gevoelens van de mensen voor wie dat wel geldt. Hoewel ik geen deel ben van de zwarte gemeenschap, sta ik wel naast ze in dit protest. Ik steun actief waar ik kan, doe mijn best om niet in valkuilen te lopen die je als wit privilege kan zien en informeer mijn eigen gemeenschap. Het zou niet zo moeten zijn, maar je hebt nu eenmaal mensen als Sunny Bergman en Tanja Jess nodig om iedereen te bereiken. Zo bood ik ook mijn hulp aan toen stichting Nederland Wordt Beter een lesmethode en voorlichtingen over Zwarte Piet ontwikkelde. Voor ‘wandelen door Rotterdam’ werden we in bussen geladen, waarvandaan ik zag hoe vrienden aan hun dreadlocks over straat werden gesleurd en de nekklem werd toegepast op mensen die voor zichzelf opkomen. En terwijl we in een steenkoude schuur in Maassluis urenlang werden getreiterd door de politie, bedacht ik me hoe de Nederlandse politiek zou reageren. Als in Istanbul of Moskou de Gay Pride wordt neergeslagen door de politie, spreken we als vrij land onze afschuw daarover uit. Maar als het in eigen land precies zo gaat, blijft publieke verontwaardiging uit. Toen we vrijkwamen, werden we met onnodig brute kracht door de politie een bus ingewerkt, die ons terug escorteerde naar Rotterdam. In deze chaos noemde een jongen naast mij in de bus de agenten “stelletje homo’s!”. Direct zei ik tegen hem: “Hé! Gedraag je. Ik sta hier voor jou. Sta jij er ook voor mij?” Meteen zei hij: “Sorry, man. Zo bedoel ik het niet” en sloeg hij zijn armen om mijn schouders. We hoefden de wederzijdse pijn niet meer uit te leggen en begrepen elkaar volledig. Samen sterk.

Paul in Samen sterk (Gay.nl)