Staatssecretaris Klijnsma en de oorlog tegen de armen
Staatssecretaris Jetta Klijnsma van Sociale Zaken en Werkgelegenheid bood op 12 november aan de Tweede Kamer een wetsvoorstel aan dat de Wet Werk en Bijstand (WWB) ingrijpend verandert en de positie van uitkeringsgerechtigden nog verder dreigt te verslechteren. Het is de bedoeling dat dit voorstel Maatregelen WWB na parlementaire goedkeuring vanaf 1 juli 2014 gefaseerd wordt ingevoerd. Het voorstel hangt nauw samen met de komst van de Participatiewet. Een overzicht van de ontwikkelingen.
De Raad van State en de Raad voor de Rechtspraak hebben inmiddels kritische adviezen gegeven over het wetsvoorstel. Een belangrijke vraag is of het niet in strijd is met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) en of het niet gaat leiden tot veel beroepsprocedures en verdere verbureaucratisering van de samenleving. Met als gevolg veel onzekerheid voor mensen met een laag inkomen, onder meer omdat categoriale regelingen en toeslagen worden afgeschaft en vervangen door een beperkte uitbreiding van de pot met bijzondere bijstand, waarbij steeds een individuele beoordeling moet plaatsvinden. Dat roept voor de adviesgevers de vraag op of de geplande bezuinigingen wel worden gehaald en of de rijksoverheid niet eenvoudigweg de bezuinigingen doorvoert en de problemen van de bureaucratisering, in de vorm van een uitgebreider uitvoerend ambtenarenapparaat, op het bordje van de gemeenten schuift. De Raad van State vindt dat het kabinet een aantal maatregelen van het voorstel zou moeten heroverwegen of ervan af zou moeten zien.
De Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) en Divosa, de club van managers van sociale diensten, hebben naar verhouding scherpe kritiek op de voorgestelde aanpassingen van de WWB. De maatregelen schieten volgens VNG en Divosa hun doel voorbij, leiden tot onnodige extra regels en dwang, en beperken de mogelijkheid tot maatwerk. De WWB is bedoeld als vangnet voor mensen die niet in hun eigen onderhoud kunnen voorzien. De VNG en Divosa hadden in maart al forse kritiek (pdf) geleverd op het concept-wetsvoorstel. De Maatregelen WWB kunnen leiden tot verhoging van schulden bij werkzoekenden, en een groter beroep van werkzoekenden op andere vangnetten, zoals de bijzondere bijstand, schuldhulpverlening, ondersteuning van voedselbanken en de maatschappelijke opvang.
Sociaal minimum
Het wetsvoorstel komt niet als een verrassing. Al jaren vindt er door de overheid een aanval plaats op de fundamenten van de positie van de minima. Dat gaat gepaard met aanscherping van strafmaatregelen in diverse sociale zekerheidswetten, verruiming van het begrip passende arbeid, strengere keuringen, verlies van koopkracht en strengere controles via een uitbreiding van huisbezoeken en andere maatregelen. Daardoor wordt de toegang tot de sociale zekerheid voor steeds meer mensen sterk ingeperkt. Steeds meer mensen moeten rondkomen van een veel te laag sociaal minimum, tot in lengte van jaren, terwijl de economie al decennialang onvoldoende arbeidsplaatsen schept voor de vele werkzoekenden. Voordat de crisis in 2008 uitbrak, was er al sprake van een bijna baanloze groei, met een chronische massawerkloosheid die door de crisis ook nog eens is versterkt.
Dat kan worden geïllustreerd met wat cijfers. Het arbeidsvolume nam in de periode van 1969 tot 2006 toe van 5 tot 6,6 miljoen arbeidsjaren. In 36 jaar tijd was er dus een stijging van 1,6 miljoen arbeidsjaren. Na die periode bleef het arbeidsvolume schommelen rond de 6,6 miljoen arbeidsjaren. Er was dus geen toename meer. Het aantal werkzame personen tussen 1969 en 2012 steeg van 5,5 miljoen personen in 1969 naar 8,5 miljoen, maar sinds 2002 is er nauwelijks een toename meer. Wel geeft dit aan dat steeds meer mensen in deeltijd werken. Er heeft dus een gigantische arbeidstijdverkorting plaatsgevonden met evenredige inlevering van loon, vooral in de jaren tot 2002. Met name in de gezondheidszorg, de zakelijke dienstverlening en handel, het vervoer en de horeca wordt veel in deeltijd gewerkt. De horecasector is de bedrijfstak met het grootste aantal banen. De potentiële beroepsbevolking schommelde tussen 2002 en 2012 rond de 11 miljoen personen.
Veel mensen aan de onderkant van de samenleving hebben geen alternatieven voor een leven op een sociaal minimum tot in lengte van jaren, ondanks de verhullende retoriek die de overheid daarover verspreidt. De invoering van allerlei verscherpte maatregelen tegen minima werd gekenmerkt door een compromis tussen de liberalen en de sociaal-democraten. Centraal kwam “het volumebeleid” te staan. De toegang tot de sociale zekerheid werd steeds verder ingeperkt, maar het sociaal minimum bleef als principe in elk geval formeel gehandhaafd. Geen enkele hier legaal verblijvende persoon mocht beneden dat minimum zakken. De koopkracht van het minimuminkomen liep echter wel terug, met het argument dat dat minimum moest blijven gelden voor alle mensen die het “echt” nodig zouden hebben. Maar in de samenleving groeide de kloof tussen arm en rijk, waarbij de rijken steeds rijker werden en de armen steeds armer. Een hogere belasting voor mensen die al heel veel geld hebben is onbespreekbaar, terwijl de armen worden gepakt.
Eigen schuld
Met het wetsvoorstel wordt de toch al sterk afgebrokkelde verzorgingsstaat overboord gegooid. Het “volumebeleid” leidt zo tot het zoeken naar een stok om de hond te slaan. Het streven is er vooral op gericht om mensen waar mogelijk uit te sluiten van basisvoorzieningen als eten en onderdak. Daarbij worden de maatregelen doorgevoerd op ideologische gronden, dus niet omdat de overheidsfinanciën of andere zakelijke argumenten de bezuinigingen en de maatregelen noodzakelijk zouden maken. De ideologische motivatie houdt in dat de schuld van de armoede en de werkloosheid bij het individu moet worden gelegd. Eigen schuld, dikke bult dus. Mensen moeten zich schikken, zonder morren doen wat bazen en ambtenaren eisen, zich netjes kleden, zich dienstbaar en flexibel opstellen, hard werken, niet klagen, en uitbuiting en onderdrukking voor lief nemen, anders worden ze drie maanden uitgesloten van een inkomen. Aldus de geest van de nieuwe regels.
Als motto daarbij geldt dat de werkloze zijn werkloosheid aan zichzelf heeft te danken. Werkloos zijn zou geen verband houden met maatschappelijke omstandigheden, zoals het gegeven dat er simpelweg te weinig werkgelegenheid is. Een van de onderdelen van het wetsvoorstel betreft de invoering van “de kostendelersnorm” in het hele stelsel van sociale zekerheid. Daarmee wordt het principe van het sociale minimum afgeschaft. Dat minimum is niet langer een algemene norm voor iedereen, een inkomen waarmee gepensioneerden, arbeidsongeschikten, werklozen en werkenden hun leven mogen inrichten volgens hun eigen keuzen en omstandigheden en met respect voor de autonomie van de mens. De overheid gaat namelijk bijstandsachtige principes invoeren in de volksverzekeringen, zoals het principe dat bij de hoogte van de uitkering wordt gekeken naar de kosten die de uitkeringsgerechtigde voor bepaalde uitgaven heeft gemaakt. Als bepaalde door de overheid vast te stellen uitgaven lager uitvallen, dan krijgt de uitkeringsgerechtigde ook minder inkomen. Dat betekent een begin van de afschaffing van de volksverzekeringen. Immers, een volksverzekering is in principe een geïndividualiseerde verzekering, waarvoor men premie betaalt. Met het wetsvoorstel zijn we met z’n allen op weg naar het biologische minimum dat de VVD voor ogen heeft, op basis van bijstandsachtige sociale voorzieningen zonder sociale verzekeringen, waardoor armen op het absolute sociale minimum worden vastgepind. Dat schrijnt des te meer, nu de rijken steeds rijker worden en excessieve asociale verrijking nauwelijks wordt gecontroleerd en bestraft. Die verrijking is zelfs maar al te vaak wettelijk toegestaan, wat veel zegt over het onrecht dat in die regels zit. Daar komt bij dat belastingverlaging voor de rijken en rijksten aan de lopende band plaatsvindt en belastingverhoging tot taboe is verklaard.
Kostendelersnorm
Hieronder heb ik de maatregelen uit het wetsvoorstel op een rijtje gezet en voorzien van commentaar.
* Er wordt een kostendelersnorm ingevoerd waardoor het bijstandsbedrag per persoon lager wordt naarmate meer meerderjarige personen in dezelfde woning verblijven en zij ook met meer personen de kosten kunnen delen. Deze kostendelersnorm gaat, behalve in de bijstand, ook gelden in de AOW, ANW, IOAW, IOAZ en Toeslagenwet. De invoering van de norm betekent dat ongeveer honderdduizend uitkeringsgerechtigden die onder diverse sociale verzekeringswetten vallen, er honderden euro’s op achteruit zullen gaan, waaronder AOW-ers, WWB-ers en Wajongers. Woont de bijstandsgerechtigde in bij zijn of haar moeder of vader, dan gaat de bijstandsuitkering met 202 euro omlaag en de AOW van de ouder met nog eens 283 euro. Een alleenstaande in de bijstand met een thuiswonend werkend kind wordt per 1 januari 2014 met 202 euro gekort op zijn uitkering. Twee zussen in de AOW die wonen op het zelfde adres leveren per 1 juli 2014 circa 250 euro in vanwege de kostendelersnorm. Twee samenwonende personen, beiden AOW-ers en geen partners, gaan er door de kostendelersnorm 566 euro per maand op achteruit.
De kostendelersnorm is een ramp voor de positie van veel minima. De norm is in strijd met de doelstelling van “de participatiesamenleving” dat mensen meer voor elkaar moeten zorgen. In vaak voorkomende situaties zorgen inwonende kinderen voor hun oudere ouders. Ze worden straks financieel gestraft voor die hulp. AOW-ers en chronisch zieken hebben vaak meerkosten vanwege chronische ziekte en worden extra geraakt vanwege inperking van kostenvergoedingen de afgelopen jaren en het afschaffen van categoriale bijstand waarbij ze ook niet voor individuele bijzondere bijstand in aanmerking komen. Bovendien is de kostendelersnorm een moeilijk te controleren maatregel, wat dreigt te leiden tot een verdere uitbreiding van het gemeentelijk ambtenarenapparaat. Een heel nieuwe aan te stellen groep van controleurs, handhavers en sociale rechercheurs moet op pad om via onaangekondigde huisbezoeken de thuissituatie te controleren. Daarbij zal net als bij controle op samenlevingsvormen in het algemeen diep ingegrepen worden in de privé-situatie van de betrokkenen. Dat is uiteraard onwenselijk.
Wachttijd
* Werklozen moeten eerst vier weken naar een baan zoeken voordat ze recht krijgen op bijstand. De overheid ontneemt hen dat recht als ze de zoektocht naar een baan onvoldoende kunnen aantonen. Iedereen die een bijstandsuitkering aanvraagt, moet aantonen dat hij in de voorafgaande vier weken er zelf alles aan heeft gedaan om werk te vinden. De zoektijd van vier weken en het plan van aanpak geldt voor iedereen die bijstand wil aanvragen. Werklozen doen een beroep op een bijstandsuitkering omdat ze financieel meestal volkomen aan de grond zitten. Ze kunnen dus veelal niet vier weken wachten en vaak nog veel langer, want de behandeling van een bijstandsaanvraag kan maanden duren. Door de maatregel zal een grote groep in financiële problemen komen.
De staatssecretaris daarentegen wijst cynisch op “het succes” dat dit afknijpmiddel bij jongeren zou hebben. Uit een onderzoek van FNV Jong over de maatregel bij jongeren tot 27 jaar bleek dat als gevolg van de vier weken wachttijd landelijk gezien 37 procent van de jongeren die een uitkering aanvroegen, er toch maar van afzag, omdat men werk had gevonden of verder ging studeren. Van 63 procent van de jongeren weet men niet wat er met hen en met hun inkomen is gebeurd. Hetzelfde onderzoek wees uit dat een groot deel van die 63 procent in een uitzichtloze positie terecht komt. Na vier weken moet de aanvrager van een bijstandsuitkering aantonen dat hij zich heeft gehouden aan de verplichtingen op grond van de WWB. Als hij daar onvoldoende in slaagt, volgt nog eens drie maanden uitsluiting van de uitkering. Met dit soort regelgeving wordt de weg ingeslagen naar het voor een groot deel afschaffen van de bijstand als laatste vangnet.
In Amsterdam en Rotterdam is de vier weken wachttijd al ingevoerd. Op het spreekuur van de Amsterdamse Bijstandsbond zijn de problemen die dat geeft, nu al flink zichtbaar. Belt de werkloze niet op de dag die een ambtenaar hem heeft opgelegd, dan wordt de aanvraag niet in behandeling genomen en begint de wachttijd opnieuw. Dat geldt ook voor mensen die zich aantoonbaar suf hebben gesolliciteerd. Een duidelijk geval van werklozen pesten.
Tegenprestatie
* Het wetsvoorstel verplicht gemeenten om een “tegenprestatie” in te voeren voor alle bijstandsgerechtigden. Bij verordening moeten daarover regels worden vastgesteld. In 2012 is de WWB al aangescherpt op het vlak van verplicht onbetaald werk. In het wetsvoorstel van Klijnsma wordt de tegenprestatie omschreven als “onbeloonde maatschappelijk nuttige werkzaamheden” waartoe bijstandsgerechtigden moeten worden gedwongen, op straffe van korting op of verlies van hun uitkering. Gemeentebesturen hebben de beleidsvrijheid om zelf invulling te geven aan de aard van de “maatschappelijk nuttige werkzaamheden”. Voor alle bijstandsgerechtigden moet een plan van aanpak worden opgesteld. Volgens het voorstel zouden de werklozen “invloed hebben” op de keuze van een bepaalde tegenprestatie. Het is onduidelijk wat dat inhoudt en welke criteria daarbij gelden. Wel helder is dat gemeenten de macht hebben om te bepalen wat de bijstandsgerechtigden moeten gaan doen. Als ze niet meewerken, dan verliezen ze hun inkomen. Keuzevrijheid en ontwikkeling van vaardigheden en kwaliteiten staat daarbij op de laatste plaats. De “invloed” van werklozen is dus een wassen neus.
Alle Wajongers “met werkvermogen” vallen binnenkort onder de Participatiewet en krijgen daardoor ook met deze maatregelen te maken. De Bijstandsbond deelt de conclusie van de Raad van State dat het verplichten van een tegenprestatie voor mensen die geen kans hebben op de arbeidsmarkt of vanwege arbeidsongeschiktheid niet meer kunnen werken, in strijd is met het verbod op dwangarbeid volgens internationale mensenrechtenverdragen. Slechts weinig gemeenten zien heil in deze maatregel. Samen met Doorbraak, de SP en de FNV heeft de Bijstandsbond binnen het comité Dwangarbeid Nee een rapport samengesteld over het werken met behoud van uitkering in Amsterdam, waarbij veel klachten en misstanden naar voren kwamen. Dergelijke onderzoek zijn ook in andere gemeenten gedaan. Er is sprake van verdringing op de arbeidsmarkt, waarbij werkzoekenden die voor hun uitkering moeten werken, betaald werkenden uit hun banen verdringen. Volgens de regels van de rijksoverheid met betrekking tot participatieplaatsen en vrijwilligerswerk moet het gaan om additioneel werk en moet het leiden tot perspectief op betaald werk. Maar die regels worden in flink wat gemeenten met voeten getreden. Eigen ideeën van bijstandsgerechtigden om zich in te zetten voor de samenleving worden vaak afgewezen. Door het ontbreken van een formulering van de rechten van bijstandsgerechtigden in dit soort situaties wordt de deur naar rechteloosheid bij de invoering van de tegenprestatie nog verder opengezet. Ook de Centrale Raad van Beroep bekritiseert verplichte arbeid als er volstrekt geen uitzicht is op arbeidsdeelname. Van “burgerplichten” is in dit soort gevallen ook geen sprake, want de dwangarbeid geldt immers alleen voor mensen in de bijstand.
Beschavingsoffensief
* Ook wordt vastgelegd dat bijstandsgerechtigden hun sollicitaties niet mogen belemmeren door gebrek aan persoonlijke verzorging, onaangepaste kleding, of onbehoorlijk gedrag. Wie zich naar het oordeel van de klantmanager niet gedraagt of slordig gekleed is, kan maximaal drie maanden geen uitkering meer krijgen. Met deze belachelijke regel worden bijstandsgerechtigde nog strikter onderworpen aan een modern beschavings- en disciplineringsoffensief. Ze worden overgeleverd aan de almacht van de ambtenaren die in het wilde weg mogen bepalen wat onaangepast en onverzorgd is.
Als de uitkeringsgerechtigde zich volgens een uitkeringsinstelling misdraagt ten opzichte het personeel van die instantie, dan wordt de uitkering drie maanden ingehouden. “Asociaal gedrag” speelt daarbij een rol. Wanneer iemand zich misdraagt tegenover medewerkers die de sociale zekerheidswetten uitvoeren, dan kan de gemeente, het UWV of de Sociale Verzekeringsbank de uitkering voor maximaal drie maanden stopzetten. Drie maanden uitsluiting is een belachelijk zware straf. Zo’n maatregel moet zijn omgeven met bijzondere waarborgen en aan strenge eisen voldoen. Het betreft namelijk een punitieve sanctie en geen repetitieve sanctie, in tegenstelling tot wat de regering aangeeft. Het is in strijd met de mensenrechten.
Sollicitatieplicht
* Op het volgens de uitkeringsinstantie niet voldoen aan de informatieplicht staat maximaal drie maanden inhouding van de uitkering. Daar dreigen velen door te worden getroffen die er niet eens van op de hoogte waren dat ze een bepaald soort informatie hadden moeten doorgeven.
* De bijstandsgerechtigde wordt voor drie maanden met honderd procent gekort als hij zijn arbeidsverplichtingen niet nakomt of niet kan aantonen dat aan die verplichtingen is voldaan. Strafmaatregelen voor bijstandsontvangers worden strenger en landelijk voorgeschreven. De beleidsvrijheid die gemeenten genoten, wordt ingeperkt. Er is nauwelijks meer ruimte voor maatwerk. De bewijslast komt bij de werkloze te liggen, maar kan praktisch onuitvoerbaar blijken. Want wie bepaalt wanneer een werkloze zijn verplichting om te werken heeft belemmerd door onfatsoenlijk gedrag of een onverzorgd uiterlijk? Welke criteria gelden daarbij? En hoe toont een bijstandsgerechtigde aan dat hij iets niet heeft gedaan, als de bewijslast op hem berust?
Het wetsvoorstel heeft ingrijpende mensenrechtelijke gevolgen. Een voorbeeld: een gezin met twee minderjarige kinderen. Vader is gezond verklaard vanuit de WAO (ook al is er wel van alles met hem aan de hand). Hij heeft een bijstandsuitkering en moet solliciteren. Hij doet dat volgens zijn casemanager niet goed genoeg. De uitkering wordt verplicht voor drie maanden gestopt. Niet alleen van hem, maar ook van zijn partner en kinderen, want het gaat om een gezinsuitkering. Ook zijn partner en kinderen worden dus geheel uitgesloten van inkomen, terwijl ze verder geen geld hebben om van te leven. Vervolgens kunnen ze drie maanden lang de zorgverzekering, het energiebedrijf, de huur, eten, kleding en andere kosten niet betalen, met alle gevolgen van dien. Het gezin verpaupert en wordt uitgehongerd.
Mensen zonder papieren
Deze keiharde vorm van uitsluiting doet denken aan de manier waarop mensen zonder papieren kapot worden gemaakt, hoewel die groep uiteraard nog veel harder en onmenselijker wordt aangepakt dan bijstandsgerechtigden. Mensen zonder verblijfsrecht worden uitgesloten van vrijwel alle voorzieningen. Ze hebben nog wel recht op medische zorg, maar niet op een boterham, daklozenopvang, werk en een uitkering. Hun maatschappelijke uitsluiting kan al jaren rekenen op goedkeuring van alle politieke partijen. Nu zijn blijkbaar de bijstandsgerechtigden aan de beurt. Niet alleen de uitsluiting van mensen zonder papieren, maar ook die van bijstandsgerechtigden is in strijd met de mensenrechten.
Naar aanleiding van een klacht van de kinderrechtenorganisatie Defence for Children tegen Nederland gaf het Europees Comité voor Sociale Rechten aan dat kinderen niet op straat gezet mogen worden. In september 2012 nam de Hoge Raad dat standpunt over. Na een recente klacht van de Protestantse Kerk Nederland, samen met andere leden van de Conferentie van Europese Kerken, bepaalde het comité dat er een absolute minimumnorm bestaat: iedereen heeft het basisrecht op voedsel, kleding en opvang. Als de vader uit het voorbeeld iets strafbaars zou hebben gedaan, dan had hij in de gevangenis die basisrechten wel gekregen, terwijl zijn gezin dan bijstand zou hebben kunnen blijven ontvangen. Het wetsvoorstel is spijkerhard. Ook bijstandsgerechtigden die van goede wil zijn, maar kampen met complexe fysieke, psychische of andere problemen, kunnen een forse straf opgelegd krijgen: geen uitkering voor drie maanden. Velen die zeer moeilijk betaald werk kunnen vinden, dreigen in de ellende te worden gestort, waarbij geen rekening gehouden wordt met hun persoonlijke omstandigheden.
Bijzondere bijstand
* De ontheffing van de sollicitatieplicht voor alleenstaande ouders wordt afgeschaft. Daar is een jarenlange discussie aan voorafgegaan. Nu probeert men deze maatregel zo snel mogelijk door het parlement te loodsen. Het opvoeden van kinderen is vaak nog steeds vooral een zorgtaak voor moeders. Zij worden zo dubbel belast: ze worden geacht zorg te dragen voor hun kinderen én ze moeten betaald gaan werken.
* De mogelijkheid tot verlening van categoriale bijzondere bijstand wordt verkleind. Alleen categoriale bijzondere bijstand in de vorm van een collectieve aanvullende zorgverzekering of een tegemoetkoming in de premie van een dergelijke verzekering wordt gehandhaafd. Voor deze vorm wordt de inkomensgrens van honderdtien procent van de bijstandsnorm geschrapt. Indien gewenst, kunnen gemeenten een hogere inkomensgrens vaststellen, bijvoorbeeld ter hoogte van honderdtwintig of honderddertig procent van het sociaal minimum. Verder wordt de langdurigheidstoeslag vervangen door een individuele inkomenstoeslag.
Men wil het deel van het voorstel over de afschaffing van de overige mogelijkheden van categoriale bijzondere bijstand laten ingaan op 1 juli 2014, waarbij een overgangstermijn geldt tot 1 januari 2015. Zo kunnen gemeenten de lopende vormen van deze inkomensondersteuning afbouwen. Bij de afschaffing van categoriale bijzondere bijstand bestaat het risico dat de groepen die daar nu voor in aanmerking komen, geen gebruik kunnen maken van de individuele bijzondere bijstand. De nieuwe procedure brengt weer een hele rompslomp met zich mee van formulieren invullen, gesprekken voeren met klantmanagers, lang wachten voordat een beslissing wordt genomen, enzovoorts. Dat brengt waarschijnlijk met zich mee dat minder bijstandsgerechtigden gebruik gaan maken van de regelingen en dat het niet gebruik maken van nog bestaande rechten meer zal toenemen. Ook de afschaffing van de langdurigheidstoeslag heeft die nadelen. De laatste jaren is het steeds moeilijker geworden om bijzondere bijstand te krijgen. Met het wetsvoorstel van Klijnsma dreigt dat alleen maar verder te verslechteren.
Storm van verzet
In 2006 verkondigde de toenmalige kandidaat voor het VVD-lijsttrekkerschap, Mark Rutte: “Over vier jaar sluiten we de bijstand”. Het duurt iets langer, maar hij is als minister-president in elk geval hard op weg om het leven van uitkeringsgerechtigden nog zuurder te maken dan het toch al is. In de oorlog tegen de armen heeft de VVD in de PvdA een trouwe bondgenoot gevonden. Het is een sociaal-democratische staatssecretaris die met een neo-liberale agenda in de hand een frontale aanval tegen uitkeringsgerechtigden heeft ingezet. Maar wie een wind aan ellende zaait, zal een storm aan verzet oogsten. Wees daar maar zeker van, Klijnsma!
Piet van der Lende
iemand zit in de wwb (sosiale dienst) om dat er geen werk is.
als zij zegt dat je moet werken voor je uitkering dan is er dus ook werk
en heb je dus recht op een minimum loon.
ze proberen gewoon om onder het minimum loon uit te komen
kijk maar naar de sosiaale werkplaatsen met vastebaanen die mensen zijn er allemaal uitgegooit en zijn er weer aan het werk via de wwb regel dus gewoon 400 euro onder het minimum loon het is godsbedroevend dat ze dit willens en wetens doen en mensen willens enwetens in grote problemen brengen het is hoogtijd dat de bezem es door de politiek word gehaald want het reutemeteut wat er nu zit komt blijkbaar zo rechtstreeks uit zonnedael en heeft geen benul wat armoede betekend!!
Het was mischien toch beter geweest als we de oorlog hadden verloren .Dan hadden we nu tenminste geen Rutte- Samsom gehad.
Eerst probeert men de arme mensen rechteloos te maken, toen dat niet goed genoeg lukte en mensen zich juridische verdedigden tegen de maatregelen van de overheid, werd gefinancierde rechts hulp 2 keer zo duur en ook bepaald de overheid, via het juridisch loket, of jij een zaak mag aanspannen en daarmee sluit men een hele grote groep mensen, voornamelijk armere mensen uit van rechtshulp. Daar blijft het niet bij want er is gisteren het plan op gedoken dat rechters niet meer mogen toetsen aan bv, het Europees recht of verdragen zoals het EVRM.
Nu je de plannen ziet van de overheid om uitkeringsgerechtigden nog harder aan te pakken en te bestraffen en daarbij maatregelen gebruikt die tegen de Europese grondwet en het EVRM zijn, begrijp je ook wel waarom dat plan opeens opduikt.
Waar het naar toe gaat is om mensen rechteloos, aan de bedelstaf en daarmee een slaaf te maken van de overheid (en bedrijven).
Eerlijk gezegd denk ik dat de participatie samenleving waar iedereen elkaar moet helpen en men de kosten moet delen niet gaat werken zo als de overheid denkt, eerder zal de criminaliteit veel hoger gaan worden, want de rekeningen moeten wel betaald worden, mensen moeten toch eten en een dak boven hun hoofd hebben. Ook zal een deel van de mensen, Nederland gaan verlaten omdat ze hier geen kans meer hebben op een baan en daarmee een toekomst. Daarmee gaat veel talent en arbeidskracht verloren. Dit zal de Nederlandse staat uiteindelijk veel meer gaan kosten dan dat ze dachten te bezuinigen.
Waar de VVD van droomt is dat we wel blijven betalen voor een sociaal stelsel, maar dit helemaal niet aan het sociaal stelsel word uitgeven, maar gebruikt word voor de Nederlandse schulden en prestige projecten van te betalen. De burger mag het dan verder zelf uitzoeken. Ook de beter verdienende mensen zullen later als de arme mensen onderworpen zijn, ook aan de beurt komen want bij de arme mensen valt dadelijk niks meer te halen. Dan komen de bedrijven en de rijken aan de beurt. Met het tempo waar de VVD hun plannen uitvoert zal dat niet lang meer op zich laten wachten. Het gevolg ook deze mensen zullen crimineel worden of het land verlaten om hun heil ergens anders te zoeken of moeten creperen. Bedrijven zullen snel het land verlaten om hun bedrijf en vermogens te beschermen en dat betekend kapitaal vlucht. Uiteindelijk blijft er niet veel meer over om belasting van te innen. Van kale kippen kun je niet plukken en de gene die de kans krijgt vlucht of is crimineel dus daar krijgt de overheid geen belastingen meer van binnen.
De gevolgen van hun beleid op dit gebied zijn nu al zichtbaar, vorig jaar heeft men 8.3 miljard minder aan belastingen en accijnzen opgehaald. Raad eens wat we volgen jaar moeten bezuinigen? De VVD heeft de plannen om 50 miljard te bezuinigen tot 2017 al klaar staan. Ik hoef je niet te vertellen wat de gevolgen zijn als de binnenlandse economie kapot bezuinigt is. De overheid rekent zich rijk op de export, maar als er geen vraag is, heb je ook weinig export.
Duitsland deed exact het zelfde maar is er nu achter gekomen dat als de binnenlandse economie niet loopt omdat de mensen arm zijn, dit een veel groter problemen met zich mee brengen die je met de opbrengsten van de export niet kunt opvangen. Het is niet voor niks dat bv het minimum loon weer word ingevoerd en dat er plannen zijn om die binnenlandse economie weer aan te jagen.
Ik hoop dat de oppositie hier zeer fel tegen zal strijden en dat ook bv D66, SGP en ChristenUnie zich eens heel goed bedenken voordat ze deze onmenswaardig voorstellen steunen. maar stiekem hoop ik dat de burgers zich eens gaan roeren en in opstand komen.
Als burgers heb je het recht en de plicht om in opstand te komen tegen dit soort plannen en je niet te laten kleineren door partijen die vinden dat je moet participeren terwijl ze dat aan de ander kant met een botte bijl te niet doen.
Het wordt druk en een warme winter op het maile veld denk ik zo maar.. Verenig je, wordt lid van een vakbond, span gezamenlijk procedures aan tegen de overheid en zorg dat je gehoord wordt
Schrijf naar de politici waar je op gestemd hebt en die je nu in de steek laten om dit te verklaren en te vertellen hoe jou dit persoonlijk gaat raken en ruïneren.
Denk niet het helpt toch niets. NIETS DOEN HELPT NIETS…..!
Ik woon zelf niet meer in Nederland maar sinds kort in Australië maar schaam me op lange afstand over dit soort maatregelen.
Dick
Fremantle
Door allles op een grote hoop te gooien kan de Elite alles met ons doen.
Ik heb jaren lang tussen vaste banen in via uitzendbureaus als boekhouder gewerkt.
Naast een korte tyd in de soos ging ik los werk aanpakken.
nu “geniet” ik van mn AOW.
De denkwyzen van de 19e eeuw passen niet meer in een tyd van computers en mobile telefoons.
Natuurlijk moet er een basis inkomen zyn en kunnen gezondhuiszorg, onderwys, elektra, gas en licht niet volledig aan de “markt” worden overgelaten.
Jaren geleden deed ik nog wel eens vrywilligerswerk tussen door, hetgeen tyd maar soms ook geld kostte.
Nadat de instelling een vrywilligersmanager instelde had ik het wel gezien.
In de middeleeuwen golden eeltzweren, pestbuilen, etterende beenstompjes als byzondere tekenen van Gods genade.
Als bedelaar leverde dat wel wat op, helaas heeft de PvdA dit principe overgenomen.
Niet wat je als normale mens uitgaande van leeftyd, slytage, erfelijke aanleg kunt leveren in een sociale participatiemaatschappy is maatgevend maar wat de instellingen met je kunnen doen.
Daar gelden veel papierwerk, veel praten, werk hebben en werk houden.
In een aantal gevallen zullen de voorstellen best wel korrekt zyn, maar gezien de ervaringen van de laatste 50 jaar houd ik mn hart vast.
Aan de andere kant tegen de tyd dat een en ander in de eerste kamer komt is de economische toestand in ons koninkryk al weer veranderd.
Indien er dus een arbeidsmarkt blijkt te bestaan voor mensen met WWB uitkering, behoren deze banen ter beschikking te worden gesteld aan de doelgroep. Indien er werkzaamheden worden verricht door mensen die ter werk zijn gesteld in die banen dient daar ook de juiste beloning tegenover te worden gesteld. Waar haalt de gemeentelijke overheden deze banen vandaan?
Wellicht dat Mw. Klijnsma eens naar haar eigen beperkingen patroon kan kijken, even bedenkend dat de wachtgeld regeling volledig afgeschaft wordt, en er toevallig een aantal banen voor handen zijn na de maximale WW duur voor haar zonder toetsing van haar beperkingen (passend), wat zou zij dan doen om haar vaste lasten te betalen?
Ik zou graag eens van haar een antwoord horen, hoe lost zij dat voor haar zelf op?
Beste Lia. Ik wil helemaal niets meer uit de mond van die Klijnsma horen! Want iedere woord dat uit haar mond komt is er één teveel…
Dit zijn banen waar eerst normaal voor betaald werd. Eerst was dat simpel productie, snoei en schoffel werk, waar men mensen met een handicap opzette als zinvolle invulling of als “werk” . Denk bv aan de WSW (en zij kregen toen nog betaald volgens een CAO). En later ook uitkeringsgerechtigden onder de noemers zoals leer/werk plek, werk ervaring opdoen en werk ethiek aanleren. Nu zijn dat ook andere en commerciële werkzaamheden en vaak speelt het werk of re-integratie bedrijf als uitzend bureau. Sterker, kijk op de sites van deze bedrijven en je ziet dat ze zich uitgeven als uitzend bureau of detacheerder. In mijn gemeente doet het werk bedrijf naast detacheren van uitkeringsgerechtigden, ook andere werkzaamheden, Zo doen ze naast het groen onderhoud en productie werk voor caravan bouwers en auto fabrikanten en andere bedrijven. Daarnaast hebben zij ook nog andere bedrijfstakken opgezet, zoals bv, fietsen reparatie, een post bedrijf en een poets bedrijf. Dat poets bedrijf bv, heeft nu alle werk over genomen van de reguliere poets bedrijven die eerst voor de gemeentes werkte, puur om het feit dat de arbeidskrachten niks kosten en zij dus ver onder de prijs konden zitten bij de aanbestedingen. Dit zie je trouwens bij veel gemeentes gebeuren, maar bv ook in de zorg en andere bedrijfs takken. Veel normaal betaald werk word over genomen door verplicht te werk gestelde mensen die dit moeten gaan doen voor hun uitkering en die betaald worden met uitkerings geld en de nodige subsidies. Belasting geld wat gebruikt word om reguliere arbeid mee te betalen.
De overheid schiet zich zelf in de voet want zij moeten wel betalen voor die goedkope arbeidskrachten, die door de gemeentes verplicht te werk gesteld worden. Staatssteun aan bedrijven dus, betaald door de belasting betaler en concurrentie vervalsing. De enigste die er van profiteren zijn de gemeentes zelf en hun bevriende bedrijven. Er zijn genoeg gevallen bekent waar bedrijf A wel goedkope arbeidskrachten kreeg, maar bedrijf B moest er voor betalen of kreeg helemaal geen mensen.
Gegarandeerd dat ze heel snel weer aan het werk geholpen word door haar vriendjes.
Maar zonder die vriendjes zit zij binnen de kortste keren in de bijstand
Ik zou graag zien hoe Klijnsma zelf denkt vier maanden zonder inkomen te leven? Laat we er even vanuit gaan dat genoeg protest en rechtzaken er uiteindelijk toe leidt dat ze haar baan verliest en zelf in haar eigen systeem terecht komt. Laten we dus eerst een vier weken wachten met uitbetalen, waarin ze dan moet solliciteren. Probleem: gezien ‘voldoende solliciteren’ waarschijnlijk niet gespecificeerd zal worden en dus een subjectieve observatie is van een willekeurige ambtenaar valt ze dan misschien al meteen door de mand en krijgt ze drie maanden boete. Zelfs al is dat niet het geval, dan vindt deze ambtenaar misschien dat ze er niet behoorlijk uit ziet. In ieder geval zit mevrouw Klijnsma dus vier maanden zonder inkomen, en mag ze bij terugkomst minimaal zes weken gratis gaan werken (waarbij ze dus ook niet de kans krijgt om te solliciteren of bij te scholen). Zo zijn we dus vijf-en-een-halve maand verder en heeft gezin Klijnsma inmiddels zeker vier maanden achterstand opgelopen met het terugbetalen van de hypotheek, kan er geen claim ingediend worden bij de zorgverzekering voor dat recentelijke consult in het ziekenhuis want de premie is al vier maanden niet betaald en kwam er zojuist een brief binnen van het energiebedrijf dat de stroomvoorziening beeindigd wordt als de openstaande rekening niet binnen zeven dagen is betaald. De inmiddels in behandeling genomen aanvraag wordt echter waarschijnlijk pas over vier weken daadwerkelijk uitbetaald. Hoe staat u er nu voor Mevr. Klijnsma?
“Ik zou graag zien hoe Klijnsma zelf denkt vier maanden zonder inkomen te leven?”
Een goede vraag, maar een toenemend probleem bij politiek en overheid is, dat ze de norm “ik geef netjes antwoord, wanneer me een vraag wordt gesteld” overboord hebben gegooid. Dus je krijgt of een ontwijkend antwoord of je kijkt tegen een zwijgende kop aan. In het geval van Jetta een vals lachende kop; vals, omdat bij echt lachen de ogen ook mee lachen.
“Probleem: gezien ‘voldoende solliciteren’ waarschijnlijk niet gespecificeerd zal worden en dus een subjectieve observatie is van een willekeurige ambtenaar valt ze dan misschien al meteen door de mand en krijgt ze drie maanden boete.”
‘Voldoende solliciteren’ is meetbaar (telbaar) en dus kwantificeerbaar. De meeste ambtenaren echter passen de sollicitatieplicht soepel toe, omdat ze weten, dat er te weinig vacatures tegenover het aantal banen staan.
“Zelfs al is dat niet het geval, dan vindt deze ambtenaar misschien dat ze er niet behoorlijk uit ziet.”
Dat is inderdaad moeilijker. Stel, dat ze witte sokken aantrekt. Tot nu toe heeft niemand me onderbouwd kunnen vertellen, wat daar fout aan is. Ook niet, waarom dit ‘fout’ product dan kennelijk toch gewoon te koop is. Dus als ze je op iets dergelijks ‘bemaatregelen’, dan is dat het aanvechten waard.
Jetta zal er overigens weinig problemen van maatregelen, want ieder bewindspersoon, dat lang genoeg zit of al een aantal van dergelijke baantjes aan elkaar heeft weten te rijgen, kan met een klein beetje moeite miljonair zijn.
Als ook maar een deel van dit plan doorgaat, komen veel mensen in een behoorlijk slechte situatie terecht. Maar wat verwacht je dan anders van de Partij voor de Armoede? Vanaf 1980 is de PvdA de Partij voor de ArbeidGEVERS. En dat is helemaal niet zo raar, want de meeste politici willen graag een vetbetaalde baan bij een international. En die krijg je nu eenmaal niet zo snel als je linkse wetgeving maakt.
Wat mij zo verschrikkelijk verbaast, is dat zoveel mensen met een laag inkomen op een partij stemmen die ze zich in het geheel niet kunnen veroorloven. Mensen met een minimum loon of uitkering die PVV stemmen. Zijn ze dan vergeten dat Geert 15 jaar bij de VVD zat? Gepensioneerden in een klein huurhuisje van 500 euro en alleen maar AOW die VVD of CDA stemmen. Jazeker, wij komen ze tegen. Om de woorden van Wilders te gebruiken: die lui zijn knettergek. Waarom doen die mensen dat? Willen ze zo graag in de goot gaan liggen?
Hallo Martin, daar heb ik me ook al eens over verbaasd. Volgens mij is de oorzaak een soort ‘magisch’ denken, dat, wanneer je op de VVD stemt als arme, je het kennelijk beter getroffen hebt dan de meesten.
Omdat mensen niet de partij standpunten lezen om te kijken wat de politici nu werkelijk van plan zijn en ook niet kijken wat de gevolgen zijn voor hun of hun naaste omgeving, maar liever naar de leugens en zoete woordjes luisteren die hun verteld worden en dit ook nog eens geloven. Sterker, De VVD word geconfronteerd door de SP op hun grove leugens en toch stemmen mensen er op. Hoe dom ben je dan?
En dan hebben we nog het fenomeen strategisch stemmen. Heel veel mensen hebben op de PVDA gestemd omdat veel mensen dachten dat de SP toch niet in de kamer zou komen en de PVDA hun belagen wel zou verdedigen. Dit is een kwestie van niet nadenken maar andere nalopen.
En voor de twijfelaars hebben we de stemwijzer en die komt ook op een hele andere partij uit dan wat je eigenlijk wou, maar goed, je hebt de suggestieve en sturende vragen ingevuld en daar komt een antwoord uit, laten we daar maar op stemmen. Hier het zelfde, hoe dom ben je dan?
Goed, de VVD kan soms wat naar links en soms wat naar rechts opschuiven, maar je weet toch wel, waar die partijen ongeveer voor staan. Zonder de partijprogramma’s exact te kennen, weten mensen toch wel, wat links en rechts van het midden is. Met een bijstandsuitkering moet je niet bij de VVD zijn, wat Rutte ook zegt. En politici moet je beoordelen op hun daden en niet op verkiezingsprogramma’s of beloftes.
Geef mensen/partijen de macht en vroeg of laat zullen ze dit gaan misbruiken.
Ongeacht voor geschoteld verkiezingsprogramma of gedane beloftes. Mijn vertrouwen in politici/politiek ben ik reeds lang verloren. De zogenaamde “bovenlaag” van de bevolking dekt zich in over de rug van het klootjesvolk. Noem mij één partij waar ik met vertrouwen mijn stem aan zou kunnen geven…………………
Recent is een cartoon online gezet over beneden-modaal stemgedrag. http://www.arvy.org/publicaties/20131122.html Het heeft ook te maken met het schijnbaar (on)menselijk fenomeen van naar beneden trappen.
Overigens zitten mensen met een uitkering ook bij de SP niet meer echt prettig: http://www.arvy.org/publicaties/20131128.html Lokaal zit de SP in fracties die vormen van dwangarbeid bedrijven (o.a. Leiden) of staan ze het oogluikend toe (o.a. Oss). En de landelijke SP vindt in navolging van de FNV 3 maanden dwangarbeid best oké.
@Snater #15: Ik deel je wantrouwen. Ik zou adviseren om te stemmen op jonge, nieuwe partijen die nog dicht bij hun ideologie staan. Ik noem hier SOPN en BIP als voorbeeld.
Schitterend die cartoons! Beelden zeggen meer dan woorden!
Lijkt het er niet op dat dit kabinet discriminatie van mensen in de bijstand tot doel heeft verheven
Verdeel en heers is hun motto.De rijken wat meer en de armen wat minder
Beste mevrouw Kleinsma, (ik hou het nog even netjes)
Hoe durft u eerzame burgers op deze manier af te handelen als bijna misdadigers?
U weet net zo goed als ik dat Nederland bedrijven de hand boven het hoofd houd.
U ziet blijkbaar niet dat de werkgevers werkelozen maken en creëren in dit land, door de economie groeiend te noemen , bedrijven gezond te noemen en tegelijkertijd zonder boe of bah 4000 mensen op straat te gooien via de Media zonder dat de betreffende werknemers zelf op de hoogte waren?
Denkt u dat e 45% mensen in Nederland die onder het sociaal minimum leven plezier hebben in het niet aan de kost kunnen komen op een normale manier?
Denkt U dat de meer dan 50% van de werkende Nederlanders plezier hebben in het feit dat er loonbeslag gelegd wordt?
Denkt U dat de tienduizenden hoog opgeleide Nederlanders er plezier in hebben om voor geen enkele uitkering in aanmerking te komen, en zelfs niet voor de voedselbank omdat ze niet aan kunnen tonen dat ze bij de minima horen?
Denkt U dat de dik 65000 daklozen er plezier in hebben om lekker niet te moeten werken?
Ziet U niet om wat voor soort redenen werkelozen niet aangenomen en zelfs genegeerd worden door de werkgevers?
Banen beschermd voor lager opgeleiden.
Te veel ervaring
Te hoog opgeleid.
Oudere werknemers zijn meer ziek (Niet waar)
Te hoog geclassificeerd
Weet U niet dat werkgevers zelden antwoorden op een sollicitatie?
Vind U het niet vreemd dat Multinationals in Nederland zomaar ineens 20 miljard meer verdient hebben dan vorig jaar en dat wij 6 miljard per jaar moeten bezuinigen?
Vind U het niet vreemd dat Banken zomaar geld uit het niets uit kunnen lenen dat ze niet hebben en daar nog rente over durven vragen ook?
Wordt het onderhand niet eens tijd om het Bedrijfsleven, Banken, Multinationals Overheidsinstanties enz. op de vingers te tikken en iedere keer dat ze zich niet netjes gedragen een fikse boete uit te delen?
Ik vind van wel en velen met mij denk ik.
Jeroen Ghuijs
Ik zelf zit een tijdje noodgedwongen in de bijstand. Natuurlijk heb ik er begrip voor dat er een strenger beleid wordt toegepast om fraude tegen te gaan en mensen die dit niet als een vangnet, maar luxe regeling zien te ontmoedigen om de belastingbetaler op oneerlijke kosten te jagen.
MAAR! Dit heeft meer weg van keihard iedereen die en bijstandsuitkering krijgt een spreekwoordelijke gele ster op de trui naaien.
Ter illustratie: ik heb een hbo opleiding voltooid, heb enkele jaren werkervaring. Mijn contract werd niet verlengd en uit koppigheid heb ik langer zonder een beroep op de bijstand te doen doorgesolliciteerd met als gevolg dat al mijn buffers volledig weg waren.
Op dit moment doe ik vrijwilligerswerk, heb ik mijn auto verkocht om met die paar centen op eigen initiatief een extra opleiding in de avonduren te mogen doen (wat bij de gemeente in slechte aarde viel), stuur ik gemiddeld 10 sollicitaties in de week de deur uit (waarvan een dag onder toezicht van de gemeente) en reageer ik ver buiten en beneden mijn opleidingsniveau tot aan 120 kilometer van mijn woonplaats.
Denk niet dat ik deze situatie leuk vind en met mij zullen velen welwillenden zijn. Wat zou ik volgens Kleinsma dan nog meer verkeerd doen? Ik daag haar uit om 1 maand met mij of ieder in een soortgelijke situatie te ruilen. Dan zal ze haar visie gegarandeerd nuanceren.
Schande gewoon!
“Ik zelf zit een tijdje noodgedwongen in de bijstand. Natuurlijk heb ik er begrip voor dat er een strenger beleid wordt toegepast om fraude tegen te gaan en mensen die dit niet als een vangnet, maar luxe regeling zien te ontmoedigen om de belastingbetaler op oneerlijke kosten te jagen.”
Zo begint volgens mij iedereen, namelijk zich als de uitzondering te beschouwen, die toevallig in de bijstand is geraakt door noodlottig toeval, maar die anders is dan alle anderen en er begrip voor heeft, dat de overheid streng is. Dat is niet bedoeld als kritiek; ik geef alleen de gehanteerde coping-strategie weer. De inhoud van die strategie is echter wel flauwekul. De overheid heeft met de bijstand zeker niet de bedoeling een tijdelijk vangnet te creëren, maar is gebaat bij een permanent reserveleger werklozen. Centrale banken, grootbanken en de grote concerns vragen en lobbyen daarom.
Ook is het af te leiden uit beleid. Bij de WW wordt meteen de maxdatum aan je gecommuniceerd. Bij de toekenning van vakantierechten wordt gedaan alsof je de hele duur uitzit. Sollicitatieplicht wordt niet of soepel gecontroleerd. Het ‘granieten bestand’ is volgens opgave van veel gemeenten altijd rond de 80% (Hoe kwamen al die mensen dan aan het werk rond 2001). Ook alle participatietrajecten hebben niet het doel mensen snel uit de bijstand te helpen. Over de schutting van de Wajong gooien, soit.
Mij boeit het niet, of iemand willens en wetens “op de bank” gaat zitten of de hele dag zijn voor zijn situatie wegloopt door driftig te solliciteren en zich bij te scholen. Het maakt namelijk niets uit. De machtselite heeft beslist, dat de middenklasse weggevaagd moet worden, dus met al uw streven zult ge geen el aan uw bestaan toevoegen. Wel helpt het ertegen te ageren en de ‘gele ster’ inderdaad niet te pikken.
.
Er word geschat dat er zo’n 200.000 bijstandsgerechtigden, per jaar, op die manier aan het werk zijn gezet, voor gemiddeld, 30 uur per week. De rekensom: 200.000 x 1.114,20 (minimum loon x 0.75) = 2.228.400.000 euro per maand x 12 = 26.740.800.000 euro aan pure winst op de arbeids uren. 26 miljard euro. Dit is nog een voorzichtige schatting om dat de overheid weigert exacte cijfers te geven hoeveel mensen op deze manier aan het werk zijn gesteld en de overheid schaard een groot deel onder de noemer arbeiders (hebben zo genaamd een contract of overeenkomst) en worden dus niet meer mee geteld als uitkeringsgerechtigden, maar deze mensen blijven wel onder het bijstands regiem vallen. De rede waarom ze onder het bijstands regiem blijven vallen is puur om de mensen te dwingen deze werkzaamheden en de slechte betaling en omstandigheden, te blijven te accepteren of er volgt een maatregel (synoniem voor het woord straf) en voor de subsidies.
De rede waarom ik het zo opschrijf en die rekensommetjes maak is om te laten zien hoe groot het belang (26 miljard euro winst) is voor de overheid, de gemeentes en hun bevriende bedrijven om deze dwang praktijken in stand te houden en probeert uit te breiden met de nieuwe bijstandsregels. Tel hier bij ook nog eens de uitvoerings kosten die betaald worden uit het werk deel van de bijstand en andere potjes (belasting geld) dan loopt het bedrag op tot 34 miljard pure winst en ik denk als je het de burgers op deze manier voorschotelt, ze laat zien wat het verdien model is en hoeveel ze er mee verdienen en ze er ook nog bij verteld dat zij (de burgers) de lonen (uitkeringen en sociale lasten = belasting geld) er voor betalen om deze praktijken in stand te houden, dat je het hele dwang verhaal in een heel ander, (zeer pijnlijk voor de overheid) perspectief zet en dan heb ik bv de WSW nog niet eens mee geteld, dat zijn ook nog eens 140.000 mensen.
De overheid wil draagvlak voor hun maatregelen tegen de uitkeringsgerechtigden, met deze rekensommetjes kun je laten zien waarom het voor de overheid zo belangrijk is om de dwang arbeid in stand te houden en nog verder uit te breiden
En ze denkt dat iedereen dat schaapachtig zal gaan volgen? Een deel zal inderdaad zelfmoord plegen, een ander deel volgzaam zich laten onderdrukken. Een ander deel gaat zelf een systeem verzinnen in een sub cultuur (souvereinen en autonomen) een deel zal de wapens oppakken. Of ze dit doen volgens de geldenden regels van geneve is een tweede. Ik zal dat dus wel doen, mij melden bij het stadhuis en mij aanmelden als verzetsstrijder. Wat dus inhoud dat ik dus ook bewapende acties kan gaan voeren tegen dit schrikbewind, en het is geheel legitiem, dat hebben ze me geleerd toen ze mij ontvoerd hebben in de militairedienstplicht. Dus hun eigen opleiding zal zich dan tegen hen keren. )O+->
beginfase van moderne slavernij……