Tegen racisme zijn is Hip

Zeggen dat ons land een probleem heeft inzake racisme is op zichzelf al genoeg reden om doodsbedreigingen te ontvangen (er zijn een aantal mensen die kennelijk met hun auto over mij heen willen rijden, mij aan een boom op willen hangen, mijn lelijke gezicht tegen de muur willen slaan en mij zullen “opzoeken” als ik het toch nog waag iets te zeggen over racisme) en om de boodschapper van dit nieuws meteen te diskwalificeren als gesprekspartner. Een klein groepje witte mensen rukt zich nu los van deze gedachtegang en heeft bedacht dat het ook anders kan. Men neme de stukken van People Of Colour (POC), de argumenten die POC al jaren gebruiken en men schrijft dit dan op alsof men het zelf bedacht heeft en doet dan alsof zijzelf in geen geval racistisch kunnen zijn. Vol verbazing heb ik op de Correspondent en in de NRC.next stukken gelezen die eigenlijk gewoon parafrases waren van stukken van POC, ik heb mensen stukken zien schrijven over wanneer zij tot besef kwamen dat er toch wel racisme in Nederland was waarbij ze voor het gemak weg lieten hoe ze POC gemangeld hebben (hoi, ja, ik wacht nog steeds op dat excuus) om tot dat besef te komen en als klapper op de vuurpijl witte academici die plots zich tegen racisme keren maar ondertussen wel de islam “natuurlijk gevaarlijk” vinden en vinden dat Zwarte Piet gewoon supergezellig is. Dus je bent tegen racisme, maar eigenlijk alleen wanneer jij het handig vindt. Geert Wilders is een hele stoute man maar op je redactie kwebbelen over kut-Marokkanen is gewoon heel sjiek. Kijk, als je dat nou zegt dan begrijpen we allemaal wat je bedoelt, maar doen alsof je structureel wil vechten tegen racisme terwijl je dat eigenlijk niet bedoelt zet natuurlijk geen zoden aan de dijk.

In Tegen racisme zijn is Hip (Dis/Content)