Tfoe! tegen racisme (fotoverslag)

Die poging was meer dan geslaagd, want iedereen kon het zien: dit was de mooie kant van Nederland, alles door elkaar, wit en zwart, Marokkanen en Antillianen en vluchtelingen en moslims, alle leeftijden, geoefende activisten en nette dames en heren die voor het eerst naar een demonstratie gingen. Ik was ontroerd en geraakt. Meer mensen waren dat. Ik viel oude en nieuwe vrienden in de armen. Want dit is de laatste tijd gebeurd: we zoeken elkaar op. De behoefte om elkaar te kennen, en samen op te trekken is groot geworden. En zo zijn er opeens een heleboel fijne mensen bij die ik nog maar een beetje ken maar die me nu al dierbaar zijn. En dat belooft wat. Iets goeds. Ik kan me vergissen, maar ik geloof dat we op een kantelpunt zijn aangekomen. Het is altijd raadselachtig hoe dat komt, alsof er een kritieke massa nodig is en dan opeens is er die druppel die de emmer doet overlopen. Dat begon al met de reacties op de Zwarte Piet-acties – al jaren wordt het gezegd, maar opeens kwam er zoveel evident racisme naar boven dat voor de zwarte gemeenschappen duidelijk was dat beleefd afwachten niet meer aan de orde was – ik was er bij op het Beursplein en dat voelde als een onomkeerbare fase in het politieke bewustzijn van iedereen met een kleur. Plus bondgenoten. Dit gaan we niet meer pikken.

Anja Meulenbelt in Tfoe! tegen racisme (Anjameulenbelt.nl)