Werkloze Tolbert: Ik verdien geen straf
Een uit Tolbert afkomstige cliënt (37) van de sociale dienst ISD Noordenveld weigert deel te nemen aan een te werk stelling gedurende een half jaar in de bossen van Staatsbosbeheer nabij justitiële inrichting in Veenhuizen. Met vijftien medecliënten is hij opgeroepen voor deelname aan dit werkervaringsproject van de ISD in samenwerking de justitiële dienst en Staatsbosbeheer. Gedurende een half jaar moet hij twee dagen in de week met behoud van uitkering groenwerkzaamheden te verrichten op het terrein van de gevangenis. “Dit heet een werkervaringsplek maar ik zie het als een verkapte taakstraf. Dat ga ik echt niet doen.” De Tolberter kreeg onlangs naar eigen zeggen mondeling te horen dat hij met een aantal lotgenoten maandagmorgen moet verschijnen bij het ISD-kantoor in Roden. “In een Justitiebus worden wij dan naar Veenhuizen vervoerd. Met nog geen tien man krijgen ze mij in zo’n bus van justitie. Wat moet de buitenwacht hier wel niet van denken? Tien jaar lang heb ik als zelfstandige gewerkt in de bouw. Deze sector staat er nog steeds heel beroerd voor. Werk is er gewoon niet. Buiten mijn schuld om heb ik geen baan. Ik verdien hiervoor geen straf. Dat etiket laat ik me door niemand opplakken.”
In Werkloze Tolbert: Ik verdien geen straf (Dagblad van het Noorden)
Dat gaat wel heel ver. Ze zullen vast wel zeggen: “Nee, dat moet u zo niet zien. U moet het zien als een uitdaging, een nieuwe stap in uw carrière, een bijdrage aan de samenleving. Wie denkt u, dat een werkgever liever zal aannemen? Iemand, die zegt: “Ik heb 3 jaar thuis op de bank¹ gezeten?” of degene, die zegt: “Ik heb aan een interessant project van Staatsbosbeheer deelgenomen?””
Maar we moeten het wel zo zien, zoals die man uit Tolbert aangeeft, want zeggen de Amerikanen niet: “If het looks like a duck, walks like a duck and talks like a duck, it maybe is a duck.”
______________________________________________________________________
¹Alsof een werkloze zo dom is om zich zo op de arbeidsmarkt te profileren.
“Wie denkt u, dat een werkgever liever zal aannemen? Iemand, die zegt: “Ik heb 3 jaar thuis op de bank gezeten?” of degene, die zegt: “Ik heb aan een interessant project van Staatsbosbeheer deelgenomen?”””
Alsof een werkgever zo dom is omdat te geloven. De werkgevers weten ondertussen ook wel dat je daar gedwongen gewerkt hebt voor een uitkering en je in feite gewoon werkloos was.
Daarnaast zal de werkgever zich altijd afvragen, zeker bij midden en hoger geschoolde mensen, waarom je een x tijd laaggeschoold werk hebt staan te doen en die vraag krijg je gegarandeerd op een sollicitatie gesprek voorgeschoteld. Een antwoord zoals: ik zit dan toch in het arbeids proces word erg ongeloofwaardig als je dit voor een lange periode gedaan hebt en zal altijd gevolgd worden door de vraag: waarom heb je geen werk in je beroep of niveau gezocht?
Buiten mijn schuld om heb ik geen baan. Ik verdien hiervoor geen straf. Dat etiket laat ik me door niemand opplakken.”
Maar dat etiket krijg je wel opgeplakt zodra je werkloos word met dank aan de rechtse propaganda en stigmatisering. Het is gewoon een manier om hun falen, bij de burgers neer te leggen en hen op die manier te laten geloven dat ze niet hard genoeg werken en te duur zijn, en daarom werkloos zijn geworden. Het is allemaal de burger zijn of haar schuld.
Omdat het jou schuld is, moet je daarvoor ook bestraft worden met gedwongen arbeid en andere bestraffingen.
Ik ben ontslagen omdat het bedrijf waar ik voor werkte, 1% minder winst had gedraaid tegen over de top jaren. Ze hadden nog altijd een netto winst van 495 miljoen euro. Maar die ene procent minder winst in de crisis tijd was dus de reden voor mijn ontslag, samen met 2500 mensen.
Daar ga ik de schuld niet van op me nemen.
Trap ook niet in de tactiek, die ze toepassen: de man wordt vervoerd in een Justitiebusje. De activisten halen er zoveel mogelijk argumenten bij, waarom dwangarbeid verkeerd is, ook argumenten, die er buiten staan, zoals dat busje. De overheid laat de volgende keer dat busje weg en is zogenaamd aan de kritiek tegemoetgekomen. Dit hebben ze ook al geflikt met het feit, dat dwangarbeiders heel veel uren moesten werken. Vervolgens werd dit aantal teruggebracht en hadden de protesterenden geen poot meer om op te staan. Concentreer j op het feit, waar het om gaat: het onder dwang beschikken over iemands lichaam. Of dat lichaam vervoerd wordt met een limousine of een ME-busje is irrelevant.
En Paul, even ingaand op je reactie. Wanneer zo’n werkgever en collega’s van zo’n lager baantje doorkrijgen, dat je eigenlijk een middelbaar of hoger geschoolde bent, dan gaan ze je doodklieren. Ik ken daar ook een voorbeeld van. Dat betreft iemand, die administratief werk is gaan doen, in de WAO geraakt en toen thuiszorg is gaan doen onder druk van de omgeving en de maatschappelijke opinie. Dat heeft ze geweten! Een hogergeschoolde communiceert anders met zijn leidinggevende dan een lager- of ongeschoolde. Dus als je wat pedant uit de hoek komt, dat gaat de leidinggevende je wel even het leven zuur maken, dus ze kreeg cliënten, die 25 km verderop woonden en slecht bereikbaar met het openbaar vervoer. Ze liet dit de planner weten, maar die vertelde, dat hij de opdracht had van de leidinggevende om haar op die manier in te plannen. Het verhaal speelde in 2009, maar toen ze me het in 2013 vertelde, kon ze nog amper haar tranen inhouden. Dus laten Rutte, Klijnsma en al dat andere addergebroed in ’t Haagse me niet vertellen, dat je iedereen probleemloos kunt inzetten op welk baantje dan ook.
Tsja… als ik kijk hoeveel taakstraf veroordeelde criminelen krijgen…
Zelfs voor het doodrijden van een kind heb ik taakstraffen gezien van 240 uur! Langer kan niet, want 240 uur is het maximaal voor een veroordeelde. Behalve als je een uitkering hebt, zoals ik, ik heb al ruim een jaar taakstraf van de gemeente en moet papierprikken.
vandaag wordt ik ook voor het eerst opgehaald met een busje; dwangwerken in het groenteschip; een kas waar door dwangarbeiders groente wordt verbouwd. ik ga ruiken aan de sfeer en beroep en bezwaar indienen met steekhoudende argumenten.