Wethouder Van Es is de kampioen van de Amsterdamse dwangarbeid
In mainstream media komt “de tegenprestatie” voor uitkeringsgerechtigden, een onderdeel van het wetsvoorstel dat staatssecretaris Jetta Klijnsma zo snel mogelijk door de Tweede Kamer probeert te jagen, momenteel volop aan bod. Journalisten pakken de kritiek op het principe van verplicht onbetaald werken breed op. De Amsterdamse GroenLinks-wethouder Andrée van Es gedraagt zich daarbij alsof ze zich principieel keert tegen dwangarbeid. Maar niets is minder waar.
Gisteren vond een congres van Divosa plaats, een bijeenkomst van managers van sociale diensten. Van Es hield daar de openingstoespraak, waarin ze stelde: “Zo wijs ik verplicht vrijwilligerswerk als tegenprestatie af”. Dat zou de indruk kunnen wekken dat de wethouder zich uitspreekt tegen dwangarbeid voor werklozen en daarmee een draai heeft gemaakt ten opzichte van haar eerdere standpunt. Maar dat is niet zo. Enige uitleg van de visie van Van Es is op zijn plaats.
De wethouder maakt een onderscheid tussen trajecten voor arbeidsgeschikte en voor op termijn arbeidsgeschikt te maken werklozen aan de ene kant, en voor vrijwel volledig arbeidsongeschikte werklozen aan de andere kant. De tegenprestatie heeft betrekking op de laatste groep, die vaak nog een zeer beperkte “restcapaciteit” heeft om te werken, zo’n twintig tot dertig procent. Volgens het wetsvoorstel, waarover de Tweede Kamer op 28 november een hoorzitting houdt, zijn de gemeenten verplicht om de tegenprestatie in de vorm van sociale activering of vrijwilligerswerk in te voeren voor deze vrijwel volledig arbeidsongeschikten. Van Es heeft altijd gevonden dat die groep geen tegenprestatie zou hoeven te leveren. Maar in de praktijk in Amsterdam worden ook die werklozen aan allerlei verplichtingen onderworpen, in het kader van “het kanstraject”. Dat is een voor iedereen verplicht te volgen nader onderzoek naar de mogelijkheden en beperkingen van betrokken werkloze. Degenen die niet meer kunnen werken, worden verwezen naar de stadsdelen, waar ze een gesprek krijgen over vrijwilligerswerk.
Kansrijk
Van Es is wel van mening dat die groep coulant behandeld zou moeten worden, in tegenstelling tot de in haar ogen meer “kansrijke” werklozen, die volgens haar keihard moeten worden aangepakt. Daarom heeft ze voorgesteld om bijstandsuitkeringen voor “kansrijken” tijdelijk te maken. De werkloze zou dan alleen nog maar een uitkering krijgen over een vooraf afgebakende en dus beperkte periode. Daarna moet hij maar zien hoe hij zich redt. Door protest van Doorbraak, de Bijstandsbond, de SP en de FNV lijkt dat voorstel voorlopig te zijn gestrand. Maar het ligt zeker nog op de loer. Verder zijn er in Amsterdam allerlei dwangarbeidtrajecten ingevoerd, zoals bij de Herstelling Werk en Uitvoering en in de vorm van participatieplekken bij allerlei werkgevers. Gebleken is dat er wordt gerommeld bij het indelen van bijstandsgerechtigden in een bepaalde categorie. Zo komt het voor dat werklozen onterecht het etiket “kansrijker” krijgen opgeplakt, daarna worden geconfronteerd met dwangarbeid en daardoor uiteindelijk flinke lichamelijke en geestelijke schade oplopen.
De wethouder stelt zich op het standpunt dat aan de ene kant bijstandsgerechtigden zeer streng aangepakt moeten worden en aan de andere kant werkgevers verplicht moeten worden om gedeeltelijk gehandicapten en langdurig werklozen met een verminderde “productiecapaciteit” in dienst te nemen. Daarbij levert ze geen kritiek op verdringing van regulier betaald werk, maar streeft ze daar juist naar. Zo zouden werklozen weer arbeidsritme opdoen en een betaalde baan kunnen krijgen. Dat blijkt in veel gevallen een sprookje. Werkgevers staan bepaald niet te springen om hierover afspraken te maken met gemeenten, gezien de economische crisis en de massawerkloosheid. Van Es is al een paar jaar geleden begonnen om werklozen onder te brengen in dwangarbeidtrajecten. Zo wil ze hen onder druk zetten om elk soort werk te accepteren, ook als het onbetaald is, zonder loon, rechten en een arbeidscontract. Laten we ons niet vergissen in de wethouder. Net als zoveel andere beleidsmakers en bestuurders draagt ze volop bij aan het disciplineren en kapotflexibiliseren van werkenden en werklozen. Trap dus niet in de mooie praatjes die ze her en der voor de bühne verkondigt.
Mooi jasje
Door het wetsvoorstel komt het thema “tegenprestatie” weliswaar wat meer aan de orde in de media, maar andere nare onderdelen ervan krijgen veel minder aandacht. Zo bevat het voorstel ook een kostendelersnorm. Volgens die regel wordt de uitkering lager, naarmate er meer mensen in hetzelfde huis wonen. Daardoor dreigen ongeveer honderdduizend AOW-ers, bijstandsgerechtigden en anderen er per maand honderden euro’s in inkomen op achteruit te gaan. Bovendien versterkt het voorstel het al langer voortgaande disciplineringsoffensief tegen werklozen. Zo krijgen ze strengere kledingvoorschriften opgelegd. Geen mooi jasje of jurkje aan volgens de klantmanager? Dan drie maanden geen uitkering. Ook gaan er scherpere regels gelden bij ontslag. Wie te weinig doet om zijn betaalde werk te behouden, door bijvoorbeeld niet netjes genoeg gekleed te gaan en daarom de laan uitgestuurd te worden, wordt ook drie maanden uitgesloten van een uitkering. Deze maatregelen dreigen standaardstraffen te worden die landelijk zijn voorgeschreven, ongeacht de persoonlijke omstandigheden van de werkloze.
Piet van der Lende
De term “Verplicht Vrijwilligerswerk” is al een travestie en zou niet eens moeten kunnen bestaan. Absurd en lachwekkend want vrijwilligerswerk is vrijwillig en als het VERPLICHT vrijwilligerswerk is dan is het niet meer vrijwillig. Dan word je gedwongen het te doen. Dwangarbeid dus.
Bedankt voor het nieuws. Laten we hopen dat deze mensen nog eens geconfronteerd gaan worden door hun “peers”. Het is voor hen onbegrijpelijk dat mensen zonder statuur ook wat in te brengen zouden kunnen hebben.
Het is ongelooflijk dat deze mensen (slachtoffers) die onvrijwillig in deze situatie belanden de schuld opgelegd krijgen van deze crisis. Wat meer respect voor die die door deze crisis het hards worden getroffen.
Sommige mensen snappen maar niet dat werken voor je uitkering niet bestaat. Als je eenmaal werkt is het werk en dan heet uitkering Loon.
En Loon in Nederland is minimaal minimumloon, maar het is een hype om dat niet te snappen, ze snappen het wel, maar het is voor vele leuker om net te doen of het ze het niet snappen. Enne verplicht vrijwilligerswerk is hetzelfde, want dat bestaat ook niet.
Dit allen is gewoon slavenhandel, en mensenhandel, als je dit doet dan krijg je eten, zoiets. En Dwangarbeid en Slavenhandel is verboden, strafbaar en Wethouder van Es is gewoon helemaal strafbaar bezig, dus mevrouw wacht een enkeltje bajes.
Links lullen rechts vullen of zullen we haar partij voortaan maar “Bruin Rechts” noemen
Volgens mij geeft de heer Van der Lende het betoog van Van Es niet helemaal juist weer. Ik plaats hier een link naar de volledige tekst van haar toespraak zodat men zelf kan oordelen:
http://www.amsterdam.nl/@704512/speech-andree-es/
Wat ik uit dit enigszins warrige betoog opmaak, is dat zij nu opeens wel tegen een verplichte ’tegenprestatie’ is, en hiermee dus een draai maakt. Haar partij, GroenLinks, is immers al jaren een van de fanatiekste voorstanders van dwangarbeid voor bijstandsontvangers.
Draaien deed Van Es al eerder als een volleerd boomblad. In 2011 nog nam zij in een interview met Elsevier definitief afstand van haar linke verleden, wat haar nog een compliment van de VVD opleverde. Ook hiernaar de link: http://www.elsevier.nl/Politiek/nieuws/2011/11/Andree-van-Es-noemt-vroegere-ideeen-verkeerd-en-bizar-ELSEVIER321112W/
Ik denk dat de huidige draai van Van Es te maken heeft met het feit dat zij nu zelf als gemeentebestuurder moet gaan zorgen voor de dwangarbeidplaatsen die gemeenten van de rijksoverheid voor al die bijstandsgerechtigden moeten gaan zien te vinden. Bij een dergelijke klus schiet zelfs een arbeidsmoraal als die van Andrée van Es tekort.
‘linke verleden’ halverwege de vorige tekst moet natuurlijk zijn ‘linkse verleden’. sorry
Het eerste wat moet gebeuren is het afschaffen van het wachtgeld en de vervolg uitkeringen, waaronder de ambtenaren WW.
Gelijk de WW in en daarna de bijstand in. Op het moment dat zij zelf getroffen kunnen worden door hun eigen maatregelen, zullen deze heel snel terug gedraaid worden.
Ze heeft het mij veelste vaak over gewetensvolle medewerkers. Hoe moet dat er in een wetsartikel dan wel niet gaan uitzien? Al onze gewetensvolle medewerkers hebben carte blance in hun optreden tegen alle bijstandsgerechtigden die door de door de overheid vanzelfsprekend niet [kunnen] worden vertrouwd. Nee laten we vooral het geweten van al onze [gewetensvolle] medewerkers vertrouwen, want sancties tegen hen zijn wettelijk onmogelijk. Evenals sancties tegen reïntegratieindustrie uitbuitende werk’gevers’ overigens. Daarom gaat dit in de toekomst participatieindustrie heten. Even voor de duidelijkheid, mijn vizie ten aanzien van de aspirant participant die voor zich zelf een plek met een toekomst in gedachten heeft, is dus niet te vertrouwen? Eigen initiatieven van bijstandsgerechtigden zijn al sowieso, voor nog meer duidelijkheid, door een overheid niet te vertrouwen. Dat is al bij voorbaat frauduleus handelen. Want je schikt je niet in het geweten van de gewetensvolle medewerker. Ze gaat me toch niet vertellen dat ze in tegenstelling tot voor gewetensvolle medewerkers ze voor gewetenslege medewerkers sancties op het oog heeft? Nee en nog is nee, Sjuul. Toespraken dienen altijd tussen de regels gelezen te worden, ook mooie als deze. Om mij aan te sluiten bij Piet van der Lende in mijn trant van redeneren. Een bijna volledig arbeidsongeschikte die in de ruime vrije tijd voorhanden, bijvoorbeeld er een postzegelverzameling op na houdt, is een fraudeur in de ogen van een gewetensvol-ledige medewerker van de Dienst Werk en Inkomen. Hier in Lelystad hebben we die gewetensvol-ledigen ook in de kost, in het enkele jaren geleden voor tientallen miljoenen gerenoveerde stadskantoor. Alleen de CV om het gewetensvol-ledige tuig warm te houden koste al €8.000.000, terwijl de komende en gaande mens van de Dienst Werk en Inkomen zich elke maand moet afvragen of hij niet redeloos gekort zal worden en zijn gasrekening dan niet kan betalen. Maar ja, als je dan langer dan twintig jaren zelf de schoorsteen laat roken met bijeen gesprokkeld hout voor de kachel, dan is dat je raadt het al, fraude! De Dienst Werk en Inkomen is weliswaar vanuit de catacombe bij de achteringang verplaatst naar direct naast de voordeur, en echt héél móói om te zien. Maar of je daar echt op wil zijn aangewezen als bron in een oase om je aan te laven, als je in de lege woestijn van de arbeidsmarkt bent gedropt? Ik had het zo graag nog eens willen meemaken, puur als ontdekkingsreis door de ook door Andrée van Es gepropageerde Nederlandse [gewetensvol-ledige] woestenij!