12 juni: workshop bouwen aan lokale groepen

Doorbraak organiseert tijdens de anarchistische Pinksterlanddagen (PL) een workshop op 12 juni.

Pinksterlanddagen
Kampeerterrein “Tot Vrijheidsbezinning”
Aekingaweg 1a in Appelscha.
(Bus 15 of 19 vanaf stations Assen en Heerenveen.)
Van 10 tot 13 juni 2011
De precieze datum en tijd van de workshop volgen nog.

Doorbraak is bezig de methode van community organizing uit te diepen om zo te bouwen aan strijdbare lokale structuren. In Leiden doen we dat met een crisisplatform, in Arnhem en Nijmegen participeren we in Wilders Sluit Ook Jou Uit en het Ideecafé. In Deventer organiseren we een reeks lokale discussiebijeenkomsten en in Amsterdam nemen we deel aan het Steuncomité Sociale Strijd. De workshop is bedoeld om ervaringen uit te wisselen met anderen over lokaal organiseren. Wat werkt er wel en wat werkt er niet? Waar loopt iedereen tegenaan en wat gaat beter dan verwacht?

Hieronder de tekst die is geschreven voor de reader van het PL-weekeinde.

Werken aan een platform tegen bezuinigingen

In de jaren 80 kon radicaal-links zich bij het verbreden beperken tot het interveniëren in de grote sociale bewegingen. Maar die bewegingen zijn er nauwelijks meer en ook het aantal georganiseerde radicaal-links gezinde mensen is de afgelopen decennia flink afgenomen. Alleen daarom al moeten we ons veel meer gaan richten op mensen die voorheen niet zo links waren, of niet actief in een beweging meededen. We willen ons dus juist gaan richten op mensen die we nog niet kennen, en die concreet getroffen worden door de huidige aanval op de onderkant van de samenleving, om die erbij te gaan betrekken. Denk onder meer aan uitkeringsgerechtigden, studenten, huurders, ouderen, migranten, ambtenaren, en mensen in de zorg. Voorlopig zal een kleine minderheid daarvan in actie willen komen. Het is ons streven om die minderheid te doen groeien.

In eerste instantie willen we ons richten op de mensen die boos zijn vanwege de bezuinigingen door de overheid, maar het ligt voor de hand om op den duur ook de strijd aan de onderkant van de arbeidsmarkt te steunen. De privatisering en flexibilisering hebben enorme gevolgen voor grotendeels dezelfde mensen die getroffen worden door de bezuinigingen, zoals bijvoorbeeld de schoonmakers en mensen bij de post. Het is voor een levensvatbare beweging belangrijk dat we ons niet krampachtig beperken tot één themagebied, tot een kunstmatig losgemaakt deel uit het leven van de deelnemers.

Experiment

Community organizing kost ontzettend veel tijd en geld, zo blijkt als we naar Amerikaanse en Britse voorbeelden kijken. Dat is voor ons niet haalbaar. De meesten van ons werken, of studeren én werken. Maar we kunnen er wel van proberen te leren en een aantal cruciale elementen overnemen in onze actiepraktijk. Zo proberen we voorafgaand aan onze activiteiten goed in kaart te brengen om welke bezuinigingen het precies gaat, welke mensen er last van hebben, waar ze te vinden zijn, wie er lokaal mogelijk verandering in kunnen brengen en welke belangen zij hebben. Ook willen we onszelf veel bewuster dan voorheen concrete doelen stellen en steeds evalueren of we daadwerkelijk op de goede weg zijn. We willen zo voortdurend leren van de dingen die niet helemaal goed gaan, en dat zijn er over het algemeen heel wat. We willen ook beter nadenken over de boodschap die we willen overbrengen. Dat wil zeggen: niet in één keer met een radicaal-links verhaal komen, maar ook weer niet zo braaf zijn dat mensen ons aanzien voor de zoveelste saaie politieke partij op stemmenjacht, of weer een ngo-tje dat zich ermee komt bemoeien zonder dat het ook maar iets oplevert. We beseffen heel goed dat breedgedragen protesten niet bij ons zullen beginnen, daar zijn we helaas te marginaal voor, en daarom moeten we goed rondkijken en erbij zijn waar protesten opkomen. We willen verder nooit namens anderen praten, niet teveel voorop lopen bij protesten, en dus kleine stapjes nemen, maar de zaak wel langzaam proberen te laten groeien én escaleren, en iedereen blijven motiveren om door te zetten. We willen in principe vooral aansluiten bij lokale initiatieven, maar die wel proberen te koppelen aan landelijke protesten.

Ons doel is voorlopig beperkt tot het weer bij elkaar brengen van mensen, om zo bij te dragen aan de opbouw van protest. Tegelijk zien we ons project ook als een experiment om te zien of we een nieuwe methode kunnen ontwikkelen van actievoeren. We gaan daarom proberen steeds onze ervaringen te delen, en te rapporteren over onze vorderingen. Het is een langdurig proces, dat ongetwijfeld zijn ups en downs zal kennen, en dat mogelijk pas op de hele lange termijn iets zal opleveren. Maar we zijn vastberaden aan de slag gegaan.

Meer informatie?
– “Werken aan een platform tegen de bezuinigingen“.
– “Ideecafé en meldpunt in Nijmegen“.
– “Leren van community en union organizing“.
– “Wilders Sluit Ook Jou Uit“.

Mariët van Bommel