Nederland: werken of dood
De buitenlander die een spoedcursus kennis van het hedendaagse Nederland wil volgen, doet er goed aan te beginnen met lezing van een bericht uit Nederland dat recentelijk in het nieuws kwam. Namelijk dat over een 63-jarige ambtenaar die binnenkort met pensioen zou gaan en dat zo’n verschrikkelijk vooruitzicht vond, dat hij euthanasie gevraagd en gekregen heeft. Toegepast door een barmhartige psychiater van de ‘Levenseindekliniek’, een instelling die, zoals bekend, in Nederland als een soort pizzakoerier van Magere Hein, de door velen vurig gewenste dood aan huis komt bezorgen. Na samen met zijn collega’s ’s mans ‘euthanasieborrel’ (Maxim Februari, NRC 27-1-14) te hebben bezocht, heeft deze dame, Gerty Casteelen geheten, de rampzalige de volgende de dag een dodelijk drankje in combinatie met een fataal infuus toegediend en hem daarmee ‘ondraaglijk en uitzichtloos lijden’ bespaard. In dit ongetwijfeld in minder verlichte buitenlanden als krankzinnig beoordeelde bericht komen twee verschijnselen samen, die typerend zijn voor ons eigentijdse Nederland. Ten eerste een sinds het aantreden in 1994 van het eerste Paarse kabinet Kok heersende algehele arbeidsverdwazing (robotamoria), waarbij alom de opvatting heeft postgevat dat – ondanks aanhoudende welvaart – ten einde de economische ondergang af te wenden, door iedereen zoveel en zo lang mogelijk en tegen iedere prijs, onder de slogan “Werk, werk en nog eens werk”, betaalde arbeid moet worden verricht en zelfs het arbeidspotentieel van moeders met jonge kinderen, gehandicapten en ouden van dagen node kan worden gemist.
Louis van Overbeek in Nederland: werken of dood (Konfrontatie)
Uit de tekst:
Waarschijnlijk klopt er geestelijk iets niet met de man. hij had bv, als hij het vooruitzicht van zijn pensioen zo verschrikkelijk vond, er ook voor kunnen kiezen om door te werken.
Jammer genoeg de waarheid. Werk is (voor de politiek) heilig geworden en de rest is niet belangrijk. Sterker, in-actievelingen zoals uitkeringsgerechtigden, zieken, gehandicapten en gepensioneerden zijn de paria geworden van de Nederlandse maatschappij en die moeten kosten wat het kost, of gedwongen te werk worden gesteld of worden zwaar gekort of bestraft en dat zie je ook wel terug in het huidige regeringsbeleid.
Dit beleid hebben we 70 jaar geleden ook gezien bij onze oosterburen en ik hoef niet uit te leggen hoe dat voor die te werk gestelde mensen afgelopen is. In Noord Korea is heden ten dagen de vergevorderd stadium van dit beleid te zien en naast dat het je verbeelding tart, worden alle mensen rechten volledig buitenspel gezet. Een mens is geen mens meer en een leven is niks meer waard. Productie tegen een zo laag mogelijke kosten is voor die overheid en hun bevriende bedrijven het enige wat daar nog telt.
Maar hoe lang hou je zo’n beleid vol? Laten we eerlijk zijn, automatisering en technologie heeft er al voor gezorgd dat veel werk door robots gedaan word tegen veel lagere kosten dan een mens en wie een beetje oplet ziet ook dat de technologie op alle fronten, steeds meer werk gaat overnemen.
Tegen de tijd dat ik oud en versleten ben en niet goed meer voor me zelf kan zorgen, laten we zeggen over 30 jaar, zal er een autonoom werkende robot zijn die alle huishoudelijke werkzaamheden van me overneemt en ook mij de nodige verzorging geeft. 24 uur per dag, 365 dagen per jaar, geen vakanties, nooit ziek. Gaat de robot kapot komt er een andere robot, die robot nummer 1 weer repareren. 1 druk op de knop en mijn eten of kleren, of iets anders wat je nodig hebt, word uitgeprint door een vergevorderde 3d printer. Zo kan ik wel even doorgaan.
De normaal werkende Nederlanders worden nu weg geconcurreerd door goedkope buitenlandse arbeidskrachten en goedkope uitkeringsgerechtigden, dit is overheid beleid. De politiek zal zich moeten realiseren dat arbeid steeds meer zal verdwijnen en er dus ook steeds minder mensen nodig zijn om het werk te doen en dat betekend ook dat steeds meer mensen langs de kant komen te staan. Ook de goedkope arbeidskrachten uit andere landen want ook zij kunnen niet meer concurreren tegen de robots of andere technologie.
Gaan we dan iedereen maar een pilletje geven omdat we overbodig zijn geworden?
In feite kan ik er niet op tegen zijn dat als iemand vrijwillig een eind aan zijn leven wilt maken, dit dan ook mag en kan doen.
Toch vind ik dit bericht wel eng. Het moet niet TE makkelijk worden. Wat was de reden? Hij ging bijna met pensioen? Er komt een spookgedachte bij me op dat, over een X aantal jaar, dat het nog aangemoedigd word ook, wanneer je nutteloos bent geworden voor de maatschappij, om dan maar een dodelijk cocktailtje te nemen?
@Paul: ik denk niet dat er op den duur geen werk meer zal zijn. Ik denk dat op den duur de lonen verder omlaag zullen gaan (niet als het aan mij ligt) en dan zullen de rijken wel voldoende werk aanbieden: honden uitlaten, hun huizen schoonmaken, etc etc. Zo was het aan het begin van het kapitalisme en die kant zou het best wel weer eens op kunnen gaan. Je ziet het nu al bij de domestic workers: die zijn illegaal en dus goedkoop en voor hen is er werk zat.
Over het verband tussen euthanasie en de economie hebben we al veel geschreven bij Doorbraak: de beste samenvatting vind je hier: Doorbraak tegen bevolkingspolitiek
Ik zeg ook niet dat alle werk zal verdwijnen, maar veel werkzaamheden zullen wel geautomatiseerd worden. Een robot is best in staat om de hond uit te laten of het huis schoon te maken of andere werkzaamheden te doen. Daar zijn nu al genoeg voorbeelden van.
Waarom zou de rijken, mensen in dienst nemen, die geld kosten, maar een x ueren inzetbaar zijn, ziek kunnen worden, een eigen wil hebben en dus kunnen protesteren of erger, in opstand kunnen komen, enz. De robot, laat ik het werktuig zo maar noemen, werkt 24 uur per dag, 7 dagen in de week, sputtert niet tegen, protesteert niet, komt niet in opstand, zelden ziek en meestal snel te repareren en lage kosten. De keuze is dan snel gemaakt. Dat zie je in bijna ieder fabriek terug en begint zich nu ook langzaam een weg te vinden in de verzorging en schoonmaak of in een normaal huishouden. Dat is technologie en die is haast niet meer te stuiten.