22 maart, Tilburg: lezing Nikki Sterkenburg over “radicaal- en extreem-rechts in Nederland” – AFGELAST
“In 2020 herdenken we 75 jaar bevrijding van Nederland. In 1945 – na vijf jaar oorlog – was Nederland eindelijk onder het juk van nazi-terreur uitgekomen. Veel mensen die niet voldeden aan de kenmerken van het superieure Arische ras of die kritiek hadden op het nazi-regime, zijn in oorlogstijd opgepakt, afgevoerd en gedood in concentratiekampen. Niet alleen Joden, maar onder andere ook Sinti/Roma, homoseksuelen, politieke gevangenen, Jehovah’s getuigen, psychiatrische patiënten en gehandicapten zijn opzettelijk vermoord. In de kampen kregen de gevangenen merktekens in de vorm van driehoeken op hun kleding: een rode voor de politieke gevangenen; een roze voor de homoseksuelen; een bruine voor de Roma/Sinti; een paarse voor Jehovah’s Getuigen en een dubbele gele driehoek voor de Joden”, zo begint het programmaboekje “75 jaar bevrijding 2020” dat de AntiRacismeGroep Tilburg maakte voor een reeks lezingen en documentaires van 22 maart tot 1 mei (zie het affiche onderaan deze aankondiging).
Zondag 22 maart
Van 14:00 tot 17:00 uur
De Bibliotheek LocHal
Burgemeester Brokxlaan 1000, Tilburg
Facebook
Op 22 maart is de eerste lezing, van journaliste Nikki Sterkenburg “over radicaal- en extreem-rechts in Nederland”. De introductie gaat verder: “Hebben we ons in de 75 jaar na de bevrijding ontdaan van antisemitisme, vreemdelingenhaat, vooroordelen, het aanwijzen van zondebokken? Respecteren we elkaars geloof, politieke overtuiging, seksuele voorkeur, afkomst en meningen? Als we om ons heen kijken en luisteren, dan valt op hoe intolerantie gestaag toeneemt. Xenofobie is alledaags, moslims horen er niet bij en ‘onze boreale wereld’ moet verdedigd worden tegen vreemde invloeden. Onschuldige mensen/kinderen worden opgesloten en gecriminaliseerd enkel en alleen door het feit dat ze in Nederland zijn, hier rust en veiligheid hebben gezocht en aan een toekomst zouden willen bouwen. Laten we een les leren uit onze geschiedenis en het nooit meer zo ver laten komen.”
Eric Krebbers