6 september, Den Haag: demonstratie tegen de dreigende deportatie van Howick en Lili
Onder het motto “Ze zijn al thuis” organiseert kinderrechtenorganisatie Defence for Children op 6 september een demonstratie tegen de deportatie van de dertienjarige Howick en de twaalfjarige Lili. Zij dreigen aanstaande zaterdag naar Armenië te worden uitgezet. Tijdens de demonstratie wordt aan politici een petitie aangeboden die inmiddels al door zo’n dertigduizend mensen is ondertekend en nog steeds ondertekend kan worden. Defence for Children wil dat meer kinderen zonder verblijfsrecht onder de kinderpardonregeling komen te vallen en dus verblijfsrecht zouden moeten krijgen.
Demonstratie
Donderdag 6 september
Van 12:00 tot 14:00 uur
Lange Vijverberg
Den Haag
Facebook
Howick en Lili leven al tien jaar in Nederland. Ze zijn hier opgegroeid en willen niet worden uitgezet naar Armenië, een land dat ze helemaal niet kennen. Ze spreken geen Armeens, alleen Nederlands. Ze hebben geen perspectief in Armenië en het is daar onveilig voor hen. Ze kampen bovendien met een post-traumatische stressstoornis. En er wordt verwacht dat ze bij terugkeer naar Armenië blijvende schade in hun ontwikkeling oplopen. Defence for Children probeert daarom om de druk op staatssecretaris Mark Harbers van Justitie zo hoog mogelijk op te voeren. Door gebruik te maken van zijn “discretionaire bevoegdheid” kan Harbers Howick en Lili alsnog verblijfsrecht geven. Maar het is de vraag of hij die uitzondering op het laatste moment nog gaat maken, want de regering wenst de kinderpardonregeling zo restrictief mogelijk uit te voeren en zoveel mogelijk kinderen en ouders zonder verblijfsrecht te deporteren.
Selectiepolitiek
Het is belangrijk dat Defence for Children actie voert om de uitzetting van Howick en Lili tegen te houden. Want iedere deportatie is er één te veel. Tegelijk moeten we in de gaten blijven houden dat de deportatiemachine het hele jaar door, dag in dag uit, kinderen en volwassenen zonder verblijfsrecht opjaagt, oppakt, opsluit en uitzet. Al deze mensen hebben bij hun overlevingsstrijd onze steun nodig, individueel en collectief.
We moeten niet alleen opkomen voor vluchtelingen die door hun specifieke persoonlijke omstandigheden en met het oog op hun “nut” en “bruikbaarheid” misschien toch nog een kansje lijken te hebben op verblijfsrecht. We moeten niet alleen in actie komen voor vluchtelingen die aaibaar genoeg zijn voor witte middenklassers, zodat deze het fijne gevoel krijgen dat ze door hun steun kunnen laten zien dat hun hart op de goede plaats zit. We moeten niet alleen wat doen voor vluchtelingen die nog mogen rekenen op een beetje publieke aandacht en discussie, waardoor ze in een mijnenveld van lobbyisten, journalisten en politici terechtkomen.
We moeten daarnaast ook strijden met en voor alle andere mensen zonder verblijfsrecht, mensen die hier zijn en hier blijven, die vechten voor een menswaardig bestaan, die weigeren om te vertrekken, die zich onzichtbaar proberen te maken voor staatsdienaren, mensen die overal en nergens zijn ondergedoken, die op straat zwerven, die honger hebben en ziek worden, die geen kant op kunnen, die gevangen zitten, mensen die geen leven voor de dood lijken te hebben en toch weten te overleven.
Al die mensen zijn niet illegaal, want geen mens is illegaal. Al die mensen zijn illegaal gemaakt door een staat die al decennialang een verschrikkelijke politiek van migratiebeheersing aan het voeren is. Een selectiepolitiek waarbij zeer weinigen uit de zeer kleine groep migranten en vluchtelingen die Nederland nog weten te bereiken, hier mogen blijven, en waarbij zeer velen worden afgewezen en maatschappelijk uitgesloten. En we dienen ook solidair te zijn met alle mensen die Europa niet of nog niet hebben weten te bereiken, die onderweg zijn, op de vlucht, die bijzonder gevaarlijke reisroutes moeten nemen waarbij geweld, honger en de dood altijd op de loer liggen. Met dat besef en met die solidariteit kunnen we aanstaande donderdag bij de demonstratie allemaal onze steun gaan betuigen aan Howick en Lili.
Harry Westerink