7 juli, Amsterdam: demonstratie van vluchtelingengroep Wij Zijn Hier
Morgen demonstreren de vluchtelingen van Wij Zijn Hier en hun ondersteuners tegen de zoveelste dreigende huisuitzetting. De gemeente Amsterdam eist dat de vluchtelingen hun huidige onderkomen per 1 augustus verlaten, omdat men dat pand cynisch genoeg wil verhuren aan het ministerie van Veiligheid en Justitie. Tot overmaat van ramp overleed gisteren een van de vluchtelingen, Hashim Gmal, in het ziekenhuis na een zelfmoordpoging. De demonstratie begint bij het pand van de vluchtelingen, voert daarna naar het kantoor van de IND aan de Stadhouderskade 85 en eindigt bij het Amsterdamse stadhuis.
Demonstratie
Donderdag 7 juli
Vanaf 9:45 uur
Pieter Calandlaan 1
Amsterdam
De Wij Zijn Hier-vluchtelingen luiden de noodklok over hun erbarmelijke levensomstandigheden. “Wij zitten diep in het asielgat”, laten ze weten. “We wonen in niemandsland en zijn volledig aangewezen op particulier initiatief, omdat de overheid ons op straat zet.” Ze hebben grote behoefte aan huisvesting, zorg, voeding, onderwijs, werk en inkomen. Al jaren worden ze door de overheid afgewezen en uitgesloten, en al jaren strijden ze voor verblijfsrecht en een menswaardig bestaan. De geschiedenis van hun strijd om hier te zijn en hier te blijven is indrukwekkend. Een overzicht van die strijd laat zien hoe lang de vluchtelingen al keer op keer huizen in gebruik nemen.
Uit de oproeptekst: “Wij, de vluchtelingen van Wij Zijn Hier, zijn tussen wal en schip terecht gekomen. Wij komen uit Somalië, Eritrea, Ethiopië, Libië, Soedan, Zuid-Soedan en verschillende landen in West- en Centraal-Afrika, zoals Ivoorkust, Centrale Republiek, Burundi en Congo. In de Nederlandse ambtsberichten en in rapporten van Amnesty International, UNHCR en Human Rights Watch wordt de mensenrechtensituatie in deze landen als alarmerend en zorgwekkend omschreven. Wij hebben hier stuk voor stuk een asielaanvraag gedaan, maar onze aanvragen zijn afgewezen. Na afwijzing zijn wij verplicht om Nederland binnen 48 uur vrijwillig te verlaten. Wij kunnen echter niet aan deze verplichting voldoen omdat de landen waar we naar terug zouden moeten keren, onveilig zijn door oorlog of mensenschendingen. Ambassades weigeren ook herhaaldelijk inreisvisa. Velen van ons zijn voor gruwelijke situaties gevlucht en/of hebben een traumatische vlucht meegemaakt. Vervolgens verkeren velen van ons in Nederland al jarenlang in traumatische situaties. We lopen voortdurend het risico gearresteerd te worden omdat we geen papieren hebben. Als er een groep vluchtelingen is die uw steun nodig heeft, is het wel onze groep. De overheid weigert het niet-sluitende asielbeleid te onderkennen en blijft herhalen dat de vluchtelingen die zeggen niet terug te kunnen, weigeren mee te werken aan hun terugkeer. Op dit moment zijn 62 vluchtelingen van Wij Zijn Hier, die eerst waren afgewezen, erin geslaagd een verblijfsvergunning te veroveren. Daarmee wordt aantoonbaar gemaakt dat de beslissingen van de IND om mensen af te wijzen, in veel gevallen onzorgvuldig en onjuist zijn geweest.”
Harry Westerink