Werklozen demoniseren als bezuinigingsexcuus
Op een praktisch niveau moeten we constateren dat de organisaties die opkomen voor werklozen en mensen in armoede, deze problematiek al te vaak loskoppelen van de arbeidswereld. Nochtans faciliteert precies deze opdeling de hervormingen die zo meedogenloos zijn voor de ‘surnumerairs’ (personen – vaak mensen met een kwetsbare maatschappelijke positie – die worden tewerkgesteld naast het eigenlijke aantal werknemers, om zich in een dienst te bekwamen) en zo weinig sociaal protest kennen. Deze onverschilligheid – en de soms conservatieve standpunten van de arbeidersklasse – tegenover ‘bijstandtrekkers’ zal de centrale inzet worden van de sociale bewegingen van de volgende jaren in de strijd tegen de bezuinigingen. Het slagen of falen van de komende sociale strijd zal afhangen van het vermogen van politieke en syndicale organisaties om te sensibiliseren. Om wat op het spel staat voor de ‘surnumerairs’ te verbinden met wat op het spel staat voor de ‘stabiele’ arbeidersklasse.
Daniel Zamora in Werklozen demoniseren als bezuinigingsexcuus (De wereld morgen)
Ik merk met de vele gesprekken met de organisaties die opkomen voor werklozen en mensen in armoede, hun kennis van de werkelijke problematiek bedroevend laag is, vaak weten ze van toeten noch blazen.
Zijn meestal verdwaalde schapen, ondanks al hen goede bedoelingen.
De mistlaag die de afgelopen regeringen, elite, en media hebben gecreëerd, hebben hun uitwerking niet gemist.
Condor
Valt me ook op, Condor. Bij de vrijwilligersorganisatie, waar ik werk, meldt zich op een zeker moment een vrijwilliger af met in de mail o.a.: “Ik ben te werk gesteld bij ..” Reactie: “O, ze heeft een baan gevonden!” Ik zeg: “Lezen jullie ook een beetje tussen de regels door? Als ik een baan vind, gebruik ik niet de term ’te werk gesteld’.” Waar de hulpverleners niet doorheen prikken, is, dat mensen niet graag aan de grote klok hangen naar hun omgeving toe, dat ze gedwongen te werk zijn gesteld, precies het vacuüm waarbinnen sociale diensten en aanverwante organisaties hun plan ten uitvoer brengen om een alternatieve arbeidsmarkt van dwangarbeid op te zetten.
Maar ook bij andere dingen merk ik, hoever de elite, die mooie baantjes heeft gehad en nu profiteert van wachtgeld, VUT, prepensioen en andere arrangementen, die de huidige werkers – laat staan de werklozen – niet meer zullen genieten. Zo was er één dag een evenement in dorp, waarbij men dan bij de sociale dienst Kompas (Simpelveld, Voerendaal, Nuth) een aantal mensen opgetrommeld had om het verkeer in goede banen te leiden etc., volgens mij op redelijk vrijwillige basis. Degene, die ik daarover sprak, meende aanvankelijk werkelijk, dat die ene dag vrijwillig werken de mensen betere perspectieven op de arbeidsmarkt zou opleveren.
Ook meent men vaak, net als MacDonalds, dat ‘dat soort mensen’, zoals ze ongetwijfeld genoemd worden, gebaat zijn bij een cursus budgetteren, post ordenen en schulden regelen. Wa men vaak vergeet, is, dat die mensen al generaties lang aan de kant staan en niet zozeer zitten te wachten op de ‘verbluffende’ vaardigheden van degenen, die zich Annemarie van Gaal meent, maar dat mensen al lange tijd door het systeem geschoffeerd zijn en dat het niet openen van post een symptoom is van het feit, dat ze niet serieus genomen worden. Die mensen wéten, dat ze hun post niet openen en dat dat gevolgen kan hebben, dat is het probleem niet. Ze hebben eenvoudigweg geen zin iets te doen, waarvoor ze toch niets terug krijgen van de maatschappij dan minachting en pech.
Je bovenste alinea is tekenend voor de naïviteit en gebrek aan kennis bij de vrijwilligersorganisaties.
Ik durf het in sommige gevallen rustig een brevet van onvermogen te noemen, gespeend zonder enige kennis.
Dit is zeer ernstig daardoor blijven de slachtoffers in de koude staan.
Condor
Je kunt werklozen demoniseren ook zien als het weigeren in te zien en toe te geven van het falen van de overheid en de arbeidsmarkt.
Iemand moet de schuld krijgen en dat zullen ze nooit op zich nemen, dus schuift de politiek dat af op de werklozen als bezuiniging’ s excuus.