Achmed’s overwinning betekent een verbetering voor alle Leidse dwangarbeiders
Dwangarbeider Achmed heeft succes geboekt met zijn protest tegen de vernederende behandeling door reïntegratie-ambtenaar Angelique Van Delft. Hij hoeft niet langer meer dwangarbeid te verrichten bij de DZB. Zijn strijd heeft er bovendien voor gezorgd dat ambtenaren meer dan voorheen rekening houden met de gemeentelijke maximumtermijn van zes weken dwangarbeid. Om de kans op dit soort overwinningen te beperken heeft de gemeente inmiddels wel drempels opgeworpen voor dwangarbeiders die getuigen willen meenemen naar een gesprek met hun consulent.
Toen Achmed in de zomer van 2012 een bijstandsuitkering aanvroeg, moest hij verplicht onbetaald gaan werken in het Leidse dwangarbeidcentrum. Dat deed hij meer dan twee maanden, vanaf augustus tot en met oktober. Nadat zijn consulent ziek was geworden, kreeg hij een andere reïntegratie-ambtenaar toegewezen, namelijk Angelique van Delft. Door hem opnieuw tot dwangarbeid te verplichten overschreed Van Delft de zes weken-termijn en ging ze dus in de fout. Ze stelde zich in de loop der tijd naar hem toe zo bot op dat hij steeds meer stress ondervond en zich ziek meldde.
Doorbraak was met Achmed in contact gekomen door onze bezoeken aan de DZB. We zegden hem en zijn vrouw Marianne onze steun toe en brachten zijn zaak in de openbaarheid als schoolvoorbeeld van wat er op het gebied van dwangarbeid voor werklozen allemaal mis gaat. Een Doorbraak-lid vergezelde Achmed bij een gesprek met zijn consulente. Een onthullend verslag daarvan publiceerden we op de Doorbraak-website. Van Delft had hem tijdens het gesprek meegedeeld dat hij met tien procent op zijn uitkering gekort zou gaan worden. Een paar dagen later ontving hij een brief van de gemeente waaruit bleek dat hij zelfs met honderd procent werd gekort.
Afgang
Daarop bracht Doorbraak Achmed in contact met SP-raadslid Louk Rademaker. Na raadsvragen van de SP-er moest wethouder Jan-Jaap de Haan toegeven dat de zes weken-termijn in een aantal gevallen inderdaad was overschreden. Hij moest beloven dat zijn ambtenaren die termijn voortaan beter in acht zouden nemen. De zes weken-termijn zou voortaan expliciet worden vermeld op het afsprakenformulier over de dwangarbeid. In overleg met Doorbraak schakelde Achmed verder nog advocaat Marc van Hoof in die de strafkorting ging aanvechten en een bezwaarschrift naar de gemeente stuurde. Wegens het spoedeisende belang van de zaak vroeg de advocaat aan de rechter om een voorlopige voorziening. Maar nog voordat de rechtszitting plaatsvond, trok de gemeente de korting van honderd procent in. Waarschijnlijk vreesde men voor een afgang bij de rechter. In plaats van honderd procent werd de korting teruggebracht tot tien procent. Ook tegen die korting heeft zijn advocaat uiteraard bezwaar gemaakt. Dat komt naar verwachting over enige tijd aan de orde tijdens een zitting van de gemeentelijke bezwaarschriftencommissie. De voorzieningenrechter veroordeelde de gemeente Leiden overigens nog wel tot een vergoeding van de proceskosten voor een bedrag van 472 euro. Achmed en Marianne hoeven daarom niet op te draaien voor de kosten van de rechtszaak.
Omdat Van Delft Achmed al langere tijd aan het kleineren was, kon hij het niet langer meer opbrengen om gesprekken met haar te moeten voeren. Ze had de sfeer zo verziekt dat Achmed haar niet meer kon luchten of zien. Daarom verzocht hij haar per mail of hij voortaan een andere consulent kon krijgen. Toen ze daarop niets van zich liet horen, nam hij contact op met twee vertrouwenspersonen binnen de DZB. Met die verre van onafhankelijke ambtenaren kunnen werklozen hun problemen en conflicten in de reïntegratie-industrie bespreken. Na een onderhoud met hen kreeg hij een andere ambtenaar toegewezen. Volgens de vertrouwenspersonen kon Achmed best wel weer aan het werk gaan, dat wil zeggen: aan de dwangarbeid. Maar de nieuwe ambtenaar verplichtte hem daar gelukkig niet toe.
Drempels
Voor de eerste afspraak met zijn nieuwe consulent nam Achmed overigens ook weer een Doorbraak-lid mee. Maar ter plekke, in het DZB-gebouw, stond die consulent het niet toe dat er een getuige bij het gesprek zou aanschuiven. In de standaard-uitnodigingsbrief voor dat “voortgangsgesprek” bleek een heel nieuwe passage te staan: “U mag zich tijdens het gesprek door iemand bij laten staan. Wij vragen u dat tenminste één werkdag voor het gesprek aan te geven bij de consulent met wie u het gesprek heeft. Inclusief de naam van degene die u bijstaat en welke rol hij/zij heeft. Degene die u bijstaat moet zich voor aanvang van het gesprek kunnen legitimeren.” De DZB bleek dus ineens strikte regels te hebben opgesteld voor dat soort getuigen.
Die nieuwe regels vormen duidelijk een reactie op de aanwezigheid van een Doorbraak-lid tijdens het geruchtmakende gesprek dat Van Delft in juni met Achmed voerde. Door werklozen te verplichten om de naam en de rol van getuigen vooraf door te geven, en getuigen te verplichten zich te identificeren, wil het management zoveel mogelijk drempels opwerpen tegen de aanwezigheid van eventuele critici. Dat sluit naadloos aan bij de fysieke bedreigingen, het pleinverbod en de meldplicht voor gesprekken over dwangarbeid op de openbare weg die de gemeente en het centrum eerder inzetten.
Overwinning
Achmed heeft in zijn strijd tegen Van Delft een belangrijke overwinning geboekt. Een succes dat ook gunstige gevolgen blijkt te hebben voor andere werklozen. Want dwangarbeiders hebben ons de laatste weken opvallend vaak verteld dat ambtenaren hen op de hoogte hadden gebracht van de zes weken-termijn. Op het afsprakenformulier staat die maximumtermijn nu ook eindelijk vermeld, zo heeft een dwangarbeider ons onlangs verteld. Ook al is dat een mooi resultaat, toch is het slechts een kleine stap in de richting van de algehele afschaffing van dwangarbeid voor werklozen.
Achmed en Marianne zijn schuilnamen.
Harry Westerink
Met de noodzaak van het bestaan van een bijstandswet geeft elk succesje dat behaald wordt tegen de huidige uitvoeringspraktijk geen enkele reden tot juigen, integendeel. Je zal ze de kost moeten geven die zich bij de onvermijdelijkheid om bijstand te moeten aanvragen beginnen te huilen, dan wel stiekem thuis, of de emoties niet meer kunnende bedwingen tijdens het intakegesprek.
Als bestuurders in het openbaar blijk geven van hun onmacht om een werkgelegenheidsprobleem in het land, de provincie of een gemeente op te lossen, dan wellen er bepaald geen traantjes bij hun op van verdriet.
En wij de Nederlandse belastingbetalers geven die bestuurders met wel heel gulle hand de kost, heb ik laatst vernomen. Dus wanneer gaan die uitvreters een arme bijstandsgerechtigde nou eens met gulle hand de kost geven? En wanneer gaan ze het werkgelegenheidsprobleem in het land, de provincie of een gemeente oplossen? Nou heel simpel, als zij ertoe worden gedwongen!
Tot het zover is, wanneer hopelijk uiteindelijk de democratische kiezers niet meer kunnen worden voorgelogen door middel van een fascistoïde, dus vaak ook racistische, propaganda machinerie, en zij eindelijk die uitvreters niet meer zo gul belonen voor hun wanprestaties, mag in mijn ogen elke bijstandsgerechtigde niet de minste reden tot klagen hebben. Nee sterker nog, al zou het liggen aan wanprestaties waardoor een persoon genoodzaakt is bijstand aan te vragen, zou ik zeggen beloon hem/haar des te guller,
in elk geval guller dan die wanpresterende bestuurders, die oorzaak nummer één zijn van deze situatie, en veel meer kunnen missen dan iemand die door hun wanprestaties
moet concurreren op een arbeidsmarkt, ook al een uitvinding van hun, het uitsluiten van wie voor hun winsten en privileges onaantrekkelijk is, in hun door hebberigheid en bezit gedreven neoliberalistische strafstaat.
De participatiemaatschappij, de nieuwste nieuwlichterij in de Troonrede van onze nieuwe Koning, zou meer geven en nemen
geven voor bestuurderlijk Nederland. Ja, hahaha, dat dacht ik al, vetgemestte bijstandsgerechtigde staat straks op hun menu.
Deze aspirant participanten willen net als elk mens gewoon participeren in een eerlijke maatschappij. Wat nou participatiemaatschappij, ben echt benieuwd hoe die gaat worden vorm gegeven.
Zolang er maar één bijstandsgerechtigde tot iets op wat voor manier dan ook wordt gedwongen dan wil ik niet participeren in zo een maatschappij!
Kom ook in verzet, zet vetgemestte bestuurder op je menu, ik lust ze rauw.
Zie toch dat de gemeente Leiden koste wat het kost hun criminele wanbeleid willen blijven handhaven.
Trouwens je mag ten alle tijden een getuige bij het gesprek meenemen,sterker nog ik raad het iedereen aan, en deze getuige heeft ook het recht om kopij legitimatie van desbetreffende uitkeringsambtenaar of ambtenaren te vragen. Het is dus geen eenrichtingsverkeer.
Weigeren deze ambtenaren zich te legitimeren en kopij legitimatiebewijs af te geven dan zijn ze in overtreding. Je kan dan een officiële klacht gaan indienen. Ze hebben een wetsovertreding begaan namelijk!!
Het is heel simpel als een politieagent je om je legitimatie vraagt dan is hij verplicht zich te legitimeren als je daar om vraagt, dit geldt dus ook voor uitkeringsambtenaren.
Condor
Awb: “Het bestuursorgaan kan bijstand of vertegenwoordiging door een persoon tegen wie ernstige bezwaren bestaan, weigeren.”
De vraag is of een rechter zal besluiten dat tegen bijstand door Doorbraak leden ernstige bezwaren bestaan vanwege risico op publicatie. En zoja; op welke wettelijke gronden?
Je mag ook gewoon altijd alles publiceren, zolang je aan de waarheid houd. Wet openbaarheid van bestuur.
Als de gemeente Leiden doorbrakers gaan weigeren als gespreksgetuigen dan heeft de gemeente een serieus probleem. Ze zullen dan met zeer gedegen gronden moeten komen namelijk. En ik denk dat geen enkele grond een rechter zal kunnen overtuigen.
Condor
Als een politieagent om je legitimatie vraagt dan is hij verplicht zich te legitimeren als je daar om vraagt, maar dit geldt niet voor uitkeringsambtenaren!
Zij kunnen wel om een identiteitsbewijs vragen maar je bent niet verplicht dit te tonen als die ambtenaren geen opsporingsbevoegdheid hebben. Een heleboel mensen weten dit niet en laten zich intimideren. Deze nieuwe regels hebben dan ook geen wettelijke grondslag en zijn alleen bedoeld om uitkeringsgerechtigden monddood te maken en kritici buiten de deur te houden.
6 weken? 6 weken? ik ben al 7 maanden aan het dwangarbeiden!
Dit kunnen ze doen, volgens de gemeente Maassluis, omdat het volgens hun een ‘leer’project is.
WAT ik leer is me overigens niet helemaal duidelijk. Vanaf dag 1 hebben ze (van Dukdalf) me een vuilniszak en papierprikker gegeven, en nadien hebben ze me er niets meer bijgeleerd.
Van mij mag er ook wel iemand mee van Doorbraak bij volgende gesprek.
Goed dat je het vermeld Johan. Er zijn honderd miljoen regeltjes in Nederland, en moet eerlijk zeggen dat ik er dan langs zit. Het is voor een gewone sterveling ook niet meer bij te houden.
Ofwel als je als getuige bij gesprek werkzoekende en ambtenaren van uitkerende instantie zit, mag je als getuige gewoon weigeren je legitimatie te tonen? Zeker ik, die uit een dictatoriaal land kom ben allergies om mijn legitimatie te moeten tonen.
Mijn volgende vraag is dan, mogen de ambtenaren uitkerende instantie je dan wegsturen, bij weigering legitimeren??
Zeg al er zijn in Nederland honderd miljoen regeltjes. En ik heb geen antwoord op deze 2 vragen.
Denk dat veel doorbrakers hier ook zeer benieuwd naar je antwoord zullen zijn. Heb vernomen dat zij ook regelmatig als getuigen bij gesprekken aanwezig zijn.
Sterker nog ik ga deze 2 vragen aan een topadvocaat voorleggen, wil het zeker weten.
Als ik daar een antwoord van krijg dan ga ik het hier vermelden.
Condor
Mooie aangepaste cv van Angelique van Delft op Linkedin. Vooral haar ‘paarse’ gezicht van schaamte staat er goed op.