Renteverlaging ECB: niet zo leuk als het misschien lijkt

Het gaat erg moeizaam, dat opkrabbelen. Dat wijst erop dat de problemen van overcapaciteit wel wat zijn verminderd maar geenszins zijn opgelost. Het feit dat – zoals we zagen – een deel van de groei in de VS bestaat uit het vormen van nieuwe voorraden, is in dit verband een veeg teken. Groei genereren door spullen te kopen die te lang onverkocht blijven, is bouwen op het drijfzand van een volgende recessie. Belangrijk in dit verband is dat staten allerlei vormen van overcapaciteit – met name in de bankwereld – welbewust in standhouden, uit angst dat met het ineenstorten van meer grote banken er een nog veel grotere catastrofe wordt ontketend dan met het uitbreken van de kredietcrisis in 2007-2008. Zo gaan regeringen recessie tegen, maar dragen aan stagnatie en chronische crisis bij – tot er wéér banken hun evenwicht verliezen en een nieuwe crash volgt. Volgens iemand als Joris Luyendijk is dat in feite een kwestie van tijd, want het ongecontroleerde gokken met geld gaat in de financiële sector vrolijk door, met potentieel rampzalige gevolgen.

Peter Storm in Renteverlaging ECB: niet zo leuk als het misschien lijkt (Ravotr)